Kolęda na cztery ręce (okładka  miękka)

Refleksyjna, a nawet smutna historia. Zupełnie nie świąteczna i na próżno szukałam świątecznego nastroju do samego końca. Można ją polecić na każdą porę roku, może na Dzień Babci, albo Walentynki, a nawet Święto Zmarłych. Znam wszystkie książki pani Nataszy Sochy, jej powieści kupuję w ciemno i cenię ich piękny język i styl, ale tym razem jestem rozczarowana. Za dużo filozofowania w potocznej mowie, postaci nieco płaskie, a przesłanie zbyt oczywiste. Odkładam na półkę i czekam na kolejne pozycje autorki.

Jak na książkę Pani Nataszy to szału nie ma , przyznam , ze jestem jej mega wierna fanka , uwielbiam styl , książki świąteczne zawsze „połykałam „ a ta taka sobie , jak na styl autorki to szału nie ma , niby fajna ale to nie to co zawsze

Fatalna książka. Pierwsza tak tragiczna tej autorki. Myślałam, że nie dotrwam do końca. Nie polecam! Bardzo się zawiodłam...

Dzisiaj przychodzę do Was z recenzją pierwszej przeczytanej świątecznej książki w tym roku i oficjalnie otwieram sezon na Last Christmas! Nie wiem jak Wy, ale ja z pierwszym śniegiem całkowicie nastroiłam się świątecznie, a „Kolęda na cztery ręce” jeszcze bardziej mi w tym pomogła! ❄️„Kolęda na cztery ręce” to przepiękna i ciepła opowieść o międzypokoleniowej przyjaźni, która połączyła dwie całkiem odmienne dusze. Paulina jest młodą dziewczyną, która twardo stąpa po ziemi i po drodze zgubiła gdzieś „ducha świąt”. Dodatkowo aktualnie przeżywa rozstanie i jest przekonana, że wszystko dzieje się na przekór jej myśli. Pani Maria z kolei, to przeurocza staruszka, która stara się czerpać z życia pełnymi garściami i próbować coraz to nowszych form rozrywki. Jak możecie się domyślić z takiej znajomości wyniknie mnóstwo, zarówno zabawnych, kłopotliwych, jak i wzruszających sytuacji. ❄️Jestem zauroczona! To idealne słowo, które opisze mój stosunek do tej książki! Zarówno podczas lektury, jak i po jej skończeniu, po prostu nie mogłam przestać się uśmiechać! Ta historia jest definicją wieczoru z gorącą herbatą, kocykiem i najlepiej jeszcze śniegiem za oknem! Niesamowicie ciepła i komfortowa na pewno roztopi najzimniejsze serduszka i poprawi humor niejednemu z Was. Sam pomysł na adopcję dziadków na święta? No błagam, na pewno nie tylko ja uważam, że jest przecudowny! (Od razu musiałam sprawdzić, czy coś takiego rzeczywiście ma miejsce) Nie da się nie kochać pani Marii, która mimo swojego wieku, zaraża wszystkich dookoła pozytywną energią i uśmiechem. Na pochwałę zasługuje również świąteczny klimat, który jest tak świetnie poprowadzony, że można się poczuć jak w amerykańskim filmie! ❄️Oprócz głównego motywu dostajemy również wątek z przeszłości, który w zgrabny sposób łączy się z teraźniejszością. Co prawda już w trakcie czytania można przewidzieć jak, (a przynajmniej mi się to udało), ale w ogóle nie odbiera to frajdy! ❄️ Jeśli miałabym się do czegokolwiek przyczepić, ewentualnie mogłabym do dużej liczby mądrości zawartych w tej książce. Oczywiście wszystkie są istotne, piękne i naprawdę ważne, ale jednak zwłaszcza na początku rzucało mi się to w oczy. ❄️ „Kolęda na cztery ręce” jest idealną pozycją na rozpoczęcie świątecznego sezonu, który zbliża się do nas coraz szybciej. Pozwoli Wam na chwilę zwolnić (chociaż czyta się ją błyskawicznie, aż szkoda!) i oderwać się od rzeczywistego świata, codziennego stresu. Pozycja obowiązkowa dla każdego świątecznego fana!

