Koralina (okładka twarda)

Przeczytałam ją w zaledwie 40 minut i wiem, że będę do niej wracała. Mam ulubione fragmenty, własną interpretację i kocham także bajkę, która widziałam wiele lat temu i często ją oglądałam (w ogóle przy egzaminach jest świetna). Jest to opowieść mroczna, tajemnicza, która nas wciąga w sam środek siebie i odkrywa coraz więcej zaskakujących wydarzeń. Koralina przeprowadza się z rodzicami do nowego domu, gdzie znajduje tajemnicze drzwi. Drzwi te prowadzą do na pozór idealnego świata i drugich rodziców z guzikami zamiast oczu. Brzmi strasznie? Jeśli nie czytaliście - przeczytajcie. Myślę, że nikt nie pożałuje tego, że sięgnął po tę opowieść. Jedyny minus jaki mogę znaleźć to długość tej fantastycznej opowieści - liczy sobie ona zaledwie 100 stron, a niesie ze sobą treści z jakich morał może wyciągnąć nawet dorosły człowiek. ig - unirosbooks

To jedna z tych książek, które czyta się wiele razy, ale nadal tak samo wspaniale!

Wciągająca mroczna historyjka pokazująca nieograniczoną dziecięcą wyobraźnię. Szybko się czyta. Serdecznie polecam

Bardzo miła książka. Koralina zdaje się być odważną małą dziewczynką i prowadzi nas w całkiem nowy i porywający świat. Szybko się czyta tą książkę, a czas jej poświęcony nie jest zmarnowany. Brawa dla autora.

o treści nie powiem nic bo to książka dla Córki na gwiazdkę. Ale dostawa była szybka mimo Światecznego okresu. zapakowana w folie i kartonik. Polecam

Lekka, przyjemna, przyprawiająca o dreszcz na karku, zabawna i wzruszająca. Cały Gaiman!

Gaiman w czystej postaci. Klasyka gatunku. Obowiązkowa pozycja dla fanów fantastyki.

Dziś krótka recenzja do krótkiej opowieści. Koralina ma dość wiecznie zajętych rodziców i sąsiadów zmieniających jej imię na pospolitą Karolinę. Po przeprowadzce do domu po babci wyrusza eksplorować ciekawe miejsca i w poszukiwaniu przygody trafia do świata po drugiej stronie drzwi. I przekonuje się, że wyobraźnia może sięgać o wiele dalej niż nam się śniło. "Koralina" to już trzecia książka Neila Gaimana, która trafiła w moje ręce. Nie ukrywam, że pierwsze co mnie przekonało to okładki. Nowe wydania są po prostu magiczne, przyciągają wzrok i zachęcają do czytania. W przypadku "Koraliny" nie potrwa to długo. Lektura liczy sobie niewiele ponad sto stron, co pozwala rozprawić się z książką w jedno popołudnie. Niesamowity klimat nie pozwala odkładać czytania aż do końca. W sposobie pisania Gaimana jest coś niezwykłego, specyficznego, dzięki czemu bez trudu można rozpoznać styl pisarza. Tu całą atmosferę buduje napięcie, z każdą kartką coraz większe i wcale nie ma tu wielkiego znaczenia, że "Koralina" jest książką dla dzieci. Ten krótki horror nawet dorosłego może miejscami przyprawić o szybsze bicie serca, zwłaszcza kilka sugestywnych opisów, które i mnie się jeszcze czasem przypominają (jak np. oczy z guzików, brr!). Wprawdzie niektóre elementy historii zostały potraktowane powierzchownie - jak przedstawienie świata po drugiej stronie drzwi. Oprócz kilku szczegółów nie dowiemy się o nim wiele. Tak samo jak o Koralinie i jej rodzicach. Nie jest to na szczęście uciążliwie i nie wpływa na odbiór powieści. W tej historii jest wszystko, co powinno być: przygoda, humor i morał - czasami te najłatwiejsze rozwiązania wcale nie są tymi najlepszymi. Po przeczytaniu "Koraliny" zaczęłam się zastanawiać czy bez problemu można dać ją dzieciom. I sądzę, że tak, bo tak jak chodzenia czy mówienia, dzieci również muszą nauczyć się strachu. Tym, którzy już mieli styczność z książką i tym, co dopiero będą chcieli ją przeczytać polecam też film animowany o tym samym tytule z 2009 roku w reżyserii Henry'ego Selicka.

Dość przerażająca, ale świetnie napisana opowieść. Gaiman jak zwykle potrafi przetworzyć codzienne życie i zwykłe fantazje we wciągającą narrację.

