Roy wyjeżdża w raz z ojcem na wyspę Sukkwan do domku letniskowego, na wyspie są sami i zostaną tam na cały rok. Po rozwodzie rodziców Jim rzadko widywał syna i teraz pragnie nadrobić stracony czas. Kiedy docierają na wyspę czeka ich dużo wspólnej pracy. Po niespodziewanej wizycie niedźwiedzia , który niszczy wszystko i nocach gdy ojciec płacze i dziwnie się zachowuje Roy pragnie wrócić do swojego życia z mamą i siostrą. Wszystko pogarsza jeszcze wypadek ojca, który przez parę dni jest nieprzytomny. Roy wyjawia ojcu że chce wrócić, jednak zmienia zdanie widząc jak jego decyzja wpłynęła na ojca. Jim wyjawia synowi, że tęskni za swoją drugą żoną,kiedy kobieta mówi Jimowi, że poznała kogoś innego mężczyznę się załamuje. Roy zastaje ojca z pistoletem w dłoni, Jim oddaje mu broń i wychodzi na spacer co doprowadza do tragedii. Autor przedstawia dziwne relacje ojca z synem. Ojciec nie radzi sobie w życiu, nie umie rozmawiać ze swoim dzieckiem. Gdy stara się naprawić wspólne relacje nieświadomie doprowadza do nieszczęścia. Powieść składa się z trzech części, w pierwszej i ostatniej mamy odczucia chłopca po rozwodzie rodziców i po samobójstwie ojca,jak również dorosłego Roya, który poznaje kobietę przez, która rozpadło się małżeństwo jego rodziców. W drugiej części mamy ojca i syna i chęć naprawienia wspólnej relacji. Powieść pełna smutku i żalu do siebie i do życia. Poruszająca, uświadamiająca co jest ważne w życiu. Wstrząsająca bardzo wciągająca świetna powieść.

Ciężko jednoznacznie oceniać książkę, która z pewnością na każdym czytelniku wywrze inne wrażenie. Złapie nasze uczucia, doświadczenia i wyciśnie z nich wszystko to, co siedzi bardzo głęboko. A może w ogóle nie dotknie nas ta historia? W obu przypadkach warto sprawdzić na własnym organizmie, jak działa prosta w swej formie powieść Davida Vanna. I pamiętajcie, że kontekst jest równie ważny jak sam tekst. Zajrzyjcie zatem do wywiadów z autorem, które naprowadzą Was na możliwą interpretację. A o czym jest "Legenda o samobójstwie"? O niewypowiedzianym żalu, pretensji, poczuciu winy. Zagubieniu i uczuciach, z którymi nie radzi sobie dwójka głównych bohaterów. Ojciec i syn. Odcięci od bodźców zewnętrznego świata przeżywają przygodę życia. A przynajmniej taki jest jest zamysł, bo jak wskazuje tytuł - nie każde życie można uratować. Są skazani na siebie, kapryśny klimat alaskańskiej wyspy. Tam, gdzie coś się kończy, coś nowego się zaczyna. Ułożenie sobie w głowie tego, co dał nam autor nie jest prostym zadaniem. Podobno książka stała się dla niego rodzajem terapii po stracie, za którą się obwiniał. Ale czy można zrzucić na swoje barki ciężar czyjegoś samobójstwa? I właśnie to miałam na myśli pisząc, że każdy z nas odbierze tę powieść inaczej. Polecam Wam zapoznanie się z debiutem wydawniczym Wydawnictwa Pauza i sama czekam z niecierpliwością na kolejne książki. "Legenda o samobójstwie" ustawiła poprzeczkę bardzo wysoko :)

Tą książkę można powiedzieć, że przeczytałam w niecały dzień! Sięgnęłam po nią wieczorem, a następnego dnia przed południem już byłaskończona. Legenda o samobójstwie to książka z niesamowitym klimatem! Zdecydowanie przenosi nas ona setki kilometrów od naszego domu, a dokładnie na alaskańskie pustkowie. Mimo ciężkiego tematu, jaki ona porusza to czyta się ją przyjemnie i bardzo szybko. Zwolennicy dużych liter w książkach- musicie ją mieć! W pewnym momencie jej czytania byłam w niej totalnie zagubiona! Nie wiedziałam co jest naprawdę, a co wydarzyło się tylko w czyjejś głowie. Książka gra na emocjach. Mamy tutaj przedstawioną ciężką i skomplikowaną relację ojca z synem. I trudno, czytając tą książkę nie poczuć tego co czuł główny bohater. Książka zdecydowanie trafia w punk i pozostaje w naszych myślach na długo!

