Krąg (okładka miękka)

Rozkładamy książkę na łopatki, czyli jej plusy i minusy.


✔ Piękne wydanie, muszę przyznać że wydawnictwo bardzo się postarało. Duża czcionka, cudowne obrazki, które są wstępem do każdej kolejnej części (a jest ich 4 w książce).
✘ Przyczepiłabym się w tym wypadku do braku wydania w twardej oprawie. Książka ma ponad 500 stron i trudno jest podczas czytania nie złamać jej grzbietu. Ja wiem że są osoby, które ich nie lubią, dlatego uważam że powinna być możliwość kupienia w dwóch oprawach.
✔ Sam pomysł na historie jest ciekawy. Sześć dziewczyn zupełnie innych, pewnej nocy przez magiczną siłę zostały sprowadzone do lasu, a tam odkrywają że dzieje się z nimi coś dziwnego. Mogłoby się wydawać oklepane, ale sama historia szybko wciąga i wcale się w tym wszystkim nie gubimy, chociaż jest aż sześć bohaterek. Przez cały czas czułam się jak w dzieciństwie podczas oglądania Witch, tylko tutaj było straszniej i dziewczyny wcale nie miały tak łatwo.
✔ W tej książce autorzy postawili na barwne postaci. Opisze wam jedną z moich ulubionych bohaterem, bo nie chce wam zdradzać imion pozostałych, niech to będzie tajemnica, bo sama nie byłam pewna kto się znajdzie w tej szóstce, aż do spotkania w lesie. Więc Vanessa ma chłopaka Willa, który jest od niej o 5 lat starszy i szczerze to jest wielkim leniem. Nadal mieszka z matką i w ogóle mu to nie przeszkadza, wręcz przeciwnie takie życie bardzo mu się podoba, co prowadzi często do kłótni między nimi. Vanessa może stać się niewidzialna (co nie jest spojlerem, dowiadujemy się tego na początku). Ma charakterek i umie postawić na swoim, już od samego początku bardzo ją polubiłam.
✘ Nie polubiłam bohaterki, której perspektywy było najwięcej. Co mnie denerwowało, ale chciało mi się czytać dla pozostałej piątki. A jeśli ktoś czytał to pisze o Minoo.
✘ Strasznie brakowało mi Idy, było jej bardzo mało i była opisywana jako ta "zła" dziewczyna, która się rządzi itp. A jednak chciałam dostać szanse i sama ją ocenić, mam nadzieję że uda mi się to zrobić w pozostałych dwóch tomach.
✘Bohaterki były strasznie ufne na początku, aż się na nie wkurzałam, jak można tak łatwo we wszystko uwierzyć.
✔ Efekty zaskoczenia, których w tej książce było sporo. Sama zakończenie było wielkim zdziwieniem, chociaż szkoda że tak szybko nastąpiło, bohaterki po prostu wpadły na to że to może być ta osoba działo się co się miało stać i koniec. Za szybko, ale pocieszę się że są następne tomy.
✔ Dla fanów wątków kryminalnych w tej książce też się coś znajdzie. W szkolnej toalecie Elias popełnia samobójstwo, ale tak naprawdę tylko dziewczyny wiedzą, że nie mógł tego zrobić, starają się znaleźć osobę, która to zrobiła.
✘ Styl autorów sprawił mi nie mały problem. Chociaż wszystko co się dzieje w książce wciąga, to przez sam język miałam problem nabrać jakiejś płynności podczas czytania, ale z czasem się przyzwyczajamy.
✔ Książka jedyne czego mnie nauczyła to żeby nie dusić niczego w sobie, bo potem mogą wyjść tego nie małe konsekwencje.

Podsumowując: Na pewno polecam książkę osobom, które lubią tajemnicze i troszkę skomplikowane historie. Nie jest to opowieść na jeden raz, trzeba przysiąść i poświęcić jej troszkę więcej czasu. Ale nie zniechęcajcie się, bo warto poznać tajemnicę kręgu. Sześć dziewczyn zapozna was ze swoimi problemami, zwyczajami jak i obawami, a ponieważ nie są to normalne dziewczyny mogą was nie raz zaskoczyć, bądźcie na to gotowi.

