Kości mojej siostry (okładka miękka)

„Jak brzmi to stare przysłowie? Jedyną rzeczą, jaka jest potrzebna do triumfu zła, jest bierność dobrych ludzi?” Kate to korespondentka wojenna, która po śmierci swojej matki wraca z Syrii do rodzinnego miasteczka Herne Bay, gdzie w dalszym ciągu mieszka jej siostra Sally. Złe wspomnienia wydarzeń, które działy się w tutaj przed laty zmusiły Kate do ucieczki z miejsca, do którego właśnie wróciła. Już pierwszej nocy po powrocie budzi ją przerażający krzyk wydobywający się z, jak podejrzewa, sąsiedniego domu. Wkrótce musi znaleźć siły, żeby zmierzyć się z tajemnicą, którą przypadkowo odkryła. Nie ułatwiają jej tego traumatyczne przeżycia ze służby, jak i dzieciństwa. „Dziwne wrażenie - przeczytać o własnej śmierci.” To książka, która zaoferowała mi potężną dawkę emocji. Podczas lektury niejednokrotnie odczuwałam przytłaczające mnie żal i gorycz, oraz autentyczne wzruszenie. Książka emanuje takim napięciem, jakby była naelektryzowana. Sugestywne obrazy stworzone przez autorkę wbijają się w nasz umysł i nie tak łatwo jest je wygonić. Autorka umiejętnie bawiła się ze mną w kotka i myszkę. Kilka razy podczas lektury uśmiechałam się z satysfakcją, gdy dopadało mnie wrażenie, że rozwikłałam już tę zagadkę. Nic bardziej mylnego, autorka za każdym razem ucierała mi nos, aż do samego końca. Za to nieustannie podsycała i nakręcała moją ciekawość. Sama się sobie dziwiłam z jaką prędkością przewijałam coraz to kolejne kartki. Tematyka powieści jest dość ciężka. Niektóre opisane sytuacje tak mną wstrząsnęły swoją brutalnością i bezwzględnością, że po skończeniu lektury jeszcze odczuwam ich ciężar. Nuala Ellwood zaserwowała nam kawał dobrego thrillera psychologicznego. Książka wymagająca, jednak zdecydowanie godna polecenia.

Kate Rafter to znana, odnosząca sukcesy reporterka wojenna. Kiedy dowiaduje się o śmierci matki, wraca do rodzinnego miasteczka. Czekają tam na nią demony przeszłości ukryte w kątach domu matki i siostra alkoholiczka, która nie była na tyle silna, by wspomnienia zostawić za sobą i zacząć wszystko od nowa. Pierwszej nocy w Herne Bay Kate słyszy przerażający krzyk. Wszyscy wokół mówią jej, że to jej wyobraźnia, wojenna trauma daje o sobie znać. Kate jest jednak przekonana, że nie mają racji. Potrafi przecież oddzielić rzeczywistość od wizji i głosów, które coraz częściej ją nękają... Czy na pewno? "Kości mojej siostry" to książka, której długo nie zapomnę. Przytłaczająca ciężką, duszną atmosferą małego miasteczka pełnego tajemnic. Niesamowicie sugestywna i uzależniająca jak narkotyk. Podczas lektury miałam wrażenie, że zaraz dostanę depresji, tak mocno mnie przygnębiała. Pomimo tego niełatwego klimatu czytałam tę powieść z niekłamaną przyjemnością. Nuala Ellwood doskonale włada piórem, dawno już nie czytałam nic, co wywarłoby na mnie takie wrażenie i zostawiło piętno na psychice. Kilka razy podczas lektury miałam wrażenie, że doskonale wiem, jak to się skończy. Bardzo się jednak pomyliłam! Rozwiązanie zagadki zwaliło mnie z nóg. Jeden, jedyny punkt mogę sobie przyznać, za to, że nie darzyłam zaufaniem jednego z bohaterów powieści, który, jak się okazało, skrywał kilka tajemnic. "Kości mojej siostry" to naprawdę świetny thriller psychologiczny. Duże znaczenie dla wydźwięku powieści ma fakt, że jej narratorem w dużej części jest Kate, której osądowi rzeczywistości czytelnik nie może w pełni zaufać. Postać Kate i zespół stresu pourazowego, który przechodzi na skutek wojennych przeżyć sprawia, że naprawdę ciężko ocenić, czy to o czym opowiada tylko jej się wydawało, czy może jednak zdarzyło się naprawdę. Podsumowując, "Kości mojej siostry" to bardzo ciekawa, warta uwagi książka. Jej zakończenie i treść zostają w czytelniku na dłużej, dając poczucie spełnienia i satysfakcji po naprawdę świetnej lekturze. Polecam!

