Kruche życie (okładka miękka)

Rewelacyjna książka. Zabawnie napisana. Nawet niemedyczny laik nie odłoży jej i przeczyta ciurkiem.

Świetna książka, mimo że cała jest o pracy kardiochirurga , czyta się ją jak doskonała powieść. Przybliża odkrycia medycyny i ukazuje pracę lekarzy.

Muszę przyznać, że książki o tematyce medycznej nie są szczególnie przeze mnie lubiane, ale ta dostała ode mnie szansę, ponieważ szanuje bardzo Zbigniewa Religę- sławnego polskiego kardiochirurga. Opis na okładce zdawał się mówić, że będzie to historia równie wybitnego człowieka. "Kruche życie" to autobiografia światowej klasy kardiochirurga profesora Stephen’a Westaby, dla którego nie ma rzeczy niemożliwych. Trzydziestopięcioletni staż pracy zaoowocował uratowanymi ludzkimi istnieniami, ale też – wspaniałą i wzruszającą lekturą. Opisy dramatycznej walki, czasem heroicznych lub brawurowych operacji, przyprawiały o szybsze bicie serca. „To nie jest książka dla ludzi o słabym sercu”- to ostrzeżenie okazało się być prawdą. Niemowlak, który przeszedł wielokrotne zawały, kobieta po 5 operacjach, u której każde kolejne USG może pokazać kolejne guzy, oczekująca dziecka matka, która może nie dożyć porodu – każdy rozdział to odrębna, niesamowita historia, a nie każda kończy się happy endem. Wielkim plusem są szczegółowe opisy medycznych procedur i zabiegów, ale po lekarzu, który opisuje swoją karierę tego można było się spodziewać. Jestem zachwycona książką i totalnie zaskoczona tym, jak szybko ją przeczytałam. Mój egzemplarz otrzymałam za punkty w serwisie CzytamPierwszy.

