Instynkt łowcy (okładka miękka)

Kolejna książka tej doskonałej autorki, która zapiera dech w piersi. Zawiłe śledztwo, wartka akcja, detektywistyczne ciekawostki - wszystko w jednej książce, w pigułce. Kontynuacja wątku Creed-Maggie z pieskami w tle. Dla mnie - idealne połączenie, wciągnęłam w weekend... za szybko. Teraz trzeba czekać na kolejną część.

Z ARCHIWUM KAVY Alex Kava powraca z najnowszą powieścią o przygodach Rydera Creeda. Jak to miało miejsce w przypadku poprzednich tomów, tak i tu równie ważną bohaterką jest Maggie O’Dell, co sprawia, że cykl jest bardziej kontynuacją serii o niej, niż zupełnie nowym dziełem. Tak czy inaczej, jakość tomów z Creedem była bardzo różna, najczęściej nie wybijały się ponad przeciętność, czasem ciężko było przez nie przebrnąć (co było też cechą większości książek z Maggie) Na szczęście „Instynkt łowcy” zachowuje niezły poziom i choć na kolana nie powala, miłośnicy Kavy na pewno będą z niego zadowoleni. 18 października rok 2001. Pewien kierowca ciężarówki, zatrzymując się na postój, dostrzega samotną nastolatkę idącą wśród samochodów. O tej porze i przy takiej pogodzie, sytuacja ta zwraca jego uwagę, tym bardziej, że po chwili znów widzi dziewczynę w towarzystwie innej. Nic jednak nie wskazuje, by działo się coś złego. Przynajmniej do czasu, kiedy kilka dni później słyszy informację o porwaniu dziewczynki. Czy jednak naprawdę chodziło o tę, którą widział? Szesnaście lat później agenta Maggie O’Dell bierze udział w akcji, w jakiej dotychczas nie uczestniczyła. W kilku miejscach kraju policjanci przeprowadzają jednoczesne ataki na kryjówki handlarzy ludźmi. Maggie robi to w Nebrasce, ale nie ma jeszcze pojęcia, co odkryje już za chwilę. W budynku znajduje mnóstwo zdjęć potencjalnych ofiar przestępcy, a wśród nich jedno szczególne, podpisane: Brodie i Ryder. 10.10.01. Tak zaczyna się kolejne wspólne śledztwo jej i Rydera Creeda, który po latach dostaje wreszcie szansę dowiedzenia się, co stało się z jego siostrą. Pytanie tylko co odkryją i czy na pewno chcą poznać prawdę… Od samego początku wątek z nigdy niewyjaśnionym zaginięciem siostry Creeda przypominał mi identyczny motyw znany wszystkim miłośnikom serialu „Z archiwum X”. I tu, i tam, główny bohater zaczyna pracę śledczego by dowiedzieć się, co stało się z bliską mu osobą, co determinuje potem całe jego życie. W „Archiwum” wszystko to było jednak bardziej skomplikowane, tropy z czasem mylono coraz bardziej, odpowiedzi zmieniały się wraz z kolejnymi epizodami i okazywały kłamstwami, aż w końcu wszystko znalazło swój nieoczekiwany finał. U Kavy rzecz ma się inaczej, jest prostsza, ale nic więcej nie zdradzam, odkryjcie to sami. Jeśli temat Was intrygował – a przyznam, że miał w sobie to coś, nawet jeśli autorka zbyt często o nim napomykała, bez posuwania wątku do przodu – teraz dostaniecie to, czego chcieliście. Jeśli jednak chodzi o styl, Kava nic się nie zmieniła. W pierwszych dwóch powieściach pisała lepiej – i to o wiele – choć czasem balansowała na granicy śmieszności. Potem uprościła swoje pisarstwo, porzucając jakiekolwiek ambicje literackie na rzecz jak najmniej skomplikowanego przekazu, gdzie ciągle przypomina się czytelnikom doskonale znane im fakty, a charakter bohaterów przedstawia za pomocą opisu, nie zaś ukazując to poprzez ich zachowanie i wyrażanie się. I to nie zmieniło się w tym tomie. Ale jednak autorce udało się skroić całkiem sprawną fabułę. Nic wybitnego, dość schematycznego, ale w połączeniu z sentymentalnymi dla mnie skojarzeniami z „Archiwum X” i zajęciem się tematem, który od kilku tomów był chyba najlepszą rzeczą, jaką seria miała do zaoferowania, daje to niezły efekt końcowy. Tych, których Kava zraziła do siebie swoim pisarstwem, „Instynkt łowcy” na łono fanów autorki raczej nie przywróci, tak samo jak pewnie nie pozyska jej zbyt wielu nowych czytelników, gdyby zaczęli od tej części (a mogą śmiało, bo jak na współczesny thriller przystało, powieść nie wymaga znajomości poprzednich tomów), niemniej fani pisarki będą zadowoleni. Im książkę polecam z czystym sercem.

