Księżycowa kołysanka (okładka miękka)

Recenzja pochodzi z bloga http://whothatgirl.blogspot.com/2019/07/ksiezycowa-koysanka-katarzyna-misioek.html Jedna noc latem sprawiła, że nic już nie będzie takie samo jak kiedyś... Dwa zaprzyjaźnione małżeństwa kupiło dom nad jeziorem, który miał być ich oazą spokoju. To tutaj przyjeżdżali na wakacje, by wypocząć i uciec od codzienności. Ale każdy pobyt pokazywał, że życie to nie sielanka. Pojawiało się coraz więcej kłótni, zażyłość nie była już taka sama jak dawniej, a w obydwóch małżeństwach dzieje się coś niedobrego. Mijają lata, pojawia się coraz więcej uraz, powstają niedomówienia, sytuacje również się zmieniają. Aż w pewną letnią noc dochodzi do tragedii. Czy można było jej zapobiec? Czy to był wypadek? *** Nie umiałam inaczej opisać o czym jest ta książka. W innym przypadku od razu musiałabym się wdać w szczegóły, a ja zawsze lubię na początku napisać kilka słów o fabule. Czytałam wiele pozytywnych opinii na temat tej książki, ale dość długo się powstrzymywałam. W końcu jednak postanowiłam dać szanse i... O matko, to było takie świetne! Żałuję, że tak długo zwlekałam. Zacznę od tego, że historia przyjaciół przedstawiana jest dwutorowo. Na przemian mamy rozdziały kiedyś i teraz. Myślałam, że to strasznie namąci, ale powiem szczerze, że był to bardzo dobry pomysł. Agata i Adam kupili razem dom z Basią i Bartkiem. Wszyscy się przyjaźnią i pomysł wspólnego domu na wakacje wydawał się być świetnym pomysłem. Tyle, że mieszkając razem, czy chcieli tego, czy nie, brali również udział w swoich kłótniach. Agata zaczęła mieć dość zachowania Adama, który jest chorobliwie zazdrosny i zaborczy. Byle kto się uśmiechnie do Agaty, Adam już się wkurza i wydziera. Powiem szczerze, że nie polubiłam mężczyzny. Ma straszny charakter. Wyśmiewał Agatę, że nie pracuje, wydzielał jej pieniądze albo dawał jej z łaską. A Agata to naprawdę świetna babka, ale Adam ją tłamsił. Nic dziwnego, że coraz częściej myślała o rozwodzie. Pominę fakt, że zachował się jak skończony dupek, kiedy Agata wyjawiła mu prawdę o tragedii, jaka się jej przydarzyła, a on jeszcze ją o to obwinił! W tym momencie skreśliłam go całkowicie.Od tamtej pory między nimi też było już co raz gorzej. W dodatku musiał wyjechać zagranicę, bo tutaj stracił pracę. I co? Typowy facet. Znalazł sobie inną babę i zostawił Agatę z dzieckiem. Basia i Bartek też są ciężkim małżeństwem, ale w ich przypadku nie polubiłam Baśki. Była takim drugim Adamem. Wiecznie coś jej nie pasowało, Bartek nic nie robi, a to spojrzy na kogoś. Baśka wiecznie jęczy jak jej źle i mówi, że rozwód ich czeka, a za chwilę się migdalą i jest wszystko ok. Lubi się też wpierniczać w sprawy innych. A Bartek to taki spokojny chłop, mimo wszystko kochany. Ma wady, jak każdy inny, ale kto ich nie ma? Pewnego lata do domu Agata przyjeżdża z nowym partnerem, Ignacym. Nie informuje o tym swoich przyjaciół, więc Baśka oczywiście zachowuje się jak obrażona królowa. A Ignacy...wydaje mi się, że pomógł Agacie trochę odżyć, ale od początku mi nie leżał. Był od niej trochę młodszy i choć Agacie się wydawało, że przesadzała, to faktycznie oglądał się za innymi kobietami. W domu jest również Kinga, piętnastoletnia córka Basi i Bartka. Kinga wie, że Baśka chce odejść od męża, dogryza jej na każdym kroki. Małżeństwo się kłóci, Bartek wyjeżdża a do jego córki przyjeżdża koleżanka, z której też jest niezłe ziółko. I w dodatku przystawia się do Ignacego. On w sumie do niej też. Agata wkurzona idzie spać, w między czasie i tak słyszy ich rozmowę, ale postanawia to olać. I wtedy dzieje się tragedia... Nie chcę spojlerować, dlatego nie powiem, co się stało. Ale muszę przyznać, że wydarzenie to zostało bardzo dobrze poprowadzone i było istotne w tej historii. Uwierzcie mi, musicie sami się przekonać. Styl, jakim posługuje się autorka jest prosty i łatwy w odbiorze. Czyta się naprawdę szybko, a sama historia wciąga już od początku. Ja przepadłam. W dodatku okładka jest śliczna - mój klimat. Księżycowa kołysanka to historia pełna emocji. Opowiada o przyjaźni - o jej zaletach i wadach. Pokazuje, że nie zawsze jest idealna, że bywa trudna, a dokonane przez nas wybory potrafią nieść za sobą straszne konsekwencje... Po prostu przeczytajcie. Nie pożałujecie!

