Kolory życia (okładka miękka)

Przedpremierowo Czyta.mymamy - Marta Miziołek Katarzyna Jasińska "KOLORY ŻYCIA" "Życie to najwspanialszy skarb, jaki mogłam dostać. Wielki gąszcz tajemnic, morze refleksji, pozornie kołowy bieg wydarzeń. Bywa trudne, banalne uduchowione, hulaszcze, czarne, białe, jednym słowem nieprzewidywalne. Tak naprawdę ono po prostu jest. To w dużej mierze od nas zależy jakie będzie miało ono barwy i co z nim zrobimy". Tak pisze o życiu Pani Ewa Domańska, a my zgadzamy się z nią na sto procent. Pani Ewa jest osobą niewidomą od urodzenia, samodzielną w życiu i w pracy. W "Kolorach życia" znajdziemy opowiadania i teksty piosenek. "Mogą one stać się inspiracją do stworzenia swojej własnej recepty na udane życie w zdrowiu, spełnieniu i harmonii"- zachęca autorka. Książkę można zakupić w dwóch wersjach: tradycyjne wydanie z płytą z CD z piosenkami, bądź audiobook. Książka podzielona jest na krótkie opowiadania. Pierwsze to "Tajemnice wewnętrznego zegara". Autorka radzi, jak dobrze rozplanować czas, jak zrozumieć czas, jak panować nad swoim własnym czasem. Kolejne opowiadanie to: "Szablon z szuflady" pokazuje jak spróbować nie dać się "zaszufladkować", zamknąć w ścisłe schematy, klucze, które nakreśla społeczeństwo. "W mroku wyobraźni" to wspaniałe, poruszające opowiadanie o pustce i rozpaczy, niespodziewanych zdarzeniach i próbach walki oraz podejmowaniu odważnych decyzji. "Po wielu latach na pytanie: -Kiedy pojawia się największa pustka? Odpowiadam: -Gdy jest brak wiary w Boga oraz we własne siły i możliwości". W "Lekcjach krętych dróg" Pani Ewa pisze o dyskryminacji i dążeniach do celów. Także o tym jak zaczęła tworzyć muzykę i pisać teksty. W opowiadaniu "Wyczekana miłość" autorka pisze o oswojeniu z marzeniami, nauce marzenia, a także o czekaniu na miłość. "Mówca dyktator" porusza problem nawiązania dialogu z własnym sercem, intuicją. W opowiadaniu "Aktorzy teatru świata" Pani Ewa pięknie porównuje życie ludzkie do spektaklu, w którym jesteśmy aktorami. W "Nieporozumieniu" autorka porusza temat wewnętrznej walki, rozmowy z samym sobą, o nieporozumieniu kobiety i mężczyzny. Opowiadanie "Fala i przystań" jest bardzo wzruszające. Pani Ewa opowiada m. in. o tym, jak jako osoba niewidomą nauczyła się funkcjonować samodzielnie, poruszać się po różnych miastach. Także jest mowa o przeprowadzkach, o nauce w dwóch szkołach jednocześnie- państwowej i muzycznej. "Nie znajduję schronienia nigdzie na długi czas. Dryfuję między przystaniami. Cumuję tam, gdzie poniesie mnie fala." A co jest falą dowiecie się czytając książkę. Kolejne opowiadanie "Jak odnaleźć szczęście?" mówi o szczęściu jako dobrostanie, wielkiej wartości. W "Na skrzydłach życia, czyli jak żyć z pasją" Pani Ewa porusza tematy pasji i hobby. Piękne spojrzenie na pasję jako cierpienie i miłość. Ostatnie opowiadanie to "Moje spełnione życzenia". Treść jest bardzo wzruszająca. Pani Ewa porusza temat dziękowania za małe rzeczy. Pani Ewa wspaniałe opowiada o swoim życiu, także o dzieciństwie. Opowiada o życiu w rodzinie z dużymi wadami wzroku i w szkole dla niewidomych w Laskach. Pięknie ukazuje trudności, załamania życiowe, jak strata pracy, zmiana pracy, przeprowadzki z punktu widzenia osoby niewidzącej. Wspaniale pokazuje walkę z przeciwnościami losu oraz wytrwałość w dążeniu do celów. Pokazuje swoją drogę do miejsca, w którym jest obecnie. Pani Ewa pisze w sposób bardzo przystępny dla czytelnika, rozdziały są krótkie. Każdy rozdział zakończony jest tekstem piosenki. Bardzo spodobały nam się teksty piosenek "Taka jestem", "Walc". Twórczość Pani Ewy mówi o autorce bardzo dużo, o jej marzeniach, pragnieniach. Teksty zdradzają za czym autorka tęskni. W piosence "Zmienni kapryśni" Pani Ewa pisze o zmienności mężczyzn. Całym sercem zgadzamy się z autorką, że ta cecha nie jest tylko zarezerwowana dla kobiet. Zapoznałyśmy się z niektórymi piosenkami na YouTube. Zachęcamy i Was do tego. Spodobała nam się także konstrukcja