Kosmiczne zachwyty (okładka twarda)

Poprzednia książka popularnonaukowa Neila deGrasse Tysona - Astrofizyka dla zabieganych, bardzo mnie zainteresowała, więc nie mogłem nie sięgnąć po kolejną jego książkę - Kosmiczne zachwyty. Składa się ona z 18 rozdziałów, z których każdy ukazał się na łamach magazynu Natural History w kolumnie Universe. Dotyczą one planet, układu słonecznego, komet, antymaterii, prędkości światła, gęstości wszechświata i wielu innych zagadnień. Kosmiczne zachwyty są grubszą książką aniżeli Astrofizyka dla zabieganych, ale wydaną w takim samym formacie i stylu. Jest to zatem idealna książka, żeby zabrać ją ze sobą w podróż, do autobusu, czy do poczekali u lekarza i w wolnej chwili dowiedzieć się wie;u fascynujących i nieznanych rzeczy o otaczającym nas wszechświecie. Tyson porusza w swojej książce tematy łatwe, niekiedy oczywiste, a innym razem zdecydowanie trudniejsze. Za każdym jednak razem przekazuje wiedzę w sposób bardzo przystępny i interesujący. Bardzo często autor posługuje się analogiami do naszego codziennego życia lub z wykorzystaniem przedmiotów, które znamy. Dzięki czemu bardzo łatwo jest sobie wyobrazić nawet skomplikowane teorie i zagadnienia. Co więcej, w jednym z rozdziałów, Tyson pokazuje jak wielu rzeczy możemy dowiedzieć się o wszechświecie wbijając po prostu kawałek drewnianego kija w ziemię. Ja byłem autentycznie zaskoczony! Niesamowita wyobraźnia i talent do autora do przekazywania i popularyzowania wiedzy o kosmosie. W książce nie mamy tylko wyjaśnionego danego zagadnienia, ale także całe mnóstwo ciekawostek i niekoniecznie oczywistych informacji. Tyson pokazuje również jak zmieniała się nasza wiedza o kosmosie, jego badaniu i wyobrażeniu - od starożytności aż do współczesności. Wielokrotnie byłem zaskoczony, jak dawno ludzkość odkryła pewne rzeczy! Może się wydawać, że badania kosmosu, to głównie ostatnie kilkadziesiąt lat, kiedy na orbicie Ziemi pojawiły się teleskopy zdolne do robienia zdjęć i mierzenia promieniowania nawet odległych galaktyk. A jednak już w starożytności dokonano wielu znaczących odkryć i to często za pomocą prostej obserwacji nieba. Nie mamy zatem tylko wyjaśnienia danego zagadnienia związanego z kosmosem, ale przede wszystkim całą historię z nim związaną oraz ludzi, którzy za tym wszystkim stali. Niesamowicie uatrakcyjnia to lekturę książki i od razu nabiera się ochoty, żeby samemu sięgnąć po kolejne tytuły i pogłębić swoją wiedzę. Kosmiczne zachwyty to krótka, ale bogata w fascynujące historie i opowieści, książka o otaczającym nas wszechświecie. Neil deGrasse Tyson opowiada o kosmosie w sposób bardzo przystępny i rozumiały nawet dla laika. Polecam! Za możliwość przeczytania książki serdecznie dziękuję Wydawnictwu Insignis! hrosskar.blogspot.com

"Kosmiczne Zachwyty" czytam wszędzie. W domu, w autobusie, na uczelni. Bardzo dobrze żyje mi się z tą książką. Jej format pozwala na trzymanie jej jedną ręką i picie herbaty w tym samym czasie. Jej okładka przyciąga i sprawia, że ciągle chciałabym na nią patrzeć. No i druk! Idealna wielkość, dzięki której nie muszę się zastanawiać jakie litery są na stronie. Na końcu treść. Kto z nas nie interesował się nigdy kosmosem? Kto z nas nie myślał o nim i nie zadawał pytań? Jako dziecko często przeglądałam pewną książkę u moich dziadków. "Jarałam" się zdjęciami i choć nie umiałam jeszcze czytać to tamta książka rozbudziła we mnie pewną fascynację wszechświatem. Teraz tylko czasem oglądam jakieś zdjęcia, albo czytać coś w internecie. "Kosmiczne Zachwyty" rozbudziły we mnie ponownie ten zachwyt, który odczuwałam jako dziecko i każdego dnia wychodzę z nimi w domu. Autor fantastycznie przybliża czytelnikom wiele zagadnień ze świata nauki i poprzez interesującą treść uczy nas. Na swoim przykładzie widzę ile ta książka wniosła w moje życie. Zawsze wydawało mi się, że sprawy kosmosu i fizyki są dla mnie za trudne, a tutaj czuję, że to nieprawda i ta wiedza jest dla każdego kto chce ją zdobyć.