Kate jest dziennikarką wojenną, która właśnie wróciła z Syrii. Została zmuszona do powrotu do swojego rodzinnego miasteczka po śmierci matki, gdzie mieszka również jej młodsza siostra Sally, alkoholiczka. Jej wspomnienia związane z tym miejscem nie są przyjemne, a wręcz przeciwnie. Pierwszej nocy po powrocie kobieta słyszy przerażający krzyk i zaczyna nabierać podejrzeń co do mieszkańców sąsiedniego domu. Jak straszną tajemnicę odkryje? To jest tak świetna książka, że nawet nie wiem od czego zacząć pisanie tej recenzji. Może od początku? Główną bohaterką jest Kate, która jak napisałam wcześniej, jest dziennikarką. I to wcale nie taką sobie zwykłą, tylko wojenną, czyli podróżuje po różnych krajach, w których aktualnie toczą się konflikty zbrojne. Od jakiegoś czasu sama myślę nad zawodem dziennikarza, a po skończeniu tej powieści nawet przeszła mi przez głowę myśl o tym, by zostać tym kim była Kate. Jednak wiem, że jestem zbyt wielkim cykorem i uciekłabym z danego miejsca przy najbliższej okazji. Oprócz Kate poznajemy również Sally, która jest jej przeciwieństwem. W dużym domu jest samotna, a jedynym jej pocieszeniem jest alkohol spożywany w ilościach hurtowych. Jej córka, Hannah opuściła dom rodzinny w wieku 16 lat, ponieważ miała dosyć wiecznie pijanej matki. Mąż Sally, Paul jest naprawdę cierpliwym i troskliwym człowiekiem, ale wszystko ma swoje granice. Zaczynając czytać, nie wiedziałam co wspólnego ma tytuł z treścią książki. Oczywiście, ja wiem, że nie od razu dostajemy na twarz jakiekolwiek wyjaśnienie czy akcję, ale wystraszyłam się, że będzie to jednak słaba książka. Bo ja miałam co do niej naprawdę duże oczekiwania. Teraz wiem, że autorka sprytnie to wymyśliła, ponieważ uśpiła moją czujność, a dopiero później, kiedy już myślałam, że kompletnie nic się nie wydarzy, ona po prostu uderzyła z grubej rury. Przez kilka stron, kiedy ta akcja zaczęła się rozkręcać, ja siedziałam jak sparaliżowana i mechanicznie przewracałam kartki. Sama nie wierzę, że jest to debiut, ponieważ moim zdaniem autorka pisze tak, jakby miała za sobą już co najmniej kilka napisanych książek. Chociaż może ja się nie znam. Na tylnej okładce jest napisane, że jest to powieść idealna dla fanów m.in. Dziewczyny z pociągu. Ja książkę Pauli Hawkins przeczytałam i naprawdę mi się podobała, ale myślę, że Kości mojej siostry jest po prostu lepsza. Myślę również, że dla osób, które nie zachwyciły się Dziewczyną... książka Nuali Ellwood może okazać się strzałem w dziesiątkę. Jest to mroczna, pełna tajemnic i naprawdę strasznych odkryć książka, która zachwyciła mnie totalnie. Kiedy myślałam, że wiem już jakie będzie zakończenie, następowała zmiana biegu akcji. Już teraz wiem, że jest to jedna z najlepszych książek tego roku i z pewnością będę wyczekiwała na kolejne powieści tej autorki. inthefuturelondon.blogspot.com

