Mały żółty i mały niebieski (okładka  twarda, 10.2015)

Piękna książka o tym jak różniąc się jesteśmy podobni. Przerobiłam na teatrzyk kimischibai. Wszystkie dzieci zachwycone treścią. I formą. Uwielbiam takie formy.

Po takim wstępie nasuwa się myśl, że to jakaś mega wypasiona książka, wielostronicowa, z przepięknymi ilustracjami, wzbogacona może rymem albo śmiesznymi wstawkami. Otóż wcale tak nie jest. Czterdzieści cztery strony, bez rymów i upiększeń, na każdej po jednym zdaniu, a kilka kropek na przeważającym białym tle, to jedyne obrazki jakie możemy w tej książce zobaczyć. Kropeczki to nasi główni bohaterowie o których toczy się akcja. Mały żółty i mały niebieski to dwaj przyjaciele, którzy mają rodziców, jeden żółtych, drugi niebieskich. Nasze kropeczki mają również innych przyjaciół o innych kolorach, ale niebieski i żółty są sobie najbliżsi. Pewnego dnia stają się jednym kolorem - zielonym, to nie tylko naturalna zasada mieszania barw. To coś więcej. Autor w tych małych kropeczkach ukrył cały sens książki. Ukazał nam jak dorośli zapatrują się na tolerancję, gdyż rodzice niebieskiego i żółtego odtrącili zieloną kropeczkę, nie poznając swoich synów, ocenili zielonego z wyglądu, nie zastanawiając się. Dzieci natomiast nie, zielony był nadal fajnym kompanem do gier i zabaw, spędzania wolnego czasu, zmiana koloru nie zmyliła dzieci, małych kropeczek, a rodziców już tak.

Autor w tej niepozornej książce przekazał czytelnikowi między innymi to, jakimi dobrymi obserwatorami są dzieci, że są o wiele bardziej tolerancyjni niż dorośli i to, że czasem rodzice powinni uczyć się niektórych rzeczy, zachować i postaw od swych pociech. Nikt nie jest tak szczery jak dzieci, które to nic nie mają do ukrycia, są szczere i tolerancyjne. W takich postawach powinniśmy wychowywać swoje dzieci, dając im najpierw dobry przykład. Książka przypomina nam, rodzicom, że nie zawsze mamy rację, że czasem działamy zbyt impulsywnie, nie zauważając niektórych drobnostek z boku.

Książka cechuje się prostotą, głębokim przekazem w najzwyklejszej oprawie. Może stać się też inspiracją dla rodziców, do czego zachęca zamieszczona na końcu książki historia powstania owego opowiadania. A wszystko zaczęło się od dziadka, który to opiekował się swoimi wnukami... Zapraszam do lektury.

Czy rodzice mogą nie poznać swojego dziecka, mimo że widzieli je jeszcze dzisiejszego poranka? Hmm… Chyba coś tu nie gra, przecież to niemożliwe – nikt nie może się zmienić nie do poznania w tak krótkim czasie! Nawet jeśli nagle zmienił fryzurę albo się przebrał. Ale jeśli…jesteś kolorową kropką i nagle zmieniłeś barwę? Twoi rodzice są niebiescy, jeszcze dziś rano mieli niebieskiego synka, a teraz jakaś zielona kropka wmawia im, że jest „małym niebieskim”! Coś tu ewidentnie nie gra. Już wiem! Pomieszały się kolory! „Mały żółty i mały niebieski” to książka będąca idealnym preludium do nauki o kolorach i ich mieszaniu. Młody Czytelnik w trakcie lektury pozna historię dwójki przyjaciół – małego żółtego i małego niebieskiego, którzy – gdy się przytulili – stali się nagle małym zielonym! Warto przy tym sprawdzić z dziećmi, czy tak się rzeczywiście dzieje. A od połączenia żółtego z niebieskim już tylko jeden krok dzieli Was od zabawy w mieszanie różnych kolorów i nazywanie powstałych barw. Sama pamiętam, jak lubiłam tę zabawę w dzieciństwie i myślę, że nie byłam w tym odosobniona. To kolejna z książek dla dzieci, których największą zaletą jest ich…prostota. Nauka przez zabawę i zachęcanie do działania, to coś, co w ostatnim czasie staje się coraz bardziej popularne na rynku wydawniczym. Nie bez powodu. To naprawdę świetny sposób na połączenie przyjemnego z pożytecznym i po prostu na wspólne spędzanie czasu z dzieckiem w sposób kreatywny. zaczytana.com.pl