rozdziałów. Autorka stawia pytania i próbuje na nie odpowiedzieć. Interesujące są także przykłady podawane przez Panią Ewę, m. in. w formie dialogu. Jest to bardzo jasny przekaz dla czytelnika. Książka jest autobiografią autorki, ale dużo wspaniałych rad bierzemy dla siebie. Autorka pisze ciekawie, mądrze. Książka jest wspaniałym impulsem do zastanowienia się nad własnym życiem, do przemyśleń, do podjęcia nowych wyzwań, określenia nowych celów życiowych. Zachęca do działania. Serdecznie gratulujemy Pani Ewie Domańskiej napisania i wydania książki. Gratulujemy także Wydawnictwu @wydawnictwopsychoskok wydania oraz serdecznie dziękujemy za możliwość przeczytania książki. Zachęcamy Was do przeczytania książki. Poznacie wspaniałą osobę, którą jest Pani Ewa Domańska, ale przede wszystkim spojrzycie na własne życie w inny sposób. Książka skłania do refleksji nad własnym życiem, do zatrzymania się na chwilę, do przemyśleń, co tak naprawdę w życiu jest ważne. Pani Ewa jest artystką, muzykiem klasycznym, rozrywkowym, twórcą tekstów i muzyki, dziennikarką, ale przede w

„Jeżeli lubisz życie, lub chcesz je polubić – ta książka jest dla ciebie”. Tak autorka „Kolorów życia” pisze we wstępie swojego niekonwencjonalnego projektu. Niekonwencjonalnego, bo łączącego w sobie słowo pisane i słowo śpiewane. Oznacza to, iż jego treść, stanowiąca refleksje o życiu – o pasji, miłości, relacjach damsko-męskich, sposobach dążenia do celu, poszukiwaniu stabilności i drodze do spełnienia - przedstawiona została w dwóch formach: w formie książki i w formie autorskich piosenek. W pierwszej z form uwidacznia się wątek autobiograficzny. Poznajemy bowiem historię niewidomej od urodzenia autorki, pokazującą, dlaczego istotniejsza od osiągniętego celu bywa droga do niego, świadczącą, iż „kłody rzucane człowiekowi pod nogi” przez los, czy społeczeństwo, nie wykluczają realizacji marzeń, oraz dowodzącą, że można żyć w spokoju, w harmonii ze światem nawet, jeśli nadal poszukuje się w nim swojego miejsca. Opowieść Ewy Domańskiej może stanowić swego rodzaju pocieszenie dla tych, którym wydaje się, że tkwią w miejscu, w jakim nigdy być nie powinni. Być może też podniesie na duchu odczuwających pustkę. Historia ta, będąca opisem poszczególnych etapów pracy autorki nad sobą, może zainspirować czytelnika do rozpoczęcia obserwacji swoich emocji, stanów i reakcji lub też obserwację tę wzbogacić o nowe spostrzeżenia. We Wstępie „Kolorów życia” czytamy, iż piosenki są uzupełnieniem spisanej opowieści, ściśle z nią korespondują, stanowią jej ilustrację. Można powiedzieć także, że rozbudowują ujęty w książce wątek biografii autorki, dotyczący jej przygody z muzyką. Słuchając bowiem piosenek Ewy Domańskiej, odbiorca ma możliwość sprawdzenia „na własnym uchu”, jak ukształtował się jej gust muzyczny: Nie rozumiem tych współczesnych mocnych dźwięków Tych melodii co to robią gdzieś za tło Wolę pisać w stylu retro, Bo mam taki dar i lekkość Do piosenek, które mają dawny ton Cytat ten, pochodzący z jednej z piosenek, wskazuje, że na płycie znajdziemy utwory niekomercyjne, inspirowane twórczością artystów (kompozytorów i tekściarzy) działających w niedalekiej przeszłości, specjalizujących się w piosence z wartościowym tekstem. Usłyszymy pełne liryzmu ballady: o szczęściu, spokoju, tęsknocie i wdzięczności; piosenki jazzowe – skoczne, żywe, bo wyrażające to, co człowiekowi daje w życiu radość; także utwory taneczne – sambę i walc – przeciwstawne sobie, bo tekst samby motywuje do działania a walc jest o strachu i samotności człowieka. Płyta zawiera także pierwiastek mocniejszego brzmienia, pokrewnego muzyce rockowej i utwory pod względem gatunku muzycznego niejednolite. Projekt Ewy Domańskiej jest zatem paletą „kolorów życia” – mieszaniną stanów, uczuć, emocji i reakcji człowieka oraz paletą, uwydatniających je, barw dźwięków. Taka różnorodność gwarantuje, że odbiorca znajdzie w projekcie coś dla siebie. A może nawet siebie w nim dostrzeże?

