Młot Thora. Magnus Chase i bogowie Asgardu. Tom 2 (okładka miękka)

„Młot Thora” po raz kolejny przenosi nas w wykreowany przez autora świat, który łączy w sobie mitologię ze światem współczesnym. Rick Riordan pisze niezwykle udane książki młodzieżowe, pozwalające przenieść się w magiczny i niezwykły świat potężnych bogów. Książki są naszpikowane po same brzegi humorem, wartką akcją i ciekawymi bohaterami, dzięki czemu nie sposób się nudzić. Młot Thora przepadł bez wieści, a bóg piorunów, mieszkaniec jednego z dziewięciu światów, zrobi wszystko, aby odnaleźć swój potężny oręż. Jednak Mjölnir dostał się w ręce nieprzyjaciela i tylko Magnus Chase wraz z przyjaciółmi może go odzyskać. Jeżeli broń szybko nie trafi z powrotem w ręce Thora, ziemia stanie się łatwym celem dla krwiożerczych olbrzymów. Ragnarök nadciąga nieubłaganie, a jedynym ratunkiem ludzi i bogów staje się Loki, podstępny oszust i kłamca. Jest to kolejna książka Riordana, sprawiająca, że skończyłem lekturę w błyskawicznym tempie. Postać Magnusa przypadła mi do gustu i z wypiekami na twarzy śledziłem jego dalsze losy. Język, jak i humor nadal trzymają poziom, akcja jest wartka, a zakończenie potrafi zaskoczyć. Na naszym rynku jest to jeden z lepszych cykli młodzieżowych, gdzie półbogowie, elfy i krasnoludy bytują razem z ludźmi. Całość prezentuje się bardzo dobrze, dając zapowiedź porywającej lektury w kolejnych tomach. „Młot Thora” jest udaną książką, która powinna przypaść do gustu miłośnikom twórczości autora. Ja jestem jak najbardziej usatysfakcjonowany i z pewnością sięgnę po kolejne jego publikacje. Magnus Chase i kompani potrafią zaciekawić swoimi losami, a potężni bogowie dostarczają dużej dozy dramaturgii podczas czytania. Jest to rasowa powieść fantasy, zasługująca, aby ją poznać. Serdecznie polecam. http://fantasy-bestiarium.blogspot.com/2017/09/mot-thora-rick-riordan.html

Rewelacyjny powrót Riordana Ricka. Moim zdaniem nowa saga zapowiada się na najlepszą z dotychczasowych. Elementy okrutnej mitologii nordyckiej dodają powieści dreszczyku, resztę dopełnia fantastyczny, ironiczny humor Riordana i podśmiewanie się z pop kultury i całej mitologii. Świetna młodzieżowa powieść.