https://kasiaxczyta.blogspot.com/ "Jak brzmi to stare przysłowie? Jedyną rzeczą, jaka jest potrzebna do triumfu zła, jest bierność dobrych ludzi?" Kate i Sally, dwie małe dziewczynki wychowujące się w rodzinie, którą dotknęło za dużo zła. Strata ich małego braciszka -Davida- sprawia, że ich ojciec nie radzi sobie z tą sytuacją. Pije, bije żonę i małą Kate. Dlaczego w spokoju zostawia jedynie Sally? Jak wielki sekret wyjawia córce ojciec o jej starszej siostrze? Co zmieni sekret w relacjach między dziewczynkami? Jaką rolę odegra w dorosłym życiu dziewczyn sytuacja w domu rodzinnym ? Kate Raftel zawsze była tą silniejszą, odważniejszą siostrą. Znalazła w sobie dość siły by uciec z Herne Bay i wziąć życie w swoje ręce. Została reporterką wojenną, która w swoim życiu widziała zdecydowanie zbyt dużo zła. Wyjazdy do Syrii, w samo serce wojennych konfliktów i obrazy wojny, bólu, śmierci i bezradności żłobią w jej psychice ogromne pęknięcia, których zatarcie jest wręcz niemożliwe. Przecież my sami mamy świadomość, że niektórych wspomnień nie da się wymazać z pamięci. Tak właśnie jest z Kate. Nawiedzają ją obrazy, których nikt nie powinien zobaczyć, przy tym nieustannie towarzyszą jej głosy osób, które straciły życie w miejscach ogarniętych wojną. Najgorszym wspomnieniem jest mały chłopiec z Allepo- Nidal, którego Kate nie była w stanie uratować. Z ogarniętej wojną Syrii do rodzinnego miasteczka ściąga ją wiadomość o śmierci matki- jedynej bliskiej jej sercu osoby. Zatrzymuje się w domu rodzinnym, a we wszystkim pomaga jej Paul - mąż jej młodszej siostry Sally. Sally jest zamkniętą w sobie alkoholiczką, która obwinia wszystkich za swoje niepowodzenia, którym największym jest ucieczka z domu Hannah- jej córki. Sally i Kate łączą skomplikowane relacje. Jednak Kate tak już ma -próbuję za wszelką cenę pomagać innym. Dlatego, wyciąga pomocną dłoń także do swojej młodszej siostry. To, że Sally gardzi pomocą Kate i ma ją za wroga, to już inna sprawa. Dwie siostry, a tak bardzo różne, ale przecież tak bywa prawda? Herne Bay jest zwyczajnym spokojnym miasteczkiem nad morzem. Nic nadzwyczajnego prawda? Jednak Kate wie, że to tylko pozory. Zło może czaić się wszędzie, przecież ona i jej matka także przeżyły koszmar w tym spokojnym miasteczku. Zatrzymując się w domu matki na kilka dni, Kate słyszy śmiech dziecka, który prowadzi ją do domu obok. Mieszka w nim Fida, kobieta z Iraku, która na pytanie o dziecko kurczy się w sobie i zaprzecza. Kate wydaje się to dziwne, ale przecież mogła się pomylić, poza tym głosy w jej głowie też mogą płatać figle. Kolejne wydarzenia są bardzo niepokojące. Słyszy głosy i krzyki w nocy, które dochodzą z domu obok. Widzi sylwetkę dziecka bawiącego się w ogrodzie sąsiadów. Aż w końcu widzi małego chłopca, który siedzi na rabatce kwiatowej jej matki. Czy to tylko jej wyobraźnia i skutki stresu pourazowego wynikającego z okropnych przeżyć w Syrii, czy w domu obok naprawdę dzieją się złe rzeczy? Postanawia uratować dziecko. Jednak, czy to dziecko naprawdę istnieje? Jak szokującą prawdę odkryje o swojej rodzinie? Jakie demony nosi w sobie Kate? Co ukrywa Sally? Co dzieje się w sąsiedztwie? Jakie kłamstwa wyjdą na jaw? Czy relacje sióstr uda się uratować? Czy Hannah się odnajdzie? Co zmusiło ją do ucieczki? Czy to co widzimy zawsze jest prawdą? Czy siostrom uda się pogrzebać stare demony? Czy ci, których kochamy zawsze zasługują na naszą miłość? Świetna książka, która trzyma w napięciu do samego końca. Może gdzieś w połowie, miałam wrażenie, że wiem co wydarzy się dalej, ale kurcze! Jak ja bardzo się myliłam. Prawda kryjąca się na ostatnich stronach była przerażająca. Nieprzewidywalność i złożoność ludzkiej natury jest.. hmm w sumie jaka? Przerażająca? Fascynująca? Chyba tak. Thrillery to gatunek, po który