Po ostatniej części tej historii mdli mnie tak samo jak bohaterkę przez większość opisanych scen. Serio. Tak dennej fabuły dawno nie czytałam. Chociaż czekałam na trzecią część tupiąc nogami to po przeczytaniu stwierdzam, że większego kabaretu w jednym miejscu chyba jeszcze nie było. Fochy księżniczki Laury biją na głowę nawet fochy 15-latek.

Nie jestem przekonana co do tej części. Pomimo uznania co do Blanki oraz dwóch pierwszych części to czuję się zawiedziona trzecią częścią..

Książkę czyta się bardzo przyjemnie, tak jak pozostałe części. Jednak w przypadku dwóch poprzednich, trzecia część przeczytałam do końca tylko dlatego, że już zaczęłam. Gdybym znała zakończenia nie chciałabym jej przeczytać, powiem więcej wolałabym, aby zakończyła się po pierwszym rozdziale. Dla mnie osobiście zbyt duża zmiana zachowania głównych bohaterów, oczywiście rozumiem dramatyczną sytuacje, ale ludzie nie zmieniają się od tak po prostu i nie potrafią idealnie udawać przez miesiąca, aby jak zadotknieciem czarodziejskiej różdżki, powrócić do, niby normalnego zachowania( bycia tyranem, morderca, gwałcicielem i ogólnym psychopata), udowadniając, że dotychczasowe życie i człowiek, którym był został zamyślony, by na koniec książki znowu zostać troskliwym "wujkiem". Samo zachowanie głównej bohaterki, czysty egoizm, zresztą dosłownie przewija się on w treści, ważne, że wreszcie się zdecydowała czego chce od życia. :D Cieszę się, że nie będzie kolejnej części tej historii, żałuję, że tak się skończyła. Sam pomysł na ostatnia część całkiem dobry, ale można była z niej zrobić odrębną historię. Brawa dla autorki za lekkie pióro, chętnie przeczytam kolejną książkę i na 100% wybiorę się do kina na ekranizacje pierwszych dwóch części, bo dla mnie przygoda z Massimo i Lurą zakończyła się właśnie wtedy. p.s. Pisze recenzję z perspektywy bardzo szczęśliwej mężatki, wierzę, że kobiety dotknięte przez los mogą odebrać to zakończenie całkiem inaczej. Ale to w literaturze jest piękne, każdy może interpretować ją we własny sposób.

Totalny dno nie polecam i naprawdę żałuję że kupiłam

Nie polecam, wręcz: ODRADZAM! - szkoda pieniędzy a przede wszystkim czasu! Gniot jakich mało! Ledwo tę książkę zmordowałam, popijając Melisę żeby nie wybuchnąć z nerwów. Słyszałam opinie że ta książka to rewolucja sexualna wśród kobiet - Boże uchowaj! Kobieta jest tu przedstawiona jako głupia i pusta lala do wydymania, dla której największą wartością jest uchlanie się, markowe ciuchy i zrobienie facetowi loda np pod stołem. Chodzący , wulgarny pustak. Książka uwłacza godności kobiety! Jestem przerażona tą książką, zrobi ona z młodych kobiet "łatwe dziewczyny", przedmiot do zaspokojenia mężczyzny. Książka opowiada nie o relacji opartej na miłości, troskliwości i ciekawości poznania partnera, tylko o relacji jesteś moja i mogę z tobą zrobić co chcę. Nie polecam!!!

Zacznę od tego, iż nigdy nie przepadałam za czytaniem książek, bo nigdy Mnie to nie wciągało aż do czasu sięgnięcia po 365 dni .. Książkę przeczytałam w kilka godzin. Tak bardzo Mnie pochłonęła, że nie miałam ochoty skupiać się na niczym innym niż na dowiadywaniu się co u Laury i Massimo. „Ten dzień” również wciągnął, ale nie tak bardzo jak „Kolejne 365 dni”. Było kilka rozczarowań, bo miałam małą nadzieje, że będzie troszeczkę inaczej - ale po przeczytaniu książki, wiem, że nic nie dzieje się bez powodu i nie wszystko jest takie idealne. Dziękuje Ci Kochana Blanko za tą książkę jak i za wszystkie trzy części ❤️❤️❤️ Czekam na kolejne książki jak i na film 😈

Niestety treść mnie rozczarowała. I nie chodzi nawet o to, że zakończenie jest inne niż oczekiwałam (choć to też prawda) ale o to, że 3 część przekreśla 1 i 2. Autorka dosłownie zamordowała rozwój postaci a fabuła kompletnie nie łączy się z poprzednimi częściami. Rozumiem, że chodziło pewnie o pokazanie jak ludzie mogą nas rozczarować, ale takie zmiany nie biorą się znikąd ( również w życiu!). Nie ma żadnego logicznego powiązania między poprzednią a nową częścią. Niestety, byłam pewna że do książek wrócę nie raz, ale znajomość zakończenia odrzuca mnie nawet od części 1 i 2. Moje książki idą na sprzedaż. Plus za to, że książka szybko się czyta i wciąga.