Jednego Neilowi Gaimanowi odmówić nie można – wyobraźni. Każdy, kto choć na chwilę miał okazję do tego by zanurzyć się w złożonym z liter, słów oraz zdań pokłosiu imaginacji tego autora, wie, jak potężnym darem ów mężczyzna operuje. Nagina rzeczywistość, przebudowuje ją, tworzy nowe światy, zręcznie bawi się wierzeniami, mitami, czy też zabobonami, tworząc powieści jedyne w swoim rodzaju, powoli wręcz wchodzące w kanon współczesnej literatury światowej. Po raz pierwszy uwiódł mnie swą wyobraźnią podczas lektury Księgi cmentarnej, jednak prawdziwy zachwyt wywołali u mnie Amerykańscy bogowie – powieść tak misternie skonstruowana, tak pełna metafor oraz odniesień do rzeczywistości; zwyczajnie inna niż wszystkie. Ostatnio powróciłam w znajome progi, sięgnęłam po Koralinę, historię skierowaną do nieco młodszego odbiorcy, bajki dla dzieci, lecz jednocześnie powieści mrocznej. Czy trzecie już z kolei podejście do twórczości Neila Gaimana było równie udane, co poprzednie dwa? Najważniejszą rzeczą, jaką chciałabym przekazać jest to, że jest to książka zdecydowanie zadedykowana młodszemu odbiorcy. Nie uświadczymy tutaj rozbudowanych opisów, nadmiernie skomplikowanej fabuły, czy też trudnych, górnolotnych słów oraz wyrażeń. Od pierwszej strony, czytelnik ulega wrażeniu, że oto przed jego oczami spoczywa opowieść spisana z myślą o dzieciach w wieku szkolnym. Nie oznacza to jednak, że starszy, bardziej doświadczony odbiorca nie odnajdzie w historii Koraliny niczego dla siebie. Zdecydowanie jest to teza błędnie postawiona. Osobiście lekturę tej książki uważam za udaną, mile spędziłam przy niej czas. Jest ona, tak jak w przypadku innych dzieł autora, niesamowitym tworem; ilość wyobraźni wylewająca się z każdej strony zachwyca! Muszę jednak przyznać, iż Koralina jest w moim mniemaniu najgorszą z dotychczas przeze mnie przeczytanych książek Neila Gaimana. Mimo wszystko jako czytelnik starszy, bardziej wymagający, chętnie ujrzałabym Koralinę w bardziej rozbudowanej formie. Lapidarność tekstu, wydarzenia opisywane zdanie po zdaniu, były dla mnie, szczególnie w pierwszej fazie lektury, nieco drażniące. Jednak z czasem oraz budowanym przekonaniem odnośnie faktu, iż powieść ta przemówić ma przede wszystkim do dzieci, zaczęłam odczuwać przyjemność z zapoznawania się z książką Gaimana. Pomysł bowiem jest naprawdę wart zapoznania, natomiast czytelnik mimo widocznej skrótowości jest w stanie zżyć się z bohaterami. Prawda jest taka, że Koraliny nie można do końca oceniać, przez pryzmat innych powieści autora, gdyż skierowane są one do innych grup wiekowych. Neil Gaiman jednak, świetnie sobie radzi, mówiąc zarówno do młodych, jak i starych. Widać wyraźnie z jaką łatwością przychodzi mu tworzenie, budowanie rzeczywistości, spisywanie nietuzinkowych pomysłów. Ten człowiek zwyczajnie urodził się, by obdarowywać ludzkość opowieściami. By dzielić się swoją wyobraźnią, która – swoją drogą – musi być niesamowitym miejscem. Koralina, to według mnie, idealna książka do tego, by zacząć swoją przygodę z autorem, poczuć przedsmak jego możliwości, a następnie – przy akompaniamencie chociażby Księgi cmentarnej pozwolić zalać się kreatywnością Neila Gaimana, a następnie brnąć w tym ocenia pomysłów dalej i dalej, tak by zdać sobie sprawę, że on się nie kończy. Podsumowując, Koralina choć nie jest najlepszą książką Gaimana, swoją lapidarnością, mrokiem oraz pomysłem urzeka. Gaiman po mistrzowsku wykreował główną postać, która mimo niewielkiego pola do popisu (104 strony!), objawiła się w nam w pełnej krasie. Książka na jedno popołudnie, świetna zarówno dla dzieci, jak i dorosłych. Idealna na pierwsze spotkanie z autorem, szczególnie dla początkujących czytelników! Inna, intrygująca, wartościowa. Ciekawi co czeka Was po drugiej stronie drzwi? Neil Gaiman Was nie zawiedzie.