Natasza Socha stworzyła bardzo ciepłą historię. W jej najnowszej powieści "Kolęda na cztery ręce" poznacie dwie kobiety, które prawdopodobnie nigdy by się nie spotkały. Mają podobne problemy, chociaż dzieli je spora różnica wieku. Jedna jest młoda, a druga w podeszłym wieku. Ta pierwsza nie trawi staruszków. Paulina ma wiele problemów. Jednym z nich jest brak życiowego celu. Dziewczyna nie wie, co chce w życiu robić. Idzie na urodziny koleżanki. Wraca pijana i ... To, co się stało później, mną wstrząsnęło. Byłam ciekawa, jak wybrnie z tej nieciekawej sytuacji. Autorka bardzo dobrze się z tą sprawą rozprawiła. Pokazała naszej bohaterce cel, chociaż początkowo Paulina ostro się temu sprzeciwiała. Śmiało mogę stwierdzić, że to, co się jej przytrafiło, było lekkim popchnięciem w dobrą stronę. Bardzo polubiłam tę bohaterkę. Każdy zasługuje na drugą szansę. Czy ją w 100% wykorzystała? Dowiecie się, czytając "Kolędę na cztery ręce". Drugą bohaterką jest pani Maria (Zośka), która została adoptowana na święta przez Paulinę. Jest to bardzo mądra kobieta, która w swoim życiu wiele przeszła. Od razu dodam, że nie jest typową staruszką. Czy obie bohaterki się dogadają? Czy obie panie się czegoś nowego nauczą? Bardzo ciekawa historia pokazująca między innymi, o co tak naprawdę chodzi w święta. Czy myślicie, że chodzi o prezenty, porządek i mnóstwo nowych potraw? Jeżeli nie znacie na to odpowiedzi, to koniecznie musicie poznać "Kolędę na cztery ręce". Pani Maria wam wszystko dokładnie wyjaśni. W całej tej książce nie brakuje dobrego humoru. Możecie śmiać się do upadłego. Zakończenie to istny wyciskacz łez. Płakałam jak bóbr. Jak myślicie ze szczęścia, czy raczej z rozpaczy? Ciekawa czytelnicza propozycja nie tylko w okresie świątecznym. Jeżeli lubicie dobre obyczajówki, to koniecznie sięgnijcie po powieść "Kolęda na cztery ręce". Ciekawa fabuła, bardzo dobra akcja i jeszcze lepsze bohaterki sprawiają, że nie można oderwać się od czytania tej historii. Przeczytałam ją dosłownie w ciągu jednego dnia. Na końcu książki znalazłam coś, czego się nie spodziewałam. 5 świątecznych przepisów niekoniecznie kulinarnych. Można je śmiało podciągnąć pod Noworoczne postanowienia. 🙂 Zapomniałabym dodać, że poznajemy życie obu kobiet. Poznajemy Marię (Zośkę), jak była młodsza i Paulinę w czasach obecnych. Dzięki temu dowiadujemy się, jaka tragedia spotkała naszą starszą bohaterkę. Z całego serca polecam tę przepiękną opowieść, mommy_and_books. Ps. Warto czytać dobre książki.

Dziadkowie… och jak ja za nimi tęsknię. Tak bardzo się cieszę, że mogłam poznać całą czwórkę. Często wspominam nasze rozmowy, spotkania, czasem wygłupy… brakuje mi tego, tego ile mogłam się od nich dowiedzieć… Ostatnio to historia @nataszasocha sprawiła, że dziadkowie „pojawili się w mojej głowie” i cały czas tam są… ❤ Choć może się wydawać, że to książka świąteczna to nie Boże Narodzenie jest tutaj najważniejsze, a bliskość z drugim człowiek, miłość i wspomnienia, bo "im bardziej przyjemne są myśli co było kiedyś, tym lepsze jest nastawienie do teraźniejszości". Paulina nie może ułożyć sobie życia, odnaleźć radości w codzienności i polubić samej siebie w stu procentach, a do tego musi naprawić błąd jaki popełniła. Aby „odpokutować” swoje przewinienie zobowiązana jest do spędzenia grudnia z panią Marią, starszą kobietą. Czy obie panie będą potrafiły porozumieć się mimo bariery wiekowej, a może okaże się, że są sobie bardzo bliskie? Początek historii zaczął się można powiedzieć zwyczajnie, ale z każdą stroną, kiedy poznawałam kolejne sekrety tej opowieści, kiedy sama zaprzyjaźniałam się z panią Marią i Pauliną w moich oczach pojawiało się coraz więcej łez. Wydarzenia z tu i teraz, opisy spotkań Pauliny i Pani Marii przeplatane są pewną historią sprzed wielu lat, historią Zośki i Franka, piękną, ale też bardzo bolesną. Długi czas zastanawiałam się, dlaczego autorka o nich wspomina, czy ma to jakiś związek z teraźniejszością… finał sprawił, że jednocześnie moje serce rozpadło się wiele kawałków z żalu, ale z drugiej strony płakałam ze wzruszenia, bo takich historii nie ma wiele, tak niesamowitych, niezwykłych, pełnych miłości… Morał jest jeden: kochajcie miłością prawdziwą i dbajcie o siebie nawzajem. Nie zapominajcie o swoich nestorach: „zawsze wydawało mi się, że liczy się tu i teraz. Ale przecież bez tego, co było kiedyś, jesteśmy w pewnym sensie niekompletni. Przecież nie wzięłam się z powietrza, jestem częścią nie tylko moich rodziców, ale również ich przodków.”