„Kosmiczne zachwyty” to zbiór mniej lub bardziej naukowych tekstów Neila de Grasse Tysona, które były publikowane na łamach magazynu „Natural History” w latach 1995-2005. Kolumna „Universe” którą prowadził cieszyła się ogromnym zainteresowaniem. Jak sam autor twierdzi „Kosmiczne zachwyty” to zbiór najlepszych tekstów z tamtego okresu. Książkę po raz pierwszy wydano w Stanach Zjednoczonych w 2007 roku. Mimo upływu lat , w moim odczuciu, treści te nie straciły ani na wartości ani na aktualności. ZACHWYCAJĄCE TE „ZACHWYTY”? Jak już wcześniej wspomniałam nowa-stara książka Neila de Grasse Tysona to zbiór 18 esejów na temat wszechświata, kosmosu, ludzkich ograniczeń, teorii i wielu wielu innych. Kilka z nich jest na prawdę trudnych w odbiorze i bez odpowiedniego skupienia oraz wiedzy ta lektura może okazać się bez sensu. Kompletni laicy mogą być nieco skonsternowani. Zapaleńcy ze stażem powinni pojąć wszystko w lot! Mimo niektórych trudności teksty Tysona nadal są klarowne, błyskotliwe, napisane przystępnym językiem i oczywiście bardzo ciekawe. Tak by jak najwięcej czytelnikowi ułatwić, a nie utrudnić. Uwielbiam temat czasoprzestrzeni i prędkości w kosmosie. Ku mojej uciesze w książce znalazłam rozdział „Ograniczenie prędkości”, który moim zdaniem jest fantastyczny i zarazem jednym z lepszych w tej książce. Poza tym równie dobrym tekstem okazał się być esej o asteroidach – prawdziwych tułaczach Układu Słonecznego. Bardzo polecam również tekst o paradzie planet. Kilka rozdziałów to rozterki w czystej postaci i dywagacje na temat ułomności ludzkiego umysłu i ogromu wszechświata, którego człowiek swoim rozumem pewnie nigdy nie będzie w stanie pojąć. ( choć przekonany jest, ze pozjadał wszystkie rozumy). Te ciekawe rozważania mogą być niezłym pretekstem nie tyle do dyskusji co wprowadzenia naszych myśli na zupełnie inne tory. PODSUMOWANIE „Kosmiczne zachwyty” to niewątpliwie lektura obowiązkowa dla freaków astrofizyki, kosmosu, wszechświata, gwiazd czy planet. Przeplatające się historia i nauka oraz egzystencjalny wydźwięk to w wykonaniu Tysona to prawdziwa gratka dla czytelnika. Choć niestety nie tak dobra jak „Astrofizyka dla zabieganych”, która, miałam wrażenie, była bardziej dopracowana i przygotowana pod czytelnika, który z fizyką w życiu nie miał nic wspólnego (przynajmniej świadomie). „Kosmiczne zachwyty” to już pewien poziom wtajemniczenia! Bez dwóch zdań to publikacja warta zachodu, mądre teksty pełne dobrze podanej wiedzy okraszone błyskotliwym humorem i nutką filozoficznej myśli. Mieszanka niemalże idealna, jak najbardziej do schrupania, ale nie na raz. Polecam czytać na spokojnie i bez pośpiechu. Neil de Grasse Tyson uwielbia to co robi. Entuzjazm i pasja, która bije z każdej strony „Kosmicznych zachwytów” jest tego idealnym potwierdzeniem. Przeczytaj jeśli: uwielbiasz kosmiczne tematy i doskonałą literaturę popularnonaukową. „Kosmiczne zachwyty” w trzech słowach: arcyciekawe, intrygujące, do zrozumienia.

