Królowie przeklęci. Tom 2 (okładka  twarda, 09.2015)

Tom pierwszy „Królów przeklętych” czytałam i recenzowałam całkiem niedawniutko i, co by nie mówić, bardzo przypadł mi do gustu. W ramach dokarmiania ukrytego w moim sercu potwora rozkochanego w dobrej powieści historycznej, który rozdarł się i zapłakał gorzko po skończeniu pierwszej części postanowiłam sięgnąć po kolejny tom. Umożliwiło mi to Wydawnictwo Otwarte dając mi dostęp do jeszcze nie wydrukowanego eBooka.
Premiera zaplanowana na 9 września zbliża się wielkimi krokami, więc cofnijmy się w czasie, by przypomnieć sobie w jakiej zakale historycznej pozostawił nas tom I.
Możemy zorientować się, że sprawa wygląda tak. Ten oto pan, tatuśko, Filip IV nie tylko Piękny (słynący z tego, że żydzi na własne potrzeby, ale na podkreślanie majestatu królewskiego nigdy), dokonuje żywota. Osieroca przy tym trzech synów.
Najstarszy z nich jest warchołem na pełen etat, niestety to właśnie on pierwszy dochrapuje się do tronu. Coby zapewnić sobie ciągłość, khem khem, dynastii przyspiesza zejście z tego świata byłej małżonki i rzutem na taśmę pobiera następną, tym razem blond, dla pewności. Przed państwem chucherko o minie kota wędrującego na puszczy, Ludwik X Kłótliwy.
Niestety i on po krótkim czasie wącha kwiatostany od spodu osierocając dziecię w drodze i pozostawiając nieutuloną w żalu małżonkę, bękarta w zakonie oraz spory problem z sukcesją. Rozpoczyna się wyścig po władzę, który już gry o tron wcale nie przypomina. To już jest bitwa o tron. Bitwa brutalna, walna i pełna świństw. Trup ściele się gęsto. Meta błyszczy z oddali, a na starcie stają:

ZAWODNIK NUMER 1: średni syn Filipa Pięknego – Filip V Wysoki, hrabia Płatje, który zgarnął cały przydział zdrowego rozsądku przypadający na wszystkich trzech braci, wysoki i przystojny jak widać na załączonym obrazku. Ma wierną żonę, poczucie obowiązku wobec Francji i zaborczą teściową.

Niestety i on po krótkim czasie wącha kwiatostany od spodu osierocając dziecię w drodze i pozostawiając nieutuloną w żalu małżonkę, bękarta w zakonie oraz spory problem z sukcesją. Rozpoczyna się wyścig po władzę, który już gry o tron wcale nie przypomina. To już jest bitwa o tron. Bitwa brutalna, walna i pełna świństw. Trup ściele się gęsto. Meta błyszczy z oddali, a na starcie stają:

ZAWODNIK NUMER 1: średni syn Filipa Pięknego – Filip V Wysoki, hrabia Płatje, który zgarnął cały przydział zdrowego rozsądku przypadający na wszystkich trzech braci, wysoki i przystojny jak widać na załączonym obrazku. Ma wierną żonę, poczucie obowiązku wobec Francji i zaborczą teściową.

ZAWODNIK NUMER 3: ten tu oto uroczy gładkolicy galant, który po ojcu odziedziczył urok osobisty. Karol IV Piękny, którego najlepiej podsumowuje wywołujący smutny uśmiech z politowaniem cytat:

"Dlaczego mój wuj dostaje zawsze to co chce, a ja nie?!"

Historia wszystkich tych trzech panów pokazuje, że władza jest niczym najbardziej uzależniający i zarazem wyniszczający narkotyk. Zaćmiewa umysł purpurową mgiełką chciwości, pęta duszę grubymi powrozami hipokryzji, zalewa serce czarną falą lepkiego egoizmu, oślepia oczy najjaśniejszym ze świateł – światłem przekonania o własnej wielkości.

U szczytu tej recenzji miał być umieszczony spoiler alert, ale… Jak można komuś zaspoilować historię? Przecież już się wydarzyła, wystarczy zapytać Ciocię Wikipedię, a ona wszystko nam opowie. Istotą powieści historycznej jest to JAK się pisze. A Druon robi to naprawdę dobrze. Trzyma pewnym piórem wysoki poziom, który sam sobie narzucił w pierwszej części. Smutny, choć i zrozumiały przewidywany spadek formy nie nastąpił, ba! Moim skromnym zdaniem nawet co nieco się poprawiło. Przede wszystkim Autor wzbogacił do tej pory najeżone dialogami stronice w przepiękne, detaliczne opisy. Uwielbiam też ten delikatny, jakże dopasowany do formy całej powieści humor, który Druon dawkuje z dużym wyczuciem.

"Mahaut klasnęła w ręce i zażądała pasztetu ze szczupaka, gotowanych jaj, białego sera z ziołami, konfitury z orzechów, brzoskwiń i białego wina château-chalon.
– Dziś piątek, trzeba pościć – powiedziała."

