Kiedyś na pewno (okładka twarda)

Seria ,,Miętowa" Ewy Nowak od zawsze mi się podobało. Nigdy nie miało znaczenia to, że nie przeczytałam wszystkich książek wchodzących w skład cyklu. Sięgając po dowolną powieść za każdym razem potrafiłam się odnaleźć; bez względu na to czy była to pierwsza część, piąta czy dziesiąta. Tym razem także postanowiłam sięgnąć po twórczość Ewy Nowak. Zawsze chciałam nauczyć się tańczyć, jako małe dziecko marzyłam o sali baletowej, lecz nigdy nie miałam okazji, czasu bądź odpowiedniej motywacji. Gdy dowiedziałam się, że jedna z głównych bohaterek tańczy, byłam już pewna, że to książka dla mnie. Pozostało jedynie ją przeczytać. Ewa Nowak jest przede wszystkim autorką felietonów, opowiadań, ale przede wszystkim wielu wspaniałych książek dla dzieci i młodzieży. Jej twórczość podsyła nam wiele pomysłów, np. ,,Jak radzić sobie w domu z rodzicami.", dzięki swoim pomysłom daje nam pociechę, nadzieję na lepszą przyszłość. W swoich powieściach odnosi się do takich wartości jak uczciwość, miłość, przyjaźń, szacunek oraz szczerość wobec siebie samego, ale także i innych. Uświadamia nas, że życie jest pasmem wzlotów i upadków, radości i łez, zła i dobra. Główne bohaterki wykreowane przez Ewę Nowak nie różnią się od nas, typowych ludzi; żyją, chodzą do szkoły, mają swoje pasje, a także i problemy, ich życie jest pełne niespodzianek zarówno tych dobrych jak i złych. Kamila jest tancerką, mistrzynią Polski, sporą część swojego życia od małego dziecka poświęca na próby i taniec w związku z czym nie ma czasu na spotkania ze znajomymi i naukę, stawianie rytmicznych kroków na parkiecie jest całym jej światem. ,,Życie to taniec. Nie przesiedź go pod ścianą." Kolejnym jej szczęściem jest ukochany, chłopak Artur. Mimo tego, że Kamila nie poświęca wiele czasu znajomym, koleżankom, lecz wszyscy mogą powiedzieć, że ją lubią. Tak samo jest z jej urodą, ludzie uważają, że jest bardzo ładną dziewczyną. Idealna, wkurzająca bohaterka? Nic bardziej mylnego! Polubicie ją, gdy tylko się z nią zapoznacie. Zaś Dorota, jej najlepsza i przez długi czas jedyna przyjaciółka Kamili; jest jej całkowitym przeciwieństwem. Znajomi, a nawet jej bliscy nie widzą w niej piękności, wprost przeciwnie wytykają liczne wady, które w niej widzą. ,,Zawsze dostajemy od życia nie to, czego chcemy." Zdecydowanie to ona ma ciężej w życiu niż jej przyjaciółka. Jej rodzice rzadko pojawiają się w domu, częściej dzwonią ze zdawkowymi słowami. Mieszka z siostrą i babcią, co jest ciężkim przeżyciem, gdyż nie jest najlepiej ich z relacjami. Jednak mimo wszystko jedno jej wyszło, jest mistrzynią języka angielskiego. Ewa Nowak ukazuje nam przede wszystkim codzienność, nie tę nudną, lecz ciekawą z nietypowymi zwrotami akcji, dodającymi nietypowy smaczek do historii. Oprócz życia, które znamy widzimy bohaterów w pełni poświęcających się pasji. Czytając byłam tym oczarowana, chciałam wskoczyć w karty książki i żyć tak jak postacie wykreowane przez autorkę. Ta historia była pełna wdzięku, ale także złych uczynków i kłamstwa. ,,Nie otwierajmy złu drzwi, bo potem tak strasznie trudno je zamknąć." Bawiłam się jak na rollercoasterze. Ukazała mi, że ciężko komukolwiek zaufać, zawsze może najbardziej