Koralina (okładka  twarda)

Cieniutka ta książeczka, ale to klasyka zapadająca w pamięć. Dla wielbicieli Gaimana w pięknej nowej oprawie - must have! Po przeczytaniu przez kilka dni będziecie unikali guzików!

uwielbiam Gaimana, a to dzielo jest jednym z moich ulubionych. nie wspomne o tym, ze naprawde bardzo dobrze zilustrowal je moj ulubiony rezyser - Tim Burton. naprawde polecam!

Dość przerażająca, ale świetnie napisana opowieść. Gaiman jak zwykle potrafi przetworzyć codzienne życie i zwykłe fantazje we wciągającą narrację.

Genialna i trzymająca w napięciu książka. Naprawdę Polecam wszystkim.

Wielokrotnie moi znajomi twierdzili, że Neil Gaiman ma na prawdę niezłe książki. Pod wpływem impulsu, na zakupach w Empiku, w oko wpadły mi wspaniałe okładki właśnie na jego dziełach. Od tamtej pory staram się poskładać całą serię, która zaczyna się właśnie „Koraliną”. Poznajemy kilkuletnią Koralinę, która przeprowadza się wraz z rodzicami do domu po babce. Start opowieści niby nie wyróżniający się od innych za szczególnie, jednakże nie powodujący odrazy, by odłożyć tę książkę na bok, a wręcz przeciwnie, ciekawość pcha nas w kolejne strony. Zderzamy się tam z brakiem zainteresowania dzieckiem ze strony zapracowanych rodziców (zapewne bardziej z powodu zagwarantowania pociesze wszystkiego co potrzebne, niżeli jakiejś takiej złośliwości czy też głupoty), niewidzialnymi przyjaciółmi, pragnieniem doświadczania uczuć, których nie otrzymywało się od najbliższych, a także niczym nie pohamowaną ciekawością. Książka jak najbardziej z morałem i pouczeniem, ale czy tak do końca dla dzieci ? Mroczna strona tej historii powodowała ciary na moim schorowanym kręgosłupie jeszcze długo po tym, jak łyknęłam te pozycję w ciągu kilku godzin. Spotykamy się z nieznaną równoległą rzeczywistością, w której wszelaką mocą jest Wiedźma, która nie dość, że więzi prawdziwych rodziców Koraliny to za wszelką cenę próbuje ją przekabacić, by ta została z nią na wieczność. Kiedy jednak wabienie smakołykami, zabawami i bezgraniczną miłością Drugiej Matki (jak sama siebie określa czarownica) nie pomaga, w ramach kary, więzi Koralinę po drugiej stronie lustra, gdzie nasza bohaterka spotyka inne dzieci, którym finalnie obiecuje uratować dusze. Całokształt dzieła – zakład ze złą wiedźmą, pomoc uwięzionym duszom, ratowanie rodziców oraz przyjaciel Kot, który mimo swoistego sposobu bycia. pomaga nam na dobre i złe (jak wiadomo posiadaczom kotów, to kot ma nas, nie my kota) i inny szaro – bury rozmywający się świat, składają się na prawdę na wartą przeczytania historie. Doskonale opracowana fabuła, ukazanie problematyki w relacjach rodzic – dziecko, interesująca opowieść od pierwszych stron jest strzałem w dziesiątkę dla czytelników nie tylko młodszych, ale też i starszych. Niezależnie od tego jak jednak bardzo podobał mi się owy mały horror, nie przeczytałabym tego na dobranoc własnym dzieciakom, prędzej zapodałabym im film :)

