Nigdy wcześniej nie czytałem twórczości Erica-Emmanuela Schmitta i nie wiedziałem czego się spodziewać. Jestem szczęśliwy, że sięgnąłem po „Księgę o niewidzialnym” bo wprowadziła do mojego życia niesamowity klimat. Sposób pisania tego autora jest tak delikatny, wysublimowany i nastrojowy. Przez każde z opowiadań się płynie, a ja czekałem na każde nadpływające zdanie. Już w trakcie pierwszego opowiadania miałem taką myśl, że czytając to opowiadanie jakbym czytał jakąś dawną przypowieść, historię opowiadaną przez gawędziarza albo kojarzyły mi się historie biblijne. Tak wchłaniający jest sposób napisania tych opowiadań. Przy czym każde z opowiadań odnosi się wprost do emocji człowieka, oddziaływania ludzi na ludzi, nawiązuje do dobra i zła. Pokazuje jak wielki wpływ człowiek może mieć swoją postawą na życie innych ludzi, jak wpływa na ludzi dawanie dobra, jak człowiek potrafi się zmieniać. Jestem oczarowany tym co znalazłem w tej książce i będę potrzebował tego więcej, trafiło to w moją wrażliwość i chcę do moich odczuć, przemyśleń przez nią wywołanych wrócić. Podejrzewam nawet, że za jakiś czas ponownie sięgnę po tę pozycję i odkryję ją na nowo bo myślę, że ma wiele warstw i jedno przeczytanie nie wystarczy, żeby wszystko odkryć. To tylko pięć opowiadań, każde tak inne, tak odległe od siebie, a jednocześnie tak bliskie. Każde warto smakować i przemyśleć.

Wydawnictwo Znak Literanova wydało zbiór opowiadań Erica-Emmanuela Schmitta zatytułowany „Księga o niewidzialnym”. Stylistyka okładki nawiązuje do wydanej we wrześniu br. powieści „Kobieta w lustrze”. Obie pozycje to ozdoba domowej biblioteczki. W zbiorze „Księga o niewidzialnym” możemy znaleźć znane opowiadania autora takie jak: “Milarepa”, “Pan Ibrahim i kwiat Koranu”, “Oskar i Pani Róża”, “Dziecko Noego” oraz “Zapasy z życiem”. Jak zwykle Eric-Emmanuel Schmitt snuje przepiękne historie o miłości, nadziei, ale również podejmuje trudny temat śmierci i pogodzenia się z nią. Każde z opowiadań podejmuje jeden temat, który często jest odzwierciedleniem naszego życia. Każdy z bohaterów opowiadań szuka celu w swoim życiu lub próbuje znaleźć jego sens. Każde opowiadanie niesienie jakieś przesłanie, jakiś morał, ma zmusić czytelnika do refleksji. Zachwycałam się stylem Schmitta, czytając „Kobieta w lustrze”, tym razem nie mogło być inaczej. Styl autora jest niezwykle plastyczny i emocjonalny. Autor doskonale wie, na co położyć nacisk, aby zagrać na emocjach czytelników. Nie raz i nie dwa w trakcie lektury zacisnęło mi się gardło. Serdecznie polecam nie tylko wielbicielkom prozy Schmitta. „Księga o niewidzialnym” może być cudownym prezentem gwiazdkowym dla pań niezależnie od wieku.

"Księga o niewidzialnym" to zbiór opowiadań autorstwa Erica Emmanuela Schmitta, który skradł moje serce "Kobietą w lustrze". Na początku chciałabym zwrócić uwagę na przepiękne wydanie i cudną oprawę graficzną. Naprawdę - radość sprawia samo patrzenie na tę książkę. Co do treści... Nie jestem fanką opowiadań, ale styl pisania E. E. Schmitta ma coś w sobie... tak poetyckiego, pięknego, że nie gra dla mnie roli forma przekazywanych przez niego treści. Pochłania mnie jednocześnie też prostota jego wypowiedzi. Trochę mi przypomina pióro Jonathana Carrolla. Z pięciu opowiadań najbardziej mi przypadło do gustu "Oskar i Pani Róża", które czytałam kilka lat temu w osobnym wydaniu. Dobrze było je sobie odświeżyć i poczuć znowu ten osobliwy urok, ale przede wszystkim ogromne wzruszenie i smutek. Jak samym tytuł tego zbioru wskazuje - to książka o niewidzialnym, które jednak cały czas jest obecne w naszym życiu - nadzieja, śmierć, akceptacja tego, co nieuniknione i tego, czego zmienić nie możemy. Polecam.

