Księżycowa kołysanka (okładka miękka)

Dwa zaprzyjaźnione od dawna małżeństwa postanawiają kupić dom nad jeziorem, aby odpocząć od codzienności oderwać się, przeżyć coś nowego w nowym miejscu. Dziewczyny często się kłócą, dochodzi do spiec ale to i tak nie zniechęca do dalszego mieszkania w tym miejscu. Do czasu.. Wszystko się zmienia gdy dochodzi do ogromnej tragedii. Od tego momentu już nic nie będzie takie jak kiedys, czy to miejsce stanie się koszmarem dla tych ludzi? Kto tak naprawdę zawinił? ___ Zakochałam się w tej książce gdy tylko ja zobaczyłam. Ma tak genialna okładkę! Piękna, odrazu mnie zachwyciła tym swoim klimatem 🧡Z początku nie spodziewałam się nic wielkiego po tej ksiażce. A jednak pozytywnie mnie zaskoczyła!. Wciągnęła od pierwszych stron, zaglebilam się w tą historię dosłownie cała i żyłam nią przez kilka dni. Ciekawa, nie banalna dobrze napisana, dzięki czemu szybko się czyta. Książka jest napisana w dwóch czasach (kiedyś i dzis) dzięki czemu wzbudza w nas jeszcze większą ciekawość co będzie dalej, jak potoczą się losy bohaterów. Jest to powieść bardzo życiowa , prawdziwa,  opowiada o kłótniach jakie przechodzi każde małżeństwo, o przyjaźni, dramatach rodzinnych, miłości, braku zrozumienia,zazdrosci. Książka również budzi lekkie napięcie, niepokój. Może nie jest to książka z najwyższej półki ponieważ czytałam lepsze ale jedno jest pewne przy Ksiezycowej Kolysance napewno nie zaśnięcie...

Już sam tytuł i okładka intrygują, co może skrywać w sobie opowieść, którą autorka przekazała nam w swoje ręce. Wydawać by się mogło, że historia będzie lekka, przyjemna, idealna na letnie wakacje. Zagłębiając się w powieść, nie spodziewamy się, że z czasem życie obojga małżeństw zacznie się rozpadać. Powieść jest przedstawiona dwutorowo. ,,Kiedyś'' i ,,Dziś''. To zagranie potęguje ciekawość, jak historia się potoczy, jakie będą konsekwencje po podjętych decyzjach przez bohaterów i czy coś się zmieni dla ich dobra, szczęścia. Czytelnik z ogromnym zainteresowaniem obserwuje przebieg wydarzeń, napięcie potęguje oczekiwanie, emocje sięgają zenitu. Opowieść stworzona niczym pajęcza sieć. Rozdziały tworzą losy bohaterów, które z precyzją przeplatają się, tworząc harmonię pełną wspomnień, chorej zazdrości, oskarżeń, nieprzyjemnej aury. Postacie są bardzo dobrze wykreowane, żywe, nie są płascy, bezbarwni. Przedstawiają prawdziwe życie, dwie strony medalu mieszkania pod jednym dachem, gdzie sekrety, tajemnice, bolączki, kłótnie są na porządku dziennym. Mają swoje zalety i wady, na przestrzeni kilku zdarzeń, mijającego czasu czytelnik zauważa ich przemianę, jak ich postrzeganie świata się zmienia, o czym marzą, co poszukują i dlaczego podejmują takie, a nie inne decyzje. Wiele osób z tymi bohaterami się utożsami, spojrzy na swoje życie pod innym kątem, zastanowi się, czy dobrze postępuje. Autorka skłania do refleksji, zmusza do tego, aby na chwilę się zatrzymać i przeanalizować to, co się wokół nas dzieje. Każda z postaci odgrywa tu szczególną rolę, żaden z nich nie został tu umieszczony przypadkowo, nikt nie jest potraktowany po macoszemu. To wszystko sprawia, że opowieść staje się ciekawsza, wydarzenia intrygują, a także to, jak potoczyły się losy bohaterów, czy odnaleźli upragnione szczęście i uporali się ze wszystkimi demonami. Decyzje, które odciskają piętno na późniejszych relacjach obojga małżeństw, obawa samotności, kłótnie, oskarżenia, przemoc psychiczna, chora zazdrość, zaborczość, skakanie sobie do gardeł. Mroczna aura obezwładnia czytelnika, osiada niczym nieproszony gość, wdziera się do serca i podświadomości tworząc ogromne spustoszenie. Gorąco polecam!