sięgam najczęściej, dlatego możecie być pewni, że ta pozycja Was nie zawiedzie. Dodatkowym plusem jest fakt, że tej książki się nie czyta, przez nią się płynie, bardzo szybko, tak szybko, że czasem trzeba ją zamknąć i pomyśleć, bo to co dzieje się na jej kartach jest mocno niepokojące. Poza tym porusza ważny temat wojny i bezbronności małych dzieci, które nie są niczemu winne. One przecież chcą się jedynie bawić, śmiać, chodzić do szkoły i żyć normalnie. Nie chcą walczyć. Nie chcą robić niczego na niby. Chcą żyć tu i teraz ,w wolnym kraju, spokojnie w pełnych rodzinach i cywilizowanych warunkach. Nie chcą bać się o każdy kolejny oddech. Chcą biegać- nie siedzieć w piwnicach i czekać by zło minęło. Warto ją przeczytać.

"Jak brzmi to stare przysłowie? Jedyną rzeczą, jaka jest potrzebna do triumfu zła, jest bierność dobrych ludzi?" Mocny thriller, nie tylko dlatego, że trzyma w napięciu, czego nie można mu odmówić, ale że wyjątkowo silnie porusza emocjonalne struny duszy czytelnika. Wiodącymi odczuciami towarzyszącymi podczas zagłębiania się w powieść okazują się wzruszenie, przejęcie, żal, smutek i gorycz. Mroczna i duszna atmosfera książki jednak nie przygnębia, choć wywołuje wzburzenie i gniew, nakłania do refleksji odnośnie różnych obliczy zła, bezsilności wobec przerażającej przemocy, skrywanych zabójczych instynktów, intensywnej chęci tłamszenia i podporządkowania innych. Kate Rafter, wojenna reporterka, doznaje urazu psychicznego, będącego następstwem przeżyć w ogarniętej działaniami wojennymi Syrii. Nie może pogodzić się z okropnymi obrazami, których była świadkiem. Śmierć matki sprowadza ją po wielu latach do Herne Bay, niby zwyczajnego angielskiego miasteczka na skraju morza, gdzie życie mieszkańców jest przewidywalne jak przypływy, wcześnie zapada ciemność, a noc otula kurtyna ciszy. Kobieta szybko orientuje się, że i w takim spokojnym miejscu wciąż może czyhać perfidne i trudne do rozpoznania zło, którego źródło wydaje się być położone w bliskim sąsiedztwie. Dodatkowo, na wszystko nakładają się traumatyczne wspomnienia z dzieciństwa, smutny obraz życia rodziny boleśnie zranionej przez tragiczną śmierć brata i alkoholizm ojca, a także wyjątkowo trudne i złożone relacje z siostrą. Autorka z wyczuciem i wnikliwością prowadzi wątki psychologiczne, tworzy sugestywne obrazy i przywołuje pełen wachlarz emocji. Z każdym rozdziałem scenariusz zdarzeń odsłania nowe warstwy prawdy, często zaskakuje, zaś odpowiednie dozowanie napięcia trzyma w niepewności. Towarzyszy nam wrażenie czegoś ciemnego, nieostrego, pogrążonego w mroku, wymykającego się definicjom, co kryje się za zwykłymi zbiegami okoliczności lub pozorną przypadkowością słów wymawianych przez bohaterów, coś co nie pozwala o sobie zapomnieć, ani na chwilę stracić czujności i potrzeby trzymania wzmożonej uwagi. Niełatwo przewidzieć kierunek akcji, ustawić incydenty w odpowiedniej perspektywie, nakładają się liczne tajemnice, którym nie pozwala się wyjść na powierzchnię, bolesne wspomnienia fałszujące prawdziwy obraz sytuacji, nieustannie pojawiające się nocne koszmary, bezowocne próby uciszenia wyrzutów sumienia, odpokutowania win za bierność w obronie słabszych. Intrygujący i wciągający thriller, udany debiut, wart uwzględnienia w planach czytelniczych, powiew świeżości w ciekawym pomyśle na fabułę. bookendorfina.pl

