Morderca bez twarzy. Komisarz Wallander. Tom 1 (okładka miękka)

Ciekawy, wciągający kryminał. Po przeczytaniu pierwszej części natychmiast chce się czytać kolejne. To nie książka o idealnym detektywie, który znajdzie włos na dywanie i wie kto jest zabójcą. Bohater popełnia błędy i szuka sprawcy dzięki czemu czytelnik ma możliwość szukania razem z nim!

Mroczne otwarcie serii o Walanderze. Niby nic się nie dzieje, akcja się wlecze, a książkę czyta się na wdechu. Dwoje starszych ludzi zostaje w bestialski sposób zamordowanych. Kobieta tuż przed śmiercią wyszeptuje "zagraniczny", co daje powód kolejnego morderstwa. Akcja się wikła, rodzą się nowe wątki, a rozwiązanie jest trywialne i stanowi je jedna kartka papieru. Naprawdę warto poznać się bliżej z Wallanderem!

Jestem zdania, że pierwsza książka z serii gra ogromną rolę w całym cyklu, bo ma za zadanie zachęcić czytelnika do kontynuowania przygody z danym autorem i bohaterami jego powieści. Akurat nie jest to książka z cyklu, którą przeczytałam w pierwszej kolejności (choć teraz będę już czytać po kolei), bo Mankell pisze w ten sposób, że niezależnie od tomu wiemy, co główny bohater ma za sobą i co przeżył.
Książka porusza bardzo aktualny temat (choć została napisana kilkanaście lat temu), jakim ją uchodźcy i azylanci, przez co staje się aktualna i uniwersalna. Wiele tropów, zwrotów akcji, drobnych szczegółów zmieniających całość śledztwa i ciekawych bohaterów - typowy, bardzo dobry kryminał, któremu nie mam nic do zarzucenia. Gdybym cofnęła się w czasie i przeczytała ten tom jako pierwszy, na pewno sięgnęłabym po kolejne, bo jest on na tyle dobrze napisany, że pobudza w nas chęci na więcej. Widać, że akcja jest przemyślana i Mankell po raz kolejny udowadnia, że jest kreatywny (trudno jest mi mówić o nim w czasie przeszłym).
Mam nadzieję, że moje gwiazdki udowodnią wam, że warto sięgnąć po tę książkę, bo Mankell nawet przy opisie burczenia w brzuchu sprawia, że i ja staję się głodna.

Od paru miesięcy niemal w całej Europie trwa dyskusja na temat imigrantów. Czy są zagrożeniem? Czy trzeba im pomagać i na jakich zasadach?
Zagadnienia te budzą w ludziach skrajne nastroje. Niestety, problem imigracji, choć w obecnych czasach bardzo duży, nie jest niczym nowym.

Powieść Henninga Mankella napisana ok. 25 lat temu, porusza właśnie tę tematykę. Pod przykrywką doskonale skrojonej powieści kryminalnej, autor podaje nam dużo problematyki społecznej.

Ponadto główny bohater, pomimo, iż miejscami wpisywał się doskonale w ponury krajobraz, budzi sympatię.
Miło było również przypomnieć sobie realia lat 90-tych.

To moje pierwsze spotkanie z Kurtem Wallanderem, lecz na pewno nie ostatnie.

Zakochałam się w Kurcie Wallanderze.

Zaczynam od tego zdania zupełnie świadomie. Po pierwsze: nie chciałam, żeby ktoś uprzedził moje słowa swoimi myślami. Po drugie: chciałam się tym podzielić z sobą, blogiem, Wami. Musiałam to wyartykułować pełną...klawiaturą(?). Kocham Kurta Wallandera i oby nasza miłość była długa.

Od początku. Jak pamiętacie (mam nadzieję), jakiś czas temu trafiłam do Biedronki, kupiłam Piątą kobietę i oczarowałam się niezrozumiale podmokłym, przytłaczającym klimatem, któremu towarzyszyły rozmyślania melancholika-policjanta. Dziś mogę śmiało uderzyć się w piersi i powiedzieć to, co powiedzieć należy:

Nie odkryłam nawet ułamka dobrodziejstw, jakie szmugluje do swoich książek Henning Mankell.

Umówmy się - specjalistą od kryminałów nie jestem. Owszem, lubię śmierć na papierze i ekranie, czasem zdarza mi się też zabić kogoś...w tekście, ale kryminałów jako takich czytam mało, żeby nie powiedzieć: nie dbam o nie w ogóle. Niedbałość ta wyszła mi bokiem, cokolwiek może to oznaczać. Jedno jest pewne, Henning Mankell pisze w sposób, który mnie hipnotyzuje, który doprowadza mnie do stanu bolącej tęsknoty za książką.

Pełna opinia na: http://pannakac-pisze.blogspot.com/2015/02/morderca-bez-twarzy-henning-mankell.html

Moje pierwsze spotkanie z Mankellem oraz komisarzem Wallanderem było bardzo udane, więc z całą pewnością przeczytam jeszcze kolejne kryminały tego doskonałego autora. Z tego co zauważyłem, Mankell jest dobry w kreowaniu napięciu, na uwagę zasługują także bohaterowie na czele z wyrazistym Wallanderem.

To moje pierwsze spotkanie z Henningiem Mankellem i myślę, że nie ostatnie. Wcześniej rażona popularnością skandynawskiego pisarza omijałam go szerokim łukiem, choć jestem zagorzałą miłośniczką kryminałów. Dziś zupełnie nie rozumiem swojego postępowania, gdyż straciłam wiele nie sięgając po pozycje wychodzące spod jego pióra!
Kryminał czyta się szybko, nie przeraża nawet szwedzki mróz, który zamiast zamrażać, rozgrzewa aż do czerwoności, a wszystko za sprawą wartkiej akcji.

Bardzo sprawnie złożony kryminał, od razu widać, że za temat zabrał się znawca tematu, który wie jak wprowadzić czytelnika w trans. Zresztą przerobiłem twórczość Henninga już praktycznie na wylot, więc wiem na co stać tego człowieka. Nie zawiodłem się ani trochę!

Morderca bez twarzy to naprawdę świetny kryminał z aferą polityczną w tle. Książka opowiada o dochodzeniu prowadzonym przez komisarza Wallandera, który próbuje rozwikłać zagadkę tajemniczej śmierci pary staruszków. Wygląda na to, że morderca bardzo nie lubił przyjezdnych... Kryminał trzyma w napięciu od pierwszej strony. Jestem pewien, że sięgnę po kolejne działa tego autora!

Kryminały to mój ulubiony gatunek, uwielbiam czytać i stawać się częścią wydarzeń opisywanych przez autora. Taka jest właśnie książka "Morderca bez twarzy" ukazanie sytuacji społecznej w nawiązaniu do wydarzeń i morderstwa przedstawia Szwecje w trudnym momencie. Watek kryminalny, jak przystoi na dobry kryminał rewelacyjnie poprowadzony.