Jesteśmy, jako gatunek, niezwykle aroganccy i zadufani w sobie. Trudno zliczyć, ile razy jakiś naukowiec (a więc należałoby po nim oczekiwać nieco więcej niż po zmęczonych prozą życia szarakach) deklarował, że w danej materii na pewno nic więcej nie uda się odkryć. Albo że dane prawo opisuje już absolutnie wszystkie przypadki, także proszę się rozejść, pozamiataliśmy. Ta arogancja jest czymś stałym – przedwczesne deklaracje zdarzały i Richardowi Feynmaowi, i Kopernikowi, który wierzył w kołowe orbity. A wcześniej pomyłki były i jeszcze większe – wiecie, ludzie byli przekonani, że Ziemia jest płaska... „Ziemia jest więcej elipsoidalnym hula-hoopem przypominającym gruszkę”. Tyson może dopracowywać image naukowca, ale nic, absolutnie nic nie zakamufluje faktu, że jest nerdem. Dlatego spodziewajcie lekkostrawnej mieszanki terminologii naukowej i różnego rodzaju żarcików, także słownych. Nie chodzi oczywiście o samo śmieszkowanie dla śmieszkowania – obrazowe metafory to prosty zabieg retoryczny ułatwiający zrozumienie abstrakcyjnych sytuacji. Każdy wie, ze na Wenus jest gorąco. Ale jak bardzo? Tyson spieszy z odpowiedzią – „można by tam upiec pizzę pepperoni o średnicy czterdziestu centymetrów w siedem sekund, po prostu trzymając ją w powietrzu”. A jak najłatwiej wytłumaczyć zawiłą drogę fotonów z wnętrza Słońca ku jego powierzchni? Porównując ich wędrówkę do porannych wojaży nietrzeźwej osoby, który robi po kilka kroków w różnych kierunkach (często do tyłu), ale wreszcie dociera do celu. Poszczególne rozdziały to kolejne wciągające eseje. Próżno doszukiwać się jakiegoś motywu przewodniego, ale to nie problem, wręcz zaleta. Osoba niezainteresowana fizyką mogłaby się zrazić po jednym rozdziale, który porusza zbyt abstrakcyjne zagadnienia, a tak każdy rozdział to nowa przygoda. Z książki można dowiedzieć się m.in. o ustalaniu prędkości światła, zakręconej historii orbit czy różnego rodzaju ciał niebieskich (i dlaczego Pluton nie jest planetą). To tylko część tematów, bo mowa również np. o stałych fizycznych i chociaż nie brzmi to może szczególnie interesująco, to jest coś fascynującego w fakcie, że obecnie definicja metra oparta jest na najdokładniejszym pomiarze prędkości światła. Najnowszy zbiór kosmicznych esejów naczelnego popularyzatora nauki, Neila DeGrasse’a Tysona, to w pewnym sensie przestroga. Chociaż w ostatnim stuleciu dokonano przełomowych odkryć, nie możemy zakładać, że to koniec; że wiemy wszystko. Im bardziej zgłębiamy tajemnice wszechświata, tym więcej widzimy dziur (także czarnych, haha). Jednak zapatrzeni w ekrany smartfonów, skoncentrowani na przyziemnym życiu, przestajemy spoglądać w gwiazdy, nie interesujemy się astrofizyką. Tym bardziej, że nie należy ona do najłatwiejszych nauk, a wiele pojęć wiąże się z wysokim poziomem abstrakcji. Dlatego dobrze, że powstają taki książki jak „Kosmiczne zachwyty”. Nawet laik wyciągnie z nich sporo informacji. A jeśli czegoś nie zrozumie, nic się nie stanie – gwarantuję, że Tyson na tyle rozbudzi ciekawość, że czytelnik sam sięgnie po inne źródła.