Moje odczucia przed przeczytaniem Kiedy skończyłam czytać pierwszą część tej serii, czyli "Miecz Lata" towarzyszył mi niemały kac książkowy. Na szczęście miałam pod ręką "Młot Thora", a więc mogłam kontynuować moją przygodę z bogami Asgardu i twórczością Ricka Riordana. Po poprzedniej lekturze, a także po wcześniejszym zapoznaniu się z umiejętnościami tego pisarza po trochu wiedziałam co mnie czeka, ale nie oznacza to, że książka miała od razu ode mnie wysoką ocenę. Wręcz przeciwnie, poprzeczka była ustawiona bardzo wysoko, a moje oczekiwania były wygórowane. Towarzyszyła mi jednak także obawa, że książka nie okaże się niczym innym jak zwykłym rozczarowaniem. Moje uczucia podczas czytania No i proszę, już po pierwszym rozdziale, a nawet po pierwszej stronie okazało się, że mój lęk był niepotrzebny, ponieważ książka wciąga czytelnika już od samego początku tak, że może on się z nią zżyć i nie wypuścić ze swych książko-molowych szponów aż do ostatniej strony. Początek lektury jest jakby niepewny i wątpliwy co do tego, co się wydarzy i jaka będzie fabuła, lecz po raz kolejny moje wyobrażenia były mylne, bowiem te niepozorne wydarzenia to tylko wstęp do magicznej i humorystycznej przygody jaką jest "Młot Thora". Kiedy akcja wkracza na właściwe tory, nagle staje się dynamiczna, wartka oraz szybka. Jedno zdarzenie po drugim. Pojawia się także wiele zwrotów wydarzeń i nie wiemy tak naprawdę, kiedy to wszystko przemknęło nam przed oczami. Czytając, nie skupiamy się na ilości stron czy czasie, jaki poświęciliśmy na książkę, bo jesteśmy tak mocno wciągnięci w wir mitologii nordyckiej, że zapominamy o tym i myślimy tylko o dotarciu do epilogu, aż nagle okazuje się, że właśnie jest środek nocy. Nie na tym jednak koniec, gdyż akcji towarzyszy przecież nic innego jak prześwietna fabuła. W całej książce roi się od fantastycznych zdarzeń, których czytelnik się nie spodziewa. Prawie zawsze kończą się one komiczną sytuacją. Humor odgrywa tutaj ważną rolę, ponieważ to dzięki niemu czyta się ją szybko, lekko i przyjemnie. Są to wielkie plusy dla Ricka Riordana za tak genialny plan. W ogóle już samo połączenie wątku mitologii nordyckiej i historii amerykańskiego nastolatka powinno być wielką zachętą dla miłośników książek. Świat przedstawiony oraz jego poszczególne elementy zostały dopięte na ostatni guzik. Z tej książki nie chce się "wychodzić"! Natomiast kiedy docieramy do końca przekonujemy się, że to nie koniec tej przezabawnej serii. Czeka na Nas trzecia część, która mam nadzieję zostanie wydana szybko, ponieważ po takim zakończeniu, jakie zafundował Nam "Młot Thora", nie można po nią nie sięgnąć! Kryjcie się, bo teraz na celownik bohaterowie! Bohaterowie to jeden z większych atutów zarówno "Młota Thora" jak i "Miecza Lata". Ciekawie wykreowani, wzbogaceni o różnorodne i odmienne charaktery, interesujące osobowości - to pierwsze określenia, które przyszły mi na myśl, ale mogłabym wymieniać je bez końca. Moim głównym faworytem w tej książce był Magnus Chase, który po prostu "rozwala system". Kocham go za wszystko, za to jaki jest! Zaraz po nim są genialnie przedstawieni bogowie, którzy po prostu doprowadzali mnie do łez (ze śmiechu rzecz jasna). Bogowie - istoty, które nic nie obchodzi, siedzące przed telewizorem i robiące sobie selfie. Nic dodać, nic ująć. Moje odczucia po przeczytaniu Z całą pewnością mogę stwierdzić, że "Młot Thora" to kolejna genialna książka Ricka Riordana, która utrzymuje, a nawet podnosi wysoki poziom poprzedniej części. Tym razem na czytelnika czeka mnóstwo trzymających w napięciu zdarzeń opowiadających o przygodach niezwykłego Magnusa i jego przyjaciół, wzbogaconych o potężną dawkę humoru, fantastyczne elementy mitologii nordyckiej, oprawionych w zaskakujący styl pisania Riordana. Książka posiada wszystko to, co dla miłośników gatunku fantasy jest wielką gratką, czyli prześwietni bohaterowie, dynamiczna akcja i przede wszystkim oryginalna fabuła, dlatego nie można oderwać od niej oczu! Moja ocena: 9,5/10 Polecam tę książkę oraz poprzednią część serii z całego serca wszystkim molom książkowym! Jeżeli lubisz tematykę bogów nordyckich lub twórczość tego pisarza, to ta książka jest właśnie dla Ciebie! Recenzja pochodzi z http://ksiazka-ze-wsi.blogspot.com