Czy byłabyś/byłbyś w stanie adoptować babcię? Jedna nieprzemyślana decyzja może na zawsze odmienić nasz los. Boleśnie przekonała się o tym Maria, której urażona w młodości duma przekreśliła szansę na szczęście u boku ukochanego. Jesienią życia na swojej drodze spotyka Paulinę, dla której ostatni rok nie był sprzyjający. Po trudnym rozstaniu dziewczyna ma złamane serce, a do jej drzwi coraz częściej puka samotność. Teraz jeszcze zmuszona jest spędzać czas z dojrzałą podopieczną fundacji, w której pracuje, a przecież wcale nie przepada za starszymi ludźmi. Ten grudzień zapowiada się naprawdę fatalnie! Sprawy komplikują się jeszcze bardziej, gdy Paulina odkrywa, że z Marią łączy ją o wiele więcej, niż mogła przypuszczać. Poznając historię nowej znajomej, zaczyna uświadamiać sobie, co tak naprawdę jest ważne. Czy dzięki temu uda jej się zawalczyć o życie, jakiego pragnie? Fabuła książki opiera się właśnie na adopcji. Paulina, po pewnym życiowym wybryku, dostaje za zadanie adoptować Marię. Początkowo niechętnie, z czasem chętnie odwiedza kobietę. Natasza Socha to polska autorka znana z poruszania wszelakich problemów w książkach. To jest moja druga książka od niej, którą przeczytałam. Książka z pozoru jest lekka, ale jej środek jest ciężko jak cegła. Maria uświadamia adopcyjnej wnuczce, że nie warto wiele myśleć, przejmować się. Warto brać życie za rogi. Podejście Marii jest niezwykle pouczające. Jak sama nas nakierowuje: im mniej myślimy, tym jesteśmy szczęśliwsi. Coś w tym jest, prawda? Moim zdaniem kwintesencją tej książki nie jest zakończenie, a to, co jest nam przekazane. Nadchodzą Święta. Czas zadumy, spokoju i rodziny. Czas niejednokrotnie spędzany ze starszymi członkami rodziny. Warto się zatrzymać, usiąść i posłuchać co mają nam do powiedzenia. Czasem w ich słowach ukryte są całe skarby świata.

To było moje pierwsze spotkanie z twórczością Małgosi Sochy i uważam je za bardzo udane. A bałam się tej pozycji, nie tylko ze względu na autorkę, której nigdy wcześniej nie znałam ale także dlatego że niespecjalnie czytam powieści świąteczne. Och jakże się myliłam. To była naprawdę piękna, wzruszająca i porywająca historia. Dokładnie taka jaka powinna być świąteczna pozycja. Poczułam zapach i magię świąt, rodzinny klimat i emocje ludzi, którzy spędzają je samotnie. A ponadto dowiedziałam się że istnieje coś takiego jak wypożyczalnia babci i dziadków! Dziękuję za to spotkanie, dziękuję za łzy wzruszenia i za ten uśmiech, który towarzyszył mi gdy zamknęłam tę książkę. Jeżeli macie jakąś listę świątecznych książek, które musicie w tym roku przeczytać, to spokojnie możecie sobie ją dopisać na moją odpowiedzialność. Nawet nie zdążycie zauważyć kiedy będziecie już na ostatnich kartach tej powieści, a na Waszym sercu będzie jakoś tak lżej. 8⭐️. Paulina pracuje w fundacji, która zrzesza ludzi starszych i samotnych, aby następnie dopasować ich do konkretnych rodzin. To dobre rozwiązanie dla tych, którzy mają dzieciaki, ale nie mają już rodziców. Taki oto uroczy staruszek może pokochać małego brzdąca i stać się dla niego prawdziwą babcią i dziadkiem. Ale żeby to się udało, trzeba ich bardzo dobrze sparować. I właśnie tym zajmuje się Paulina, w której życiu ostatnio nic się nie układa. Gdy musi odhaczyć prace społeczne okazuje się, że staje się „wnuczką” dla pewnej staruszki. I tak zaczyna się ich przyjaźń. Dzięki tej młodej dziewczynie Maria przypomina sobie o swojej wielkiej miłości i opowiada jej swoją historię. Paulina zaczyna rozumieć co tak naprawdę w życiu jest ważne i próbuje posklejać swoje złamane serce.