Tekst pochodzi z bloga: https://amandaasays.blogspot.com/ KATE WIDZIAŁA ZBYT WIELE Kate doświadczyła przemocy już jako małe dziecko, jednak jej dorosłe życie także było nią przepełnione. Jako korespondentka wojenna widziała sceny, których nie życzy się nawet największym wrogom. Bombardowania, strzały, epicentrum wojny. Zawsze pozostawała bezstronna, bo tego wymagał jej zawód. Jednak pewne wydarzenia sprawiają, że wyprawa do Aleppo okazuje się niezwykle osobista i pozostawia ogromny ślad na jej psychice. Sprawy nie ułatwia śmierć matki i konieczność powrotu do rodzinnego miasteczka. Tam jej psychika zostanie wystawiona na kolejną próbę. Które krzyki są prawdziwe? Jaka tragedia wydarzyła się w domu po sąsiedztwie? Dlaczego nikt jej nie wierzy? SALLY NIE CHCIAŁA WIDZIEĆ Sally, młodsza siostra Kate, zawsze czuła się tą gorszą w oczach ich matki. Wydawała się trzymać stronę ojca alkoholika, później została młodą matką i sama zatonęła w alkoholu. Chociaż u jej boku trwał opiekuńczy mąż Paul, kobieta nie potrafiła opanować swoich demonów, co skutkowało ucieczką jedynej córki. Sally widziała w swoim życiu wiele, jednak tak naprawdę nie chciała widzieć niczego. Nie chciała dopuścić do swojej głowy problemów, z jakimi powinna się zmierzyć. Czy w obliczu śmierci matki pojedna się z Kate? Czy uda jej się odnowić kontakt z córką i naprawić małżeństwo? A może prawda, jaka stoi za tym wszystkim jest jeszcze trudniejsza, niż mogłoby się wydawać? STRUKTURA Autorka podzieliła powieść na trzy części, w ramach których mamy rozdziały prowadzone z perspektywy obu sióstr, dzięki czemu mamy okazję poznać punkt widzenia każdej z nich. Pierwsza część urozmaicona jest również retrospekcjami, które pozwalają nam lepiej zapoznać się z sytuacją Kate. Narracja jest pierwszoosobowa, co okazuje się trafnym wyborem, gdyż poznawanie biegu zdarzeń wraz z bohaterkami wywiera zdecydowanie mocniejsze wrażenie na czytelniku, niż gdyby oznajmił nam to wszechwiedzący narrator, pozwalający się wszystkiego domyślić jeszcze przed faktycznym rozwiązaniem akcji. NIEPOKOJĄCA, TRUDNA, PRZERAŻAJĄCA Nie będę ukrywała - Kości mojej siostry, to książka, którą trzeba sobie dawkować, gdyż nie należy do najłatwiejszych w odbiorze. Tematyka jest dosyć ciężka, bo autorka ukazuje brutalne oblicze wojny i jej ofiar, ale nie tylko. Nasza bohaterka nawet będąc już z dala od Syrii, nadal ma przed oczami okrucieństwo, głód i strach, jakim była otoczona w Aleppo. Ponadto, autorka przedstawia także tragedie, które dzieją się za zamkniętymi drzwiami, co jeszcze bardziej przeraża, gdyż rodzin, w których obecna jest przemoc i alkoholizm niestety jest wokół nas bardzo dużo. Cała historia jest utrzymana w bardzo niepokojącym klimacie, co w moim przypadku podsycało ciekawość dalszych wydarzeń. A jak będzie to w Twoim przypadku? NIE SPODZIEWASZ SIĘ TAKIEGO ZAKOŃCZENIA Tu muszę się przyznać, że zbyt szybko chciałam ocenić tę książkę. Po przeczytaniu pierwszych informacji, a także pierwszych rozdziałów, byłam przekonana, że to historia jedynie o zwalczaniu demonów i PTSD, czyli zespołu stresu pourazowego i byłam z tego powodu zadowolona, bo chociaż gdzieś już mignęły mi takie wątki w literaturze, to jednak chciałam się w to bardziej zagłębić. I faktycznie, ten wątek jest przedstawiony naprawdę