Wielu pisarzy w swoich utworach odwołuje się do znanych mitologii świata. Stanowią one w końcu ogromne źródła inspiracji, dające fantastyczne podstawy do budowania świata przedstawionego i intrygującej fabuły. Ja sama najczęściej spotykam się w książkach z elementami mitologii greckiej i nieco rzadziej rzymskiej. Ostatnio po raz pierwszy natknęłam się na mitologię nordycką - i co to było za spotkanie! Mam tu oczywiście na myśli powieść Ricka Riordana - „Magnus Chase i Bogowie Asgardu. Miecz Lata”, czyli pierwszy tom znakomicie zapowiadającej się serii tego poczytnego autora. Tytułowy bohater, Magnus Chase, jest dosyć nietypowym nastolatkiem. Nigdy nie poznał swojego ojca, a samotnie wychowująca go matka zginęła przed dwoma laty w okrutnych okolicznościach - do mieszkania jej i syna wpadły dwa groźne wilki i zamordowały kobietę, która poświęciła się, aby ratować Magnusa. Jemu udało się uciec i od tamtej pory mieszka na ulicy. Dzięki swojemu sprytowi i inteligencji całkiem nieźle sobie radzi, chociaż w jego życiu rządzi rutyna. Pewnego dnia ma się to jednak zmienić - Magnus dowiaduje się bowiem, że ktoś usilnie stara się go znaleźć. Tym człowiekiem okazuje się być wuj Randolph, przed którym matka zawsze ostrzegała chłopca. Magnus postanawia sprawdzić po co jest potrzebny krewnemu i tym samym pakuje się w spore kłopoty. Randolph zaczyna bredzić o skandynawskiej historii i domniemanym przeznaczeniu chłopaka. Brzmi to jak bełkot szaleńca, jednak Magnus szybko przekonuje się, że jego wuj miał rację. W jego życie wkracza magia i związane z nią niebezpieczeństwa, dzieją się rzeczy, których nie da się wytłumaczyć racjonalnie, a chłopiec ma przed sobą poważną misję - ocalić świat przed nadejściem Sądnego Dnia. „Niepotrzebnie zabity, niedobrze wybrany Bohater - Walhalli nie zamkną go ściany. W dziewięć dni na wschód słońcu powędrować pora, Zanim Miecz Lata z więzów uwolni potwora.” Rick Riordan to autor, który ma na swoim koncie już mnóstwo popularnych książek dla młodzieży, a w większości z nich dużą rolę odgrywa właśnie mitologia. „Magnus Chase i Bogowie Asgardu. Miecz Lata” to dla mnie pierwsze spotkanie z jego twórczością i wreszcie wiem skąd te wszystkie zachwyty czytelników - proza Riordana jest po prostu znakomita! Fabuła „Miecza Lata” jest wielowątkowa i mocno zakręcona - mamy podróżowanie na granicy życia i śmierci, walki z Ognistymi Olbrzymami, poszukiwanie atrybutów bogów, przeskakiwanie między dziewięcioma nordyckimi światami, czarowanie za pomocą run, konkursy krasnoludów, wspinaczkę po Drzewie Życia, starcie z ogromną, szaloną wiewiórą i lot na ogromnym ośmionożnym koniu. A to tylko kilka przykładów tego, co rozgrywa się na kartach tej powieści! Historia jest więc niezwykle bogata i barwna, a mimo to zachowuje spójność i logicznie łączy wszystkie wątki w jedną całość. „Super. Moim tatą jest nieważny bóg, który hasa sobie po lasach. Zapewne odpadł wcześnie w ostatniej edycji Tańca z bogami.” Przyznam, że początek książki nie należy do najłatwiejszych i chwilkę zajmuje wdrożenie się w historię i przywyknięcie do jej szybkiego i dynamicznego tempa, jednak po kilkudziesięciu stronach problem znika i całym sobą wsiąka się w świat nastoletniego bohatera. Rick Riordan na tych kilkuset stronach przedstawia czytelnikowi przekrój niemal całej nordyckiej mitologii, zgrabnie wplatając jej postaci, czy inne elementy w fabułę. Nie brakuje mu przy tym wspaniałego poczucia humoru, które skradło moje serce i znacząco podniosło atrakcyjność tej historii w moich oczach. Kreacja bohaterów także robi niemałe wrażenie, bo każdy z nich jest nietypowy, kolorowy i ma w sobie coś wyjątkowego - nawet jeśli mówimy o postaciach drugoplanowych, mniej istotnych dla przebiegu fabuły. „- Co to jest za zwierzę, które mam jeść? Sam otarła usta wierzchem dłoni. - Ma na imię Saehrimnir. - Dobra, pierwsza sprawa: kto nazywa kolację? Nie mam ochoty wiedzieć, jak ma na imię moja kolacja. Ten ziemniak... czy ten ziemniak ma na imię Steve? Przewróciła oczami. - Nie, głupku. To jest Phil. Steve to chleb.” „Miecz Lata” to dla mnie świetne rozpoczęcie przygody z twórczością Ricka Riordana i jednocześnie znakomity początek serii o przygodach nastoletniego Magnusa Chase'a. Powieść jest typowo rozrywkowa, według mnie skierowana do nastolatków i zdystansowanych dorosłych, nie bojących się rozbudowanych, szalonych, barwnych historii. Książka jest świetna na oderwanie się od rzeczywistości, a zarazem stanowi fajne źródło wiedzy o nordyckiej mitologii. A jak wiadomo, nie ma nic lepszego niż nauka przez rozrywkę, dodatkowo okraszoną wspaniałym humorem, dlatego serdecznie zachęcam do sięgnięcia po tę powieść.

