Królestwo kurzu (okładka  miękka, 09.2018)

Z pazurem napisana historia chwil, godzin i dni spędzonych na macie (i poza nią). Polecam szczególnie dla pasjonatów wschodnich sztuk walki, ludzi zafascynowanych tą tak odmienną od naszej kulturą- gdzie zaakceptowane i przyjęte zasady obowiązują na macie, w kuchni, wszędzie i w każdym czasie. Dużo dobrego humoru - zostawiam teraz synowi, bo warto przekazać dalej, że trzeba umieć podjąć trud, nie zawsze jest łatwo, a zawsze warto być wiernym sobie. Na koniec trochę doniośle, ale polecam też z uwagi na dużo przyjemności z lektury, a dla dzisiejszych 40-sto 50-cio latków "sentymentalną" podróż do czasów, gdy było trochę inaczej ...

Genialna ksiazka! Pokazuje, ze aikido to doswiadczenie, ktore trwa i przemienia zycie, uczy stawac w prawdzie. Wspaniala lektura dla wszystkich, nie tylko dla osob praktykujacuch aikido. Serdecznie polecam. Czekam niecierpliwie na kolejne ksiazki tego autora!

Wspaniała opowieść o tym jak w trudzie i znoju realizuje się własne marzenia

Do przeczytania „Królestwa kurzu” skłoniło mnie przede wszystkim to, że znając autora chciałem dokładniej poznać i zrozumieć jego drogę aiki. Oczywiście na tyle, na ile jest to możliwe poprzez lekturę książki. Sposób w jaki Piotr podchodzi do praktyki aikido, i nie tylko do niej, jest bowiem absolutnie szczery, prawdziwy i ekstremalny. To jest ścieżka, którą sam dla siebie wybrał. Pierwsze rozdziały naświetlają czytelnikowi źródła takiego podejścia. Po kilku kolejnych, będących właściwą treścią książki, a dotyczących praktyki aikdo i relacji mistrz-uczeń, zacząłem odczuwać bóle w częściach ciała związanych ze znanymi mi dźwigniami. Gdy po kolejnych fragmentach bolały mnie palce, w które kiedyś oberwałem bokenem, zacząłem się zastanawiać co dalej? Ile jeszcze tego w książce odnajdę? I wierzcie mi, jest tych „bolących” i „męczących” opisów naprawdę sporo w „Królestwie kurzu” – niepomiernie więcej niż przez kilkanaście lat treningu doznałem. Piotr opisuje wyciskanie ostatnich soków z rzeczywistości, szukanie w niej prawdziwych doznań ze wszystkiego z czego się da, z każdego jej aspektu. Nawet z kolacji ze swoim Mistrzem, czy wspólnej z Nim jazdy samochodem. I dla mnie to jest największa wartość tej książki – Piotr bardzo głęboko i wnikliwie traktuje wszystkie przeżycia, które w „Królestwie kurzu” opisuje. Wyciąga z każdego doświadczenia maksimum, jak z każdej minuty czy sekundy spędzonej na tatami. Stara się być do bólu (dosłownie) uczciwy wobec siebie, i przede wszystkim wobec przekazu aiki jaki odebrał. Czytając dowiecie się jak daleko w swej pasji można się posunąć i że w zasadzie granicy tych poszukiwań w zasadzie nie ma. Książka, mimo że opisuje rzeczy delikatnie mówiąc fizycznie męczące, wcale męcząca nie jest. Nie czyta się jej może całkiem lekko, ale jest zwyczajnie wciągająca. Przy tym całym poważnym opisywaniu swojej drogi Piotr od czasu do czasu łapie dystans i ma przy tym lekkie pióro – kto czytał przygody Miszcza Mariana, ten wie o czym mówię. Teraz minusy – bo na szczęście są. Nie udało się w „Królestwie kurzu” uniknąć pewnych powtórzeń, które powinny na etapie redakcji być skorygowane. Jeden z rozdziałów był dla mnie nieco ciężko strawny – ale ktoś inny może go odebrać inaczej. Słowo „legendarność” też pojawia się dla mnie nieco zbyt często – niepotrzebnie, bo w nadmiarze szkodzi. Książka jest mocno ekshibicjonistyczna i to niektórym też może się nie spodobać, ale moim zdaniem bez takiego podejścia to wszystko by się nie udało, nie byłoby tak szczere w przekazie. Wydaje się, że Piotr realizuje przez tę książkę pewną potrzebę misji, co jest konsekwencją jego podejścia do aikido. Dla kogo jest ta książka? Na pewno dla miłośników dowolnego budo – oni doskonale się tu powinni odnaleźć. Warto by przeczytali ją ci, którzy o aikido wyrobili sobie opinie na forach czy youtubach (choć jest w tych opiniach sporo racji), ale by przekonali się jakie oblicze może mieć praktyka aikido. Koniecznie powinni po nią sięgnąć aikidocy. Przynajmniej ci, którzy poważnie traktują to co robią na macie, albo… sądzą, że traktują. Nawet jeśli trenują dwa razy w tygodniu, ta książka powinna dać do myślenia. Czy rodzime aikido się po lekturze książki zmieni? Nie sądzę. Nawet jeśli jej czytanie będzie masowe i gdyby każdy yudansha „Królestwo kurzu” poznał i przemyślał. Ale może chociaż seiza na stażach w kraju bigosu i wódki żytniej będzie nieco lepiej wyglądać. To by już było coś...