Więcej recenzji na blogu: https://wiktoriaczytarazemzwami.blogspot.com/

Niestety nie sięgnę po następną część tej serii... osobiście nie podobał mi się sposób narracji, ale również fabuła nie powaliła mnie na kolana...

Chciałabym wspomnieć o tym, że liczba zalet książki, którą mam przed sobą, zdecydowanie przytłacza kolumnę z minusem, a jednak nadal nie czuję do niej wyjątkowej sympatii. Chciałabym napisać o cwanych zabiegach dwójki skandynawskich autorów, ich zamiłowaniu do tworzenia ogromnej ilości bohaterów, wśród których co najmniej trzy osoby próbowały popełnić samobójstwo. Chciałabym opisać Engelforts, małe miasteczko, które kryje wielkie tajemnice. Jego kręte i wąskie jak w Trogirze uliczki, pełne ciemnych zakątków i kryjówek. Chciałabym umieć opisać tamtejszy klimat – o pozbawianiu się życia już wspomniałam, pozostaje jedynie napomknąć o narkotykach, szerzącym się stalkingu i litrach alkoholu. To, co wyprawia się w tamtym miejscu powinno budzić zainteresowanie Wydziału Kryminalnego lub chociażby Prewencyjnego, a nie… istot nadprzyrodzonych. No właśnie.

„Krąg” Matsa Strandberga i Sary B. Elfgren to książka specyficzna i założę się, że drugiej takiej na rynku nie znajdziecie. Opowiada historię szóstki dziewczyn tak różnych, że w rzeczywistości z pewnością nie zaprzyjaźniłyby się. Jak zauważyłam już w pewnym książkowym TAGu, każda z nich jest inna i ma całkowicie odmienne podejście do rzeczywistości. Na przykład Minoo, geek z krwi i kości, która skrycie podkochuje się w nauczycielu, Vanessa – dziewczyna mieszkająca z kumplem największego dilera w okolicy, która upodobała sobie huczne domówki czy Ida, która nęka kolejną w nich, Annę-Karin. Wszystkie one chodzą do jednego liceum i pewnego dnia są świadkami dramatycznego zdarzenia. Pewnej nocy, gdy na niebie pojawia się krwisty księżyc, wbrew swojej woli spotykają się w parku, by dowiedzieć się o swoim przeznaczeniu, o mocy i wojnie, którą trzeba stoczyć.

„Krąg” jest zaskakujący, bez wątpienia potrafi zaintrygować a potem sekunda po sekundzie wbija czytelnika w fotel. To taki przebiegły kot, który łasi się, który delikatnie muska nasze nogi, zachwyca, ciekawi i daje poczucie złudnego bezpieczeństwa. Chwilę później potrafi zaskoczyć śmiertelnie, wrzynając pazury w naszą twarz by przyozdobić ją symetrycznie. I możemy się prosić, szarpać i wrzeszczeć – na próżno. „Krąg” jest naprawdę bezlitośnie dobrą lekturą. Zasobną w nagłe zwroty akcji, które mrożą krew w żyłach i nieźle kołują w głowie. Ale…?

Jedynym moim zastrzeżeniem jest to, jak dużo stron potrzebują autorzy by się rozkręcić. Początek książki naprawdę nie jest zbyt gwałtowny, rozkręca się wolno, nadmiar bohaterów potrafi zakręcić w głowie, ale za to rozdział pierwszy robi niesamowite wrażenie. Genialny wstęp, dający do myślenia, intrygujący i bardzo, bardzo mocny. Mind explosion. Wystarczy więc przebrnąć przez nijaką część pierwszą i średnią drugą by potem wkręcić się w książkę na dobre.


Podziwiam duet szwedzkich pisarzy za klimat, jaki starali się utrzymać przez całą powieść. Jest mroczny, równie tajemniczy jak okładka, nieufny i poprowadzony delikatnie, z wyczuciem. Nie brak tu magii, niebieskich płomieni, kręgów, zagadek, tajemniczych zdarzeń i czarnego charakteru. Akurat zła postać to to, co najbardziej zaostrza napięcie, bo początkowo nikt nie wie kim on jest i jak wygląda. To chodzenie na oślep i raczej żaden mistrz dedukcji nie wpadłby na odkrycie jego tożsamości. "Krąg" to znakomite połączenie thrillera, powieści detektywistycznej i magii w nowej odsłonie.