Polecam każdemu, kto lubi nieoczywiste treści, które robią w głowie bałagan i pozostawiają po sobie ślad długo po przeczytaniu. Coś pięknego i wstrząsającego zarazem. Książka porusza trudne relacje pomiędzy ojcem i synem, emocje targające obojgiem, ich niezrozumiałe wybory. Dodatkowo autor tak obrazowo opisuje przyrodę Alaski, że chciałoby się odetchnąć pełną piersią i poczuć ten dziewiczy, dziki klimat. Warto z pewnością zajrzeć wcześniej do biografii autora, żeby lepiej zrozumieć jego zamysł z przedstawieniem kilku alternatywnych rzeczywistości, będący próbą pogodzenia się z tragiczną przeszłością. Każde z opowiadań podaje nam inną ścieżkę tej samej historii. Czy którąś z nich uznamy za tą główną, najbardziej prawdopodobną, zależy tylko od nas.

Kunszt pisarza wyczuwalny po przeczytaniu całej książki, kiedy mamy spojrzenie na całokształt. Często męczyło mnie czytanie na temat łowienia ryb. Jest to literatura do której warto przysiąść w spokoju. Dzięki niej człowiek zaczyna się zastanawiać nad różnymi wizjami życia, gdybyśmy kiedyś podjęli inną decyzję. Jest to słynne pytanie 'co by było gdyby'. Akcja dzieje się na terenach dzikiej Kanady, na dalekiej północy. Takie odosobnienie dodatków gra na ludzkich emocjach. Umożliwia rozmyślanie nad życiowymi zagadkami. Czy zmieniając bieg historii jesteśmy w stanie zapobiec ludzkiemu nieszczęściu, czy to jednak przeznaczenie, na które nie mamy wpływu? Książka na długo zapadnie w mojej pamięci.

Zwykle niewiele trzeba, by zachęcić mnie do lektury, a najlepszym wyzwalaczem jest powiedzenie mi, że dana książka jest „dziwna”. "Legendę o samobójstwie" z pewnością można zaliczyć do tych dziwnych, więc nie mogłam się oprzeć. Nie wiedziałam jednak, w co się pakuję. Nie przypuszczałam, że będzie to tak różne od tego, co znam. Po skończeniu lektury przez dwie noce męczyły mnie koszmary i nie mogłam otrząsnąć się z dusznej atmosfery, napięcia, frustracji, a mimo to polecam, zwłaszcza czytelnikom, którzy od literatury oczekują czegoś więcej, niż tylko przyjemnej rozrywki.

Świetne napisane i świetnie się czyta, choć nie są to miłe opowieści. Bardzo mocne i bolesne przepracowanie traumy, od każdej możliwej strony, nawet najciemniejszej. Dobrze, że czasem wydarzenia stają się mniej realne, bo nie każdy dałby radę przeczytać całości do końca. Jedno jest pewne... nie należy żyć na północy kuli ziemskiej, gdy choruje się na depresję i nie należy też wtedy posiadać broni. I jest to kolejna powieść utwierdzająca w tym, że myśliwstwo to nic dobrego i nie powinny uczestniczyć w tym dzieci.

Witamy na polskim rynku książki, Panie Vann! Oby zagościł Pan u nas na dobre! Jeśli lubicie ambitną i precyzyjną prozę Cormaca MacCarthy'ego, jego niepokojącą zdolność do zaglądania w ciemne zakamarki ludzkiej duszy, to ta książka Was zachwyci. Vann rozlicza się z przeszłością i tworzy historię, która zaskakuje empatią i wprawia w osłupienie. Odważna proza człowieka po przejściach obdarzonego niezwykłym pisarskim talentem!

Wspaniała, zbierałem szczękę z podłogi. powieść, która pozostaje w głowie na długo i o której dużo się myśli.

Bardzo dobra literatura dla wymagających czegoś więcej niż romansu i pościgów.