Jakie kolory ma życie? Jedni dostrzegają ja tylko dwa: czerń i biel, drudzy widzą jedynie szarą barwą w wielu odcieniach, ale są i tacy, którzy czują pełną paletę barw. Wszystkie oddają uczucia i emocje ludzi i jednocześnie wiele o nich mówią. Pokazują jak widzą świat, czego już doświadczyli i jakie mają oczekiwania, czasem nawet marzenia. Dwanaście rozdziałów i tyle samo odzwierciedlających ich treść piosenek. Ewa Domańska w jednej i drugiej stronie swojej książki dołożyła starania by odzwierciedlić swoje przemyślenia i wskazówki w słowach. Wydawałoby się, że nic prostszego niż po prostu opowiedzieć o tym, co nam w duszy gra, po prostu zdanie po zdaniu zapisać. Jednak to wcale nie takie łatwe, nieliczni jednocześnie potrafią przekazać swój punkt widzenia, ale na tyle szeroko by odbiorcy mogli odnaleźć w nim również swoją perspektywę lub kierunek, w jakim mogą podążać. „Kolory życia” mogą wydawać się na pierwszy rzut oka szybką lekturą, lecz nic bardziej mylnego, gdyż to prawdziwie skondensowane treści, przekazujące istotę, to, co najważniejsze, nad czym trzeba się zastanowić. Czytanie kolejnych rozdziałów jest prawdziwą podróżą u podstaw jakiej leżą emocje, z różną siłą odczuwane, z których niekiedy nie zdajemy sobie sprawy, lecz obecne w naszym życiu i mające na nas wpływ. Ewa Domańska dzieląc się swoimi doświadczeniami nie czyni tego z pozycji mentora, ale kogoś kto wiele ma za sobą, lecz jeszcze więcej przed sobą oraz wie jak jedno i drugie jest ważne. Trudne momenty nie są skrywane, zamiatane pod dywan, dobre chwile są doceniane i widać wdzięczność za nie. „Kolory życia” nie są poradnikiem, to bardziej zapis dobrej energii w rytmie doskonałej muzyki, celnych spostrzeżeń i refleksji. Autorka stawia na szczerość, nie na przedstawianie rzeczywistości jedynie w jasnych, radosnych barwach, lecz dzięki humorowi i pasji dostrzega się kluczowe aspekty. Ile potrzeba stron by przekazać to, co uważa się, iż warto by poznało jak najwięcej osób? Czasem dużej ilości stron, lecz niekiedy udaje się zawrzeć kwintesencję w mniejszej objętości, bez niepotrzebnych ozdobników, dodatków, ale za to z nieoczekiwanym dopełnieniem. Ewa Domańska pokazuje czytelnikom swoją drogę do spełnienia marzeń, na której były i pewnie będą przeszkody, lecz i jest miejsce na naukę nowych rzeczy, poznanie siebie oraz spojrzenie za siebie i przed siebie. To, samo mogę zrobić czytający, dostają możliwość do refleksji nad tym, co jest ważne, czego pragną i jak podążyć swoją własną ścieżką, nie taką, będącą wzorem, ale całkowicie indywidualną, zgodną z nimi samymi. Warto sobie zarezerwować czas, pozwolić sobie na poznanie tej książki i tego, co z sobą niesie.

