Mały żółty i mały niebieski (okładka twarda)

Piękna książka o tym jak różniąc się jesteśmy podobni. Przerobiłam na teatrzyk kimischibai. Wszystkie dzieci zachwycone treścią. I formą. Uwielbiam takie formy.

Książeczka, którą będę polecać wszystkim rodzicom. Jest banalna w swojej prostocie, a przy tym niesie ze sobą ogrom treści. Każda strona to jedno zdanie, a jedyne rysunki to kolorowe kropeczki wymalowane na białym tle. Dziecięca wyobraźnia potrafi jednak patrząc na te proste rysunki obejrzeć całą historię, wynieść z niej ponadczasowe wartości, które łatwo przełoży na swoje codzienne życie. To książeczka o tolerancji, akceptacji odmienności, sile przyjaźni, a przede wszystkim o tym, że dorośli mogą uczyć się od dzieci podstawowych wartości, które im wpajają, a o których zapominają z biegiem lat.

Czy rodzice mogą nie poznać swojego dziecka, mimo że widzieli je jeszcze dzisiejszego poranka? Hmm… Chyba coś tu nie gra, przecież to niemożliwe – nikt nie może się zmienić nie do poznania w tak krótkim czasie! Nawet jeśli nagle zmienił fryzurę albo się przebrał. Ale jeśli…jesteś kolorową kropką i nagle zmieniłeś barwę? Twoi rodzice są niebiescy, jeszcze dziś rano mieli niebieskiego synka, a teraz jakaś zielona kropka wmawia im, że jest „małym niebieskim”! Coś tu ewidentnie nie gra. Już wiem! Pomieszały się kolory! „Mały żółty i mały niebieski” to książka będąca idealnym preludium do nauki o kolorach i ich mieszaniu. Młody Czytelnik w trakcie lektury pozna historię dwójki przyjaciół – małego żółtego i małego niebieskiego, którzy – gdy się przytulili – stali się nagle małym zielonym! Warto przy tym sprawdzić z dziećmi, czy tak się rzeczywiście dzieje. A od połączenia żółtego z niebieskim już tylko jeden krok dzieli Was od zabawy w mieszanie różnych kolorów i nazywanie powstałych barw. Sama pamiętam, jak lubiłam tę zabawę w dzieciństwie i myślę, że nie byłam w tym odosobniona. To kolejna z książek dla dzieci, których największą zaletą jest ich…prostota. Nauka przez zabawę i zachęcanie do działania, to coś, co w ostatnim czasie staje się coraz bardziej popularne na rynku wydawniczym. Nie bez powodu. To naprawdę świetny sposób na połączenie przyjemnego z pożytecznym i po prostu na wspólne spędzanie czasu z dzieckiem w sposób kreatywny. zaczytana.com.pl

"Mały żółty i mały niebieski" to króciutka historia o dwójce małych przyjaciół - żółtej i niebieskiej plamce, które razem chodzą do szkoły, bawią się i psocą. Pewnego dnia z połączenia obu kolorów powstaje jeden - zielony, co powoduje, że nawet ich własna rodzina przestaje poznawać żółtego i niebieskiego. Wszystko jednak dobrze się kończy, a czytająca tę historyjkę Ala nie może się powstrzymać, żeby za każdym razem po zamknięciu książki nie pobiec po farby i nie poeksperymentować z kolorami. Książka stworzona przez Leo Lionniego jest zaliczana do listy najlepszych ilustrowanych książeczek dla dzieci i stała się inspiracją na przykład dla Herve Tulleta przy jego pracy z kolorami dla najmłodszych. Wydawałoby się, że trzylatkę mogą na dłużej zatrzymać przy sobie wyłącznie bardziej skomplikowane wzory czy treści, a tu proszę: oszczędne ilustracje i prosta fabuła z powodzeniem zajmują jej czas. Wydawnictwo Babaryba ma talent do wynajdywania wśród literatury dziecięcej wydawanej na całym świecie takich perełek, które przemawiają do dzieciaków i zachęcają je do odkrywania nowych zjawisk i zależności. Ala poleca! I jej mama również :)

Po takim wstępie nasuwa się myśl, że to jakaś mega wypasiona książka, wielostronicowa, z przepięknymi ilustracjami, wzbogacona może rymem albo śmiesznymi wstawkami. Otóż wcale tak nie jest. Czterdzieści cztery strony, bez rymów i upiększeń, na każdej po jednym zdaniu, a kilka kropek na przeważającym białym tle, to jedyne obrazki jakie możemy w tej książce zobaczyć. Kropeczki to nasi główni bohaterowie o których toczy się akcja. Mały żółty i mały niebieski to dwaj przyjaciele, którzy mają rodziców, jeden żółtych, drugi niebieskich. Nasze kropeczki mają również innych przyjaciół o innych kolorach, ale niebieski i żółty są sobie najbliżsi. Pewnego dnia stają się jednym kolorem - zielonym, to nie tylko naturalna zasada mieszania barw. To coś więcej. Autor w tych małych kropeczkach ukrył cały sens książki. Ukazał nam jak dorośli zapatrują się na tolerancję, gdyż rodzice niebieskiego i żółtego odtrącili zieloną kropeczkę, nie poznając swoich synów, ocenili zielonego z wyglądu, nie zastanawiając się. Dzieci natomiast nie, zielony był nadal fajnym kompanem do gier i zabaw, spędzania wolnego czasu, zmiana koloru nie zmyliła dzieci, małych kropeczek, a rodziców już tak.

Autor w tej niepozornej książce przekazał czytelnikowi między innymi to, jakimi dobrymi obserwatorami są dzieci, że są o wiele bardziej tolerancyjni niż dorośli i to, że czasem rodzice powinni uczyć się niektórych rzeczy, zachować i postaw od swych pociech. Nikt nie jest tak szczery jak dzieci, które to nic nie mają do ukrycia, są szczere i tolerancyjne. W takich postawach powinniśmy wychowywać swoje dzieci, dając im najpierw dobry przykład. Książka przypomina nam, rodzicom, że nie zawsze mamy rację, że czasem działamy zbyt impulsywnie, nie zauważając niektórych drobnostek z boku.

Książka cechuje się prostotą, głębokim przekazem w najzwyklejszej oprawie. Może stać się też inspiracją dla rodziców, do czego zachęca zamieszczona na końcu książki historia powstania owego opowiadania. A wszystko zaczęło się od dziadka, który to opiekował się swoimi wnukami... Zapraszam do lektury.

Historia powstania tej książki jest prosta: dziadek (autor), żeby dobrze spędzić czas z wnukami w pociągu wydziera trzy kolorowe skrawki papieru i zaczyna snuć opowiadanie. Pociąg jedzie, dzieciaki słuchają. Dziadek wymyśla kolejne wątki. Niemożliwe? Ja uwielbiam obserwować takie momenty.
Książka porusza wyobraźnię, buduje napięcie i radość. Skupia wzrok i myślenie na kółkach. Kółka bawią się ze sobą, skaczą, grzecznie siedzą w szkolnej ławce, zostają same w domu. A potem uczą o sile przyjaźni, tolerancji tego, kto jest odmienny. Nie w wyszukanych słowach, a w krótkich zdaniach, prostych metaforach i symbolicznych ilustracjach, w okazywaniu smutku i mocnym płaczu, w sile przebicia swoimi postawami. Każdy może wyczytać z tej historii swoją własną. Czytelnik w każdym wieku znajdzie tu coś dla siebie (jeśli potrafi czytać obrazy i wystarczą mu krótkie zdania).