Chociaż w domowej biblioteczce mam trzy książki tej autorki, to przyznam szczerze, że ta jest pierwszą, którą przeczytałam. Wiele słyszałam o książkach napisanych przez tę autorkę i… chyba czułam przed nimi jakiś dystans. Ta powieść napisana została dwutorowo, narracja w pierwszej osobie czasu przeszłego przenosi czytelnika z KIEDYŚ do TERAZ. Tak zatytułowane są poszczególne rozdziały, w których poznajemy życie głównej bohaterki od czasów jej wczesnego małżeństwa, po najnowsze wydarzenia z jej życia obecnego. Przemiennie przenosimy się ze wspomnień czasu, kiedy była młodą mężatką i matką kilkuletniego synka, po czym wracamy do teraźniejszości, w której jest już rozwódką z nastoletnim synem i ma romans z nieco młodszym od siebie mężczyzną. Czytając tę lekturę czytelnik ma wrażenie, jakby słuchał zwierzeń Agaty. Sama główna bohaterka, jest osobą bardzo inteligentną chociaż momentami mało przewidującą, żeby nie powiedzieć dość infantylną. Przyznam szczerze, że miałam takie chwile, kiedy chciałam porządnie nią potrząsnąć. Jej dążenie do związków damsko-męskich jest chwilami bardzo irytujące. Ale jest również wspaniałą matką wyrozumiałą i traktującą syna bardziej jak przyjaciela niż kogoś nad kim ma władze jako rodzic. Przy okazji wspomnienia tego jaką matka jest główna bohaterka, chciałabym zwrócić uwagę na świetnie ukazany przez autorkę kontrast matek wychowujących dzieci w podobnym wieku i w podobnych warunkach rodzinnych. Przypatrując się poczynaniom wychowawczym drugiej kobiety, przyjaciółki Agaty, zauważamy jak różne mogą być relacje dorosłych z dziećmi. I tu na przykładzie dwóch matek, dwóch nastolatków uświadamiamy sobie, że metoda wychowawcza typu nakazy-zakazy jest mniej skuteczna niż metoda wychowawcza na zasadzie partnerskiej. Autorka w swojej powieści świetnie pokazuje przyjaźń między kobietami (i nie tylko), w której na granicy cienkiej linii balansuje wypalenie się tej przyjaźni z emocjonalnym przywiązaniem do danej osoby. (…) Czy nadal przyjaźnię się z Baśką? Tak, w pewien sposób na pewno, ale czy z ręką na sercu nazwałabym ją moją najlepszą przyjaciółką? Znamy się od lat, ale chyba odrobinę z tej znajomości wyrosłam. Baśka jest tak ode mnie różna, jak różnią się pomiędzy sobą ogień i woda, czerń i biel. Ja otwarta na nowości, ona konserwatywna. Ja energiczna, ona wiecznie zmęczona, przytłoczona obowiązkami, niezadowolona. Ja potrafiąca uwolnić się od przeszłości, ona tkwiąca u boku faceta, z którym nie jest do końca szczęśliwa. Ale może zbyt surowo ją oceniam? – pomyślałam. (…) Moim zdaniem, bardzo realistycznie pokierowane są w tej powieści dialogi, które świetnie współgrają z fabułą. Jest również nieco erotyki, momentami dość odważnej ale w większości bardzo zmysłowej, co dodaje oczywiście pewnego rodzaju delikatnej pikanterii. Muszę jeszcze podkreślić, że chociaż główna bohaterka momentami bardzo mnie irytowała, to jej osobowość została przedstawiona bardzo ciekawie. Co również mogę powiedzieć o innych osobach wplecionych w historie opowiedziane przez Agatę. Polecam tę książkę zwłaszcza matkom nastoletnich dzieci, bowiem podejście wychowawcze pokazane tutaj w bardzo kontrastowy sposób może wpłynąć na zachowania wobec własnych pociech. Polecam również tę lekturę kobietom, poszukującym miłości, tej prawdziwej, takiej „nie opuszczę cię aż do śmierci”, dlatego, że nie zawsze są one wstanie zobaczyć coś, co może być zagrożeniem nie tylko dla związku, ale i dla osoby. Zaślepienie i zauroczenie, często wydaje się spełnieniem