nas zniszczyć bliska osoba. Mimo to wiem, że z każdej sytuacji jest jakieś wyjście, czasami dobre, momentami też złe, lecz zawsze możemy się przełamać i zacząć ponownie żyć. Książki nie tworzy pięćdziesięciu bohaterów, lecz około piętnastu, dzięki temu autorka mogła lepiej się skupić na kreowaniu ważniejszych postaci. Poznajemy ich bardziej, lepiej dostrzegamy problemu kierujące nimi. Co mi się nie podobało? Ze smutkiem muszę przyznać, że była to narracja trzecioosobowa, lecz to moje osobiste zdanie, do podobnych historii wolę użycie pierwszoosbowej. Ale to piękne wydanie muszę pochwalić, jest czym zachwycić oczy. Mam nadzieję, że wyjdzie spora część serii, jeżeli tak to postaram się ją skolekcjonować. Nadal, pomimo upływu lat nie mogę zrozumieć dlaczego Ewa Nowak jest tak mało znaną polską pisarką młodzieżówek. Jej książki są pełne treści, rad, a także wielu mądrych słów. Przez lata dzięki autorce wiele się z nich nauczyłam. Bardzo dziękuję autorce, że wciąż pisze.

NA PEWNO NIEZŁA Wydawnictwo Prószyński nie zwalnia tempa i idąc za ciosem serwuje nam wznowienie kolejnej powieści Ewy Nowak. Tym razem jest to „Kiedyś na pewno”, historia będąca czymś na kształt spin-offa „Ogona Kici”, jeszcze jedno udane dzieło w dorobku pisarki, jednak z jej książkami już tak jest, że wystarczy przeczytać jedną, by znać całą jej twórczość. Co nie znaczy, że nie chce się sięgać po kolejne – czego jestem najlepszym dowodem – i nadal dobrze się przy tym bawić. O czym opowiada „Kiedyś na pewno”? O dwóch przyjaciółkach, które są tak bardzo od siebie różne, jak bardzo wzajemnie siebie przypominają. Kamila i Dorota to dwie licealistki, dziewczyny jakich wiele, żyjące w okresie, który w ich życiu jest odpowiednikiem ciszy przez burzą. Pierwsza z nich jest piękna, na dodatek zajmuje się tańcem, jest w tym znakomita, ale dawna pasja gdzieś z niej uciekła i dziewczyna nie czuje już tego, co kiedyś. Druga daleka jest od bycia miss, przeciętna uroda, o którą nawet nie dba, masa kompleksów i brak talentów do czegokolwiek poza językiem angielskim. Co je łączy? Poza przyjaźnią rodzinne problemy, które mają wielki wpływ na ich życie. Rodzice Kamili ciągle się kłócą i robią sobie na złość, ich związek jest bliski rozpadowi, a dziewczyna stara się jakoś bezpiecznie lawirować między nimi. Przez to wszystko stała się bardzo dojrzała, ale czy nie nazbyt i nie przedwcześnie? Dorota nie ma takich kłopotów – przez pracę jej matka i ojciec praktycznie nie bywają w domu. Nastolatka, wraz z siostrą wychowywana przez babcię, ma z nimi kontakt głównie telefoniczny, co też nie pozostało bez wpływu na nią samą. Wkrótce w ich życiu pojawią się nowe problemy. Hormony nie śpią, uczucia pojawiają się i są silniejsze, niż którakolwiek z nich mogłaby się spodziewać, w końcu pojawiają się zdrady w najróżniejszych odsłonach. Jak z tej potyczki z życiem wyjdą obie nastolatki? Czy rzeczywistość złamie je jeszcze bardziej, czy wzbogaci o nowe doświadczenia i nauczy czegoś o świecie i nich samych? Cóż, Ewa Nowak, jak zresztą wielu pisarzy, ma tendencję do ciągłego powielania właściwie tego samego schematu i tak też jest w tym przypadku. Każda jej książka to dokładnie ten sam szkielet obleczony częściowo