Czytając tę niezwykle napisaną historię o prawdziwej przyjaźni, miłości stwierdziłam, że po przeczytanych pierwszych pięciu rozdziałach, że chce być nadal uczestniczyć w codziennym życiu bohaterów, którzy przyjaźnią się od lat, wspólnie mieszkają podczas wakacji i spędzają ze sobą czas. Autorka ta znana jest mi, z jej wcześniejszej czytanej przeze mnie książki pt. '' Kryształowe motyle '', a tym razem zaprasza Czytelnika, aby był świadkiem wydarzeń tragedii, która wydarzyła się pewnej nocy letniej w książce pt. '' Księżycowa kołysanka''. Nie można przejść w sposób obojętny obok występujących problemów zarówno, jak i u dorastającej młodzieży, a także zagubionych dorosłych, którzy wzajemnie się ranią, oskarżając, przy tym daje, wiele do myślenia po głębszym poznaniu ich. Każdy z przedstawionych w tej powieści 42 rozdziałów dzielących się na dwa podrozdziały: kiedyś i teraz. Są one charakterystyczne opisane dla występujących w niej bohaterów, którzy mają bardzo mocno rozbudowaną osobowość. Powieść ta to nie tylko powinna być wskazówką dla rodziców, aby zwracali uwagę na swoje dzieci, a nie tylko uświadomili, że nie należy się podawać i tracić wiary we własne możliwości. Gdy przyjrzymy się, z bliska życiu naszym bohaterkom to uświadomimy, sobie pokrótce, czy my podobnie jak one potrafimy zrozumieć nasze dotychczasowe życie i co my byśmy zrobili na ich miejscu, gdyby nas spotkały chwile porażek, a szczęście się od nas odwracało. Jedynym słowem spodobała mi się ta powieść, gdyż mogłam dzięki skonstruowanym trafnie i dopasowanych do bohaterów dialogów uśmiechnąć się, ale odkrywałam razem ze wszystkimi występującymi tutaj bohaterami ich tajemniczy świat. Moje drugie spotkanie z Panią Katarzyną Misiołek uważam za udane, ponieważ pisze o tym, o czym zapominamy w momencie, kiedy pojawia się problem, a uświadamiamy sobie dopiero później po dokładnym jego zanalizowaniu. Czy Agata, Barbara, Bartłomiej, Adam, Jasiek, Kinga odnajdą swój wspólny rodzinny język? O tym warto, się przekonać czytając tę powieść.

Lato zapowiadało się sielankowo.Dodatkowo urokliwy dom nad jeziorem miał okazać się oazą spokoju i wspaniałym miejscem na ziemi.Jednak,jak to w życiu bywa,rzeczywistość okazała się zupełnie inna od naszych wyobrażeń. .✨ W najnowszej powieści Katarzyny Misiołek“Księżycowa kołysanka”poznajemy dwa zaprzyjaźnione ze sobą małżeństwa.Historia przyjaciół toczy się dwutorowo.Powieść została podzielona na TERAZ i KIEDYŚ,lecz główna narracja została opowiedziana przez Agatę.Kilka lat wcześniej obie pary zainwestowały swoje oszczędności i kupiły piękną,choć zniszczoną przez upływ czasu willę.Dom ten,był doskonałą przystanią w czasie wakacyjnym.Niestety,zamiast cieszyć się wspólnym szczęściem między przyjaciółmi coraz częściej dochodziło do kłótni i niedomówień.Nie tylko przyjaźń była narażona na szwank i urazy,ale również oba małżeństwa przechodziły kryzys,który odbijał się na wspólnych relacjach.Aż do pewnej sierpniowej nocy.Wszystko się zmienia,gdy dochodzi do tragedii.Kto opowiada za to co się wydarzyło?Czy można było tego unikać? .