,, Jeśli lubisz życie albo chcesz je polubić, to ta książka jest dla ciebie. Znajdziesz tu przemyślenia o czasie, szczęściu, miłości, domu, pustce, wdzięczności i radości". Jest to dosyć krótka książka zawierająca płytę CD. Autorka jest osobą niewidomą i opisuje wszystko z własnej perspektywy. To osoba niezwykle czuła, ale i uparta, wierząca w dobro i szczęście. W książce przeplatają się różne zagadnienia wraz z piosenkami. Są one rymowane i mają na celu uświadomienie nam tego, na co z pozoru nie zwracamy uwagi. Znajdziemy tu przemyślenia nad którymi warto się zastanowić. Weźmy np. czas opisany przez autorkę. Nikt go nie liczy, a przecież w naszym życiu odgrywa ważną rolę. Każdy z nas za czymś goni nieraz nawet nie spostrzegając, że zawaleni pracą zwyczajnie się starzejemy. Dopiero kiedy przyjdzie pewien etap w naszym życiu, zaczniemy zdawać sobie z niego sprawę. Wtedy zadamy sobie pytanie, czy warto było robić to wszystko tylko po to, by nagle obudzić się i stwierdzić, że zostaliśmy sami? Czy kiedykolwiek cieszyliśmy się tak naprawdę czymkolwiek? Czy dobrze wykorzystaliśmy te chwile, kiedy dane nam było stąpać po ziemi? Niesamowite jest jak bardzo ta książka na mnie wpłynęła. Miałam ją tylko przeczytać i zrecenzować, a tymczasem wywróciła moje myśli i postrzeganie świata do góry nogami. Do tego wciąż chodzi mi po głowie. Ukazała mi świat, który wiedziałam, że istnieje, ale go nie dostrzegałam. Tekst napisany jest bardzo prostym stylem. Roztrząsane są sprawy i rzeczy materialne wraz z niematerialnymi. Ingeruje w nasze uczucia, co wyraźnie odczujecie na sobie. To nie jest powieść. To autobiografia, choć ja bym ją określiła jako poradnik, który ma na celu przywrócić nam równowagę i spokój. Bywa wzruszający, oczywisty i nieprzewidywalny. Nie ma dla niego określonego schematu, bo choć autorka już od samego początku zaznacza nam, jakie tematy poruszy, to i tak nie są to słowa, które spodziewacie się przeczytać. Mądra i pouczająca pozycja warta poznania i poświęcenia jej nie tylko czas na czytanie ale i ten po.

RECENZJA infinifable https://www.instagram.com/p/CQTF-wIBJJ5/ Życie (...) Wielki gąszcz tajemnic, morze refleksji, pozornie kołowy bieg wydarzeń. Bywa trudne, banalne, uduchowione, hulaszcze, czarne, białe, jednym słowem nieprzewidywalne. Tak naprawdę ono po prostu jest. To w dużej mierze od nas zależy, jakie będzie miało barwy i co z nim zrobimy". Tak zaczyna się książka #koloryżycia. A jest to pozycja niekonwencjonalna, bowiem tuż przy słowach pisanych, znajduje się również ich odzwierciedlenie w muzyce, na dołączonej płycie. Czytałam tę pozycję dwukrotnie. Najpierw przepremierowo w postaci ebooka, w którego nie mogłam się do końca wczuć i treść finalnie nie zapisała się w mojej pamięci. Postanowiłam zagłębić się w ten tytuł jeszcze raz, i dzięki papierowemu wydaniu, czytałam uważniej każdy rozdział, ponadto słuchając tematycznych piosenek, śpiewanych przez samą autorkę. Ten zabieg sprawił, że lepiej mogłam zrozumieć przekaz, otworzyć zmysły, jak też doświadczyć palety barw w dźwiękach. W książce spotykamy się z przemyśleniami autorki, bazującymi na jej doświadczeniach życiowych. Przeczytamy o czasie, o próbach dopasowania się i o odmienności, o radościach i smutkach, krętych drogach, zaufaniu do siebie, odwadze i zmianach, jak też o szczęściu i miłości. Poznajemy te refleksje ze strony osoby niewidzącej, która niejednokrotnie doświadczała przeciwności losu i dyskryminacji. A mimo to, nie poddawała się, tylko parła do przodu. Bo ta historia też o tym jest. O tym, że człowiek ma w sobie siłę do starania się o dobre życie. Ten tytuł więc dodaje otuchy i skłania do rozmyślań. Czy pozostanie ze mną na dłużej? Tego nie jestem w stanie przewidzieć, ale czuję, że ta muzyczno-czytelnicza przygoda była mi potrzebna.