Bardzo lubię książki związane z medycyną, wspomnienia lekarzy czy innych osób pracujących w służbie zdrowia, więc często po nie sięgam, ale muszę przyznać, że ostatnio jednak zaczęłam podchodzić do nich z dystansem, bo na rynku wydawniczym pojawiło się ich całe mnóstwo, a niektóre z nich mnie rozczarowały. Cieszę się, że ostatecznie zdecydowałam się przeczytać „Kruche życie”. Ta książka wyjątkowo mi się podobała i zrobiła na mnie spore wrażenie. "Moja praca polega na tym, by pomagać ludziom w wyjątkowo trudnym momencie życia - tuż po tym jak, dowiedzieli się, że mają prawdziwy problem z sercem."- pisze o swoim zawodzie autor, profesor Stephen Westaby, wybitny kardiochirurg, który w swojej książce opisuje zarówno przebieg swojej kariery i co skłoniło go do tego, by zostać lekarzem, jak i niektóre z operacji jakie przeprowadził, związane z nimi historie i dramaty pacjentów, którym przyszło walczyć o każdy dzień życia. Niemowlak, który przeszedł wielokrotne zawały, kobieta po 5 operacjach, u której każde kolejne USG może pokazać kolejne guzy, oczekująca dziecka matka, która może nie dożyć porodu – każdy rozdział to odrębna, niesamowita historia, a nie każda kończy się happy endem. Chyba w żadnej z książek, które czytałam do tej pory, nie było tak dokładnych opisów przebiegu procedur medycznych i operacji z użyciem licznej fachowej terminologii. Nie były one przy tym jednak w jakimkolwiek stopniu nużące, wręcz przeciwnie. Początek, z rysunkami serca i dokładnym wyjaśnieniem jego funkcjonowania, może trochę odstraszyć, jednak gdy tylko zacznie się czytać, można się wciągnąć niczym w powieść sensacyjną, bo książka to świetnie zbudowany emocjonalny rollercoaster, a sposób narracji sprawia, że to bardzo przyjemna przejażdżka. W kilku zagranicznych recenzjach, jakie przeczytałam na goodreads pojawiały się zarzuty odnośnie arogancji autora przebijającej z tekstu. Nie wiem, czy to kwestia polskiego tłumaczenia, czy indywidualnego podejścia, ale mi nie rzuciło się to w oczy. Ogromną ambicje i pewność siebie równoważy ludzkie podejście, empatia i poczucie humoru. Ja poczułam ogromną sympatię do autora, to taki typ lekarza, pod opiekę którego chciałoby się trafić, jeśli zaistnieje nieprzyjemna konieczność. A pewność siebie w takim zawodzie jest niezbędna. Cóż, trzeba mieć jaja, że się tak wyrażę, kiedy przejmuje się przy stole operacyjnym kontrolę nad czyimś sercem, wyjmuje się je z klatki piersiowej, wstrzymuje jego bicie, gdy twoja każda decyzja i twój każdy ruch to kwestia życia i śmierci, można poczuć się jak bóg, tym bardziej, gdy podobnie jak autor, przy okazji dokonuje się przełomów w medycynie, ale jemu samemu do tego daleko i nie to wyczułam w jego tekście. Westaby niejednokrotnie przekraczał granice – zarówno te wyznaczone przez współczesną mu wiedzę i technologię medyczną, jak i szpitalne procedury. Codziennie w pracy, kilkukrotnie w ciągu jednego dnia, musiał też balansować na tej najważniejszej granicy – między życiem a śmiercią „Granica między życiem a śmiercią, triumfem a porażką, nadzieją a bezradnością jest niezwykle cienka – wystarczy minimalnie większa liczba martwych komórek mięśniowych, odrobinę więcej kwasu mlekowego we krwi, nieco znaczniejszy obrzęk mózgu.(…) Nikt nie dostaje drugiej szansy" Dla mnie to właśnie było najcenniejszą lekcją z tej książki – pokora i szacunek do życia, do każdego uderzenia serca, które z niej przebijają. Sam autor przyznaje, że w przeciągu swojej kariery stracił ponad 400 pacjentów, nigdy jednak nie został oskarżony o błąd w sztuce medycznej, pozwany czy nawet zawieszony w prawach do wykonywania zawodu, co przy stopniu ryzyka, z jakim przyszło mu się codziennie mierzyć oraz innowacjach, które wprowadzał, według mnie jest imponujące i samo w sobie powinno zachęcić do sięgnięcia po tę książkę Polecam każdemu – świetna lektura, emocje, napięcie, ogromna dawka wiedzy na temat budowy serca i operacji kardiochirurgicznych ale też możliwość refleksji na temat tytułowej kruchości naszego życia. Rewelacja!

Książki z medycyną w tle, są tymi po które sięgam często, z ogromną przyjemnością i zaciekawieniem. Dlatego też z największą przyjemnością sięgnęłam po książkę autorstwa kardiochirurga Stephena Wastaby „Kruche życie”, która zdecydowanie mnie nie zawiodła. Książka, to zbiór historii jakie doświadczył znany lekarz, od początków jego kariery, po najbardziej skomplikowane i spektakularne zabiegi, które wykonywał. Autor pokazuje jak trudne jest bycie lekarzem, który odpowiada za życie ludzi, jak szybko i niejednokrotnie bez konsultacji musi podejmować decyzje, które na szali ważą ludzkie życie. Dodatkowo lekarz Stephen Wastaby pokazuje jak ogromne znaczenie w leczeniu ma finansowanie sprzętu oraz zabiegów, gdyż niejednokrotnie to właśnie z uwagi na brak środków finansowych lekarze są bezradni i dosłownie nic nie mogą zrobić. Autor nie skupia się na swoim życiu prywatnym, a jedynie osiągnięciach zawodowych. Nie podkreśla jedynie swych sukcesów, ale również pisze i o porażkach, co nadaje książce jeszcze ciekawszego wymiaru. Poruszająca i piękna książka, która doskonale przybliża medyczny świat kardiochirurgii. Zdecydowanie polecam dla wszystkich, zarówno tych którzy medycynę w literaturze uwielbiają, jak również tych, których medycyna interesuje.