Książka w typowym stylu Ricka :) Pełna humoru i napięcia. Jestem ciekawa zakończenia tej serii, ale po końcówce zapowiada się bardzo interesująco ^^ :D

Rick Riordan pisze świetne książki, Młot Thora jest kolejną którą przeczytałem i bardzo mi się ona podobała. Dużo wartkiej, dynamicznej akcji, napięcia, ciekawych bohaterów, czasem trudno odłożyć książkę na bok. Generalnie kiedy się czyta tą historię ma się poczucie przeżywania super przygody. W poprzedniej części też tak było, Riordan jako pisarz ma niewyczerpane pokłady pomysłów na fabułę swoich książek. Seria z Magnusem Chasem przypadła mi do gustu wyjątkowo. Tak więc jeśli oczekujecie po danej powieści przygody i napięcia, zachęcam do przeczytania Młota Thora, wspaniały klimat i błyskotliwy styl.

Osobiście podobała mi się ta książka. Rick dość umiejętnie wplótł do fabuły wiele nowych...rzeczy, które mogły się różnie przyjąć, jak postać Alex, trochę więcej tekstu poświęconego Samirze i jej wierze i teorii...cóż, Rick dużo zaryzykował tą książką, ale na szczęście dobrze się (w miarę!) przyjęła. :D Ciężkie tematy przedstawić w tak specyficzny i dobry sposób...nie mogę doczekać się 3 części, nie wiem jak wy!

Najwspanialsza książka

Rick Riordan już po raz drugi przenosi nas w świat – i to nie jeden - pełen bogów i stworzeń znanych nam wcześniej jedynie z kart mitologii nordyckiej. Robi to, oczywiście, w typowy dla siebie sposób, który ma jednocześnie uczyć i bawić.

Tym razem towarzyszymy głównemu bohaterowi w poszukiwaniach jednego z najpotężniejszych artefaktów znanych we wszystkich dziewięciu światach. Młot Mjölnir, bo o nim mowa, zaginął. A mówiąc konkretniej: został skradziony. Magnus musi się udać na tajną, zleconą przez samego Thora misję, której celem jest odzyskanie młota, przywrócenie bogowi piorunów bezprzewodowego dostępu do seriali i ocalenie Midgardu przed najazdem olbrzymów - koniecznie w tej kolejności.

Mamy tutaj wszystko to, co znamy z poprzednich książek Ricka: lekki styl, wartką akcję i mnóstwo dobrego humoru. Mocnym punktem książki są również barwne, różnorodne postacie, których nie sposób nie (po)lubić.. Co ważne, gdzieś pomiędzy odzyskiwaniem magicznych artefaktów i ratowaniem świata, autorowi udaje się przekazać uniwersalną lekcję dotyczącą wartości rodziny, przyjaźni i tolerancji. Dodatkowym plusem dla wiernych czytelników Riordana będą z pewnością nawiązania do postaci znanych z jego poprzednich serii.

Kolejna, pełna zabawnych perypetii opowieść o bogach zagubionych gdzieś w przepastnych czeluściach ludzkiego świata. Czytelników twórczości Riordana nie trzeba zachęcać do kupna tego tomu. U mnie w domu dołączył do bogatej kolekcji i mam nadzieję, że będę miała okazję do niego zajrzeć. Oficjalnie każdy tom jest kupowany dla mojego syna, który jest głównym czytelnikiem tego typu literatury. Jednak wszyscy dorośli tez chętnie się do niego podłączają. Autor powinien sobie zapisać w omówieniu treści, że ma prawdziwy talent do przyciągania uwagi nastolatków, nawet takich starszawych (matki i ojcowie obdarowanych lekturą dzieci)