🌜 ”Księżycowa kołysanka”to powieść obyczajowa, z nutką dramatu i romansu w tle.Po przeczytaniu tej pozycji mam mieszczona uczucia.Z jednej strony mi się podobała,z drugiej czuje się lekko rozczarowała.Do połowy akcja toczyła się dość monotonie,a bohaterowie pomimo,że są dobrze wykreowani co i rusz mnie irytowali.Miałam wrażenie,że nic innego nie robią tylko się wiecznie kłócą i oskarżają.Z drugiej strony opisana tu historia jest bardzo ludzka,swojska,prawdziwa.Podobała mi się również opisana tu tragiczna historia tego domu nad jeziorem oraz samo zakończenie.Powieść nie jest lekka,choć styl autorki jest bardzo przyjemny.Jest to powieść o przyjaźni,o relacjach między ludzkich i wyborach,które są trudne i pociągają ze sobą pewne konsekwencje.Autorka porusza także trudne tematy jak wykorzystanie seksualne,przemoc wobec kobiet i gwałt.Jeśli chcecie poznać,jak wygląda małżeństwo od innej strony,to przeczytajcie. . Dziękuje Wydawnictwo Publicat Moja ocena 6.5/10 https://www.instagram.com/rudy_lisek_czyta/?hl=pl

„Lato zapowiada się sielankowo ale los chciał inaczej. Jedna noc, jeden błąd i już nic nie będzie takie jak kiedyś…” Pierwszy raz mam przyjemność spotkać się z twórczością Katarzyny Misiołek. I powiem wam że bardzo podobała mi się jej powieść. Książka Katarzyny Misiołek „Księżycowa kołysanka jest czymś więcej niż tylko zwykłą książką Długo zastanawiałem się nad tym co napisać na temat tej książki. Klimat oraz cała fabuła stworzona przez autorkę była fenomenalna. Główni bohaterowie byli wykreowani bardzo dobrze. Dzięki temu czułem się jakbym był w ich świecie i razem z nimi zamieszkiwał w starej willi. Autorka w książce porusza bardzo wiele ważnych tematów oraz zadbała o najdrobniejsze szczegóły. Fabuła książki jest powiązana z miłością, wielką przyjaźnią, związkiem oraz zaufaniem w miłości. Jednak to są te fajne tematy o których mówi się i pisze bardzo łatwo. Jednak wątki związane z tematem relacji damsko-męskiej, niewierności, gwałcie, wskazaniu winnego oraz bezmyślności ludzkiej nie są łatwe do przedstawienia w tak świetny sposób w jaki zrobiła to Katarzyna. Podczas czytania w naszych głowach pojawia się wiele pytań bez odpowiedzi. Z każdą kolejną stroną książka przyciągała jak magnes. Dawno nie czytałem tak dobrej książki. Katarzyna przedstawia nam świat dwóch zaprzyjaźnionych małżeństw, którzy zamieszkują w starej willi. Wspólnymi siłami przywracają jej piękno. Jednak to co ich tam spotkało to nie było beztroskie życie w pięknym domu. Każdy z nich ma sekrety, które z czasem wychodzą na światło dzienne. Przez wiele lat wspólnego mieszkania między przyjaciółmi narasta wiele niedomówień oraz urazów. Jednak pewnego dnia dochodzi do tragedii. Czy można było jej uniknąć? Co się tak naprawdę stało i kto jest za to wszystko odpowiedzialny? Jest to bardzo modra i pouczająca książka która w dzisiejszych czasach otwiera nam oczy. Po przeczytaniu książki w dalszym ciągu było mi mało. Wiem że wielu z was przypadnie ona do gustu i sięgniecie po tą pozycję bo jest tego warta. Ja już wiem że ta autorka ląduje na moją listę autorów których uwielbiam.

