Lombard (okładka  miękka)

Pewien polski biznesmen zlecą prywatnemu detektywowi odnalezienie córki. Aśka Kucińska, bo tak nazywa się zaginiona, wyjechała ze swoim chłopakiem do Austrii i tam słuch po niej zaginął. Odnalezienia dziewczyny podejmuje się Tomasz Pielecki. Skoro innym się nie udało, to dlaczego miałoby się to udać właśnie jemu? Jednak bezskuteczne poszukiwania Asi to nie jedyne zmartwienie, bowiem Tomek wpadnie w tarapaty a jego życie wiele razy będzie wisiało na włosku. Czy uda mu się odnaleźć dziewczynę? Do czego doprowadzą gangsterskie porachunki? Narkotyki, broń, prostytucja... A także niebezpieczne gangi! "Lombard" to powieść, z którą mam mały problem. Ciężko mi ją ocenić. Wiele mi się podobało, niektóre momenty nawet bardziej, ale równie sporo utrudniało mi lekturę. Jednak, po kolei. Zacznę od tego, że autor użył narracji trzecioosobowej i do takiej, zawsze muszę troszkę "przywyknąć" przez pierwsze strony. W książce nie ma podziału na rozdziały, tego z pewnością mi brakowało już od poczatku. Fabuła. Jeśli chodzi o sam pomysł, to uważam że jest bardzo dobry. Zaginiona za granicą córka i ojciec biznesmen, który zleca jej odnalezienie detektywowi - to mnie zainteresowało i to bardzo, szczególnie że w pewnym momencie możemy poznać domysły bohaterów na temat tego, co mogło stać się z dziewczyną. Porwania kobiet, domy publiczne itp.... Jednak na fabułę składa się też wiele innych wątków i naprawdę mnogość przeróżnych wydarzeń, które mam wrażenie momentami spychały sprawę zaginięcia gdzieś daleko. Główny bohater, detektyw Tomasz (o którym za moment powiem trochę więcej) oraz inni bohaterowie dużo podróżują, wciąż zmieniają miejsca pobytu i tych miejsc w książce autor wymienia tak wiele, że chwilami zwyczajnie się gubiłam i zastanawiałam, gdzie właściwie w tym momencie dzieje się dana akcja. Z tego też powodu wielokrotnie musiałam się cofnąć o kilka stron i jeszcze raz na spokojnie wszystko prześledzić, aby móc kontynuować. Główna postać w tej książce to Tomek Pielecki. Detektyw jak najbardziej przypadł mi do gustu. Jest to dobrze wykreowany bohater - odważny, uparty i może czasem naiwnie chce zbawić świat, ale właśnie to najbardziej w nim polubiłam. Jeśli chodzi o inne postacie w tej książce, to pojawiło się ich naprawdę wiele i to również troszkę utrudniało mi czytanie. Zdecydowanie wolę, gdy jest ich mniej mniej. Bohaterowie, który pojawili się w tej powieści nie byli nudni i bez wyrazu, a wręcz przeciwnie dynamiczni i to jak najbardziej na plus. Warto pochwalić także wartką akcję, gdyż historia wręcz pędzi i to mi się podobało. Podobnie na pochwałę zasługują opisane sceny strzelaniny, niebezpieczne momenty, gdy to życie bohaterów zależało od tego, kto trzyma broń lub od tego, czy pomoc przybędzie na czas. Podsumowując, "Lombard" to według mnie powieść z dużym potencjałem, który mam wrażenie nie do końca został w niej wykorzystany, a niektóre z wydarzeń przysłaniały najciekawszy główny wątek. Do mnie niestety ta powieść w pełni nie przemówiła. Jednak, jeśli macie ten tytuł w planach, warto wyrobić sobie własną opinię po przeczytaniu.

„Lombard” Krzysztofa Żuchowicza to powieść sensacyjna. Tomek Pielecki to doświadczony detektyw, który za sprawą biznesmena, Ryszarda Kucińskiego, stracił pracę w jednej z agencji detektywistycznych. Wkrótce potem tenże biznesmen zwraca się do Pileckiego z prośbą o pomoc w odnalezieniu córki, która wraz ze swoim chłopakiem wyjechała do Austrii i już nie wróciła. Pielecki przyjmuje zlecenie.  Aby wyjaśnić zagadkę tajemniczego zniknięcia dziewczyny przemierza kraje i kontynenty. Wpada na trop międzynarodowej przestępczości zorganizowanej; handlu ludźmi i narkotykami. Wówczas główny wątek powieści zupełnie się rozmywa i traci na ważności. Okazuje się, że historia zaginięcia Asi Kucińskiej była tylko pretekst do wprowadzenia czytelnika w świat mafijnych interesów i porachunków. Już nie odnalezienie dziewczyny, a chęć zemsty i czynienie świata lepszym stają się priorytetem Pieleckiego. Niczym rasowy James Bond podróżuje po świecie by wymierzać sprawiedliwość. Wykorzystuje sztuki walki, broń palną, a jak trzeba to i tętnicę szyjną przegryzie.  Akcja powieści gna na złamanie karku. Autor wprowadza ciągle nowych bohaterów, tworzy mnóstwo wątków. Pędzimy za głównym bohaterem nie zawsze wiedząc dokąd, w jakim celu, z czym i kim przyjdzie mu się mierzyć. Wiele spraw wyjaśnia się przypadkiem, szczęśliwym zbiegiem okoliczności. Książka jest napisana niezwykle chaotycznie, a brak podziału tekstu na rozdziały ten chaos dodatkowo potęguje. Lektury nie ułatwiają liczne błędy językowe i dziwny szyk wyrazów w niektórych zdaniach. To, co ostatecznie pogrążyło tę powieść w moich oczach to dwie, jakże głębokie myśli w niej zawarte:  „I zaczął się zastanawiać, czy dobrze czyni. Uczestniczy w morderstwach, zaczął zabijać. Wyrwał się jednak szybko z tego stanu. Z pomocą przyszła mu myśl Leonarda da Vinci „Kto zła nie karze, każe je czynić”.  „Jesteś dobrze zły, takich trzeba nam więcej. […] to, co zrobiłeś, to moralny obowiązek, służba do końca życia. Czyń tak dalej”.  „Lombard” to książka, która zupełnie nie przypadła mi do gustu. Zwłaszcza jej przesłanie. Nie polecam.