Kruche życie to opis najciekawszych i niesamowitych! przypadków z 35-letniej kariery wybitnego kardiochirurga – Stephena Westaby’ego. W pewnym sensie można powiedzieć, że jest to trochę taka mini autobiografia - profesor podczas prowadzenia narracji przedstawia nam zarys swojego życia, - autobiografia, którą czyta się jak naprawdę dobry thriller. Przy okazji Westaby przemyca trochę wiedzy medycznej. Dostajemy garść podstawowych informacji dotyczących pracy i budowy serca, konsekwencji jakie wywołują zakłócenia w jego pracy, przebiegu operacji czy znaczenia podstawowych pojęć związanych z kardiochirurgiom. Autor w swoich opowieściach wydaje się być bardzo szczery. Niczego nie upiększa, nie wybiela ani siebie, ani swoich kolegów, ani tym bardziej systemu opieki. Po prostu opisuje wybrane przez siebie przypadki. Nie ukrywa też, że stracił wielu pacjentów. I choć nie zna dokładnej liczny, wie, że jest ona spora. W książce znajdziemy więc historie, które kończą się dobrze i takie, które niestety nie mają happy endu. Jednak wszystkie są niezwykłe i warte poznania. Mnie osobiście lektura tej książki bardzo poruszyła. Wiele razy miałam łzy w oczach, a niektórych historii nie mogę zapomnieć do tej pory. Jestem pod wielkim wrażeniem profesofa Westaby - oby więcej tak genialnych i zaangażowanych lekarzy. Polecam całym sercem! Jestem pewna, że szybko nie zapomnicie tej lektury

Super książka , szczególnie dla osób związanych z medycyną, pamiętamy Prof Religię -? Musicie to przeczytać.

Kruche życie to autobiografia jednego z czołowych brytyjskich kardiochirurgów. Stephen Westaby udowadnia, że nie trzeba mieć koneksji, a upór i zacięcie by spełniać swoje marzenia. Od najmłodszych lat przebywał w okolicy stołu chirurgicznego, w swojej karierze przemawiał na wszystkich kontynentów i operował w wielu krajach. Zdobywał doświadczenie na całym świecie i całe życie się uczył od innych, oraz uczył kolejne pokolenia. Dzięki jego brawurze niejednokrotnie ocalił życie osób, których rodzinom już nakazano się z nimi pożegnać. Książka należy do literatury faktu i jest jedną z lepszych, o ile nie najlepszą jaką miałam okazję czytać. Autor na podstawie własnych doświadczeń i obserwacji przeprowadza nas przez rozwój kardiochirurgii na przełomie kilkudziesięciu lat. Z dokładnością tłumaczy jak działa serce, jaką tytaniczną pacę wykonuje i jakie procesy w nim zachodzą. Wytłumaczy, że grasica niekoniecznie jest nam potrzebna, a serce rozcięte na pół, potrafi wznowić pracę. Sztuczne serca, pompy, przeszczepy to jego chleb powszedni, ale przy tym nie jest zarozumiały. Pokazuje etapy operacji, omawia błędy. Nie boi się przybliżyć nam postać pacjenta. Tego często brakuje w służbie zdrowia, panuje całkowita depersonifikacja chorych, czego efektem jest złe ich traktowanie. Westaby pisze w sposób zrozumiały, a Grzegorz Gajek (tłumacz) wykonuje dobrą pracę – czyta się to z przyjemnością, a strony się po prostu pochłania. Czytałam już inne książki o tematyce medycznej, ale ta jest inna. Nie każda historia ma szczęśliwe zakończenie, niektóre wręcz tragiczne – ale to czyni ją bardziej ludzką, a z autora nie robi nadczłowieka. Bez ogródek wspomina swoje błędy i pokazuje jak dużo poświęcił dla dobra pacjentów. Często ryzykował posadę, a największa strata to brak możliwości obserwowania jak jego dzieci dorastają. Serdecznie polecam.

