Koty Ultharu (okładka miękka)

Bardzo dobry zbiór opowiadań fantastycznych. Najlepsze to 'Polaris" "Ku nieznanemu Kadath śniąca się wędrówka" i "Srebrny Klucz".

Polecam nie tylko fanom Lovecrafta.

Tytułowa opowieść jest najlepsza

Polecam

Moje pierwsze spotkanie z legendarnym "samotnikiem z Providance uważam za udane i choć jestem kociarą, to nie, nie przeczytacie tutaj, że tytułowe opowiadanie jest moim ulubionym, choć oczywiście kocia wyspa bardzo mi pasuje i mogłabym tam spędzić urlop. Jakiś czas temu przeczytałam, że Maciej Płaza jak nikt potrafi oddać ducha lovecreftiańskiej prozy i choć nie czytałam dotąd innych opowiadań i innych przekładów, to trudno mi się z tym stwierdzeniem nie zgodzić. Pana Macieja uwielbiam również jako Autora swoich własnych książek, dlatego moje nastawienie było z góry pozytywne. Jak zawsze Wydawnictwo zachwyca wydaniem, okładka, niesamowite rysunki autorstwa Krzysztofa Wrońskiego wpisujące się idealnie w klimat opowiadań i dedykowane zakładki mają swój urok, ale ja jako osoba, która dopiero zaczyna swoją przygodę z Lovecraftem nie mogę nie docenić obecności posłowia i przypisów, które rzucają trochę światła na twórczość Autora. Zachęciły mnie one do tego by i na własną rękę poszukać informacji. Muszę przyznać, że Autor w mistrzowski sposób tworzy wyimaginowane światy, którym towarzyszy niepowtarzalny klimat baśni, magii i mistycyzmu otulone grozą mającą nie bagatelka prawie sto lat. Dzięki tym dziesięciu opowiadaniom, które rozgrywają się w pięknej, okrutnej i budzącej grozę Krainie Snów, w dziwacznym miejscu z dziwacznymi istotami, rozbudził się mój apetyt i poszła w ruch wyobraźnia oraz zrodziły się pytania o to, co temu Lovecraftowi siedziało w głowie? Z ciekawością poznawałam "kosmiczny horror" oraz stworzonych przez Autora bogów i istoty, które już po jego śmierci, pisarz August Derleth określił jako "mitologia Cthulhu". Uwielbiam taką mieszankę pełną mroku i nieskrępowanej niczym wyobraźni! Możliwe, że większość z Was zna te opowiadania z innych wydań, ale na pewno jest też grono osób takich, jak ja, którzy do tej pory niczego Autora nie czytali i to jest dobry moment, żeby się skusić i sprawdzić, czy Wam ten styl odpowiada. Zapraszam zatem na wyspę Ultaharu między cudowne koty, zapraszam do odwiedzenia gmachów pradawnych cywilizacji i kultur, zapraszam do mrocznych otchłani, gdzie natknąć się można na duchy przeszłości czy uśpione demony, tajemnicze i niewiarygodnie dziwne istoty. Z pewnością będę chciała poznać i inne lovecraftowe opowieści.

Lubicie koty? Nawet jeśli nie, to po lekturze opowiadań HP Lovecrafta dowiecie się dlaczego warto z nimi trzymać. Te dziesięć opowieści czerpiących z legend i czasów „niezmiernie starożytnych” przeniesie nas do "ziem z jawy i snu" i w otchłań ludzkiej jaźni. Błądząc po odległych lądach, w odmętach przeszłości, w zaczątkach świata zmierzymy się z tym, co niewyjaśnione, co skrywa się w zakamarkach ludzkiej fantazji wywołując nadzieję, lub lęk. Dotkniemy tego co niemożliwe i pogrążymy się w bezkresie snów bardziej realnych, niż rzeczywistość. To opowieści o powrotach do dzieciństwa, będących ucieczką od rzeczywistości, o gonieniu za marzeniami. O dziwach przyciągających śmiałków poszukujących chwały, czy odmiany od codzienności. I choć niektórym opowieści te mogą wydać się nużące, przez nieśpieszne tempo, brak dialogów i szczegółowe opisy, to jednak zatopienie się w nich przenosi nas w inne światy, które autor tak obrazowo maluje. Tylko czy jako dorośli, skażeni prozą życia, odarci z wiary w niemożliwe, o poskromionej fantazji, wtłoczeni w ramy rzeczywistości, potrafimy jeszcze śnić, przenosić się w inne światy? Jeśli dacie się ponieść opowiadaniom Lovecrafta doświadczycie tego bez trudu i będą to obrazy, które zostaną z Wami na długo.