Uwielbiam takie perełki na rynku pop-naukowym! To już druga część popularno naukowego wydania autorstwa Neila deGrasse’a Tysona. Zarówno, jak i pierwsze wydanie - drugie "Kosmiczne Zachwyty" czyta się znakomicie. To wyjątkowo dobra książka popularnonaukowa dla laików, tym lepsza, że dotyczy trudnej dyscypliny nauki - astrofizyki. Pośpieszny wykład wyłożony przez profesora unika wodolejstwa i nawijania niepotrzebnej waty słów, niemniej jest podany bardzo estetycznie i klarownie. Te zabiegi spinają klamrą całą stylistykę „książki dla zabieganych”. Sprzyjająca temu jest również forma wydania - kieszonkowa, poręczna, idealna dla młodych, żyjących w nieustannym pędzie. Warto złapać kilka głębszych oddechów nad doprowadzeniem jej do ostatnich stron, na końcu których czeka nas chwila wytchnienia i autorska zaduma nad kosmiczną perspektywą.

Interesuje Was kosmos i szeroko pojęty Wszechświat? Lubicie sięgać po tego typu książki, aby odkrywać kolejne tajemnice, poznawać nowe zagadnienia i pozwalać swoim myślom odpłynąć hen daleko, nawet poza kulę ziemską? 🌍 Trudno jest się nie zachwycić galaktyką, jej ogromem i niesamowitą konstrukcją, w której wszystko chodzi jak w zegarku. Z jednej strony jest to trochę przerażające, ale z drugiej tak bardzo niezwykłe i fascynujące, że trudno to objąć rozumem. Przyznaję, że odrobinę obawiałam się książek Neila Tysona i tego, że nie zrozumiem przekazu, oraz znaczenia niektórych kwestii, jednak moje obawy w żadnym stopniu się nie potwierdziły. Teraz już wiem, że Tyson potrafi przekazać swoją naprawdę rozległą wiedzę w prosty i logiczny sposób. Nawet taki laik jak ja, poradził sobie z przyswojeniem nowych informacji i w końcu Wszechświat stał się dla mnie odrobinę łatwiejszy do ogarnięcia 😁 "Astrofizyka dla zabieganych", oraz "Kosmiczne zachwyty" to prawdziwe kompendium wiedzy i spora dawka zagadnień, ale również autentyczna miłość i pasja Tysona, czyli astrofizyka z krwi i kości. Już od pierwszych stron czuć, że autor kocha, to czym się na co dzień zajmuje i jest w tym po prostu świetny. Zaraża swoją pasją, entuzjazmem i edukuje miliony ludzi na całym świecie. Potrafi być przy tym zabawny, czym już do reszty wkupił się w moje łaski 💙 Plusem książek jest również to, że właściwie każdy rozdział stanowi odrębny artykuł i nie ma potrzeby czytania ich chronologicznie. Możecie zrobić tak jak ja i dawkować sobie rozdziały przez kilka dni, lub nawet czytać je wyrywkowo. Chyba zgodzicie się ze mną, że potrzebujemy takich książek, takich przy których nie tylko spędzimy przyjemnie czas, ale również wyniesiemy coś dla siebie. Przyznajcie sami, że fajnie jest się nauczyć czegoś nowego i poszerzyć swoją wiedzę w danej dziedzinie 😊 Podsumowując, w przypadku tych dwóch książeczek, zachwycić powinna Was nie tylko piękna szata graficzna, ale przede wszystkim bogate wnętrze. A może ucieszy Was fakt, że to jeszcze nie koniec, mianowicie w przygotowaniu jest już kolejna książka Tysona "Kosmiczne rozterki", w którą ja z całą pewnością się zaopatrzę! 💜