ciekawie i realnie, za co autorce należy się wielki plus. Jednak jak się okazało, ta książka jest czymś więcej i zaskakuje pewnym zwrotem akcji, który przypomina czytelnikowi o pozostałych wątkach, które są równie ważne. I jak zdarza mi się pisać, że umiałam przewidzieć nawet mało popularne rozwiązania akcji, tak tutaj byłam totalnie zaszokowana, jak całe moje postrzeganie historii się zmieniło, gdy zyskałam pełen obraz sytuacji. Trzeba przyznać, że dopisek "thriller psychologiczny" na okładce nie kłamie - to pełnokrwisty przedstawiciel gatunku, zawierający podróż wgłąb ludzkiej psychiki i jej najczarniejszych zakamarków. Nasze bohaterki znajdą się na krawędzi jawy i wyobrażeń, a także będą musiały stoczyć wiele walk, głównie tych z samym sobą, ale nie tylko. A całość dopełni zwrot akcji, dodający jeszcze więcej emocji do całego procesu poznawania historii Kate i Sally. PODSUMOWUJĄC Kości mojej siostry to thriller psychologiczny, który owiany tajemniczym klimatem, początkowo trochę usypia naszą czujność podsuwając pewne podpowiedzi, by następnie ogromnie zaskoczyć. To historia mocna i brutalna, jednak niezwykle warta poznania. Zajrzymy do ludzkiej psychiki oraz za drzwi domu nieszczęśliwej rodziny, a także na front wojenny. Autorka pokaże nam przerażające obrazy, które wstrząsają oraz nie pozwalają o sobie zapomnieć. Nie jest to lektura lekka, jednak mimo wszystko warta poznania. Nie żałuję zapoznania się z debiutem Pani Ellwood i polecam go wszystkim tym, którzy cenią sobie powieści poruszające trudne i często przerażające tematy ludzkich tragedii. Za to odradzam osobom młodszym czy też wrażliwym, bo książka może się okazać zbyt mocna.

Tekst pochodzi z bloga: https://amandaasays.blogspot.com/ KATE WIDZIAŁA ZBYT WIELE Kate doświadczyła przemocy już jako małe dziecko, jednak jej dorosłe życie także było nią przepełnione. Jako korespondentka wojenna widziała sceny, których nie życzy się nawet największym wrogom. Bombardowania, strzały, epicentrum wojny. Zawsze pozostawała bezstronna, bo tego wymagał jej zawód. Jednak pewne wydarzenia sprawiają, że wyprawa do Aleppo okazuje się niezwykle osobista i pozostawia ogromny ślad na jej psychice. Sprawy nie ułatwia śmierć matki i konieczność powrotu do rodzinnego miasteczka. Tam jej psychika zostanie wystawiona na kolejną próbę. Które krzyki są prawdziwe? Jaka tragedia wydarzyła się w domu po sąsiedztwie? Dlaczego nikt jej nie wierzy? SALLY NIE CHCIAŁA WIDZIEĆ Sally, młodsza siostra Kate, zawsze czuła się tą gorszą w oczach ich matki. Wydawała się trzymać stronę ojca alkoholika, później została młodą matką i sama zatonęła w alkoholu. Chociaż u jej boku trwał opiekuńczy mąż Paul, kobieta nie potrafiła opanować swoich demonów, co skutkowało ucieczką jedynej córki. Sally widziała w swoim życiu wiele, jednak tak naprawdę nie chciała widzieć niczego. Nie chciała dopuścić do swojej głowy problemów, z jakimi powinna się zmierzyć. Czy w obliczu śmierci matki pojedna się z Kate? Czy uda jej się odnowić kontakt z córką i naprawić małżeństwo? A może prawda, jaka stoi za tym wszystkim jest jeszcze trudniejsza, niż mogłoby się wydawać? STRUKTURA Autorka podzieliła powieść na trzy części, w ramach których mamy rozdziały prowadzone z perspektywy obu sióstr, dzięki czemu mamy okazję poznać punkt widzenia każdej z