Księga cmentarna (okładka twarda)

Genialna! Pomysłowa, zakręcona, wciągająca.
Pomysł i wykonanie na najwyższym poziomie. Dawno nie czytałem czegoś równie odkrywczego, poważnego, bajkowego, strasznego i przyjemnego jednocześnie.
Polecam.

Książkę czyta się bardzo dobrze. Wartka akcja wpriwadza w ciekawy nieznzny świat i inne wierzenia. Zakończenie trochę nie takie jakbym się spodziewała

Gaiman dla młodszych czytelników. Ale przyjemnie się czyta też tym starszym. Cmentarne klimaty i dreszczyk emocji.

Książka do przeczytania na jednym wdechu i nie tylko dla młodzieży ;-) naprawdę barwna, momentami wzruszająca i ciepła opowieść o duchach, lecz nie strasznych tylko dobrych i kochających i o tym, że strach się czai niekoniecznie na cmentarzu. Polecam serdecznie.

"Bądź dziurą, bądź płynem, bądź myślą, bądź tchnieniem,
bądź nocą, ciemnością, umysłem, marzeniem." (str.121)


Około półtoraroczny chłopczyk ucieka z domu w momencie gdy jest zabijana jego rodzina. Ucieka przed własną śmiercią. Trafia na cmentarz i spotyka tam pewne małżeństwo, które zamieszkuje te właśnie miejsce. Jest to oczywiście małżeństwo nieżyjące już, co nie oznacza wcale, że nie może ono się zaopiekować osieroconym i zagubionym maluchem. I tak oto chłopczyk ma nową mamę - panią Owens, nowego tatę - pana Owensa oraz nowe imię - Nikt. Gaiman opisuje historię dorastania chłopca na cmentarzu, który stał się dla niego całym światem. Za bramą kryje się niebezpieczeństwo i Nikowi nie wolno wychodzić. W swoim nowym domu uczy się wielu interesujących czynności, zdobywa wiedzę na tematy, które zainteresowałby pewnie wielu ludzi spoza cmentarza, uczy się przeróżnych sztuczek, ale także poznaje wiele osób.

Jest to moje drugie podejście do Gaimana, pierwsze to Amerykańscy bogowie, których czytałam w styczniu. Pamiętam, że książka wtedy podobała mi się, ale nie tak, jak ta. Księga cmentarna jest magiczna. Poznajemy tam wiele istot, które mają niewiele wspólnego z ludźmi, jednak większość z nich uczy chłopca różnych rzeczy, które i w naszym świecie są aktualne - miłości, przyjaźni,posłuszeństwa wobec starszych, szacunku, nie oceniania zbyt szybko, odwagi, poświęcenia. Każdy rozdział w książce opisuję konkretną historię, dotyczy jakiegoś problemu i czegoś uczy.

"Jeśli na nic się nie odważysz, gdy minie dzień, niczego nie zyskasz" (str. 215)

Każdy rozdział poprzedza ilustracja. Czułam się jak dziecko, gdy kończąc jeden rozdział z podekscytowaniem czekałam na ilustrację rozpoczynającą kolejny rozdział.


Neil Gaiman ma bardzo prosty język, ale jednocześnie bardzo bogaty. Pisze z ogromną łatwością co widać po tym, jak szybko i przyjemnie czyta się książkę, ale przy tym na pewno nie jest ona napisana w sposób banalny. Czytając Księgę Cmentarną można na chwilę stać się dzieckiem, które mam przed sobą bardzo fascynującą bajkę.

Muszę też przyznać, że urzekła mnie okładka.

Ocena 5/6.

[Recenzja wcześniej pojawiła się na moim blogu]

Księga Cmentarna opowiada historię o miejscu niezwykłym. O duchach, chłopcu, który przeżył, o morderstwie, o przyjaźni, rodzinie i przygodach.