Spodziewałam się, że powieść porwie mnie bardziej – niestety język autorów (przynajmniej na początku) czytało mi się dość opornie, całość rozkręciła się o wiele za późno, (jednak dostatecznie by móc ogarnąć osobowości wszystkich głównych bohaterów). „Krąg” to książka niebywale zaskakująca i nieprzewidywalna – elementy kryminału, thrillera i fantastyki to idealne rozwiązanie dla spragnionych świeżości w literaturze. Całkiem nowatorski jest również pomysł na historię, bo powieść mimo że o czarodziejach i czarownicach, wydaje się całkiem odmienna i całkowicie dojrzalsza od pozostałych. Różnorodność bohaterów sprawia, że absolutnie każdy czytelnik spośród sześciu dziewcząt znajdzie którąś w swoim typie i to właśnie jej będzie kibicował.

„Krąg” mogę polecić osobom, które szukają mocnych wrażeń, nie boją się eksperymentować z gatunkami, i które szczególnie upodobały sobie zagadnienia takie jak Noc Walpurgii, krwawy księżyc, magia oraz mroczne sekrety. Więc jeśli spełniasz choć jeden z powyższych punktów: nie wahaj się ani chwili.

Jeżeli w książce występuję jakaś cząstka magii, to wręcz nie mogę się powstrzymać przed tym, by jej nie zakupić i przeczytać w jak najszybszym tempie. Chociaż w przypadku Kręgu, nie byłam zbytnio przekonana po blurbie, że pozycja mi się spodoba, ponieważ muszę nawet przyznać, że nie miałam pojęcia, że aż taka magia, we mnie uderzy.

Engelsfors, to mała mieścina, w której pewnego dnia zaczynają się dziać nieprzyjemne rzeczy. Młody uczeń liceum zostaje znaleziony martwy w szkolnej ubikacji. Wszyscy uważają, iż był on samobójcą, jednak sprawa wygląda całkowicie inaczej. Podczas jednej z nocy, gdy księżyc przybrał czerwoną barwę, sześć dziewczyn, które nie były ze sobą zbytnio związane, zostały usidlone niezwykłą mocą, by wyruszyć sobie na spotkanie. Podczas niego dowiedziały się, że posiadają niezwykłe umiejętności, a ich życiu zagraża śmiertelne niebezpieczeństwo.

Musicie w tej książce nastawić się na pewien rodzaju mętlik w głowie. Ponieważ od samego początku historia jest dzielona między wielu bohaterów i to wpływa na to, że poznajemy historię z różnych pespektyw. Jesteśmy zasypani imionami i zdarzeniami, które po pewnym czasie się splatają, a za każdym rozdziałem w naszej głowie pojawiają się same znaki zapytania.

Nie sądziłam, że książka jest w stanie mnie na tyle porwać, by siąść spokojnie w swoim łóżku i nieprzerwanie ją czytać, dopóki nie dotrwam do samego końca. A muszę przyznać, że wyczyn to był nie mały, ponieważ nie jest to krótka lektura. Nie mniej jednak, wydarzenia i sposób dawkowania nam emocji jest wręcz oszałamiająca.

Na początku sądziłam, iż będę miała styczność z typową młodzieżówką, z utartymi schematami i wypowiedziami, które niewiele będą wnosić dla dorosłego już czytelnika. Cieszę się, że zostałam wprowadzona w pole, ponieważ ukazuje mi to, ileż wspaniałych historii czeka mnie w swoim czytelniczym świecie.

Jest to niezwykle emocjonujący thriller z domieszką dobrej fantastyki. Nietuzinkowy thriller, który ma w sobie dużą dawkę zagadek, a Autorka w odpowiedniej chwili zdradza nam rąbek wytłumaczenia, takie zachowanie zasługuje na gromkie brawa. Gdy wtapiam się powoli w historię, która mnie zaskakuje prawie na każdym kroku, nie mogę wyjść z podziwu, że trafiłam na coś tak nieszablonowego.