marzeń, i usuwa w cień wszelkie wątpliwości, a ludzie… często potrafią takie zauroczenie czy zaślepienie wykorzystać. Czasami zlekceważenie czyjegoś zachowania może doprowadzić do tragedii, może odcisnąć się bolesnym, nieodwracalnym piętnem na życiu człowieka. To nie jest lektura z tych lekka, łatwa i przyjemna. To przejmująca, pełna emocji i wzruszeń opowieść o przyjaźni, która mimo swojego piękna potrafi być trudna i wymagająca. To opowieść o poszukiwaniu szczęścia, szukaniu miłości i ciepła drugiego człowieka nie tylko w sensie erotycznym. To opowieść o konsekwencjach codziennych wyborów, przeoczeń i złych podszeptów życiowych, którym daleko do kobiecej intuicji, a bliżej do zwykłych ludzkich pragnień.

Z tego co zdążyłam zauważyć Pani Katarzyna na swoim koncie ma więcej powieści, ale „Księżycowa Kołysanka” była pierwszą, którą przeczytałam. Książka jest tak piękna, życiowa, że pochłonęłam ją w jeden dzień. Dawno nie czytałam książki, która by mnie tak wciągnęła. Autorka doskonale zbudowała napięcie, ponieważ ciągle coś się dzieję. Nie potrafiłam oderwać się od czytania, dlatego też skończyłam ją tak szybko. Nie chciałam odkładać na później. Dziękuję Wydawnictwu Książnica za otrzymany egzemplarz do recenzji. Pani Katarzyna bardzo dobrze dopracowała najmniejszy szczegół. Zarówno pod względem fabuły jak i osobowości głównych bohaterów. Bardzo podobało mi się to, że książka jest podzielona na przeszłość i teraźniejszość. Czasy wzajemnie się uzupełniały i pomogły zrozumieć pewne kwestie i zachowania bohaterów. Uważam, że jest to w pewnym stopniu urozmaicenie, które wyróżnia powieść. Muszę przyznać, że spodziewałam się troszkę innego zakończenia. Jestem typem osoby, która myśli, że ludzie się zmieniają. Zwłaszcza po stracie, bądź jakichkolwiek bolesnych przeżyciach, ale wychodzi na to, że nie zawsze. Okładka jest bardzo piękna, przyciąga uwagę. Podoba mi się to, że opis z tyłu książki nie zdradza za wiele. Nie zostały ujawnione nawet imiona głównych bohaterów. Jest to naprawdę dobre posunięcie, ponieważ czytelnik ma co odkrywać. Krótki opis fabuły i dalsze odczucia Doszłam do wniosku, że tym razem nie zdradzę imion głównych bohaterów. Być może już je znacie, ponieważ wiadomo, że nie jestem pierwszą osobą, która recenzuję książkę „Księżycowa Kołysanka”. Pomimo to, wolę zostać przy swoim. Dziś będzie bardziej ogólnikowo. Akcja książki rozgrywa się na przestrzeni kilkunastu lat, zwłaszcza w domku nad jeziorem. Należy on do dwóch zaprzyjaźnionych małżeństw, a także posiada miejscową legendę. Śmiem twierdzić, że jest to trochę mroczna legenda. Dzięki ich wspólnej pracy, dom odzyskał swój urok i stał się wymarzonym miejscem do spędzania wakacji. Lata mijają, nieporozumienia rosną, aż w pewnym momencie dochodzi do tragedii, która zmienia wszystko. Jak do tego doszło i czy można było temu zapobiec, dowiecie się podczas czytania książki Pani Katarzyny. Reasumując To co napisałam powyżej jest wierzchołkiem góry lodowej. Ta książka przesiąknięta jest wydarzeniami, które totalnie Was pochłoną. Pani Katarzyna Miosiołek napisała książkę w taki sposób, że wraz z kolejną stroną odczuwa się coraz większe napięcie. Jestem wdzięczna za ilość dialogów, ponieważ uwielbiam taki rodzaj książki. Zbyt długie opisy mnie bardzo męczą, a tutaj nie było ich aż tak dużo. „Księżycowa Kołysanka” to książka o przyjaźni, miłości, przemijaniu, trudnych wyborach, pracy nad sobą, tragedii, stracie, zaczynaniu od początku, małżeństwie i jego perypetiach. Ta powieść to jest ŻYCIE!!