Jedynym mankamentem w tej, moim inkoholiczkowym zdaniem, świetnej powieści jest zjawisko, które prywatnie nazywam „skracaniem sobie drogi” – by przyspieszyć akcję Druon w kilku akapitach ekspresowo opisuje okres, który mógłby mu zająć kilkaset stron. Jednak po namyśle trzeba zdroworozsądkowo zwrócić mu honor i uznać to za zrozumiałe – bez tego powieść stałaby się nieprawdopodobnie rozwlekła i nudnawa.

(...)

"Królowie Przeklęci. Tom 2" kontynuuje wątki z tomu pierwszego, gdzie lepiej poznajemy bohaterów i wydarzenia. Postacie zostały wykreowane barwnie i z pomysłem, dzięki czemu możemy poczuć jakby byli prawdziwi. Książki Maurice'a Druon'a to połączenie wartkiej akcji z faktami historycznymi, które czyta się z zapartym tchem. W publikacji tej jak i poprzednio nie zabraknie zaskakujących wątków fabularnych oraz spisków i intryg. W tym zbiorze znajdziemy następujące powieści: Prawo mężczyzn oraz Wilczyca z Francji. Liczne wątki wciągają do lektury, sprawiając, że mamy ciągle ochotę na więcej. Walka o tron i władzę powraca...

Władcy Francji zostali przeklęci przez wielkiego mistrza zakonu templariuszy Jakuba de Molaya. Utrzymanie państwa w porządku jest trudne, a panowanie nad tronem nadal nie jest pewne. Francja staje przed ogromną niewiadomą, komuż przyjdzie dzierżyć koronę i władzę nad krajem. Ludwik X o przydomku Kłótliwy ponosi śmierć z ręki hrabiny Mahaut d'Artois. Co skutkuje jeszcze większym chaosem i niepokojami w państwie. Lud francuski drży z niepewności i truchleje o swój dalszy los. Ludwik X pozostawia swą żonę w ciąży i nie wiadomo czy kobieta urodzi następcę, który będzie mógł zasiąść na tronie. Jeżeli nie, władza może przypaść jego bratu, Filipowi de Poitiers. Kolejnym pretendentem do tronu jest Karol Walezjusz, który już zaciera ręce na objęcie tronu. Cały średniowieczny świat zastyga w oczekiwaniu, jak rozstrzygnie się ta nieprzewidywalna gra.

Drugi tom spełnił moje oczekiwania, które w nim pokładałem. Dostałem sporą dawkę faktów historycznych, szybkiej akcji i liczne rozwinięcia interesujących mnie wątków. Gęsta sieć intryg rozciąga się coraz dalej, a bohaterowie muszą podejmować bardzo trudne wybory. Potrafiące nie raz na prawdę zaskoczyć. Fani autora powinni poczuć się usatysfakcjonowani i przyjemnie spędzić czas z lekturą. Autor wykorzystał potencjał historyczny po mistrzowsku i przedstawił swoim czytelnikom książkę niebanalną i pełną niedopowiedzeń oraz tajemnic. Pióro autora zasługuje na najwyższe uznanie. Pozycja ta powinna przypaść do gustu fanom autora, pozostali czytelnicy również powinni znaleźć coś dla siebie. Pod warunkiem, że lubią pozycje skomplikowane, pełne akcji i intryg. Autor spisał się rewelacyjnie i przedstawił całkiem niezły obraz tamtych czasów, który mogliśmy zaobserwować podczas czytania.

"Królowie Przeklęci. Tom 2" jest rewelacyjną kontynuacją, losy Francji w XIV wieku wciągnęły mnie bez reszty. Za sprawą wprawionego pióra autora oraz ciekawych bohaterów tych prawdziwych oraz zmyślonych. Najbardziej emocjonująco czytało mi się o perypetiach i poczynaniach Guccia. Zabójstwa wykreowane zostały nad wyraz posępnie i prawdziwie, aż miejscami włos jeżył się na głowie. Aby zdobyć najwyższą władzę w większości należy posunąć się do największych podłości. Nie inaczej jest w fabule Królów przeklętych. Jeżeli pierwszy tom przypadł Wam do gustu również i ten powinniście przeczytać z przyjemnością. Z wielką niecierpliwością oczekuję tomu trzeciego, który jest zwieńczeniem historii. Serdecznie polecam.

Jakiś czas temu postanowiłem wziąć się za lekturę 2 tomu cyklu Maurice Druona"Królowie Przeklęci".Cykl ten jest znany szerszemu gronu odbiorców, bo ongiś wydawano tenże cykl w 7 częściowej
opowieści.Teraz dzięki Wydawnictwu Otwarte, mamy okazję zapoznać się z wydaniem 3 tomowym, a dodatkowo, jest to wydanie genialne.Przepiękne okładki i twarda oprawa, sprzyjają tylko chęci sięgnięcia.

