"Lukrecja" to pierwsza powieść Anne Goscinny, córki autora kultowego (myślę, że mogę bez przesady użyć tego słowa) "Mikołajka", na którego przezabawnych przygodach wychowało się już kilka pokoleń. W tym także Anne Goscinny, która dorastała w świecie powieściowego bohatera i jego kolegów, ale podobno od dziecka marzyła o stworzeniu "dziewczyńskiego" świata. I z tych marzeń powstał właśnie świat dwunastoletniej Lukrecji i jej zwariowanej rodzinki, w której skład wchodzą: mama (adwokat), ojczym Grzegorz (kontroler lotów), przyrodni brat Wiktor (maniak gier), tata (artysta malarz i rzeźbiarz), babcia Scarlett (ekscentryczna kobieta, która cały czas ma w sobie coś z dziecka) oraz babcia Hanna (dotknięta chorobą Alzhaimera). Nie sposób nie wspomnieć o Linach, czyli trzech przyjaciółkach Lukrecji oraz o Madonnie - pupilce dziewczynki. Każdemu, kto sięgnął po tę książkę, zapewne od razu nasuwa się chęć porównania jej do serii o "Mikołajku". Myślę, że nie należy tego robić, bo świat Lukrecji jest diametralnie różny od środowiska Mikołajka. To świat dziewcząt, nastolatek, pełen nie tylko zwariowanych przygód, ale przede wszystkim uczuć, problemów związanych z dorastaniem, dziewczęcych dylematów i marzeń. Lukrecja to sympatyczna, mądra i zabawna dziewczynka i taki też jest jej świat stworzony przez Anne Gościnny, opisany w 10 rozdziałach, z których każdy dotyczy jakiejś ważnej dla bohaterki przygody czy sytuacji. Przeczytacie w nich miedzy innymi o tym, jak Madonna znalazła się w domu Lulu, w jaki sposób Scarlett pomogła wnuczce spełnić urodzinowe marzenie, przeżyjecie wybory do samorządu szkolnego, wycieczkę do muzeum żeglugi morskiej, wraz z Grzegorzem rozwiążecie niezwykle trudne zadanie matematyczne oraz dowiecie się, jak zakończył się eksperyment z fasolką w roli głównej. Całości dopełniają świetne, czarno - białe ilustracje Catel. Powieść czyta się błyskawicznie, a sposób narracji prowadzonej przez Lulu pełen jest zabawnych spostrzeżeń i uwag, komentarzy, które wywołują rozbawienie i uśmiech na ustach czytelnika. Książkę tę przeczytała także moja (akurat tak się złożyło, ze również 12 letnia siostrzenica) i powiedziała mi, że chciałaby mieć taką przyjaciółkę, jak Lukrecja. I to chyba jest największy komplement pod adresem tej powieści, bo chyba o to chodzi, aby czytelnik tak bardzo polubił świat powieściowy i jego bohaterów, żeby chciał się w nim znaleźć. Polecam "Lukrecję" nie tylko wszystkim nastolatkom, ale też każdemu dorosłemu, który pośród problemów dorosłej codzienności potrafi obudzić w sobie wewnętrzne dziecko. Ja przeczytałam historię Lulu i jej bliskich z ogromną przyjemnością.
Dwunastoletnia Lukrecja to dziewczynka (a raczej nas-to-lat-ka), która jest niezłą obserwatorką życia. Mieszka w zwyczajnym domu razem z mamą, bratem i ojczymem, chodzi do zwyczajnej szkoły i ma zwyczajne przyjaciółki, a jednak w jej zwyczajny świat można się niesamowicie i (nie)zwyczajnie wkręcić! Lukrecja jest idealną narratorką i w przezabawny sposób opisuje typowe dla nastolatki problemy i przemyślenia. Jej sposób odbierania rzeczywistości jest uroczy, a opisy zdarzeń mogą wywoływać niekontrolowane wybuchy śmiechu. Czy Lulu dostała wymarzone zwierzątko? Kto wygrał klasowe wybory? Kim jest Madonna? Czym zajmuje się ojciec Lukrecji i czy faktycznie ma mentalność piętnastolatka? Czy eksperyment z fasolą można zaliczyć do udanych? Kto jest najlepszy z matematyki? Co na urodzinach robiła babcia, oraz o czym Lukrecja pisze w swoim pamiętniku? Na te, i inne pytania znajdziecie odpowiedź w tej krótkiej, zabawnej książeczce, dopełnionej prześlicznymi, minimalistycznymi ilustracjami. Myślę, że książka szczególnie spodoba się dziewczynkom w wieku podobnym do wieku głównej bohaterki, i choć ja mam ponad 30 lat, to perypetie Lukrecji przeczytałam jednym tchem i do tego z szerokim uśmiechem na twarzy. Lukrecja już od samego początku sprawia wrażenie rezolutnej i pewnej siebie nastolatki, a sposób, w jaki o sobie pisze w szkolnym wypracowaniu sprawia, że trzeba ją pokochać! Książka przezabawna, niesamowicie wciągająca, prawdziwa, nieprzerysowana- polecam i z niecierpliwością czekam na więcej!
Założę się, że doskonale znacie "Mikołajka" Rene Goscinnego, prawda? 🤩 Teraz nadszedł czas na poznanie Lukrecji🥰 Serię o dwunastoletniej dziewczynce napisała córka autora "Mikołajka"- Anne Goscinny. * Lukrecja jest rezolutną dziewczynką, wychowującą się w uroczej i przezabawnej patchworkowej rodzince. Mieszka ze swoją mamą, ojczymem i przyrodnim bratem. Częstym gościem w ich domu jest ciągle młoda duchem niezwykle kolorowa babcia Arleta, która każe na siebie mówić Scarlett 😅 Lukrecja ma oczywiście też grono trzech oddanych przyjaciółek tzw. Lin, czyli Paulina, Alina i Karolina. * Książka pisana jest w pierwszej osobie, jest jakby pamiętnikiem Lukrecji. Dwunastolatka przeżywa problemy, radości i smutki typowej dorastającej dziewczynki. Książka porusza tematy bliskie dziewczynkom w tym wieku, nie pomijając pierwszych porywów serca. Pisana jest prostym językiem, z wielką dozą humoru. Dużym plusem jest fakt, że akcja dzieje się w czasach współczesnych, łatwiej więc trafia do młodej czytelniczki. * Świetna propozycja dla dziewczynek już od 9, 10 roku życia. Ciekawa, zabawna i mądra książka. Ja jestem dziewczynką plus 30, a też mi się podoba 😅
Dostałam ją na koniec chyba 3 klasy bodajże (gdzies z 3 , 4 lata temu) i wciagnela. Po tych 3 lub 4 latach przypomnialam ze cos takiego istnieje i przeczytałam ostatnio 2 czesc czyli ta pomaranczowa a teraz czytam zolta. Wypozycze se zielona, zamowie tutaj niebieska a dzis kupilam granatowa :)
9 letnia córka jest zachwycona książką. Przeczytała ją szybciutko i poprosiła o kolejną część, zresztą po przeczytaniu 2 części , poprosiła o 3 . Gorąco polecam .
Więcej recenzji