Styl, o którym już Wam powyżej wspomniałam. Czyta się lekko i przyjemnie, a to jest ważnym elementem książki, którą chcemy przeczytać. Bohaterowie są tutaj kolejnym punktem wartym uwagi. Wykreowani są oni na normalnych ludzi, istniejących w naszej rzeczywistości. Każdy z nich jest inny, różni się od siebie. Ma inny charakter, inny tok myślenia. Nikt nie jest stworzony po łebkach, a wątki są doprowadzone do końca. Cieszę się, że nie są stworzeni na jedno kopyto i że nie są obojętni - dzięki temu jednych mogłam polubić bardziej, innych w ogóle... Agata, niegdyś związana z Adamem, przyjaciółka Baśki i Bartka. To do nich początkowo należał dom nad jeziorem. Spotykali się w nim i tworzyli historię. Cztery różne osoby, diametralnie się od siebie różniące. I chyba najbardziej polubiłam Bartka. Baśka działała mi na nerwy swoim zachowaniem, często nieprzemyślanym. Adam, to już w ogóle na samym początku nie przypadł mi do gustu, wydał się chłopem nie z tego świata, którego był dosłownie chyba zamordowała. Jego zachowanie nie zasługuje na nic, na pewno nie na szacunek... Agata z kolei była dla mnie obojętną postacią z początku. Uważałam ją za niewartą uwagi - nie potrafiła się postawić, powiedzieć wszystkiego wprost, nie była asertywna i w ogóle nie mogłam jej zrozumieć. Dawała się traktować jak nie powiem kto, a potem jeszcze dodatkowo przez to cierpiała... Było mi jej żal w kilku chwilach, ale niestety nie polubiłam jej, nic a nic. Z kolei właśnie ten Bartek zatarł mi się w głowie. Jego mi było naprawdę szkoda, ale wierzyłam w niego cały czas i trzymałam kciuki za niego, by w końcu czuł się szczęśliwy i doceniony. Jak widzicie mogłabym tak pisać o nich bardzo długo, ale na okrętkę aż za długo się nie da, a spoilerować Wam nie chcę, bo to się mija z celem. :) Podsumowując, warto poznać te postacie, ale i pozostałe, których celowo nie wymieniłam. Bo te, których imiona tu nie padły mogą mieć duży udział w fabule... Na całą recenzje zapraszam na blog :)

Niech was nie zwiedzie tytuł tej książki! Przy Księżycowej kołysance na pewno nie zaśniecie. Książki Katarzyny Misiołek jak i jednocześnie powieści obyczajowe od @publicat_sa mogę wam polecać w ciemno, pewnie nie raz już o tym wspominałam. To w jaki sposób autorka z lekkością opisuje trudne tematy zasługuje na nagrodę. Literacka uczta dla wielbicieli historii gdzie główną rolę odgrywa zarówno miłość jak i przyjaźń, a na dodatek nie ma tutaj cukierkowości, która wylewa się z większości obecnych książek na rynku. Nie ma cudownych zakończeń w stylu "i żyli długo i szczęśliwie". Ja takie książki uwielbiam i zarówno w tej jak i w Kryształowych motylach jestem zakochana! Znajdziecie na kartkach tej powieści poruszające wątki rozpadu małżeństwa, które zakończyło się już dawno temu, a także tragedii o której dowiadujemy się dopiero pod koniec książki. Co byłoby gdyby... Czy gdyby nie wydarzyło się to czy tamto, doszłoby do tragedii, która odciśnie piętno na wszystkich bohaterach w mniejszym lub większym stopniu? To pytanie numer jeden w tej książce. Autorka celowo buduje napięcie przez całą książkę przeskakując z perspektywy "kiedyś" i "teraz", by na koniec zrzucić na nas całą serię emocjonalnych bomb. Czytałam w ciągłym napięciu i oczekiwaniu na to, co obiecuje opis z tyłu książki i dzięki temu ta historia jest nie do odłożenia. Niedopowiedzenia oraz tajemnice narastające przez lata przyjaźni i miłości między małżonkami i przyjaciółkami jak cegiełki budują mur nie do przeskoczenia. Proza życia i problemy dnia codziennego oplatają tę książkę jak bluszcz. Znajdziecie tutaj połączenie różnych gatunków - w części obyczajówkę, a w części romans, a nawet odrobinę thrillera. Jedyne do czego mogłabym się doczepić to niektóre wątki, które nie miały według mnie odniesienia do całej fabuły bądź zaczynały się i nie kończyły. Jednak to kropla niedoskonałości w morzu przyjemnej lektury, której doświadczyłam. Wiecie czego na pewno możecie się spodziewać? Słodko-gorzkiego zakończenia, które z jednej strony was wzruszy, ale z drugiej otuli.