"Mały żółty i mały niebieski" to króciutka historia o dwójce małych przyjaciół - żółtej i niebieskiej plamce, które razem chodzą do szkoły, bawią się i psocą. Pewnego dnia z połączenia obu kolorów powstaje jeden - zielony, co powoduje, że nawet ich własna rodzina przestaje poznawać żółtego i niebieskiego. Wszystko jednak dobrze się kończy, a czytająca tę historyjkę Ala nie może się powstrzymać, żeby za każdym razem po zamknięciu książki nie pobiec po farby i nie poeksperymentować z kolorami. Książka stworzona przez Leo Lionniego jest zaliczana do listy najlepszych ilustrowanych książeczek dla dzieci i stała się inspiracją na przykład dla Herve Tulleta przy jego pracy z kolorami dla najmłodszych. Wydawałoby się, że trzylatkę mogą na dłużej zatrzymać przy sobie wyłącznie bardziej skomplikowane wzory czy treści, a tu proszę: oszczędne ilustracje i prosta fabuła z powodzeniem zajmują jej czas. Wydawnictwo Babaryba ma talent do wynajdywania wśród literatury dziecięcej wydawanej na całym świecie takich perełek, które przemawiają do dzieciaków i zachęcają je do odkrywania nowych zjawisk i zależności. Ala poleca! I jej mama również :)

PO WIĘCEJ TREŚCI I ZDJĘCIA Z RECENZJI TEJ KSIĄZKI ZAPRASZAM NA MOJEGO BLOGA https://rokporoku.eu/kolorowe-eksperymenty-malych-odkrywcow/ Historia dwojga przyjaciół – małej żółtej kropki i małej niebieskiej kropki, wyrywanych z papieru kolorowego, którzy podczas zabawy zmienili kolor na zielony. Wróciwszy do domów, nie zostali rozpoznani przez rodziców i płakali tak długo, aż… Prostota formy i wyrazistość przekazu Jest to książka poruszająca tematykę: miłości, przyjaźni, tolerancji, przekraczania granic, zaufania, akceptacji, szacunku, otwartości. O tym, że zawsze jest miejsce na ujawnienie swoich emocji – bo nie ma złych emocji (!!) – płaczu, radości, entuzjazmu. Także o tym, że wszędzie zdarzają się nieporozumienia i aby je przezwyciężyć, należy słuchać drugiego człowieka i rozmawiać. Być otwartym na dialog. „Mały żółty i mały niebieski” stymuluje do abstrakcyjnego myślenia Minimalistyczne obrazki i znikoma narracja dają bowiem możliwość kreacji wymyślonej przez czytelnika fabuły. To, co zapisał autor, pobudza do ciągnięcia wielu wątków.

Historia powstania tej książki jest prosta: dziadek (autor), żeby dobrze spędzić czas z wnukami w pociągu wydziera trzy kolorowe skrawki papieru i zaczyna snuć opowiadanie. Pociąg jedzie, dzieciaki słuchają. Dziadek wymyśla kolejne wątki. Niemożliwe? Ja uwielbiam obserwować takie momenty.
Książka porusza wyobraźnię, buduje napięcie i radość. Skupia wzrok i myślenie na kółkach. Kółka bawią się ze sobą, skaczą, grzecznie siedzą w szkolnej ławce, zostają same w domu. A potem uczą o sile przyjaźni, tolerancji tego, kto jest odmienny. Nie w wyszukanych słowach, a w krótkich zdaniach, prostych metaforach i symbolicznych ilustracjach, w okazywaniu smutku i mocnym płaczu, w sile przebicia swoimi postawami. Każdy może wyczytać z tej historii swoją własną. Czytelnik w każdym wieku znajdzie tu coś dla siebie (jeśli potrafi czytać obrazy i wystarczą mu krótkie zdania).

Książeczka, którą będę polecać wszystkim rodzicom. Jest banalna w swojej prostocie, a przy tym niesie ze sobą ogrom treści. Każda strona to jedno zdanie, a jedyne rysunki to kolorowe kropeczki wymalowane na białym tle. Dziecięca wyobraźnia potrafi jednak patrząc na te proste rysunki obejrzeć całą historię, wynieść z niej ponadczasowe wartości, które łatwo przełoży na swoje codzienne życie. To książeczka o tolerancji, akceptacji odmienności, sile przyjaźni, a przede wszystkim o tym, że dorośli mogą uczyć się od dzieci podstawowych wartości, które im wpajają, a o których zapominają z biegiem lat.

Zachwycająca książka, piękna w swej prostocie! Bardzo artystyczne, proste ilustracje zwieńczone piękną, wzruszającą historią. Książka Prosta w formie, a niezwykle bogata w treści. To historia o przyjaźni wśród dzieci i potrzebie wspólnej zabawy, ale również mądra opowieść o tolerancji oraz akceptacji odmienności. Autor zachęca dzieci do myślenia abstrakcyjnego, pobudza do kreatywności. Lionni jest artystą, który potrafił tworzyć prawdziwie szczere książki dla dzieci, co widać po tej pozycji.