Cukierkowa alternatywna rzeczywistość czy brutalna pułapka? Koralina, kto oglądał jej adaptację filmową ten wie, że jest to dzieło zdecydowanie niebanalne o swoim własnym, niepowtarzalnym klimacie. Tajemnicze małe drzwi w salonie, drudzy rodzice z guzikami zamiast oczu, gadający kot... Jest to cieniutka książka, którą połyka się w ciągu dosłownie kilku godzin. Miałam do niej wysokie oczekiwania - zwłaszcza, że do adaptacji wracam przynajmniej raz do roku - jednak tym razem Gaiman mnie nie zachwycił. Koralinę czyta się szybko, płynnie i przyjemnie, ale w trakcie tej lektury ma się wrażenie, że czegoś zabrakło. Historia jest urzekająca, niecodzienna i zdecydowanie z dreszczykiem emocji, ale według mnie akcja zbyt szybko się rozwinęła i popłynęła. Brakowało mi czegoś więcej, z czym poradzili sobie w ekranizacji. Mimo wszystko serdecznie polecam się zapoznać z tą pozycją (zwłaszcza w burzowy wieczór bądź noc).

Przeczytałam ją w zaledwie 40 minut i wiem, że będę do niej wracała. Mam ulubione fragmenty, własną interpretację i kocham także bajkę, która widziałam wiele lat temu i często ją oglądałam (w ogóle przy egzaminach jest świetna). Jest to opowieść mroczna, tajemnicza, która nas wciąga w sam środek siebie i odkrywa coraz więcej zaskakujących wydarzeń. Koralina przeprowadza się z rodzicami do nowego domu, gdzie znajduje tajemnicze drzwi. Drzwi te prowadzą do na pozór idealnego świata i drugich rodziców z guzikami zamiast oczu. Brzmi strasznie? Jeśli nie czytaliście - przeczytajcie. Myślę, że nikt nie pożałuje tego, że sięgnął po tę opowieść. Jedyny minus jaki mogę znaleźć to długość tej fantastycznej opowieści - liczy sobie ona zaledwie 100 stron, a niesie ze sobą treści z jakich morał może wyciągnąć nawet dorosły człowiek. ig - unirosbooks

Koralina, jeśli miałabym opisać moje przeżycia podczas czytania tego opisałabym je mianem "ok". To była pierwsza moja książka tego autora, oraz ogromny zawód. Nie mam pojęcia czy to styl pisania, czy to, iż książka jest prowadzona z perspektywy małej dziewczynki, ale czułam się naparwde oszukana. Słyszałam dużo o Gaimanie, jak i o jego zaskakującym stylu pisania, ja tego nie widziałam. Gdzie to jest? Rozumiem, że to literatura dla dzieci, ale te opisy, czy dialogi były tak proste, że aż nudne. Ale jeśli mam być szczera, widzę potencjał tej książki jako zaczątek dla początkujących czytelników. Krótka, prosta i przystępna. Dla mnie 3.5/5, mogło być lepiej, jak się spodziewałam, że będzie. :/

O "Koralinie" słyszałam, nawet kiedyś oglądałam film animowany, ale nigdy nie miałam okazji po nią sięgnąć. I muszę przyznać, że nie wiem, co o niej myśleć. Książka nie jest zła, w zasadzie jest bardzo dobra, ale trudno mi ją zakwalifikować do jakiegokolwiek gatunku. Nie jestem do końca przekonana, czy to literatura dla dzieci. Prosty język i wartka akcja sprawiają, że czyta się szybko, a przy tym książka ma naprawdę niewiele stron. Gaiman jest mistrzem pisania książek o dzieciach wrzuconych do świata jak z horroru, pełnym makabrycznych obrazków i mrocznych tajemnic, ale też mistrzem budowania genialnego niepokojącego klimatu, przez co chce się przeczytać więcej.

Wspaniała historia dla młodszych czytelników, ale i nie tylko. Książka porywa czytelnika do świata fantasy i ciężko jest się z niego wyrwać. Dla starszych może być ona świetną rozrywką, tak samo jak i dla młodszych. Lecz nie dajcie się zwieść. Chociaż dana opowieść może wydawać się krótką oraz przyjemną historyjką przesyła ona nadzwyczajnie racjonalne pouczenie. Ukazuje młodemu czytelnikowi, iż nie wszystko co wydaje się piękne, naprawdę takie jest. Jako 15-latka chciałabym zachęcić, aby każdy kto może chociaż raz w życiu sięgnął po książki tego autora <3