Chociaż w domowej biblioteczce mam trzy książki tej autorki, to przyznam szczerze, że ta jest pierwszą, którą przeczytałam. Wiele słyszałam o książkach napisanych przez tę autorkę i… chyba czułam przed nimi jakiś dystans. Ta powieść napisana została dwutorowo, narracja w pierwszej osobie czasu przeszłego przenosi czytelnika z KIEDYŚ do TERAZ. Tak zatytułowane są poszczególne rozdziały, w których poznajemy życie głównej bohaterki od czasów jej wczesnego małżeństwa, po najnowsze wydarzenia z jej życia obecnego. Przemiennie przenosimy się ze wspomnień czasu, kiedy była młodą mężatką i matką kilkuletniego synka, po czym wracamy do teraźniejszości, w której jest już rozwódką z nastoletnim synem i ma romans z nieco młodszym od siebie mężczyzną. Czytając tę lekturę czytelnik ma wrażenie, jakby słuchał zwierzeń Agaty. Sama główna bohaterka, jest osobą bardzo inteligentną chociaż momentami mało przewidującą, żeby nie powiedzieć dość infantylną. Przyznam szczerze, że miałam takie chwile, kiedy chciałam porządnie nią potrząsnąć. Jej dążenie do związków damsko-męskich jest chwilami bardzo irytujące. Ale jest również wspaniałą matką wyrozumiałą i traktującą syna bardziej jak przyjaciela niż kogoś nad kim ma władze jako rodzic. Przy okazji wspomnienia tego jaką matka jest główna bohaterka, chciałabym zwrócić uwagę na świetnie ukazany przez autorkę kontrast matek wychowujących dzieci w podobnym wieku i w podobnych warunkach rodzinnych. Przypatrując się poczynaniom wychowawczym drugiej kobiety, przyjaciółki Agaty, zauważamy jak różne mogą być relacje dorosłych z dziećmi. I tu na przykładzie dwóch matek, dwóch nastolatków uświadamiamy sobie, że metoda wychowawcza typu nakazy-zakazy jest mniej skuteczna niż metoda wychowawcza na zasadzie partnerskiej. Autorka w swojej powieści świetnie pokazuje przyjaźń między kobietami (i nie tylko), w której na granicy cienkiej linii balansuje wypalenie się tej przyjaźni z emocjonalnym przywiązaniem do danej osoby. (…) Czy nadal przyjaźnię się z Baśką? Tak, w pewien sposób na pewno, ale czy z ręką na sercu nazwałabym ją moją najlepszą przyjaciółką? Znamy się od lat, ale chyba odrobinę z tej znajomości wyrosłam. Baśka jest tak ode mnie różna, jak różnią się pomiędzy sobą ogień i woda, czerń i biel. Ja otwarta na nowości, ona konserwatywna. Ja energiczna, ona wiecznie zmęczona, przytłoczona obowiązkami, niezadowolona. Ja potrafiąca uwolnić się od przeszłości, ona tkwiąca u boku faceta, z którym nie jest do końca szczęśliwa. Ale może zbyt surowo ją oceniam? – pomyślałam. (…) Moim zdaniem, bardzo realistycznie pokierowane są w tej powieści dialogi, które świetnie współgrają z fabułą. Jest również nieco erotyki, momentami dość odważnej ale w większości bardzo zmysłowej, co dodaje oczywiście pewnego rodzaju delikatnej pikanterii. Muszę jeszcze podkreślić, że chociaż główna bohaterka momentami bardzo mnie irytowała, to jej osobowość została przedstawiona bardzo ciekawie. Co również mogę powiedzieć o innych osobach wplecionych w historie opowiedziane przez Agatę. Polecam tę książkę zwłaszcza matkom nastoletnich dzieci, bowiem podejście wychowawcze pokazane tutaj w bardzo kontrastowy sposób może wpłynąć na zachowania wobec własnych pociech. Polecam również tę lekturę kobietom, poszukującym miłości, tej prawdziwej, takiej „nie opuszczę cię aż do śmierci”, dlatego, że nie zawsze są one wstanie zobaczyć coś, co może być zagrożeniem nie tylko dla związku, ale i dla osoby. Zaślepienie i zauroczenie, często wydaje się spełnieniem marzeń, i usuwa w cień wszelkie wątpliwości, a ludzie… często potrafią takie zauroczenie czy zaślepienie wykorzystać. Czasami zlekceważenie czyjegoś zachowania może doprowadzić do tragedii, może odcisnąć się bolesnym, nieodwracalnym piętnem na życiu człowieka. To nie jest lektura z tych lekka, łatwa i przyjemna. To przejmująca, pełna emocji i wzruszeń opowieść o przyjaźni, która mimo swojego piękna potrafi być trudna i wymagająca. To opowieść o poszukiwaniu szczęścia, szukaniu miłości i ciepła drugiego człowieka nie tylko w sensie erotycznym. To opowieść o konsekwencjach codziennych wyborów, przeoczeń i złych podszeptów życiowych, którym daleko do kobiecej intuicji, a bliżej do zwykłych ludzkich pragnień.