Lekki styl przeskakiwania z wątku na wątek, jest genialny w swojej prostocie. Jak już wspomniałam książka przeznaczona jest dla młodzieży i tutaj mogę się pod tym stwierdzeniem podpisać, lecz zaznaczając tutaj pewną adnotację, że starsi czytelnicy odnajdą w niej wiele dobrego.

Bohaterowie są dość barwni, nie są dziecinni, na co mógłby wskazywać ich wiek. Wielu z nich uważa się za dorosłych, gdzie seks, czy alkohol nie są dla nich używkami nieznanymi. Są pomieszaniem z poplątaniem normalnymi nastolatkami, których spotykamy na ulicy, jednak mają oni magiczne zdolności, lecz nikt oprócz nich, nie może o tym wiedzieć.

Polecam tę książkę każdemu, niezależnie od płci, będziecie z tej serii zadowoleni. A ja? Szukam wolnego czasu, by móc zasięgnąć po drugi tom.

Krąg zamówiłam jeszcze przed premierą, jednak przeczytałam go dopiero kilka tygodni temu. Poczatek ksiażki nieco mnie nudził. Jednak gdy już wciągnęłam się w perypetie bohaterek to przeczytałam ją do końca jednym tchem. Krąg jest przeznaczony dla nastoletnich odbiorców, jednak myślę, że ci którzy wyszli już z etapu nastu lat, też mogą sięgnąć po tą książkę.
Moim zdaniem dosyć ciekawa pozycja na wakacyjne wieczory.

Bestseller dla młodzieży - podeszłam ostrożnie do tego tytułu. Na złość moim myślom, "Krąg" Strandberga i Elfgren okazał się świetnym początkiem cyklu o nastoletnich czarownicach. Może dlatego, że jest szwedzki i ma swój mistyczny klimat obecny w bardzo ludzkich czasach? Oceńcie sami.

Już sama nazwa książki wywołała we mnie pozytywne uczucia - krąg prawie zawsze oznacza mistycyzm i magię, a wszakże to nie może być nudne! Mats Strandberg razem z Sarą B. Elfgren napisali książkę dla młodzieży, którą spokojnie może przeczytać każdy. Nie jest to książka jakich wiele, nie jest przewidywalna, nie jest pełna naiwnych wierzeń. Bazuje na ciekawej fabule, do której bardzo chętnie się wraca (całość przeczytałam w dwa dni, tylko dlatego, że byłam zmęczona na śmierć).

Nie wiem czy to zasługa skandynawskiej krwi autorów, skandynawskiego klimatu całego "Kręgu", czy po prostu razem wzięte kawałki tej układanki są tak wciągające i interesujące. Mogę stwierdzić jedno - warto się z nią zapoznać.Krótko o fabule, aby nikomu nie zniszczyć niespodzianki - nastoletnie dziewczyny dowiadują się, że mają przed sobą bardzo ważne zadanie, od którego w dodatku zależy ich życie. I absolutnie nie ma w tym nic trywialnego. Nie czyta się tego z pobłażliwym uśmieszkiem w stylu "już gdzieś to było...". Styl, w jakim jest napisany Krąg sprawia, że Czytelnik czuje się namacalną częścią przedstawianego świata. Nie ma się wrażenia oglądania z daleka, lecz bycia naocznym obserwatorem wydarzeń. Sam ten aspekt czyni z tej książki bardzo intrygującą pozycję i zapewnia jej ogromny plus z ojej strony.

Co mogę dodać więcej, by nie zepsuć przyjemności czytania? Fabuła jest nakreślona w taki sposób, by ciągle mylić Czytelnika - nikt nie jest czarny ani biały, nie ma jasnych dobrych bądź złych charakterów, co uznaję za piękny manewr ze strony autorów. Smaczku dodaje fakt, że nie boją się oni uśmiercać bohaterów, do których Czytelnik może się przywiązać od pierwszego momentu - plus za odwagę.