LADYMARGOT.PL Kosmos to moja wielka fascynacja od dziecięcych lat. Jednak jest on dla mnie nadal wielką zagadką. Kocham patrzeć w niebo, obserwować gwiazdy - to takie romantyczne uwielbienie. Nie jestem żadną znawczynią tematu, więc z pasją czytam wszystkie popularnonaukowe pozycje na jego temat, te przeznaczone dla laików, które sprawiają, że moja wyobraźnia pracuje na pełnych obrotach. Dlatego po prostu musiałam mieć "Kosmiczne zachwyty" w swojej biblioteczce. Malutka, urocza książeczka, która kryje w sobie ogrom wiedzy przeznaczonej dla czytelników ciekawych świata. Nie chcę jednak uprzedzać mojej opowieści o niej, dlatego zapraszam do lektury :) *** POSTACI Tym razem mamy do czynienia z bohaterem nietypowym, aczkolwiek wyjątkowo pasjonującym. Drodzy Państwo, przed Wami Kosmos wraz z całą swoją zagadkowością. O KSIĄŻCE Autor książki, Neil deGrasse Tyson, którego możecie znać z głośnej pozycji "Astrofizyka dla zabieganych", to astrofizyk pracujący w Amerykańskim Muzeum Historii Naturalnej w Nowym Jorku. Zajmuje tam stanowisko kierownika Planetarium Haydena. Ukończył prestiżowy Uniwestytet Harvarda oraz Uniwersytet Columbia. Tak więc, chyba zna się facet na rzeczy :) Przede wszystkim warto wiedzieć, iż na treść "Kosmicznych zachwytów" składa się 18 osobnych artykułów dotyczących planet, układu słonecznego, gęstości wszechświata, tęczy, komet i wielu innych fascynujących zagadnień. Można więc czytać je na wyrywki, czyli akurat ten tekst, który wpadnie Wam w oko, wyjątkowo zaciekawi. Jak już wcześniej wspomniałam, jestem laikiem w temacie kosmosu i właśnie do podobnych mi osób kierowana jest ta książka. To solidna dawka ciekawostek, o których prawdopodobnie wcześniej nie słyszeliśmy. Książka jest niezwykła, czytałam ją z wypiekami na twarzy, ponieważ z całą pewnością autor ma dar - potrafi najtrudniejsze, najbardziej zagmatwane kwestie przełożyć na "chłopski" język, zrozumiały dla wszystkich i absolutnie porwać czytelnika. DLA KOGO "Kosmiczne zachwyty" zachwycają, to prawda. Myślę, że pozycja przypadnie do gustu wielbicielom gatunku, początkującym miłośnikom kosmosu, a także wszystkim czytelnikom ciekawym świata, mającym świadomość, że jesteśmy jedynie elementem ogromnej, nie mieszczącej się wręcz w głowie, układanki. Warto poznać nasze miejsce zamieszkania :) PODSUMOWANIE Nie bałam się tej książki, której tematyka może sprawić, że podejdziemy do niej z niepokojem. Nie bałam się, ponieważ Wydawnictwo Insignis, które wręcz specjalizuje się w wydawaniu "kosmicznych" perełek, zadbało o to, by wydanie "Kosmicznych zachwytów" wręcz prosiło nas, byśmy wzięli je do ręki. Od pierwszych chwil nie mogłam mu się oprzeć. Malutka, prześlicznie wydana książeczka, skrywa w sobie fascynującą tematykę. Jeśli czytacie w kółko te same gatunki literackie, zróbcie sobie, proszę, przerwę i dajcie szansę tej pozycji. Jestem pewna, że tytuł nie jest przypadkowy i zachwycicie się jej treścią. Nigdy nie zgłębimy wszystkich tajemnic Wszechświata, zawsze będziemy jedynie jego mikrocząsteczką. Warto jednak widzieć więcej niż czubek własnego nosa. Spójrzcie w niebo :)