Królik Franek i tajemnice dobrej zabawy (okładka miękka)

Jest to bardzo mądra lektura. Pomimo swojego niepozornego wyglądu zawiera pouczające treści. Wiem jak to jest z takim małym złośnikiem, który zupełnie nie umie przegrywać, mój starszak lata temu był taki sam. Ja także tłumaczyłam, tłumaczyłam i tłumaczyłam, ale z marnym skutkiem. U nas nie poszło tak gładko jak u królika Franka ;) Przyznam, że nawet teraz kiedy starszy syn ma już 10 lat, nadal zdarzają mu się jakieś małe nerwy z powodu przegranych. Mam nadzieję, że nie zostanie mu tak już na zawsze ;) Książeczkę ta jest malutka, jest nawet minimalnie mniejsza niż zwykły zeszyt. Jest też cieniutka, ma zaledwie 32 strony. Ma też miękka okładkę. Ale wiecie co? To wszystko jest jej zaletą! Jest ona bowiem podręczna, leciutka, malutką, można ja więc zawsze mieć przy sobie i zabierać wszędzie gdzie pójdziemy. Wewnątrz znajdziemy duża czcionkę, która idealnie nada się dla dzieciaczków zaczynających czytać samodzielnie. Tekstu co prawda dla takich dzieci może padać się zbyt dużo jak na początek ale przecież można czytać z rodzicami na zmianę ;) Mamy tutaj także śliczne, jaśniutkie ilustracje. Takie delikatne, pastelowe. Pasują wspaniałe i na dodatek jest ich sporo, fajnie umilają dziecku lekturę :)

"Królik Franek i tajemnica dobrej zabawy" porusza problematykę obrażania się i nieumiejętności przegrywania. Króliczek w nagrodę, za wyjątkowo grzeczne sprawowanie, otrzymuje od rodziców grę Memo. Jest zachwycony, gdyż wielokrotnie spędzał przy niej czas w przedszkolu, gdzie zwykle udawało mu się wygrywać. Nie mógł doczekać się, kiedy udowodni mamie, tacie i siostrze, że jest prawdziwym mistrzem pamięci. Niestety nie wszystko ułożyło się po jego myśli. Gdy zaczął przegrywać, nie potrafił się tym pogodzić. Nie tylko się obraził, ale zarzucił Feli oszustwo. Oburzony postanowił wrócić do swojego pokoju i bawić się sam, gdyż wtedy nikt nie mógł go pokonać. Szybko jednak przekonał się, że gra w pojedynkę wcale nie jest taka przyjemna, mimo ciągłego wygrywania. Gdy następnego dnia w przedszkolu zaczyna grać z prosiaczkiem, ten reaguje na swoją przegraną identycznie jak Franek w domu. Zachowanie kolegi uświadamia mu, jak nieprzyjemnie musiała poczuć się jego rodzina, gdy on sam denerwował się podczas zwycięztwa pozostałych. Dociera do niego, że liczy się przyjemna wspólna zabawa, a rywalizacja wcale nie jest istotna. Historia uczy przegrywania, uzmysławia, iż nie liczy się zwycięstwo, a dobra, wspólna, przyjemna gra. Dzieci mogą dostrzec, że nikt nie chce bawić się z kimś, kto obraża się z powodu przegranej, denerwuje się lub z zazdrości pragnie dokuczyć pozostałym. Tu także znajdziemy morał dla rodziców, gdyż często sami nieświadomie kształtują nieodpowiednie nawyki, bo na początku stale pozwalają dziecku wygrywać, do czego się przyzwyczaja i potem może nie umieć bawić się z rówieśnikami, którzy nie będą już tacy dobroduszni. W obu książeczkach znajdziemy pochwałę grzecznego zachowania, ale także zdrowego trybu życia. Są to pozycje idealne dla dzieci w wieku przedszkolnym, lecz zachwycą także rodziców i pomogą im nauczyć pociechy właściwych interakcji społecznych. Seria o Króliku Franku to niezwykle ciepłe, piękne, wartościowe historyjki, które w niesamowicie lekki i przystępny sposób uczą odpowiednich, oczekiwanych reakcji, rozbudzają empatię, wrażliwość i chęć niesienia pomocy. Na zaledwie trzydziestu stronach odnajdziemy niesłychanie wiele lekcji i tematów na dłuższą, refleksyjną rozmowę z dziećmi. Ich rola jest tym większa, iż opisane sytuacje z pewnością przydarzą się naszym pociechom, a my już teraz możemy ich przygotować, jak należy wtedy postąpić, by nikogo nieświadomie nie zranić! Ta seria to doskonałe połączenie zabawy i nauki! Polecam całym sercem!

http://www.nieperfekcyjnie.pl/2018/04/historie-z-moraem-krolik-franek-marta.html Staram się ograniczać swoje nabytki książkowe, jednak dziecięcym lekturom nie potrafię odmówić, dlatego biblioteczka mojego syna rozrasta się w ekspresowym tempie. Jednak kiedy docierają do nas takie cudowne lektury, jak seria o Króliku Franku, to nawet brak miejsca nie jest nam straszny. Franek jest mistrzem gry w memo, czym lubi się chwalić. Kiedy wygrywa jest zachwycony, ale nie zawsze można być zwycięzcą, co spotyka się z dezaprobatą króliczka. Można wtedy grać w pojedynkę, nieustannie wygrywając, ale czy nie lepiej rywalizować z kimś i spędzać miło czas w czyimś towarzystwie? Ta krótka historia w wymowny sposób pokazuje, że nie zawsze wygrywamy, a ogromnym sukcesem jest zaakceptowanie swojej przegranej. Nie wolno obrażać się na innych, kiedy sami poniesiemy porażkę. To normalne, że czujemy się źle, gdy przegrywamy, ale jeżeli notorycznie będziemy unosić się dumą, to szybko nikt nie będzie chciał przebywać w naszym towarzystwie. Dodatkowym atutem tej książeczki jest pokazanie, jaką frajdą jest spędzanie wolnego czasu z rodziną - nie przed telewizorem i ze smartfonami w dłoniach, ale podczas wspólnego grania w planszówki. To naprawdę buduje i wzmacnia więzi rodzinne, które należy pielęgnować. Mam nadzieję, że niejedna rodzina dzięki tej lekturze zapoczątkuje weekendowe czy wieczorne maratony gier. Mam nadzieję, że Marta Krzemińska planuje wydanie kolejnych książek w tej serii, bo zdecydowanie stała się ona jedną z moich ulubionych. Prosty tekst z dużą czcionką, bogata kolorystyka i delikatne ilustracje, a do tego to, co najważniejsze - ciekawa historia z morałem! Te lektury przydadzą się nie tylko w każdym domu, ale także w pracy nauczyciela wychowania przedszkolnego i wczesnoszkolnego. Na dwóch ostatnich stronach znajdują się pytania dotyczące przeczytanej opowieści, ale nie dotyczą one ściśle wysłuchanego tekstu, a raczej emocji, jakie targają człowiekiem w danej sytuacji. To idealna okazja do przeprowadzenia rozmowy z dzieckiem - wysłuchania jego poglądów, zrozumienia oraz ewentualnego pokierowania na odpowiednie tory.

Bardzo ładnie wydane, pouczająca historia. Chyba kupimy więcej z tej serii.