Recenzja pochodzi z bloga http://whothatgirl.blogspot.com/2019/07/ksiezycowa-koysanka-katarzyna-misioek.html Jedna noc latem sprawiła, że nic już nie będzie takie samo jak kiedyś... Dwa zaprzyjaźnione małżeństwa kupiło dom nad jeziorem, który miał być ich oazą spokoju. To tutaj przyjeżdżali na wakacje, by wypocząć i uciec od codzienności. Ale każdy pobyt pokazywał, że życie to nie sielanka. Pojawiało się coraz więcej kłótni, zażyłość nie była już taka sama jak dawniej, a w obydwóch małżeństwach dzieje się coś niedobrego. Mijają lata, pojawia się coraz więcej uraz, powstają niedomówienia, sytuacje również się zmieniają. Aż w pewną letnią noc dochodzi do tragedii. Czy można było jej zapobiec? Czy to był wypadek? *** Nie umiałam inaczej opisać o czym jest ta książka. W innym przypadku od razu musiałabym się wdać w szczegóły, a ja zawsze lubię na początku napisać kilka słów o fabule. Czytałam wiele pozytywnych opinii na temat tej książki, ale dość długo się powstrzymywałam. W końcu jednak postanowiłam dać szanse i... O matko, to było takie świetne! Żałuję, że tak długo zwlekałam. Zacznę od tego, że historia przyjaciół przedstawiana jest dwutorowo. Na przemian mamy rozdziały kiedyś i teraz. Myślałam, że to strasznie namąci, ale powiem szczerze, że był to bardzo dobry pomysł. Agata i Adam kupili razem dom z Basią i Bartkiem. Wszyscy się przyjaźnią i pomysł wspólnego domu na wakacje wydawał się być świetnym pomysłem. Tyle, że mieszkając razem, czy chcieli tego, czy nie, brali również udział w swoich kłótniach. Agata zaczęła mieć dość zachowania Adama, który jest chorobliwie zazdrosny i zaborczy. Byle kto się uśmiechnie do Agaty, Adam już się wkurza i wydziera. Powiem szczerze, że nie polubiłam mężczyzny. Ma straszny charakter. Wyśmiewał Agatę, że nie pracuje, wydzielał jej pieniądze albo dawał jej z łaską. A Agata to naprawdę świetna babka, ale Adam ją tłamsił. Nic dziwnego, że coraz częściej myślała o rozwodzie. Pominę fakt, że zachował się jak skończony dupek, kiedy Agata wyjawiła mu prawdę o tragedii, jaka się jej przydarzyła, a on jeszcze ją o to obwinił! W tym momencie skreśliłam go całkowicie.Od tamtej pory między nimi też było już co raz gorzej. W dodatku musiał wyjechać zagranicę, bo tutaj stracił pracę. I co? Typowy facet. Znalazł sobie inną babę i zostawił Agatę z dzieckiem. Basia i Bartek też są ciężkim małżeństwem, ale w ich przypadku nie polubiłam Baśki. Była takim drugim Adamem. Wiecznie coś jej nie pasowało, Bartek nic nie robi, a to spojrzy na kogoś. Baśka wiecznie jęczy jak jej źle i mówi, że rozwód ich czeka, a za chwilę się migdalą i jest wszystko ok. Lubi się też wpierniczać w sprawy innych. A Bartek to taki spokojny chłop, mimo wszystko kochany. Ma wady, jak każdy inny, ale kto ich nie ma? Pewnego lata do domu Agata przyjeżdża z nowym partnerem, Ignacym. Nie informuje o tym swoich przyjaciół, więc Baśka oczywiście zachowuje się jak obrażona królowa. A Ignacy...wydaje mi się, że pomógł Agacie trochę odżyć, ale od początku mi nie leżał. Był od niej trochę młodszy i choć Agacie się wydawało, że przesadzała, to faktycznie oglądał się za innymi kobietami. W domu jest również Kinga, piętnastoletnia córka Basi i Bartka. Kinga wie, że Baśka chce odejść od męża, dogryza jej na każdym kroki. Małżeństwo się kłóci, Bartek wyjeżdża a do jego córki przyjeżdża koleżanka, z której też jest niezłe ziółko. I w dodatku przystawia się do Ignacego. On w sumie do niej też. Agata wkurzona idzie spać, w między czasie i tak słyszy ich rozmowę, ale postanawia to olać. I wtedy dzieje się tragedia... Nie chcę spojlerować, dlatego nie powiem, co się stało. Ale muszę przyznać, że wydarzenie to zostało bardzo dobrze poprowadzone i było istotne w tej historii. Uwierzcie mi, musicie sami się przekonać. Styl, jakim posługuje się autorka jest prosty i łatwy w odbiorze. Czyta się naprawdę szybko, a sama historia wciąga już od początku. Ja przepadłam. W dodatku okładka jest śliczna - mój klimat. Księżycowa kołysanka to historia pełna emocji. Opowiada o przyjaźni - o jej zaletach i wadach. Pokazuje, że nie zawsze jest idealna, że bywa trudna, a dokonane przez nas wybory potrafią nieść za sobą straszne konsekwencje... Po prostu przeczytajcie. Nie pożałujecie!