Jestem skonsternowana tą częścią. Niestety przy publikacji okładki domyślałam się że nastąpi takie zakończenie... Jeśli chodzi o moją opinię do pierwszych dwóch części wrócę z przyjemnością,a trzecia... No cóż to nie książka dla mnie🤷‍♀️Wydaje mi się że to jest jakiś żart. Po prostu do mnie nie przemawia i pierwszy raz od długiego czasu miałam problem z przeczytaniem książki. Jednak aby się przekonać jakie uczucia ożywi należy samemu po nią sięgnąć. Dodatkowa ⭐jest z czystej sympatii dla Blanki.

2 pierwsze części były OK, czekałam na 3 część i się zawiodłam. To co autorka wymyśliła jest niewyobrażalne... zamiast ratować coś co było między nimi zabiła to. Czy od razu wymieniamy wszystko na lepszy model, czy może staramy się naprawić wszystko i poskładać. Książka oderwana od rzeczywistości. Główna bohaterka to materialistka jakich mało... dramat to mało powiedziane. Szkoda czasu, pieniędzy i energii na czytanie tej książki.

Po przeczytaniu pierwszych dwóch książek niestety trzecia jestem rozczarowana, w głowie ułożyłam sobie już scenariusz a tu wszystko wywraca się do góry nogami. Książkę czyta się jak pierwsze dwie szybko i z ciekawościa jednak jeżeli ktoś jak Ja liczy na szczęśliwe zakończenie Laury i Massimo to się rozczaruje lub miło zaskoczy odmiana... Przeczytasz to się dowiesz

Jestem bardzo rozczarowana. Po połowie książki zdecydowałam że już nie chce jej czytać bo straciła sens.

Po Przeczytaniu trylogii mam bardzo mieszane uczucia, całkowicie inne zakończenie niż się spodziewalam niby to fajne ale jednak czuje niedosyt. Nagły zrot akci o 180 stopni niby wielka Miłość i namiętność ale jednak nie. Laura zostaje postrzelona Massimo wybiera kto ma żyć wybiera Laurę chociaż jak dla mnie to i tak nie dało się raczej uratować maleństwa bo to był z tego co pamiętam 4 miesiąc więc i tak by się nie udało ale to nie istotne. Po wyjściu ze szpitala główna bohaterka wpada w depresję, zaczyna myśleć o Nacho chociaż to on ja postrzelił ona o nim fantazjuje nie wie sama czego chce, później nagle zaczyna wracać do życia oczywiście zaczyna pić, robić zakupy i coraz bardziej oddalają się z mężem od siebie. Massimo też jest w rozpaczy zaczyna pić, brać narkotyki i jest całkiem inna osoba, ja rozumiem że to był dziwny związek od początku wielki Massimo ma wizję i musi odnaleźć swoją jedyna i ja więzić i zrobić jej dziecko bez jej wiedzy, szybki ślub ledwo co się znali,ciągle kontrolę można wręcz mieć wrażenie że to chorobliwa kontrola nad jej życiem i wszystko ma być tak jak on chce i ona ma mało do powiedzenia , fakt jest t chore według mnie ale ona się na to godziła i nagle robią z niego wielkiego tyrana i już jej nie kocha to się kupy nie trzyma. Autorka pewnie chciała pokazać ze można udawać miłość żeby tylko zostawić przy sobie swoją obsesyjna miłość i mieć nad nią kontrolę i nie oddać jej nikomu, ciekawi mnie też fakt dlaczego chciał mieć tak bardzo to dziecko czy chodziło o to żeby mieć swoje następcę czy też kontrolę nad Laura tego się nie dowiemy, brakuje mi też jakiegoś wątku o psychologicznym aspekcie Massimo gdzie było by pokazana jego psychika jak on to widzi dlaczego taki jest, czy tyko udawał to że ja kocha a tak naprawdę był chory na jej punkcie i ma być tylko jego czy jednak śmierć syna go tak zmieniła tego się nie dowiemy a szkoda bo to by napewno troszkę przybliżyło do głównego bohatera bo tak na prawdę wiemy o nim mało. Laura niestety robi się coraz gorszą rokapryszona sama nie wie co chce, wiąże się Nacho, płatnym zabojca jak by ją to kręciło i znowu się pakuję w to samo z tym że on bardziej o nią dba w sumie nawet go polubiłam chociaż to nie mój typ wolała bym żeby to był ktoś podobny do Massimo a najlepiej jak by to był zwykły chłopak nie związany z Mafia i całkiem nowe życie. Układa sobie z nim życie mają dziecko i jest piękna sielanka. Niby jest to ok bo jest szczęśliwa i sie uwolniła od męża tyrana który zaczął ja gwałcić itd ale to dla mnie się kupy nie trzyma ta jego przemiana w złego, daje jej swój majątek, daje jej wolność i okazuje serce a przecież był taki zły coś tu jest nie tak. Myślę że jednak autorja mogła dać im szanse na miłość Laura powinna zrozumieć po romansie ze kocha tylko Meza a Massimo by się ogarnął i zmienił dla niej to są w końcu głowni bohaterzy oni powinni być razem, pozbierać się po śmierci ich dziecka i na nowo założyć rodzinę mimo wszystko. Nakręcili film niby wielka miłość, a tak na prawdę to wszystko ściema jeszcze na walentynki no masakra jakaś nie wiem jak oni zrobią ta część ale dla mnie to masakra obiety pokochaly Massimo to jak między nimi iskzylo jak się dopełniali mogli na prawdę zrobić z niego dobra postać który pod wpływem miłości się zmienia i dać im szanse chociaż by dla tego właśnie na potrzeby filmu. Na prawdę się zawiodłam wiele osób na pewno czuje tak samo