Autorka rozegrała w swojej powieści akcję na dwóch płaszczyznach czasowych. Mamy sielankowe „kiedyś”, pełne nadziei, radosnych oczekiwań i błahych problemów, mamy także „teraz”, bogate w gorzkie obrazy życia, rozczarowania i nowe sytuacje. Czytelnik naprzemiennie zerka zatem w przeszłość i teraźniejszość bohaterów detalicznie przyglądając się zaistniałym zmianom, doszukując się ich przyczyn. Dość późno zaś następuje moment kulminacyjny książki, rozegrana tragedia opisana w streszczeniu, która pozwala przyspieszyć tempa akcji dopiero w drugiej połowie książki. Do tego czasu historia ma wymiar powieści obyczajowej, traktującej o małżeńskich problemach, rodzinnych relacjach, dojrzewających dzieciach i wystawianej na rozmaite próby przyjaźni. Dwa małżeństwa, dwoje dzieci i jeden dom. Autorka postawiła na bardzo przyziemne postaci, mające swoje słabości, oczekiwania i różniące się charaktery. Chociaż Agata i Adam czy Basia i Bartek w mojej ocenie nie błysnęli jakimiś zapadającymi w pamięć cechami osobowości, okazali się wiarygodni na miarę tej historii, nie na tyle, bym się z nimi zżyła, ale była ciekawa rozwoju ich sytuacji. Tym bardziej, że w przeplatającej się teraźniejszości widać zaistniałe w ich życiu zmiany. Dwie przyjaciółki, które zdają się mówić sobie wszystko i dwóch mężczyzn, z którymi wiąże, a może wiązała je miłość. Pomiędzy tym wszystkim bohaterowie drugoplanowi, dorastające dzieci, ich znajomi, młodzieńczy bunt oraz… no właśnie, oraz pewien mężczyzna, którego postać uświadamia dobitnie, jak łatwo komuś zaufać nie wiedząc o nim prawie nic. I jak boleśnie zaskakująca bywa przyszłość. Historia o miłości, raczej z bardziej prozaicznym i gorzkim akcentem aniżeli tym bogatym w słodycz uczucia, opowieść o sile kobiecej przyjaźni, o wychowaniu dzieci i borykaniu się z ich problemami. Książka o zdradach, fizycznej przemocy, w końcu o zaskakującej tragedii wnoszącej w jej karty akcent kryminału czy sensacji. Z zarysem klątwy starego domu w tle, w którą wierzy się, albo i nie, ale która ma swoje podłoże w pewnym tragicznym wydarzeniu. Ni typowy kryminał, ni romans, raczej powieść obyczajowa z domieszką rozmaitych akcentów. Pokazująca zmienność ludzkiego życia i ludzkie słabości, unaoczniająca fakt, że tak naprawdę czasami nie wiemy z kim mamy na co dzień do czynienia. Książka z piękną okładką, napisana prostym, przystępnym językiem. Dla wielbicielek nieprzewidywalnych treści i niezamkniętych w ramach jednego gatunku historii. Może nadałabym pierwszej połowie szybszego tempa, ale w ogólnej ocenie jestem z całości usatysfakcjonowana. https://ktoczytaksiazki-zyjepodwojnie.blogspot.com/2019/06/ksiezycowa-koysanka-katarzyna-misioek.html

Lektura książki "Księżycowa kołysanka" to już moje kolejne spotkanie z twórczością tej autorki. Jedno wiem na pewno, z każdym następnym poznanym przeze mnie tytułem, mam coraz lepsze zdanie o powieściach, które wyszły spod jej pióra. W "Księżycowej kołysance" nie zabraknie emocji, które dodatkowo wzmagane są poprzez wzbogacenie akcji o podział akcji, na wydarzenia teraźniejsze oraz przeszłość. Poznajemy losy dwóch małżeństw, a mianowicie Agaty i Adama oraz Barbary i Bartka. Są przyjaciółmi od lat i sądzą, że wiedzą o sobie wszystko., zdecydowali się jednomyślnie kupić domek nad jeziorem, który okazał się cudownym miejscem do spędzania wspólnych wakacji. Po latach, kiedy dzieci rosły, małżeństwa miały coraz dłuższy staż, coś zaczęło się psuć. Każde z nich miało swoje własne