Handel ludźmi nie jest zjawiskiem nowym. Swoje korzenie ma wieki temu. Mogłoby się wydawać, że w dwudziestym pierwszym wieku takie rzeczy nie powinny mieć miejsca...a jednak, ludzie coraz bardziej zatracają swoje człowieczeństwo...porywają dzieci i zmuszają je do "złych" rzeczy - niszczą im oraz ich rodzinom życie w imię czego...? Alex Kava to znana i ceniona pisarka, ale JA do tej pory nie miałam szczególnej potrzeby zapoznać się z jej twórczością. "Instynkt łowcy" to dla mnie pierwsze spotkanie z piórem autorki. Sięgając po powieść tak naprawdę nie wiedziałam czego się spodziewać. Pisarka w swojej powieści poruszyła bardzo ważny temat - handel ludźmi a przede wszystkim dziećmi. Nie wygładza problemu lecz pokazuje, że wiele ofiar nie smakuje dorosłości, a ich ostatnie chwile życie są koszmarne. Powieść jest wielowątkowa - handel ludźmi, bezduszność człowieka, psy tropiące, korupcja. Fabuła zaczyna się niepozornie dość niejasnym wprowadzeniem, a później szybko przeskakujemy do czasów dzisiejszych, a to co wydawało się niepotrzebne nabiera wartości i zrozumienia. Agentka Maggie podczas jednej z akcji trafia na zdjęcie uśmiechniętej dziewczynki. Gdy bardziej się jej przygląda zaczyna podejrzewać, że dziecko z fotografii to zaginiona wiele lat temu siostra jednego z jej znajomych, z którym wielokrotnie pracowała i przy którym odczuwa miłosną chemię. Maggie powiadamia Rydera o swoich podejrzeniach, a ten szybko przyjeżdża, aby pomoc w poszukiwaniach siostry i innych osób, których fotografie znaleziono podczas przeszukiwań pewnego domu. Jedyna osoba, która może coś wiedzieć na temat porwanych dzieci bawi się w kotka i myszkę z agentami. Czy Ryder dowie się co stało się z jego siostrą? Czy ludzie porywający dzieci zostaną złapani? Alex Kava zaserwowała prostą pod względem pióra powieść a przerażającą i trudną pod względem moralnym. Fabuła przedstawiona jest bez zbędnych komplikacji, ale rozgrywa się w trzech miejscach jednocześnie. Częste te wydarzenia są ze sobą połączone. Trudno jest czytać i mieć świadomość, że wiele dzieci, kobiet zostaje porwanych, naćpanych - są bite, wykorzystywane a często i mordowane. Może autor nie pokazał bezpośrednio drastycznych momentów, ale wyobraźnię na takie nakierował. Bardzo trudno było mi zrozumieć kobietę, która dla partnera była gotowa zabić własne dziecko...Ciężka też pojąć obsesję innej osoby, która nie potrafiła pogodzić się ze śmiercią swojego dziecka więc znęcała się nad innymi...Niepojęte jest okrucieństwo osoby, która sprzedała duszę... Fabuła rozgrywa się w szybkim tempie. Nie ma tutaj czasu na poszlaki są dowody, które trzeba szybko dopasować i znaleźć sprawców , i ich ukarać. Czytelnik nie bawi się w detektywa - jest tylko obserwatorem rozgrywających się zdarzeń. Liczba bohaterów biorących udział w wydarzeniach nie jest duża...kilka znaczących postaci.Każda osoba choć jest na swój sposób indywidualna to Kava nie poświęciła zbytniej uwagi ich dogłębnej kreacji. Fragmentarycznie zdradziła kilka aspektów, które je ukształtowały. Książkę czyta się błyskawicznie, ale ma się przeświadczenie o braku człowieczeństwa u ludzi. Tak jak wspominałam Kava w prosty sposób ułożyła fabułę, poruszyła dodatkowo kilka innych wątków, aby ubarwić całość, pokazać tę bezwzględność człowieka. Nie mogę powiedzieć, czy książka jest dobra czy zła. Mocniejsza czy słabsza w dorobku pisarki, gdyż nie mam z czym porównać. Mogę natomiast napisać, że jest to powieść, która przypomina czytelnikowi, że na świecie jest więcej okrucieństwa niż może nam się wydawać, że żyjąc w naszej własnej bańce nie wiemy co dzieje się obok nas. Może "Instynkt łowcy" nie jest arcydziełem, ale warto po nią sięgnąć.