Ta pozycja nie była dla mnie nowością, bo 3 z 5 opowiadań miałam już dawno za sobą, a jednak bardzo mnie zaskoczyła. Dlaczego? Od pierwszej lektury minęło dobre 15 lat. W moim życiu wiele się zmieniło. Nabrałam doświadczenia, zakochałam się, została mamą. Nie zdawałam sobie sprawy, jak wielkie ma to znaczenie! Odebrałam te opowiadania zupełnie inaczej niż za pierwszym razem. Odnalazłam w nich inne emocje, inne tematy mnie poruszyły. A porusza tutaj wiele! W książce znajdziemy 5 opowiadań: Oskar i pani Róża”, „Pan Ibrahim i kwiaty Koranu”, „Dziecko Noego”, „Zapasy z życiem” oraz buddyjska baśń „Milarepa”. Autor w bajkowy i niemal dziecięcy sposób, opowiada nam o najważniejszych w życiu wartościach. Operuje emocjami i trafia w nasze najczulsze struny. Ta pozycja zapewniła mi wiele wzruszenia, ale też sporo refleksji. Jej się nie czyta, ją się przeżywa. A do tego jest absolutnie przepięknie wydana! To chyba jedna z moich ulubionych okładek. Totalnie moja estetyka ❤️

Zbiór cudownych opowiadań Érica-Emmanuela Schmitta, bardzo emocjonalnych, chwytających za serce. Tym bardziej, że w większości z nich bohaterem są dzieci - chore, samotne, żyjące w trudnych okresach historycznych. Najbardziej podobały mi się „Oskar i Pani Róża” oraz „Dziecko Noego”, ale wszystkie są warte przeczytania, pokazują siłę dobra czynioną drugiemu człowiekowi. I to dobro jest chyba tym „Niewidzialnym” z tytułu książki. To miłość do bliźniego, wyciągnięta pomocna dłoń, poświecenie dla drugiego człowieka. To ta niewidzialna energia w którą wierzę, to dobro okazane drugiemu człowiekowi, które wraca do nas ze zdwojoną mocą

Jest to zbiór opowiadać, w który skład wchodzi "Oksar i Pani Róża". Zakochałam się w tamtej historii, dlatego postanowiłam sprawdzić jego inne opowiadania. I przyznam wam, że każda daje jakąś refleksje, książka jest pięknie wydana, ale również skrywa w sobie piękne historie. Musicie koniecznie zaopatrzyć się w książkę, ponieważ jest warta uwagi. Macie wiele opowiadań w jednej książce co pozwala wam, przeczytać całą książkę z innymi historiami. Koniecznie polecam zakupić, z tego co również wiem w ostatnim czasie została wydana poprzednia książka również tak pięknie wydana, więc pięknie będzie wyglądać to na półce.

Jeżeli znacie wcześniejsze propozycje tego autora: "Oskar i pani Róża", "Pan Ibrahim i kwiaty Koranu", "Dziecko Noego", "Zapasy z życiem" oraz buddyjska baśń "Milarepa" to na pewno ta propozycja również Wam się spodoba. Ja jestem pod wrażeniem twórczości autora. Nie wiem jak on to robi, ale każda jego propozycja jest naprawdę porywając. Każda napisana jest niezwykle twórczo i z ogromną pasją. Jestem wielką fanką spojrzenia autora na otaczającą rzeczywistość. Myślę, ze każdy z was sięgając po tę książkę znajdzie w niej coś dla siebie. Zachęcam Was do przeczytania tej propozycji.

Schmitt w "Księdze o niewidzialnym" porusza delikatne kwestie - mówi o życiu, śmierci, ludzkich emocjach . Zawarte w tej książce opowiadania chwytają za serce i skłaniają do przemyśleń. Zdecydowanie warto ją przeczytać, choćby po to, żeby sprawdzić styl autora - ten w sposób wyjątkowo lekki porusza bardzo trudne tematy. Zdecydowanie spośród pięciu opowieści najbardziej podobała mi się historia Oskara i pani Róży, oraz Momo ("Pan Ibrahim i kwiaty Koranu") Pełna recenzja dostępna na blogu: http://morze-atramentu.blogspot.com/2020/11/opowiesc-o-niewidzialnym.html#more

Pięć niezwykłych opowiadań, osadzonych w odmiennych realiach wyznaniowych, a każde z nich porusza ważkie i niełatwe zagadnienia. Schmitt z łatwością i w prostych słowach opowiada o rzeczach wielowymiarowych i skomplikowanych. Takich, które są obecne w życiu każdego z nas, a jednak są jednocześnie niewidzialne. Miłość, nadzieja, cierpienie, akceptacja, śmierć. Lektura do głębi wzruszająca, poruszająca i skłaniająca do refleksji nad życiem. Piękne wydanie i bardzo wartościowa treść.

Eric-Emmanuel Schmitt to mistrz pisania o ważnych sprawach w sposób prosty, zrozumiały, a jednocześnie bardzo symboliczny. Jestem zachwycona, że ktoś wpadł na pomysł wydania tych najpiękniejszych opowiadań w formie zbioru. Książka może być cudownym prezentem dla bliskich Nam osób - zarówno tych, którzy znają twórczość autora, jak i tych, którzy dotąd nie zapoznali się z dodającymi nadziei opowiadaniami.

Kolejna pięknie wydana książka Schmitta! Cudowna matowa okładka. Książka powinna znaleźć się na półce każdego, kto ceni minimalistyczne, pełne mądrości krótkie formy z subtelnym językiem. Szczególnie wzrusza Oskar i pani Róża, ale niezwykle ciekawa jest także opowieść Dziecko Noego. Polecam!