sekrety, które powoli, w swoim tempie będą wychodzić na jaw, powodując, że z pozoru sielskie życie stawało się coraz bardziej tragiczne. Autorka postanowiła pokazać czytelnikom, może w lekko krzywym zwierciadle, życie w małżeństwie. To jak sami sprawiamy, że ta druga osoba się oddala, zwraca uwagę na nasz egoizm, który naturalnie występuje w naszych charakterach. Dodatkowo tragedia, która spadła na tych ludzi pokazuje, że wszystkie decyzje, które podejmujemy w teraźniejszości mogą okazać się nietrafne w przyszłości. Wszystko ma swoje konsekwencje. To bardzo specyficzna książka, która na każdego z nas może mieć inny wpływ. Jednych zachwyci, drugich oburzy, ale jedno zostaje pewne - pokazuje prawdziwy obraz naszego życia. Zmusza czytelnika do refleksji, do zatrzymania się w biegu po szczęście i pomyślenia, że wokół nas są też inni ludzie, rodzina, mąż, żona i dzieci. Książka jest dodatkowo naładowana sporym ładunkiem emocji, które wybrzmiewają od samego początku. Akcja, co ważne, uczy i przestrzega rodziców i ich dzieci przed tym, co w obecnych czasach staje się normalne, czyli rozmowy przez internet, gdzie nie do końca wiemy, kto siedzi po drugiej stronie ekranu. Autorka podobnie jak w książce "Kryształowe motyle" porusza ważne sprawy, które często uznawane są za jednoznaczne i błahe. A każdy mały problem może urosnąć do takiej rangi, że nie będziemy w stanie sobie z nim poradzić. To zdecydowanie mądra i wartościowa książka, która pozostawia czytelnika w osłupieniu z głową pełną różnorodnych myśli. Sądzę, że wielu z Was przypadnie do gustu, choć wcale łatwa, miła i przyjemna nie jest. "Księżycowa kołysanka" to bardzo dobra, inteligentna książka, która ukazuje nam relacje miedzy ludzkie, nasz sposób bycia, działania oraz to, jak każda czynność i zaniedbanie może wywołać katastrofalne skutki. Ten tytuł trzeba przeczytać!

„Księżycowa kołysanka” to kolejna książka Pani Katarzyny Misiołek, którą miałam przyjemność przeczytać. Okładka lekko mroczna, ale tytuł zachęcający, romantyczny. Spodziewałam się sympatycznej wakacyjnej książki. Po raz kolejny Pani Katarzyna, znana również jako Daria Orlicz lub Olga Haber, po prostu mnie zaskoczyła. Przyjaciele – Agata i Adam oraz Baśka i Bartek, kupili wspólnie stary dom nad jeziorem. Przez kilka pierwszych lat remontowali go i doprowadzali do używalności. Początkowo każde wakacje, soboty i niedziele spędzali na remontach ich wakacyjnej przystani. Ponieważ dom kosztował ich całe oszczędności, plan był taki, że wszystkie wakacje w nim spędzają. Dzieci rosły, a pomiędzy parami pojawiało się coraz więcej niedomówień i kłótni. Powieść zaczyna się od mocnego uderzenia - kłótni głównych bohaterek – Agaty i Baśki. Czułam jak iskrzy między kobietami. Niby przyjaciółki, ale wspólne przebywanie na dość niewielkiej powierzchni niszczy ich przyjaźń. Miałam wrażenie, że zbyt dużo wiedzą o sobie, swoich sprawach, rodzinach ale ta wiedza jest taka powierzchowna. Całą historię opowiada nam Agata, w podziale na Teraz i Kiedyś. I właśnie ten podział buduje napięcie w tej książce. „Szarpnięcie za ramie. Mocne, nagłe. Wyrwana ze snu siadam na łóżku. W pokoju było cicho i ciemno, dopiero po chwili zamajaczyła mi przed oczyma ludzka sylwetka. - Ignacy? – zapytałam szeptem, sięgając do włącznika, i bursztynowe światło nocnej lampki rozproszyło czające się w kątach cienie. – Wystraszyłeś mnie… Czemu jesteś mokry? Pochyli głowę i ukrył twarz w ramionach. Chwilę później wstrząsnął nim gwałtowny szloch. Odrzuciłam