Wydarzenia sprzed lat nagle łączą się z teraźniejszością. Przyszłość staje pod znakiem zapytania. Dlaczego teraz los postanowił ponownie przypomnieć o swojej okrutności? Dlaczego znowu ucierpią niewinni ludzie? Alex Kava to autorka, której thrillery zdobyły uznanie wielu czytelników. Pomieszanie mrocznego klimatu z kryminalną zagadką i dramatem rozgrywanym na oczach czytelnika zadowala każdego fana szukającego mocnych przygód a styl autorki nie pozwala, by akcja zwolniła choćby na moment. Każda pojedyncza powieść potwierdza pewność siebie autorki w tym co robi, ale najlepiej prezentuje się całość, gdy zdecydujecie się czytać serię Ryder Creed w porządku chronologicznym i bliżej przyjrzycie prywatnym problemom głównych bohaterów. Powyższa powieść jest czwartą częścią w serii, która na równi prowadzi zagadkę kryminalną i prywatne rozterki czołowego bohatera prowadzącego śledztwo. Dotyka historii, która swoje źródło ma w przeszłości dzięki czemu klimat tajemnicy potęguje się ze strony na stronę. Rozpoczyna się nietypowo, od pokoju który potrafi zmrozić krew w żyłach. Bałagan konkurował o uwagę ze zdjęciami przypiętymi na korkowej tablicy. Czyżby Dunn naprawdę porwał i sprzedał tyle dzieci? I dlaczego pośród zdjęć znajduje się także to przedstawiające Brodie i Ryder'a? Pozornie prosta historia ze strony na stronę zmienia się w opowieść z przesłanie, która dotyka ponadczasowych wartości istotnych dla społeczeństwa. Kava porusza kwestię handlu ludźmi, tym bardziej trudnego, że dotykającego uprowadzeniu dzieci. Co kieruje człowiekiem, gdy decyduje się na taki krok? Dlaczego pozbawieni skrupułów odbierają najmłodszym poczucie bezpieczeństwa? To fantastycznie podjętym motyw bez żadnego wygładzenia, który otwarcie podejmuje się próby wyjaśnienia psychiki porywacza i ujawniający wszystkie emocje towarzyszące porwanym. Przeszłość miesza się z teraźniejszością, wątki ładnie przeplatają się ze sobą. Akcja nie zwalnia tempa choćby na moment a w połączeniu z intrygującym stylem autorki całość prezentuje się lepiej niż dobrze. Prostota stylu ustępuje miejsca bogatej sferze emocjonalnej i moralnej, stawiając przed czytelnikiem sporo pytań bez odpowiedzi. W mroku prawdziwego życia i przy prawdzie ponurej rzeczywistości Kava ujawniła jak trudno jest zrozumieć drugiego człowieka, gdy nie stanie się na jego miejscu. Lekka i nieskomplikowana, dokładnie taka jak pozostałe powieści autorki. A jednak wciągająca i intrygująca. "Instynkt łowcy" to książka, która znajdzie uznanie wśród wszystkich fanów gatunku - tych, którzy szukają wartościowej przygody oraz tych, którzy nie boją się bliżej przyjrzeć trudnym tematom. Bez głębszej analizy, ale mimo wszystko otwierając czytelnikom oczy na istotne kwestie Alex Kava powraca w znanym sobie stylu.