Mam dla Was kilka słów o "Lombardzie" Krzysztofa Żuchowicza. Zaczęło się dobrze! Bardzo dobrze! Asia Kucińska wyjeżdża razem ze swoim bogatym chłopakiem Łukaszem na wycieczkę do Austrii. Niestety już z niej nie wraca.. gdzie jest? Tego nie wie nikt 🤷‍♀️ Podejrzany zostaje Łukasz, ale nie ma mocnych dowodów, że jest zamieszany w zniknięcie swojej dziewczyny... Mija pół roku i sprawa niestety stoi w miejscu. Ojciec dziewczyny się nie poddaje i wynajmuje prywatnego detektywa Tomasza Pieleckiego, by ten za wszelką cenę znalazł jego córkę. Okazuje się, że Tomasz wcześniej prowadził sprawę ojca dziewczyny i ten wniósł na niego oskarżenie...po rozmowie dochodzą do porozumienia i Tomasz podejmuje się poszukiwań Aśki. Wszystko byłoby naprawdę super, ale w trakcie sprawy, która na początku była najważniejsza gdzieś się po drodze gubi. Detektyw Tomasz jeździ po świecie, po krajach, żeby znaleźć jakiś trop... spotyka różnych ludzi, którzy zamieszani byli albo są w inne zaległe sprawy, które leżą niedokończone i tak naprawdę akcja toczy się wokół tego... no to jest jedyny taki minus. Wydaje mi się, że sprawa zaginionej dziewczyny spadła na dalszy plan, a naprawdę szkoda, bo na końcu robi się ciekawie. Żałuję, że ten wątek jest tak mało rozwinięty. A może tylko ja go tak odebrałam?🤔 Myślę, że na pierwszy plan wysuwa się tutaj detektyw Tomek i to czego on w tym kryminale dokona! :) Reasumując: książkę czytało mi się dobrze. Czasami gubilam się w tym krajach, ale i tak uważam, że książka jest warta przeczytania, także polecam! :)

Tomasz Pielecki wykonując zlecenie został zdemaskowany przez co stracił pracę i szansę na dalszy rozwój w wykonywanym zawodzie. Jakież było jego zdziwienie, gdy propozycja pracy wyszła od osoby, którą wcześniej śledził. Po krótkich negocjacjach podejmuje się dołączenia do grupy poszukiwawczej zaginionej Asi Kucińskiej. Po wyjeździe do Austrii, ślad po niej zaginął, a jej ojciec zrobi wszystko by ją odnaleźć. Tomasz wyrusza w drogę, by odnaleźć dziewczynę, ale niebezpieczeństwo, które go spotka po drodze może doprowadzić do śmierci wielu ludzi. Książka Krzysztofa Żuchowicza jest dość cienka, a mimo to zawiera w sobie mnóstwo szczegółów, szczególnie dotyczących topografii i miejsc, w których aktualnie znajdował się główny bohater. Zapewne dla części czytelników może to być minusem, ponieważ Tomasz podróżował z miejsca na miejsce, co wymagało skupienia, by się w tych jego podróżach nie pogubić. Odnalezienie dziewczyny nie jest jego jedynym celem. W trakcie prywatnego śledztwa wychodzą na jaw dodatkowe niezamknięte sprawy, które ściągają na bohatera niebezpieczeństwo. Jeśli chodzi o samego Tomasza, to autor wykreował go na mężczyznę dążącego nieprzerwanie do celu, upartego i zdeterminowanego. Nawet świadomość, że może zginąć, nie odwiodła go od planu. Fabuła jest interesująca, ciekawość co tak naprawdę stało się z Asią nie opuszcza czytelnika, ale tak czy inaczej nie jest to książka, którą byłam w stanie przeczytać na raz. Potrzebowałam się skupić, żeby nie pogubić się gdzie w danym momencie wyrusza Pielecki.