Ksiazka zarówno dla kogoś kto zna aikido jak i osób spoza dojo. Dla tych, którzy zgłębiają siebie, szukają odpowiedzi, nie lubią mieć wszystkiego podanego na tacy. Wzruszala mnie, rozśmieszała do łez, przywoływała dziecięce wspomnienia, przenosiła w czasie, poruszała, wprowadzała w osłupienie, budziła wyrzuty sumienia, wkurzała, łechtala ego... Jest tym uzupełnieniem które gdzieś wisiało w powietrzu, którego można było się domyślać a nie było kiedy dopytać senseia. Części tych wydarzeń bylem świadkiem, cześć się słyszało z opowieści a część była nieznana. Teraz to w piękny, przystępny sposób autor zebrał w publikacji. Jest dużo obszernych opisów z czym sensei pracował, zderzał się, z jakimi demonami było mu dane się spotkac. To najcenniejsze w ksiazce... Jest tam tak wiele mądrości życiowej, wrażliwości, odczuwania, bycia całym sobą. Tych jakże cennych aspektów które uciekają w dzisiejszych czasach nam przez palce w chwilach nieuwagi.

Zachwycająca historia drogi, która zabiera w podróż, nie pytając o zdanie. Wzruszająca, refleksyjna, zabawna, mądra i uniwersalna. Fascynująca opowieść o podążaniu za swoją historią ścieżką, która jest wyboista, pełna dołków i szutru pod stopami. Bez lukru i tak popularnego we współczesnym świecie oświetlenia się blaskiem reflektorów. Z dużą domieszką autoironii, dystansu i pokory. To nie jest książka o Aikido, to opowieść o filozofii życia, trudach, blaskach, wstawaniu i upadaniu. Mi przypomniała jak ważnym fundamentem była dla mnie chwila na tej ścieżce i jak zdeterminowała moje życiowe wybory. Piękny prezent na koniec roku. I piękny człowiek, który chciał sie podzielić. Dziękuję.

Książka chwyta Cię za gardło i dusi, aż poczujesz, że żyjesz. Zwala z nóg i daje do myślenia. Historia życia człowieka, trenującego aikido od przeszło 30 lat, a jednak polecam ją nie tylko wszystkim adeptom sztuk walki ale i wszystkim osobom, a szczególnie rodzicom. Pokazuje wiele ciekawych i cennych sytuacji, przedstawia życie, jakie jest. Sytuacje z maty przekładają się w oczywisty sposób na życie. Z jednej strony nie było to łatwe życie, z drugiej wiele osób mogło by pozazdrościć. Bólu, walki, siły woli, życia. Osoby urodzone w latach 70 dodatkowo znajdą tu wiele odniesień do własnego życia :) Arigato Sensei!

Niesamowita historia, czasami prosta, czasami trudna do wyobrażenia, szczera. Historia o dedykacji, poświęceniu, decyzjach, braku wymówek, pasji, wysiłku i cierpieniu, motywacji i satysfakcji. Historia o wpływie lidera, mistrza, mentora. O jego odpowiedzialności. Każdy zwróci uwagę na coś innego, każdy zrozumie inaczej i co innego wyniesie do swojego życia.