nich. Pierwsza część urozmaicona jest również retrospekcjami, które pozwalają nam lepiej zapoznać się z sytuacją Kate. Narracja jest pierwszoosobowa, co okazuje się trafnym wyborem, gdyż poznawanie biegu zdarzeń wraz z bohaterkami wywiera zdecydowanie mocniejsze wrażenie na czytelniku, niż gdyby oznajmił nam to wszechwiedzący narrator, pozwalający się wszystkiego domyślić jeszcze przed faktycznym rozwiązaniem akcji. NIEPOKOJĄCA, TRUDNA, PRZERAŻAJĄCA Nie będę ukrywała - Kości mojej siostry, to książka, którą trzeba sobie dawkować, gdyż nie należy do najłatwiejszych w odbiorze. Tematyka jest dosyć ciężka, bo autorka ukazuje brutalne oblicze wojny i jej ofiar, ale nie tylko. Nasza bohaterka nawet będąc już z dala od Syrii, nadal ma przed oczami okrucieństwo, głód i strach, jakim była otoczona w Aleppo. Ponadto, autorka przedstawia także tragedie, które dzieją się za zamkniętymi drzwiami, co jeszcze bardziej przeraża, gdyż rodzin, w których obecna jest przemoc i alkoholizm niestety jest wokół nas bardzo dużo. Cała historia jest utrzymana w bardzo niepokojącym klimacie, co w moim przypadku podsycało ciekawość dalszych wydarzeń. A jak będzie to w Twoim przypadku? NIE SPODZIEWASZ SIĘ TAKIEGO ZAKOŃCZENIA Tu muszę się przyznać, że zbyt szybko chciałam ocenić tę książkę. Po przeczytaniu pierwszych informacji, a także pierwszych rozdziałów, byłam przekonana, że to historia jedynie o zwalczaniu demonów i PTSD, czyli zespołu stresu pourazowego i byłam z tego powodu zadowolona, bo chociaż gdzieś już mignęły mi takie wątki w literaturze, to jednak chciałam się w to bardziej zagłębić. I faktycznie, ten wątek jest przedstawiony naprawdę ciekawie i realnie, za co autorce należy się wielki plus. Jednak jak się okazało, ta książka jest czymś więcej i zaskakuje pewnym zwrotem akcji, który przypomina czytelnikowi o pozostałych wątkach, które są równie ważne. I jak zdarza mi się pisać, że umiałam przewidzieć nawet mało popularne rozwiązania akcji, tak tutaj byłam totalnie zaszokowana, jak całe moje postrzeganie historii się zmieniło, gdy zyskałam pełen obraz sytuacji. Trzeba przyznać, że dopisek "thriller psychologiczny" na okładce nie kłamie - to pełnokrwisty przedstawiciel gatunku, zawierający podróż wgłąb ludzkiej psychiki i jej najczarniejszych zakamarków. Nasze bohaterki znajdą się na krawędzi jawy i wyobrażeń, a także będą musiały stoczyć wiele walk, głównie tych z samym sobą, ale nie tylko. A całość dopełni zwrot akcji, dodający jeszcze więcej emocji do całego procesu poznawania historii Kate i Sally. PODSUMOWUJĄC Kości mojej siostry to thriller psychologiczny, który owiany tajemniczym klimatem, początkowo trochę usypia naszą czujność podsuwając pewne podpowiedzi, by następnie ogromnie zaskoczyć. To historia mocna i brutalna, jednak niezwykle warta poznania. Zajrzymy do ludzkiej psychiki oraz za drzwi domu nieszczęśliwej rodziny, a także na front wojenny. Autorka pokaże nam przerażające obrazy, które wstrząsają oraz nie pozwalają o sobie zapomnieć. Nie jest to lektura lekka, jednak mimo wszystko warta poznania. Nie żałuję zapoznania się z debiutem Pani Ellwood i polecam go wszystkim tym, którzy cenią sobie powieści poruszające trudne i często przerażające tematy ludzkich tragedii. Za to odradzam osobom młodszym czy też wrażliwym, bo książka może się okazać zbyt mocna.