Ciemnej nocy, do wysokiego budynku, domku szeregowego, wkradł się mężczyzna imieniem Jack. Zabił ojca, matkę i siostrę, ale nie zabił chłopca, gdyż ten uciekł. Bobas wyszedł z domu w mrok nocy i wędrując ulicą znalazł się na cmentarzu, którego mieszkańcy przyrzekli się nim zaopiekować. Chłopiec został obdarzony Swobodą Cmentarza i dzięki temu mógł ukryć się przed niebezpieczeństwami świata zewnętrznego.

Neil Gaiman napisał niezwykle klimatyczną opowieść. Historia jest mroczna i bardzo wciągająca. Każdy rozdział książki opisuje inną przygodę chłopca – przyjaźń ze Scarlett, dziewczynką, która odwiedzała cmentarz, porwanie przez Ghuli, taniec z umarłymi, którego w zasadzie nikt nie pamięta i nikt o nim nie mówi, aż w końcu tajemnica morderstwa rodziny chłopca się wyjaśnia.

Styl Gaimana jest niesamowicie lekki, jego książki czyta się naprawdę przyjemnie i szybko. Księga Cmentarna jest warta poznania. Historia Nikta Owensa wciągnęła mnie w swój świat i nie wypuściła z niego do ostatniej strony. Kolejne odwiedziny cmentarzy, dzięki powieści Gaimana, na pewno będą pobudzały wyobraźnię. Kto wie, może w miejscu spoczynku zmarłych mieszka chłopiec ukrywający się przed zabójcą?

,,Księga cmentarna” to druga książka Neila Gaimana, którą miałam okazję przeczytać i skradła moje serce podobnie jak zeszłoroczna lektura ,,Nigdziebądź”. Gaiman po raz kolejny oczarował mnie niezwykłym mrocznym klimatem i swoją ogromną wyobraźnią. Idealnie połączył świat żywych ze światem umarłych, płynnie wprowadził w fabułę elementy fantastyczne i baśniowe, a nie zapomniał przy tym o przekazaniu czytelnikowi wielu pięknych myśli i sentencji. Sama fabuła na pierwszy rzut oka nie zachwyca, jednak po zagłębieniu się w historię czytelnik zaczyna doceniać jej prostotę i zauważać detale, które budują wyjątkowość tej powieści. Jednym z takich detali są choćby dobrze znane wszystkim motywy, pokazane w inny, oryginalny sposób. Pojawia się alegoryczny Danse Macabre - tutaj dość chaotyczny i mocny, pełen magicznego klimatu, a także nie do końca dopowiedziany... Wiele jest tutaj wątków niedokończonych, a sama historia pod wieloma względami otwarta i dająca ogromne pole wyobraźni i woli czytelnika.

Ksiażka, która zdecydowanie jest inna od wszystkich. Autor przedstawia nam w niej przygody chłopaka, który żyje na cmentarzu. Wielokrotnie podczas czytania miałam ciarki na całym ciele, książka jest idealne nie tylko dla młodziezy, co więcej w całą fabułę wplątany jest wątek związany z przeszłością głównego bohatera, który jest bardzo emocjonujący.

Na tę powieść zdecydowałem się gdy przeczytałem do niej opis. Na tyle pomyślałem jest to oryginalna i ciekawa historia, że postanowiłem dać temu tytułowi szansę. I nie żałuje swojej decyzji. Książkę za sprawą lekkiego stylu autora nie czyta się - tylko pochłania. Dodatkowym atutem sąnie tylko intrygujące postacie, ale ciekawa i wartka akcja.

Po przeczytaniu jej miałam straszny niedosyt ale i uśmiech na twarzy.
Historia małego chłopca żyjącego na cmentarzu okazała się wciągająca, niezwykle bajkowa,mroczna i klimatyczna.

Jestem pewna, że jeszcze do niej wrócę i sięgnę po pozostałe książki tego autora.
Mam również cichą nadzieję, iż kiedyś ujżymy filmową adaptacje tego utworu :)