"365 dni" i "Ten Dzień" były tego czego potrzebowałam. Nieskomplikowane, wciągające, intrygujące. "Kolejne 356 dni" też poniekąd takie jest, z jedną bardzo istotną różnicą - nastąpiło totalne zniszczenie kreacji głównych bohaterów. Czytając, ma się wrażenie, że jest to osobna książka, a nie pozycja kończąca trylogię. Żeby usprawiedliwić nagły zwrot akcji (niezbyt zresztą logiczny), głowie sycylijskiej mafii autorka nadała same najgorsze cechy, zaczynając od kłamcy, kończąc na chorym psychicznie. Na pierwszy plan Lipińska postawiła bohatera, który chyba nie do końca na to zasługiwał, a co najgorsze, został wykreowany w sposób mało interesujący, żeby nie użyć słowa nudny. Wiele scen jest przesadzonych i nie posiada większego sensu. Nie bardzo też rozumiem dlaczego na siłę została przerwana historia, którą pokochały kobiety w całej Polsce. Nie powiem, że książka jest zła - jest ciekawa, niestety wywołuje smak małego rozczarowania. Cukierkowo-lukrowe zakończenie również pozostawia wiele do życzenia, nie mówiąc o tym, że do złudzenia przypomina pomysł E.L James na zamknięcie trzytomowej serii. Blanka Lipińska obiecała przy tej książce wielką zabawę - niestety niektórzy mogą mieć po niej lekkiego kaca.

Książka jak każda inna, ta część dla mnie to nic specjalnego, poprzednie to petardy. Ostatnia w moim odczuciu, to czysty przejaw Syndromu Sztokholmskiego. Może Laura potrzebowała zmiany na lepszego terapeutę, ale za mało czasu poświęciła na terapię, może tarapia dla par, której sama przecież była zwolenniem? Reszta wątków 3 części dla mnie to ogólny kosmos nie pasujący do poprzednich, tak mocno zarządzający temu co wcześniej, że aż nie realny. Niemniej autorce należą się duże ukłony, za bardzo interesującą historię.

Nie rozumiem co tak bardzo podoba wam się w tej książce? Przez pierwsze dwie części główni bohaterowie potrafili poradzić sobie ze wszystkim, a w trzeciej to obcy dla siebie ludzie. Ok, ok rozumiem że życie jest przewrotne, ale 500 stron to za mało po tak poważnych przejściach na obrucenie ich zachowań o 180 stopni. Pisze tak nie ze względu na zakończenie, którego większość z nas się nie spodziewała bądź nie chciała, ale ze względu na brak poważnego dialogu mieczy głównymi bohaterami.

Kompletny zawrót głowy, który niestety ale nie przypadł mi do gustu. Dwie pierwsze części były niesamowite i nie spodziewałam sie takiego zakończenia. Każdy żył miłością Laury j Massima, wiec uważam ze 3 cześć, która miała być najlepszą częścią stała sie najgorsza. To w jaki sposób autorka przedstawiła Massima jest karygodne. Zrobiła z niego potwora, a przecież to właśnie jego pokochaliśmy. Nie polecam 3 części

Przeczytałam wszystkie książki Blanki, czy ta podoba mi się najbardziej odpowiedź brzmi nie, czy jest to zła książka też nie. W tej części zabrakło mi Massimo wydaje mi się że gdybyśmy zobaczyli też co on czuje i myśli książka byłaby dużo lepsza, mielibyśmy jakiś podgląd na to jak staje się tym potworem a nie tylko wersje Laury

Książka ogólnie na plus. Tylko nie mogę tego przeżyć dlaczego autorka z tego Massima zrobiła takiego potwora. Przecież w poprzednich częściach aż miło się czutalo, ta trzecia mi jakoś nie leży, bo Massimo z Laura powinni być razem forever :) nie mogę przeżyć tego Massima, no nie mogę. Ale sumujac, książka jest super.

Lipińska ma racje nie możemy zdradzić zakończenie zgadzam się w 10000% ale powiem tylko tyle 1 cześć najlepsza jak dla mnie !! Daje tylko 3 gwiazdki bo liczyłam na inne finał ! Tak wiem to był wybór pisarki co się będzie działo na końcu ale jako czytelnik mam tez prawo do opini !!!

Tu już troszkę się rozczarowałam. Pomimo tego, że pochłonęłam książkę w kilka godzin bo równie dobrze się czyta jak pozostałe części. Jednak autorka dała za dużo zwrotów akcji. Jednak faktem jest to, że chyba nikt się nie spodziewał, że tak potoczą się losy bohaterów.