Książki Katarzyny Misiołek bardzo lubię, natomiast przy najnowszej przeczucie mnie nie myliło, że to będzie zupełnie co innego. Przeczytałam i jestem pod ogromnym wrażeniem, które nie mija, choć od lektury upłynął już pewnie czas… Bohaterką jest Agata, kobieta w średnim wieku, rozwódka, matka dorosłego syna. Narracja jest pierwszoosobowa, co niespecjalnie lubię, ale tutaj zupełnie mi nie przeszkadzało. Czytałam z zapartym tchem. Akcja toczy się dwutorowo – współcześnie i w przeszłości przez kilka lat. Wszystko zaczyna się w momencie, gdy Agata jest kilka lat po ślubie, ma małego synka i razem z mężem Adamem oraz przyjaciółką Basią i jej mężem Bartkiem kupują domek nad jeziorem. Ma on stać się ich azylem, miejscem wypadów wakacyjnych i weekendowych. Wspólnymi siłami starają się doprowadzić go do wymarzonego stanu, żeby był miejscem relaksu i spokoju. Przez lata jednak narasta żal, bunt, nieporozumienia i pretensje między małżonkami i przyjaciółmi. Domek niekoniecznie jest miejscem, gdzie czują się swobodnie, spokojnie i na swoim miejscu. Jeżdżą tam jednak co roku. Po rozwodzie Agata przyjeżdża tylko z synem, a potem z nowym partnerem. Jedna noc, jeden błąd i wszystko się zmienia, nic już nie będzie takie jak wcześniej. Czy Agata będzie potrafiła ułożyć sobie życie? Powiem Wam, że książka bardzo mi się podobała. Jest bardzo życiowa, prawdziwa. Ukazuje emocje znane nam z prawdziwego życia. Błędy, jakie popełniamy jako ludzie, nie mając odwagi posłuchać swojej intuicji. Ukazuje także całą złożoność i trudność relacji międzyludzkich, tych w małżeństwie, tych pomiędzy przyjaciółmi i jeszcze innych. Obnaża wiele uczuć i oblicz. Wielokrotnie czytając różne opisy byłam pod ogromnym wrażeniem, jakie są prawdziwe i trafne. Pomyślałam sobie, że autorka musi być bardzo mądrą kobietą i koniecznie muszę się udać na jej kolejne spotkanie autorskie. Miałam okazję zamienić z Panią Katarzyną kilka słów na Warszawskich Targach Książki, ale zdecydowanie czuję niedosyt😊 Cudownie oddana jest też w tej książce atmosfera napięcia – nastrój pewnej tajemniczości, niepokoju, duszności swoistego oczekiwania. Zaskoczeniem jednak było dla mnie to, że po kulminacyjnym, tragicznym wydarzeniu akcja toczy się dalej w kierunku, którego się w ogóle nie spodziewałam. Zakończenie jest dość zagadkowe – pozostawia wiele wyobraźni czytelnika, a jednocześnie niesie ze sobą ogromne pokłady optymizmu i mądrości życiowej. Ja jestem pod ogromnym wrażeniem. Gorąco polecam! recenzja z: https://slonecznastronazycia.blog/