Kosmiczne zachwyty (okładka twarda)

Nie wyobrażam sobie życia bez tej książki - bez niej świat byłby zupełnie inny i mniej zrozumiały. Pozycja powoduje w człowieku chęć poznawania jeszcze większej ilości zagadek i ciekawostek wszechświata, odcina od rzeczywistości i migruje czytelnika w świat zupełnie nam nie znany i fantastyczny, a za razem tak naukowo ciekawy jak tylko może być. Polecam.

Polecam, szybka dostawa. Piękna oprawa, czyta się szybko, lekko i przyjemnie! Idealna pozycja do kawy w fotelu dostarczająca sporej dawki wiedzy o świecie. Książka zapowiada się bardzo ciekawie :)

Każda książka Tyson’a jest godna polecenia. Wszystkie napisany w sposób zrozumiały i przejrzysty.

Mega książka, polecam każdemu fanowi astronomii, astrofizyki, i w sumie każdej osobie niezależnie jakie ma zainteresowania.

Dla laików z dziedziny astrofizyki może być nieco niezrozumiała.

Fantastyczna książka, czytanie tej pozycji jest tak wciągające i satysfakcjonujące, że trudno odstawić ją prędko na półkę. Neil deGrasse Tyson ma niezwykły talent, dzięki któremu ze specyficzną nutą humoru potrafi przedstawić skomplikowane i złożone mechanizmy rządzące wszechświatem w spoób niezwykle prosty, przyjemny i zachęcający, tak bardzo że człowiek ma ochotę wracać do tej książki nie raz.

Myślałem , ze lepiej napisane.

Świetna pozycja napisana językiem, który zrozumie nawet największy laik. Styl w jakim została napisana to coś pięknego, autor niejednokrotnie "puszcza oczko" do czytającego, co sprawia że czyta się tę książkę z wielkim zainteresowaniem - syndrom "jeszcze jeden rozdział" działa tu bardzo mocno :)

Po " Astrofizyce dla zabieganych" naprawdę można codziennie zachwycać się Kosmosem. Nie mogę się doczekać " Kosmicznych rozterek " tegoż autora.

„Współcześni naukowcy w niczym nie ustępują Supermanowi – przynajmniej jeśli chodzi o rentgenowski wzrok. Może i Superman jest trochę silniejszy niż przeciętny astrofizyk, ale za to my jesteśmy w stanie »widzieć« w każdym zakresie widma elektromagnetycznego. Brak tej umiejętności czyniłby z nas nie tylko ślepców, ale i ignorantów – wiele zjawisk astrofizycznych można bowiem dostrzec tylko przez niektóre okna spektralne”. Chyba każdy w dzieciństwie miał swój wymarzony zawód – nie będę się kryła i przyznam, że mnie ciągnęło do różnych dziwnych rzeczy i od zawsze lubiłam poszperać na temat nieba, gwiazd i tego wszystkiego, co dotyczy kosmosu. W pewnym okresie mojego życia chciałam być nawet astronautą, ale później, jak można się domyślić, dopadła mnie rzeczywistość. Zostały mi tylko filmy, książki i cała reszta kosmicznej zajawki, której ostatnio trochę jest w sieci i na półkach w księgarniach. Jedną z takich właśnie pozycji jest książka „Kosmiczne zachwyty” Neila deGrasse Tysona – amerykańskiego astrofizyka, który m.in. prowadził narrację w popularnonaukowym serialu pod tytułem „Cosmos: A Spacetime Odyssey”. Zawiera ona w sobie osiemnaście esejów (odpowiednio zaktualizowanych) autora, które wcześniej już publikowane były w magazynie „Natural History” w kolumnie „Universe”. Książka wydana jest w trochę mniejszym formacie niż regularnie, w dodatku w grubej, przyjemnej w dotyku okładce, ale dzięki temu jest bardzo poręczna i wygodnie się ją czyta. Tym, co najbardziej zachwyciło mnie w tym zbiorze, jest podejście Tysona do Czytelnika – odnosiłam wrażenie, że jestem gdzieś na pogawędce ze starym przyjacielem, który jest po prostu trochę mądrzejszy ode mnie i wie, jak przekazać mi swoją wiedzę. Autor cały ten naukowy, fizyczny bełkot przekłada na codzienne przykłady, lawiruje pomiędzy wzorami i pojęciami, ale w taki sposób, by nie przytłoczyć. Pojawiają się nawet nawiązania do współczesnej popkultury, m.in. do „Star Treka”. „Nie twierdzę, że wiem, kiedy i gdzie nastąpi koniec nauki, ani czy kiedykolwiek do tego dojdzie. Wiem natomiast, że jesteśmy głupsi, niż potrafimy to przed sobą przyznać. To bardziej ograniczenia naszych zdolności umysłowych niż nauki jako takiej przekonują mnie, że dopiero zaczynamy odkrywanie wszechświata”. Szczerze mówiąc, „Kosmiczne zachwyty” czytałam długo. Nie dlatego, że raziła mnie cała ta naukowa otoczka – wręcz przeciwnie! Wystarczał mi jeden rozdział – czyli esej – na dzień lub parę dni, bo inaczej o wszystkim zapomniałabym zaraz po odłożeniu książki. Nauką za pośrednictwem Neila deGrasse Tysona można się delektować i z tego korzystałam. Wam, spragnionym wiedzy, również polecam, bo warto!