na bok prześcieradło, którym byłam okryta, i postawiłam stopy na chłodnych deskach. - Ty płaczesz? – upewniłam się. Wstał, zachwiał się i ruszył przez pokój. - Agata… Musisz im powiedzieć, że tu z tobą byłem! Spałem, słyszysz?! - Ignac, co się stało?! – syknęłam. – Jest prawie czwarta nad ranem! - Ja nie chciałem… To nie była moja wina… Ona….” Co się wydarzyło? Tego dowiecie się czytając tą powieść. Możecie być pewni – wrażeń nie zabraknie do ostatniej strony. Książka przez cały czas trzymała mnie w napięciu. Tak jak wcześniej pisałam, nie jest to wakacyjna powieść. Po jej przeczytaniu, jest o czym myśleć. Autorka skupiła się na wielu aspektach, takich jak rozwód, problemy nastolatków, nowy związek oraz zazdrość. I to właśnie lubię w książkach Pani Katarzyny – nie da się o nich szybko zapomnieć, a poruszane tematy są takie ludzkie i nie wydumane. I mogą dotyczyć każdego z nas. Czy polecam tą książkę? Zdecydowanie tak!

Pani Katarzyna Misiołek po "Kryształowych motylach" przychodzi do nas ze swoją kolejną powieścią. Tym razem jesteśmy świadkami życia rodzin dwóch przyjaciółek - Baśki i Agaty. Czy to jest miłość czy nienawiść? Ciężko stwierdzić, bo ich przyjaźń balansuje ciągle na innej granicy. Jedno jest pewne - kobiety od lat są nierozłączne. Mamy okazję śledzić ich losy w dwóch wymiarach czasowych - przez autorkę zostało nazwane to "Kiedyś" i "Teraz". Kiedyś wszyscy żyli w miarę zgodnie i wszystko było w miarę w porządku w ich małżeństwach. Teraz Agata jest rozwiedziona z Adamem, Baśka planuje zrobić to samo z Bartkiem a ich dzieci są blisko osiągnięcia pełnoletności. To jak bardzo burzliwe życie mają obie rodziny jest gwarancją tego, że czytelnikowi na pewno nie będzie się nudzić. Biorąc książkę do ręki możemy zauważyć, że jest bardzo przyjemna w dotyku a sama okładka... Cóż można powiedzieć, po prostu zachwyca. Nie należy oceniać książek po okładkach, ale ta należąca do tej książki zgrywa się z całością treści. Obie są takie... Hipnotyzujące, niepowtarzalne i magnetyczne. Jest w nich coś intrygującego do tego stopnia, że można by patrzeć i czytać bez końca. W jednej powieści możemy poznać dwie historie na raz. Jest to o tyle ciekawy zabieg, że obserwując to jak było zaraz przenosimy się do tego jak jest. Postaci są konkretne, z krwi i kości, zupełnie jakby wziąć dobrze znaną nam osobę i napisać o niej powieść. Nic nie ma tutaj z kwestii "cukierkowych". To są ludzie z problemami, tacy którzy pragną szczęścia i miłości, tacy którzy ranią, kochają, nienawidzą i pożądają. Może właśnie przez to, że nie są tacy idealni, stają się czytelnikowi bardzo bliscy. Ciężko przewidzieć co zrobią, jak się zachowają, co powiedzą, dlatego nie trudno jest się zdenerwować na nich czasami. To powieść z tajemnicą, z zagadką, ze znakiem zapytania zawieszonym wysoko nad bohaterami. Nie zdawałam sobie do tej pory sprawy z tego, że lubię takie. I chylę czoła przed autorką. Uważam, że udało jej się stworzyć powieść na miarę światową, nie tylko na naszą rodzimą. Podejrzewam, że gdyby tę książkę przetłumaczyć, stałaby się hitem również na rynkach zagranicznych. Ma też spory potencjał na to, aby mogła zostać zaadaptowana pod scenariusz filmowy. Chętnie bym ją zobaczyła na ekranie i myślę, że nie tylko ja. Jestem bardzo szczęśliwa, że to co tworzą nasze pisarki nie odbiega niczym od zagranicznej literatury, lub nawet jest o wiele od niej lepsze. "Księżycową kołysankę" z czystym sercem mogę polecić. Ta lektura jest niesamowita.

