Kot Kameleon (okładka  twarda, 10.2014)

Kameleon kojarzy się ze zmienianiem kolorów, więc od razu wiadomo, że w książce będzie kot, który zmienia kolor.

Bohaterką jest też Natalia. Choć wcale tego nie chciała, to jednak musiała pojechać do babci Anieli.

Bała się nudy i martwiła, że kot babci Blekot jej nie lubi!

Gdy przyjechała otworzyła walizkę i okazało się, że tam nie ma jej ulubionych zabawek, gier, książek i przede wszystkim jej ulubionego Tygryska, a zamiast tego są koszule taty. Rozpłakała się i martwiła co teraz będzie robić.
Babcia więc zaproponowała jej, że pójdą na strych i Natalia poprzymierza jej stare kapelusze. Blekot poszedł z nimi.
Następnego dnia znów tam poszły i Natalia pośród starych rzeczy jej mamy znalazła kawałek witrażowej lampy, którą jej mama w dzieciństwie uwielbiała. Mówiła, że jest magiczna!

Kot Blekot wpatrywał się w okno i Natalia zdziwiła się. Podeszła tam i wyjrzała, ale nie widziała nic ciekawego. Jednak gdy spojrzała tam przez szybkę od lampy, która była czerwona, to wszystko przed jej oczami stało się czerwone. Zamiast domów – wulkany, potężne góry, lawa, gigantyczny muchomor, tam gdzie wierzby – lizaki, kostka do gry, ogromne pionki, nakręcany samochodzik.
Natalia pomyślała, że to kraina olbrzymów, które mają dzieci, bo były tam zabawki. Myślała, że zaraz zza drzew i trawy wyłonią się olbrzymy, ale tam był kot!

Natalia dzięki szybce przeżyła jeszcze wiele przygód. Widziała przez nią w kolorze niebieskim (tam był kot), zielonym (tam też był kot), pomarańczowym ( i tam też był kot).
Kiedy rodzice po nią przyjechali, tata potrącił Blekota! Pojechali do weterynarza i na szczęście wszystko było w porządku. Natalia ułożyła go na legowisku, a on przemówił.

Dziewczynka zdziwiła się i zrozumiała, że to on był w tych wszystkich krainach. Kiedy odjeżdżała z rodzicami, Blekot wskoczył im do bagażnika.
Ta książka jest pełna magii. Z pewnością zadowoli też miłośników kotów. Można spędzić z nią przyjemnie czas i pomarzyć trochę!

Ilustracje Emilii Dziubak jak zwykle zapierają dech.

Polecam od lat 7.

"Kot kameleon", bo o nim mowa, wpadł wreszcie w nasze czytelnicze szpony i... Pierwsze wrażenie po zetknięciu z tą książką to: "Jaka ona miła w dotyku!". Nie wiem jakiego użyto papierowego materiału do stworzenia okładki, ale mam ochotę trzymać ją w dłoniach, głaskać i tulić (no prawie). Ogromny plus zatem dla wydawcy. Zajrzyjmy jednak do środka. Okazuje się, że mamy tu do czynienia z dłuższą i nieco poważniejszą opowieścią, niż te, do których przyzwyczaiła nas autorka.Cała historia rozpoczyna się w chwili, gdy dziewczynka Natalia jest zmuszona zostać na kilka dni na wsi u babci Anieli. Nie byłoby tragedii, gdyby nie fakt, że nie ma ze sobą żadnych zabawek spakowanych przed wyjazdem (zostały w aucie rodziców). Cóż więc robić? Na szczęście pozostaje strych skrywający niesamowite "skarby", a także przede wszystkim... wyobraźnia. To o niej tak naprawdę jest ta książka. A gdzieś tam w tle przemykający kot Blekot, pełniący rolę przewodnika. Przepiękna historia o marzeniach, wyobraźni,... Więcej na blogu Zwykłej Matki

To opowiadanie o niezwykłej sile dziecięcej wyobraźni. O tym, że każde dziecko potrafi znaleźć coś niezwykłego we wszystkim go nas otacza. Nawet w zwykłym kolorowym szkiełku. I pomyśleć, że my dorośli również dawniej posiadaliśmy ten dar. Aż szkoda, ze tak szybko go utraciliśmy. Jednak nasze maluchy wciąż żyją w krainie magii. W świecie, który sami potrafią sobie stworzyć i święcie w niego wierzą. I co najważniejsze - potrafią wspaniale się przy tym barwić. Ja wciąż obserwuję moje dziewczynki jak kreują swój własny świat i czasem ogromnie im tej zdolności zazdroszczę. Chamiałabym, by ten czas trwał u nich jak najdłużej. Bo jego utrata oznacza wkroczenie w świat dorosłych, który niestety nie jest już tak kolorowy jak ten z dzieciństwa.

Ta książka jest naprawdę piękna. Nie tylko pod względem treści, ale także szaty graficznej. Jestem pewna, że Wam się spodoba. Polecam :)

"Kot kameleon" to fantastyczna książka dla dzieci o domie ubranym w puchaty zielony sweterek, o sile wyobraźni, magii i tajemniczym kocie, a właściwie to dwóch kotach. Okraszona ilustracjami Emilii Dziubak przeniesie dzieci do innego świata, pozwalając im na chwilę zapomnieć o teraźniejszości. Natalia musi spędzić trzy dni u babci na wsi. Dlaczego akurat u tej? Tu jest nudno, nie ma telewizora, dzieci. To już wolałby u tej z miasta, która pomaluje jej paznokcie, albo wyjdą razem do kina. Te trzy dni wieją nudą… To ciepła historia o miejscu, gdzie drobinki kurzu zamieniają się w tańczące migotki. Gdzie panoszy się kot z dzwoneczkiem na szyi, który unika dzieci (ale może to tylko pozory?). To opowieść o pewnym strychu, na którym kłębią się wspomnienia i magiczne przedmioty, a okno tam się znajdujące ukazuje zupełnie inny, kolorowy świat.

Tak naprawdę to nie sprzyjająca lekturze forma czy uzupełniające tekst obrazki stanowią największą siłę książki. Warto przede wszystkim docenić, że w tej prostej, wcale nie tak oryginalnej historii (przymusowy pobyt na wsi czy tajemniczy strych trudno uznać za wyjątkowo nowatorskie pomysły) Joannie Wachowiak udało się przemycić naprawdę cenne przesłanie: to my sami decydujemy o tym, jaki świat widzimy wokół siebie. Bo prawdziwą magią może się posługiwać każdy z nas.