Kruche życie to autobiografia jednego z czołowych brytyjskich kardiochirurgów. Stephen Westaby udowadnia, że nie trzeba mieć koneksji, a upór i zacięcie by spełniać swoje marzenia. Od najmłodszych lat przebywał w okolicy stołu chirurgicznego, w swojej karierze przemawiał na wszystkich kontynentów i operował w wielu krajach. Zdobywał doświadczenie na całym świecie i całe życie się uczył od innych, oraz uczył kolejne pokolenia. Dzięki jego brawurze niejednokrotnie ocalił życie osób, których rodzinom już nakazano się z nimi pożegnać. Książka należy do literatury faktu i jest jedną z lepszych, o ile nie najlepszą jaką miałam okazję czytać. Autor na podstawie własnych doświadczeń i obserwacji przeprowadza nas przez rozwój kardiochirurgii na przełomie kilkudziesięciu lat. Z dokładnością tłumaczy jak działa serce, jaką tytaniczną pacę wykonuje i jakie procesy w nim zachodzą. Wytłumaczy, że grasica niekoniecznie jest nam potrzebna, a serce rozcięte na pół, potrafi wznowić pracę. Sztuczne serca, pompy, przeszczepy to jego chleb powszedni, ale przy tym nie jest zarozumiały. Pokazuje etapy operacji, omawia błędy. Nie boi się przybliżyć nam postać pacjenta. Tego często brakuje w służbie zdrowia, panuje całkowita depersonifikacja chorych, czego efektem jest złe ich traktowanie. Westaby pisze w sposób zrozumiały, a Grzegorz Gajek (tłumacz) wykonuje dobrą pracę – czyta się to z przyjemnością, a strony się po prostu pochłania. Czytałam już inne książki o tematyce medycznej, ale ta jest inna. Nie każda historia ma szczęśliwe zakończenie, niektóre wręcz tragiczne – ale to czyni ją bardziej ludzką, a z autora nie robi nadczłowieka. Bez ogródek wspomina swoje błędy i pokazuje jak dużo poświęcił dla dobra pacjentów. Często ryzykował posadę, a największa strata to brak możliwości obserwowania jak jego dzieci dorastają. Serdecznie polecam.

"... Tak właśnie wyglądała nasza praca: zatrzymywaliśmy życie, a potem je zwracaliśmy, naprawiwszy to, co wymagało naprawy." Ta książka wywołuje w czytelniku wiele emocji, od smutku z powodu beznadziejnych sytuacji, beznadziejnych zgonów, czasem ludzkiej głupoty, po nadzieję, że jednak są tacy ludzie, którzy zaryzykują wszystko, żeby uratować życie obcego człowieka, aż do szczęścia, kiedy to najbardziej beznadziejne przypadki, skazane na niepowodzenie, przyjmują zupełnie odwrotny kierunek. Trochę to autobiografia cenionego profesora, trochę przybliżenie pracy kardiochirurga, trudnych operacji i trudnego życia, jakie wiązała ze sobą ta praca, a trochę przeciekawa, poruszająca historia, która wymusza wręcz spojrzenie na swoje życie z nieco innej perspektywy. Autor w bardzo lekki i nawet przyjemny dla czytelnika sposób przybliża nam jak potoczyła się jego kariera, od czasów młodości, w których zafascynował się światem medycyny, przez studia, pierwsze operacje, opowiada jak rosła jego reputacja na całym świecie, nakreśla jak przebiegały jego najtrudniejsze przypadki oraz zupełnie pionierska operacja wszczepienia sztucztego serca. Profesor Stephen Westaby nigdy nie poddawał się zwątpieniu, nawet najbardziej beznadziejny przypadek próbował uratowac choćby ostatkiem sił, czasem naginając procedury, czasem ryzykując oskarżeniami bliskich pacjentów. Dla niego każde życie było warte nadgodzin, nieprzespanych nocy, albo lotów na drugi koniec świata. Niezwykle poruszająca i godna uwagi lektura. Polecam Wam tą książkę, bo jest o cudach, a właściwie o ludziach, którzy pomagają w tym, żeby one miały miejsce. Nie pożałujecie.