Książki Katarzyny Misiołek bardzo lubię, natomiast przy najnowszej przeczucie mnie nie myliło, że to będzie zupełnie co innego. Przeczytałam i jestem pod ogromnym wrażeniem, które nie mija, choć od lektury upłynął już pewnie czas… Bohaterką jest Agata, kobieta w średnim wieku, rozwódka, matka dorosłego syna. Narracja jest pierwszoosobowa, co niespecjalnie lubię, ale tutaj zupełnie mi nie przeszkadzało. Czytałam z zapartym tchem. Akcja toczy się dwutorowo – współcześnie i w przeszłości przez kilka lat. Wszystko zaczyna się w momencie, gdy Agata jest kilka lat po ślubie, ma małego synka i razem z mężem Adamem oraz przyjaciółką Basią i jej mężem Bartkiem kupują domek nad jeziorem. Ma on stać się ich azylem, miejscem wypadów wakacyjnych i weekendowych. Wspólnymi siłami starają się doprowadzić go do wymarzonego stanu, żeby był miejscem relaksu i spokoju. Przez lata jednak narasta żal, bunt, nieporozumienia i pretensje między małżonkami i przyjaciółmi. Domek niekoniecznie jest miejscem, gdzie czują się swobodnie, spokojnie i na swoim miejscu. Jeżdżą tam jednak co roku. Po rozwodzie Agata przyjeżdża tylko z synem, a potem z nowym partnerem. Jedna noc, jeden błąd i wszystko się zmienia, nic już nie będzie takie jak wcześniej. Czy Agata będzie potrafiła ułożyć sobie życie? Powiem Wam, że książka bardzo mi się podobała. Jest bardzo życiowa, prawdziwa. Ukazuje emocje znane nam z prawdziwego życia. Błędy, jakie popełniamy jako ludzie, nie mając odwagi posłuchać swojej intuicji. Ukazuje także całą złożoność i trudność relacji międzyludzkich, tych w małżeństwie, tych pomiędzy przyjaciółmi i jeszcze innych. Obnaża wiele uczuć i oblicz. Wielokrotnie czytając różne opisy byłam pod ogromnym wrażeniem, jakie są prawdziwe i trafne. Pomyślałam sobie, że autorka musi być bardzo mądrą kobietą i koniecznie muszę się udać na jej kolejne spotkanie autorskie. Miałam okazję zamienić z Panią Katarzyną kilka słów na Warszawskich Targach Książki, ale zdecydowanie czuję niedosyt😊 Cudownie oddana jest też w tej książce atmosfera napięcia – nastrój pewnej tajemniczości, niepokoju, duszności swoistego oczekiwania. Zaskoczeniem jednak było dla mnie to, że po kulminacyjnym, tragicznym wydarzeniu akcja toczy się dalej w kierunku, którego się w ogóle nie spodziewałam. Zakończenie jest dość zagadkowe – pozostawia wiele wyobraźni czytelnika, a jednocześnie niesie ze sobą ogromne pokłady optymizmu i mądrości życiowej. Ja jestem pod ogromnym wrażeniem. Gorąco polecam! recenzja z: https://slonecznastronazycia.blog/

Już sam tytuł i okładka intrygują, co może skrywać w sobie opowieść, którą autorka przekazała nam w swoje ręce. Wydawać by się mogło, że historia będzie lekka, przyjemna, idealna na letnie wakacje. Zagłębiając się w powieść, nie spodziewamy się, że z czasem życie obojga małżeństw zacznie się rozpadać. Powieść jest przedstawiona dwutorowo. ,,Kiedyś'' i ,,Dziś''. To zagranie potęguje ciekawość, jak historia się potoczy, jakie będą konsekwencje po podjętych decyzjach przez bohaterów i czy coś się zmieni dla ich dobra, szczęścia. Czytelnik z ogromnym zainteresowaniem obserwuje przebieg wydarzeń, napięcie potęguje oczekiwanie, emocje sięgają zenitu. Opowieść stworzona niczym pajęcza sieć. Rozdziały tworzą losy bohaterów, które z precyzją przeplatają się, tworząc harmonię pełną wspomnień, chorej zazdrości, oskarżeń, nieprzyjemnej aury. Postacie są bardzo dobrze