jedynie w nieco inną skórę niż dotychczas. Styl jest więc taki sam, problemy z rodzicami też nie zmieniają się bardziej, niż w obrębie jasno wytyczonych granic, a charaktery postaci i ich błędy pozostają niezmienne, nawet jeśli przeniesione zostały na inny grunt. Dla niektórych będzie to pewnie duży zarzut, dla innych plus, bo sięgając po książki pisarki oczekują konkretnych rzeczy i właśnie je dostają. Dla mnie „Kiedyś na pewno” to udana kopia innych dzieł Nowak, udana, bo porusza interesującą i ważną tematykę zdrady w najróżniejszych tego słowa znaczeniu, co w dzisiejszym świecie, szczególnie młodych ludzi, wydaje się bardzo istotne. Dydaktyzm nie jest tu nachalny, wnioski skłaniają do zastanowienia się nad poszczególnymi kwestiami, a całość czyta się naprawdę dobrze, bo powieść napisana jest lekko, prosto i przyjemnie. W skrócie: dobra, wartościowa lektura dla młodzieży, z której i dorośli mogą coś wynieść. Szkoda, że zabrakło w niej nieco świeżości, niemniej nadal polecam. Wciąż warto.

Kamila od najmłodszych lat trenowała taniec; zdawało się nawet, że jest on całym życiem dziewczyny. No i trzeba także wspomnieć o Arturze, jej romantycznym chłopaku, który każdą wolną chwilę poświęca na słanie jej słodkich smsów. Jednak gdy na jednym z wyjazdów poznaje Maćka, zwanego przez nią Waligórą, jej sposób patrzenia na świat diametralnie się zmienia... Dorota, jej przyjaciółka, ma o wiele więcej powodów do narzekań- a przynajmniej w jej własnym mniemaniu. Za chuda, za brzydka, za krzywa, bez planów na przyszłość, oryginalnego hobby, z wiecznie podróżującymi rodzicami... multum spraw, które poszły nie tak. Może dlatego decyduje się na krok, o jaki nikt by jej nie podejrzewał... Młodzieńcze zauroczenia, chwile zwątpienia, ale i prawdziwa, szczera przyjaźń- to, co na pewno spotkacie w tej książce. Mówiłam (pisałam) to już wielokrotnie, ale powtórzę po raz kolejny- kocham książki pani Ewy Nowak. Jestem przeszczęśliwa, że wydawnictwo postanowiło wznowić ich druk, dzięki czemu z dumą mogę je ustawiać na swojej półce, jak również dzielić się z innymi. Bo książki tej polskiej autorki warto czytać. Lektury spod pióra pani Ewy są niezwykle lekkie, choć opowiadają o poważnych sprawach. Tym razem fabuła skupia się wokół Kamili. Mimo że tak wiele lat poświęciła na nieustanne treningi, przez co właściwie nie miała życia towarzyskiego, w końcu powiedziała sobie STOP. I zaczęła żyć, tak po prostu. Jednak... daleka jest droga od szczerego przyznania przed sobą oraz innymi, że odwieczna pasja tak naprawdę była tylko "zabijaczem czasu" do kłamstwa. Ot, takiego malusieńkiego, tyciego wręcz... nikt przecież na nim nie ucierpiał, prawda? A Dorota? Ta, która uważa, że cały świat sprzysiągł się przeciwko niej? Po cichu zazdrości Kamili tego, czego jej samej brak. Nie rozumie, nie słucha, nie przyjmuje punktu widzenia drugiej osoby. No i jeszcze ta sprawa... można się bardziej pogubić? Co jak co, ale książki pani Nowak czyta się bardzo szybko. Jak już wspomniałam, historie są lekkie, mimo że dotyczą ważnych spraw. Dlatego też polecałabym je i nastolatkom, i ich rodzicom. Nie ważne, czy masz lat piętnaście, czy czterdzieści- literackie dzieci tej autorki pochłoną Cię w całości!