Niewątpliwe plusy tej książki już wymieniłam - wciągająca i oryginalna fabuła, włączenie Czytelnika w akcję, umiejętne manewrowanie napięciem. Należy do tego wszystkiego dodać bardzo giętkie rozgraniczenie książki na wszystkie znaczące postaci w poszczególnych rozdziałach - dzięki temu zabiegowi Czytelnik nie jest w stanie się znudzić. Co więcej - można poznać wiele wydarzeń z różnej perspektywy, co uwielbiam, zarówno w książkach, jak i filmach. Co nam to daje? Zobaczenie wielu sytuacji oczami różnych osób, często skrajnie odmiennych. To nie tylko wpływa na nasze postrzeganie książki - wyczula zmysły na codzienne wydarzenia i otwiera umysł na wiele możliwości, których wcześniej mogliśmy wcale do siebie nie dopuszczać. Potwierdza się powiedzenie, że książki uczą. Bardzo miło jest to odkryć także w przypadku thrillera dla młodzieży.

Co jeszcze urzeka w "Kręgu"? Bohaterowie. Mats i Sara nakreślili ich tak, aby praktycznie każdy mógł się z kimś utożsamić, polubić, znienawidzić. Wszyscy obecni oprócz magicznych problemów, napotykają bardzo aktualne i ciągle często nierozwiązywalne przeciwności losu. Sposób, w jaki bohaterowie dojrzewają na łamach książki, jest na tyle emocjonujący i nie do końca przewidywalny, że okazuje się także olbrzymim czynnikiem przyciągającym do dalszego czytania. "Krąg" autorstwa Matsa Strandberga i Sary B.Elfgren trafił do mnie dzięki uprzejmości Wydawnictwa Czarna Owca.

Książka naprawdę ciekawa, dużo się dzieje. Bardzo łatwo się ją czytało.
Polecam!

Naprawdę genialna książka. Zamówiłam ją przypadkowo i tak naprawdę nie było odwrotu. Leżała dosyć długo na półce i dopiero kilka dni temu sięgnęłam po nią. I byłam zła dlaczego nie wcześniej.

3 dni, tyle zajęło mi przeczytanie jej.

Książka wciągająca, na tyle że muszę zamówić kolejne części, bo już mnie zastanawia co będzie dalej

najlepsze w tej książce jest to, że mimo, że główne bohaterki mają jedną wspólną przyszłość to do końca nie są przyjaciółkami. Wszystko rozwija się powoli jeśli chodzi o przyjaźń, za to emocje jakie temu towarzyszą są na jak najwyższym poziomie.

pozdrawiam

Książka jest fajna, ale mogłaby być lepsza, gdyby została bardziej dopracowana :) Wydarzeń jest naprawdę sporo, ale pisane ciurkiem, tylko po to, żeby coś było napisane. Zero napięcia, emocji, po prostu nic. Ja to tak odczuwam. Ale mimo to jest przyjemna w odbiorze i trudno się od niej oderwać :)

Wciągająca i pochłaniająca, to zdecydowanie słowa idealnie opisujące tę powieść. Niestety należy do nich dorzucić "płytka i przewidywalna". Choć całość czyta się nad wyraz dobrze, to dojrzały czytelnik zdecydowanie nie może stwierdzić, że wszystkie jego potrzeby zostały zaspokojone. Miejscami poważnie brakuje konsekwencji. Zgodnie z przekazem, tylko jako zespół są w stanie pokonać zło, ale równocześnie nie mają się afiszować ze swoją znajomością. Z jednej strony jest to zrozumiałe, z drugiej dziewczyny zostają o tym poinformowane w taki sposób, że postanawiają się unikać. Jak więc mają stworzyć spójną grupę, skoro nie mają okazji się zaprzyjaźnić i zaufać sobie? Jak mają zwyciężyć zło, skoro każda skrywa jakąś tajemnicę? Do tego wszystkiego wydaje mi się, że autorzy mieli pewne problemy ze zgraniem czasu i przestrzeni. W jednej chwili działa się jedna rzecz, a w następnej, bez żadnego zaznaczenia, akcja przenosiła się w inne miejsce z zupełnie innymi bohaterami.