Listy w góry (okładka miękka)

Czy można wygrać z miłością do gór? Czy wystarczy sobie powiedzieć: " To niebezpieczne. Odpuść. Nie jedź."? Bohaterka książki jest żoną himalaisty. Jej codzienność jest wypełniona tęsknotą, wyczekiwaniem i lękiem. Sytuacja polityczna i trwający w kraju stan wojenny, z pewnością nie poprawiają sytuacji. Gdzie jest miejsce dla miłości, dla rodziny w momencie kiedy zew natury wzywa cię w góry? Fabuła książki jest przedstawiona w formie listów, które Ona pisze do Niego. Poznajemy historię tego uczucia z jej punktu widzenia, z jej perspektywy. Jej czas mija bez niego, a mógłby być ich wspólnym. Chciałaby czasem umieć znienawidzić te góry, ale nie potrafi bo on je kocha. Tylko czasem tak po kobiecemu się zastanawia, kto tak naprawdę jest jego namiętnością? Jego jeden dodatkowy metr w górę to dla niej jedna porcja strachu więcej. Wciąż jednak ma nadzieję, że dziecko zatrzyma go choć na chwilę. Nie można przecież ciągle rozmawiać o lodowych przełęczach i śnieżnych lawinach. O życiu trzeba. O codzienności. Takiej najbardziej zwyczajnej. Mówi się, że żona wspinacza musi być dumna z męża. I silna, a nie żadna tam płaksa. Ona jest samotna. Jest wściekła, ale w imię miłości godzi się na taki los. Jednak jak długo można udawać? Prędzej czy później i tak wszystko pęka. O wielkiej miłości i jeszcze większej tęsknocie. O poświęceniu. Mądra i skłaniającą do przemyśleń fabuła. O kobietach i dla kobiet. O tym, że my też jesteśmy ważne, a nasze potrzeby są równie istotne. O sile kobiecej przyjaźni. Choć smutna - to piękna ♥️ Do przeczytania koniecznie i do płakania z pewnością 😢 Tak mnie teraz naszło, że w sumie to ja nawet lubię te akwaria mojego Męża. Bardzo lubię 😉 "Ile można zrobić z miłości? Pytanie kluczowe dla powieści, jednak musi pozostać bez odpowiedzi. Każdy swoją odpowiedź nosi w sobie."

Góry.. Książka "Listy w góry" przeniosła mnie w czasie do spotkania z Reinholdem Messnerem. Nie pamiętam roku ale to było pod koniec XX wieku, miałem ogromną przyjemność porozmawiać chwilę z legendą himalaizmu. Wspólnym mianownikiem książki Agnieszki i spotkania z Reinholdem jest pasja. Pasja większa niż miłość, tęsknota, rodzina. Pasja która pozwala na przekraczanie granic które wydają się poza zasięgiem ludzkich możliwości. Pasja która smakuje niczym wejście na K2 zimą. Z rozmowy z Reinholdem Messnerem zapamiętałem takie zdanie: "Co ja Ci powiem o górach? Niewiele, zdobywam je i tyle, najwięcej o górach mogą powiedzieć moi bliscy którzy za mną tęsknią i drżą czy wrócę z kolejnej wyprawy,. To są prawdziwe historie o górach". Czytając książkę Agnieszki Lis "Listy w góry" zrozumiałem że Reinhold miał rację. Polecam.

Bohaterka jest żoną himalaisty.Wie,że wspinaczka górska jest największą miłością jej męża.Jednak z każdym wyjazdem męża w góry,kobieta czuje,że bezpowrotnie traci z nim więź.Trudy życia i zmieniająca się sytuacja w kraju mocno wpływają na życie całej rodziny.Wyjazd goni wyjazd,a popularność wspinacza coraz bardziej zaczyna jej przeszkadzać. Do tego każdego roku zostaje sama na wiele miesięcy. Czy w świecie pełnym pasji jest miejsce na rodzinę i miłość? Książka jest napisana w formie listów do męża,dzięki czemu możemy poznawać świat oczami naszej bohaterki,czuć jej emocje,martwić się problemami i tęsknić za mężem.Ona jest z niego dumna,ale wolałaby mieć go jednak przy sobie. Dzień po dniu prowadzi walkę-z sobą,codziennością,w której ciężko funkcjonować kobiecie zostawionej samej sobie,bez pieniędzy i często z długami. Dobrze,że może liczyć na pomoc rodziców,którzy wspierają ją na każdym kroku. Ta książka jest piękna i smutna. Głęboko poruszy Wasze serca. Na koniec czytałam i płakałam. Teraz nie wiem,czy mogłabym być żoną takiego człowieka,bo to jest naprawdę ciężkie życie. Chciałabym powiedzieć,że nie,ale sami wiecie,że jeśli chodzi o miłość,to wszystko jest możliwe.Ona wybacza wszystko i wszystko zniesie. Dlatego podejrzewam,że gdybym pokochała kogoś takiego,to trwałabym u jego boku. Na dobre i na złe. Blisko i daleko. Jak nasza bohaterka. Życzę Wam ogrom emocji przy czytaniu i oczywiście polecam.