To moje drugie spotkanie z twórczością Alex Kavy i muszę przyznać, że bardzo udane. Nie sądziłam, że przypadnie mi do gustu, do takiego stopnia, iż będę chciała zdobyć wszystkie powieści autorki, które do tej pory napisała. Czytając jej najnowszą powieść czułam się jakbym oglądała dobry serial kryminalny. Z przejęciem obserwowałam rozgrywające się wydarzenia, od nitki do kłębka starałam się wyjaśnić wszystkie zdarzenia jakie miały miejsce, poszlaki, zrozumieć postępowanie mordercy i odgadnąć przeróżne zagadki. Na początku byłam nastawiona do lektury sceptycznie. W ,,Przedsmaku zła'' od razu zostałam rzucona na głęboką wodę. Trupy, rozlew krwi, mrożące krew w żyłach opisy, adrenalina, akcja zwalniająca, by po chwili gwałtownie przyspieszyć. A tu tego nie nie otrzymałam. Byłam dość rozczarowana, ale dałam szansę powieści. A nuż mi się spodoba. I tak się stało, ale z czasem, gdy zrozumiałam jej przesłanie. Tutaj autorka nie skupiła się stricke na scenach, które podnoszą włoski na karku, budzą niesmak. Autorka pokazała jak trudne jest życie po zaginięciu bliskiej osoby, jak zwykłe funkcjonowanie sprawia wszystkim trudność. Ta świadomość, że gdzieś tam ukochana osoba może być i czeka na pomoc spędza sen z powiek. Nie posiadanie żadnych dowodów poświadczających śmierć bliskiej osoby, życie w ciągłej nadziei, że powróci szczęśliwie do domu. Trudno przejść nad tym do porządku dziennego, gdyż wciąż istnieje choćby cień nadziei, że ukochana osoba wciąż żyje. Podobało mi się również to, że autorka przedstawiła mi świat, gdzie psy stanowią kluczową rolę. Że to nie tylko cudowni przyjaciele, ale też doskonali pomocnicy przy wielu zadaniach jak znalezienie osoby, narkotyków czy chociażby nieżyjącej osoby. Pierwszy raz mogłam zobaczyć tę rzeczywistość z punktu czytelnika, dzięki czemu jeszcze bardziej zaangażowałam się w czytaną lekturę, by poznać czy czworonogom uda się naprowadzić policjantów na właściwy trop . Podsumowując cieszę się, że nie zrezygnowałam z lektury mimo, że nastawiłam się na mrożące krew w żyłach opisy i rozlew krwi. Bardzo dobrze się bawiłam, z niecierpliwością obserwowałam toczące się wydarzenia, brałam czynny udział w sprawach śledczych, towarzyszyłam bohaterom na każdym kroku. Przeplatające się historie sprawiają, że do samego końca nie jesteśmy pewni, co dalej się wydarzy i to bardzo mi się podoba w takiego typu powieściach, że nie wiadomo jak dalsze sprawy się potoczą. A do tego pokazanie świata zarówno psów tropiących, jak również handlu ludźmi tworzą niezwykłą mieszaninę powieści od której nie sposób się oderwać. Gorąco polecam.

Jeśli szukacie porządnego, wciągającego kryminały opartego na pracy policji, interesującym śledztwie, szukaniu dowodów itd., to powieści Kavy będą dla Was idealne. Myślę, że z pełną odpowiedzialnością Alex Kavę mogę postawić na mojej ulubionej półce, zaraz obok Jamesa Pattersona, który podobnie jak Kava tworzy według mnie genialne historie. "Instynkt łowcy" to kolejna, bo już czwarta część cyklu, jednak dla mnie było to pierwsze spotkanie z agentem Creed, ale wiem, że nie ostatnie. Ryder Creed wraz z agentką Maggie O'Dell zmagają się z trudnym śledztwem. Akcja rozpoczyna się podczas policyjnej zasadzki prowadzonej przeciwko handlarzowi żywym towarem. Agentka O'Dell bierze w niej czynny udział, jednak później, okazuje się, że sprawa nie będzie tak łatwa jakby to mogło się wydawać. Autorka w genialny sposób tworzy trzy odrębne wątki, każdy z nich stopniowo rozwija się i daje możliwość czytelnikowi na początkowe stawianie tezy, czy też pytania: kto jest w końcu winny? Wszystkie wątki, z każdym następnym rozdziałem, łączą się w jedną skomplikowaną i wielką sprawę, której zakończenie było dla mnie mocno wstrząsające. Za to pokochałam Alex Kavę. Ta jej umiejętność drążenia tematu i wodzenia za nos odbiorcy, powoduje, że gdybym mogła to pochłonęłabym cały cykl w mgnieniu oka. Książka dotyka dosyć brutalnego tematu, ale i bolesnej przeszłości. Wydarzeń, które mogą dotyczyć każdego, a mianowicie porwania dzieci. To one są łatwowierne i naiwne. Wierzą dorosłym, że Ci nie zrobią im niczego złego, jednak niektórzy zwyrodnialcy okrutnie to wykorzystują. Też dlatego ta książka jest tak bardzo aktualna. Miną lata od premiery, a historia nadal będzie mrozić krew w żyłach. Postać Rydera Creeda trafia na listę moich ulubionych, a wraz z Maggie tworzą świetny i zgrany policyjny duet. Jego historia pokazuje, że często pewne sytuacje, które nas spotykają nie dzieją się bez przyczyny. On weteran wojenny, po latach służby wkracza na policyjną ścieżkę i wraz ze szkolonymi psami sam zapracuje na zmianę swojego dotychczasowego życia. Te wszystkie aspekty sprawiają, że powieści Kavy są prawdziwe, realistyczne, mrożą krew w żyłach i powodują dreszcze. Jednocześnie zmuszają do intensywnego wysiłku umysłowego, bo tej książki nie da się odłożyć na później.