W drugim tomie mamy zatem dwie, jakby odrębne powieści."Prawo mężczyzn" oraz "Wilczyca z Francji".
Pierwsza z nich, to złożona z samych smakowitych wątków opowieść o wspinaniu się na szczyt Filipa V.Druga zaś, opowiada, o królowej
Izabeli, żonie angielskiego króla Edwarda II, która powodowana chęcią zemsty, knuje intrygi, mające doprowadzić do upadku, a może i śmierci męża.

Jak już parę osób zauważyło, rekomendacja samego Martina, na okładce, może jedynie odstraszyć potencjalnych czytelników.Książka broni się sama, swoją niesamowitą złożonością, mnóstwem faktów, w przystępny sposób
opisująca czasy, gdy królowie mieli władze absolutną, a intrygi, morderstwa i bitwy były na porządku dziennym.
Niesamowicie wciągająca, porządna pozycja historyczna.Oczywiście autor, ubarwił nie co niektóre fakty, bądź przedstawił własną interpretację niektórych zdarzeń, ale w niczym to nie przeszkadza.Polecam, zabieram się za lekturę, trzeciego tomu.

Powieść Maurice'a Druona "Królowie Przeklęci. Tom 2" jest moim zdaniem napisana doskonale, można tutaj wyczuć wielką znajomość prawdy historycznej. Druon pokazuje również, że taka tematyka może również być podana w ciekawej formie, nie nudzić, a wręcz przeciwnie - intrygować. Ukłony należą się również osobie, która przekładała powieść na nasz język, bo udało jej się zachować przy tym specyficzny klimat i lekkość tej powieści. Jak już wspominałem, okazuje się, że historia wcale nie musi być nudna i podana w suchych faktach. Na jej bazie można stworzyć pasjonującą i mega wciągającą powieść, tak jak w przypadku Druona.

Królowie Przeklęci zasługują na uznanie z uwagi na to, że sylwetki bohaterów są wiarygodne i prawdziwe, nie są to sztywne marionetki, ale prawdziwi ludzie. Co jeszcze? Ta powieść niezwykle realnie przedstawia nam również opisywane czasy, ludzi którzy w nich żyli, ich problemy, namiętności, miłość i nienawiść. Królowie Przeklęci to powieść pełna walki o władzę i intryg.

Polecam każdemu!

Po dosyć długim oczekiwaniu, wchłonięciu tomu I, nowych Królów Przeklętych odebrałam w środę. Mimo jej objętości jej przeczytanie przyszło podobnie jak w przypadku tomu I szybko i przyjemnie, szczególnie, że dzień staje się już krótszy a wieczory chłodne, co jak najbardziej temu sprzyja. :)

Królowie Przeklęci. Tom II to kolejna część walki o władzę w Europie, wpływy we Francji czy Włoszech. Powieść naszpikowana jest przenikaniem władzy, pieniędzy, nienawiści, miłości i licznymi intrygami. Moim zdaniem powieść nie bez powodu była pompowana przez George R.R. Martina, bo Druon wywiązał się znakomicie.

Polecam każdemu fanowi dobrych powieści historycznych!

Zapowiada się ponowny bestseller. Pierwszą część Królów przeklętych przeczytałam z zainteresowaniem i zaintrygowaniem. To była doskonała lektura historyczna, nie przypuszczałam, że tak szybko ją skończę, mimo że jest dość obszerna. Maurice Druon udowodnił, że historia może mieć barwne i fascynujące oblicze.

Jak przeczytałam Grę o Tron to szukałam książek w takim klimacie i koleżanka poleciła Królów przeklętych. Tom I wciągnęłam w niecały tydzień, ale tom II to już w ogóle mistrzostwo! Bardzo ciekawe opisy, fabuła, bohaterowie - na długo będę pamiętała dłuugie wieczory (i noce) z tą książką!

Druga część równie dobra co pierwsza, oczywiście książka jest bardzo ładnie wydana, co przyciąga oko. Przeczytałam szybko, nie kryję, że treść bardzo mnie wciągnęła i z przyjemnością dałam się wciągnąć do świata przedstawionego przez Maurice Druona. Po raz kolejny pod dużym wrażeniem.

Pierwsza część była niesamowita, ale ta to mistrzostwo! Czy można prawie nie spać 4 noce żeby przeczytać książkę? Można, jak się czyta Królów Przeklętych! Bardzo wciąga, bardzo szybko się czyta, trudno się oderwać, niesamowita kreacja świata średniowiecznej Europy!

Jedna z ciekawszych książek z dziejów średniowiecznej Europy. Wiele fascynujących wątków, niezwykła kreacja bohaterów, mimo dużej objętości praktycznie cały czas trzyma w napięciu i trudno się od niej oderwać!
Jeśli ktoś lubi Grę o Tron to na pewno mu się spodoba.