Moim zdaniem "Kolęda na cztery ręce" to wzruszająca i mądra książka z gatunku tych wartościowych, empatycznych i pobudzających do refleksji. Czy często myślicie o przemijaniu? O tym jak życie pędzi, jak okazje przelatują nam koło nosa, a "Żaden dzień się nie powtórzy, nie ma dwóch podobnych nocy, dwóch tych samych pocałunków, dwóch jednakich spojrzeń w oczy "! Trzeba delektować się wszystkim, co nas spotyka ! Przede wszystkim autorka pochyla się nad starością . Została tutaj opisana piękna idea - wypożyczalni babć i dziadków. Czasem jest tak, że w rodzinach brakuje najstarszego pokolenia, a dzieci mogą mnóstwo się od niego nauczyć. Więź międzypokoleniowa, niezachwiane wartości, tradycja, szacunek do osób w podeszłym wieku to przecież ważne fundamenty społeczeństwa. Paulina pracuje w fundacji, która łączy w pary odpowiednich ludzi, którzy mogą sobie wzajemnie pomóc. Przyszywane babcie i wnuki łączy w pary. Gdy sama popada w konflikt z prawem w ramach " kary" ma "adoptować sobie babcię ", starszą panią z którą będzie spędzała czas, rozmawiała i jej pomagała. Początkowo jest nastawiona sceptycznie ... Ale Pani Maria to dość ekscentryczna osoba ! Mamy tutaj dwie historie, jedną współczesną a drugą z przeszłości, które łączą się ze sobą. Czyta się lekko, mimo że porusza tak ważne tematy. Nie brakuje humoru, ale i zadumy, gorzkiej prawdy o życiu, ale także nadziei! Świąteczna, ciepła, klimatyczna, taka która sprawia, że na duszy robi nam się cieplutko, troski ulatują a serce szepcze 'Łap chwile '! I łezka się w oku zakręciła ♥️ jeśli szukacie świątecznej powieści ( nie jest to romans ) polecam Wam właśnie tę!

Urzekająca powieść w świątecznym klimacie ❤️ Moje pierwsze spotkanie z autorką i wiem już, że na pewno nie ostatnie. Koniecznie muszę nadrobić inne powieści. Kolędę na cztery ręce przeczytałam w jeden dzień, co samo już świadczy o tym, że książka jest naprawdę bardzo dobra. ~ Paulina pracuje w fundacji i zajmuje się czymś w rodzaju adopcji babć i dziadków dla swoich podopiecznych rodzin, które nią mają już dziadków. Młoda kobieta popada w konflikt z prawem i w ten oto sposób musi zapłacić grzywnę i odbyć prace społeczne. Za wstawiennictwem swojego szefa będzie opiekowała się starszą kobietą w okresie przedświątecznym i w same święta. Paulina zaczyna spotykać się z Panią Marią, która okazuje się bardzo ciekawą, energiczną osobą. Maria wyjawia Paulinie swoją miłosną historię, która niestety nie zakończyła się szczęśliwie. "Kolęda na cztery serca" to powieść, która podejmuje się bardzo ważnych tematów związanych z przemijaniem, starością i docenianiem chwil. Jest powieścią przepełnioną tęsknotą za utraconą miłością i żalem za podjętą decyzją, która wtedy wydawała się odpowiednia, a zaważyła na całym dalszym życiu. Nie brakuje tu humoru, jak i momentów refleksyjnych. Jest tajemnicza i ujmująca ❤️. "Kolęda na cztery serca" to historia o tym, że nie warto ulegać emocjom i unosić się dumą. Bardzo podobał mi się kontakt między Pauliną a Panią Marią, który spowodował widoczną przemianę u młodej kobiety. Kluczem tej historii jest oczywiście opowieść Zosi i Franka, która chwyci za serca niejednego czytelnika. Polecam! Będzie idealna na nadchodzący świąteczny okres 🎅.