wykreowane, żywe, nie są płascy, bezbarwni. Przedstawiają prawdziwe życie, dwie strony medalu mieszkania pod jednym dachem, gdzie sekrety, tajemnice, bolączki, kłótnie są na porządku dziennym. Mają swoje zalety i wady, na przestrzeni kilku zdarzeń, mijającego czasu czytelnik zauważa ich przemianę, jak ich postrzeganie świata się zmienia, o czym marzą, co poszukują i dlaczego podejmują takie, a nie inne decyzje. Wiele osób z tymi bohaterami się utożsami, spojrzy na swoje życie pod innym kątem, zastanowi się, czy dobrze postępuje. Autorka skłania do refleksji, zmusza do tego, aby na chwilę się zatrzymać i przeanalizować to, co się wokół nas dzieje. Każda z postaci odgrywa tu szczególną rolę, żaden z nich nie został tu umieszczony przypadkowo, nikt nie jest potraktowany po macoszemu. To wszystko sprawia, że opowieść staje się ciekawsza, wydarzenia intrygują, a także to, jak potoczyły się losy bohaterów, czy odnaleźli upragnione szczęście i uporali się ze wszystkimi demonami. Decyzje, które odciskają piętno na późniejszych relacjach obojga małżeństw, obawa samotności, kłótnie, oskarżenia, przemoc psychiczna, chora zazdrość, zaborczość, skakanie sobie do gardeł. Mroczna aura obezwładnia czytelnika, osiada niczym nieproszony gość, wdziera się do serca i podświadomości tworząc ogromne spustoszenie. Gorąco polecam!

„Lato zapowiada się sielankowo ale los chciał inaczej. Jedna noc, jeden błąd i już nic nie będzie takie jak kiedyś…” Pierwszy raz mam przyjemność spotkać się z twórczością Katarzyny Misiołek. I powiem wam że bardzo podobała mi się jej powieść. Książka Katarzyny Misiołek „Księżycowa kołysanka jest czymś więcej niż tylko zwykłą książką Długo zastanawiałem się nad tym co napisać na temat tej książki. Klimat oraz cała fabuła stworzona przez autorkę była fenomenalna. Główni bohaterowie byli wykreowani bardzo dobrze. Dzięki temu czułem się jakbym był w ich świecie i razem z nimi zamieszkiwał w starej willi. Autorka w książce porusza bardzo wiele ważnych tematów oraz zadbała o najdrobniejsze szczegóły. Fabuła książki jest powiązana z miłością, wielką przyjaźnią, związkiem oraz zaufaniem w miłości. Jednak to są te fajne tematy o których mówi się i pisze bardzo łatwo. Jednak wątki związane z tematem relacji damsko-męskiej, niewierności, gwałcie, wskazaniu winnego oraz bezmyślności ludzkiej nie są łatwe do przedstawienia w tak świetny sposób w jaki zrobiła to Katarzyna. Podczas czytania w naszych głowach pojawia się wiele pytań bez odpowiedzi. Z każdą kolejną stroną książka przyciągała jak magnes. Dawno nie czytałem tak dobrej książki. Katarzyna przedstawia nam świat dwóch zaprzyjaźnionych małżeństw, którzy zamieszkują w starej willi. Wspólnymi siłami przywracają jej piękno. Jednak to co ich tam spotkało to nie było beztroskie życie w pięknym domu. Każdy z nich ma sekrety, które z czasem wychodzą na światło dzienne. Przez wiele lat wspólnego mieszkania między przyjaciółmi narasta wiele niedomówień oraz urazów. Jednak pewnego dnia dochodzi do tragedii. Czy można było jej uniknąć? Co się tak naprawdę stało i kto jest za to wszystko odpowiedzialny? Jest to bardzo modra i pouczająca książka która w dzisiejszych czasach otwiera nam oczy. Po przeczytaniu książki w dalszym ciągu było mi mało. Wiem że wielu z was przypadnie ona do gustu i sięgniecie po tą pozycję bo jest tego warta. Ja już wiem że ta autorka ląduje na moją listę autorów których uwielbiam.