Podczas nocnego rajdu w celu zatrzymania człowieka najprawdopodobniej związanego z handlarzami ludźmi, agenci znajdują w jego domu ścianę z przerażającą ilością zdjęć dzieci. Jedno z nich szczególnie przykuwa uwagę agentki O’Dell: jest na nim para dzieci, najpewniej rodzeństwo. Natomiast podpis głosi, że jest to Ryder i Brodie. Z pewnością Meggie nie zwróciłaby na nie baczniejszej uwagi niż na inne, gdyby nie fakt, że Ryder Creed, z którym miała już okazję kilkukrotnie współpracować, już od lat bezskutecznie poszukuje swojej dawno zaginionej siostry, Brodie. Choć czyni to nieco wbrew sobie, Maggie informuje Rydera o swoim odkryciu. Ten zaś, nie zważając na nic innego, przyjeżdża do niej, aby osobiście pomagać w poszukiwaniach. Na miejscu znów odżywają uczucia, które tych dwoje żywi do siebie, nawet jeśli sami przed sobą nie chcą tego przyznać. Jednak życie osobiste musi zostać odłożone na dalszy plan, bowiem sprawa, przy której wspólnie pracują okazuje się coraz bardziej i bardziej skomplikowana. Całość recenzji pod adresem: http://zapach-ksiazek.pl/alex-kava-instynkt-lowcy-kiedy-spelnia-sie-to-co-niemozliwe/

Co tu dużo mówić. Alex Kava to Alex Kava. Nie może się nie udać, książka musi wciągnąć! Choć jestem mamą dwójki dzieci, od niedawna już obie są przedszkolakami, pierwszą połowę przeczytałam w 2-3 dni, ale drugą połowę skończyłam w 2,5h! Nie wiem czy to kwestia przeczytania prawie wszystkich książek Alex Kava, czy uwielbienie kryminałów, ale dosyć szybko domyslilam się kto jest kim i jak to się rozwinie. Ale mimo tego były momenty zaskakujące a zakonczenie spowodowało, że nie mogę się doczekać kolejnej części, w której choć trochę się wyjaśni co dalej z Ryderem :) Polecam, na samotny wolny wieczór, bo trudno się będzie oderwać.

Jeśli nigdy nie czytałeś książki Alex Kava, to ta jest idealna na początek. Wykonuje ona niesamowite zadanie rozwoju postaci we wszystkich swoich książkach i pozwala czytelnikowi tworzyć swoją własną wizję do każdej z nich. Kiedy czytam książkę Alex Kava, czuję, że jestem obok wszystkich bohaterów, czuję to, co czują i widzę, co widzą. Każda książka przynosi nową przygodę, ale pozwala też czytelnikowi dowiedzieć się więcej o każdej postaci. Ich życie osobiste jest powiązane z ich pracą i daje wspaniały wgląd w to, co czyni ich takimi, jakimi są. Jest to wyjątkowa książka, którą mogę z pewnością każdemu polecić.

Alex Java jest moją ulubioną autorką. Przeczytałam wszystkie jej książki. Biorąc do ręki Instynkt łowcy misłam nadzieję , że i tym razem się nie rozczaruje. Od początku do końca książka trzyma w napięciu. Polecam wszystkim-nie rozczaruje.