Kiedy spadnie pierwszy śnieg (okładka miękka)

Recenzja z Instagrama Pisane z uśmiechem @pisanezusmiechem Do 1 kwietnia jeszcze daleko, ale Autorka powieści i wydawnictwo robią czytelnikom małego psikusa tytułem i okładką tej książki. Przyznacie bowiem, że sugerują one typowo zimową lekturę? Tymczasem akcja toczy się tu przez większość czasu również i w inne pory roku. Za to kiedy już spadnie pierwszy śnieg, wydarzy się... Co? Tego Wam oczywiście nie zdradzę! Sięgnijcie sami po historię Hanny i Kajetana, by przekonać się, co im przyniesie biały puch. A sięgnąć naprawdę warto! Przyznam szczerze, że świetnie się bawiłam przy tej powieści. Liczyłam na ciekawą, napisaną sprawnie i ze smakiem historię z przyjemnymi bohaterami - i właśnie to dostałam.  Mamy tu do czynienia z klasyczną powieścią obyczajową o wyraźnie zarysowanym tle społecznym. Hania i Kaj to przedstawiciele pokolenia zbliżającego się do trzydziestki. Pochodzą z dwóch różnych światów, niosą na swych ramionach różne bagaże doświadczeń i najprawdopodobniej nigdy nie zwróciliby na siebie uwagi ani nawet nie mieliby szansy się spotkać, gdyby los nie przeciął ich dróg w pewnym małym miasteczku. Mieszkający w osobliwej leśniczówce Kajetan decyduje się pomóc sąsiadce, która na dzień dobry w nowym domu  wpadła w tarapty. Jak można się spodziewać, będzie to pierwsze, ale nie ostatnie spotkanie tej dwójki. Przed nimi stopniowe poznawanie się lepiej i odkrywanie swoich sekretów, okraszone pysznymi domowymi ciastami Hanki, pewną szaloną mistyfikacją i...sami zobaczycie, czym jeszcze! Ogromnym plusem powieści Beaty Majewskiej jest to, że główni bohaterowie zwyczajnie dają się lubić. Nie są to kryształowe osobowości - i Hania, i Kaj mają swoje wady, zdarza im się błądzić, i moim zdaniem właśnie to paradoksalnie przekłada się na sympatię do nich. Ileż można czytać o postaciach bez skazy, które nigdy się nie mylą? Takich ludzi nie ma 😉 Nasi protagoniści zostali wykreowani z zachowaniem autentyczności, dzięki czemu ich problemy i wątpliwości są dla czytelnika zrozumiałe, a oni sami stają się bliscy. Trzymałam kciuki za oboje, żeby skutecznie rozprawili się z dręczącymi ich demonami. Nie bez powodu Kaj nosi takie imię, budzące skojarzenie z baśniowym chłopcem o sercu skutym lodem przez Królową Śniegu . Cy Hani uda się przebić przez mur i dotrzeć do są serca Kaja, mocno kiedyś skrzywdzonego? A czy on znajdzie właściwą drogę do poturbowanej przez życie sąsiadki? Kolejnym atutem tej historii jest ukazanie stopniowego oswajania się bohaterów i rodzenia się przyjaźni między nimi. Jeśli czujecie przesyt opowieściami, gdzie od pierwszego spotkania grzmią pioruny i para ląduje w łóżku, to będziecie zadowoleni - w "Kiedy spadnie pierwszy śnieg" tego nie znajdziecie. Będzie natomiast realistycznie ukazane budowanie więzi, która chwyta za serce. Zresztą w trakcie lektury pewnie nie raz poczujecie drżenie serducha. Na przykładzie swoich protagonistów, jak również postaci drugoplanowych, autorka porusza bowiem kilka istotnych kwestii, które momentami szczerze poruszają. Żeby jednak nie było zbyt refleksyjnie i sentymentalnie, w powieści nie brakuje zgrabnego poczucia humoru, a bezapelacyjną gwiazdą drugiego planu jest Pan Grey, który wybitnie wkradł się w moje łaski. Z czystym sumieniem mogę polecić "Kiedy spadnie pierwszy śnieg" wszystkim spragnionym przyjemnej lektury, w której emocje i uczucia wiodą zdecydowanie prym. To było moje pierwsze spotkanie z twórczością Beaty Majewskiej i z pewnością mogę je zaliczyć do spotkań udanych. Dziękuję wydawnictwo Jaguar za egzemplarz recenzencki i możliwość przeżycia tej literackiej przygody.

Hanna Górska przeszła nieciekawą sytuację z byłym już mężem. Teraz próbuje stanąć na nogi. Nowe miejsce ma być nowym startem, nowym życiem... Kajetan Podolski również doświadczył sytuacji, która w powiem sposób zamknęła jego serce na miłość. Przez to stał się nieufny i podejrzliwy... Czy dwoje poturbowanych przez życie ludzi znajdzie wspólny język? Czy tajemnice i sekrety skrywane w swoich sercach nie okażą się być przeszkodą nie do przeskoczenia? Czy czyhający na swą kolej biały puch okaże się być początkiem? Jestem fanką autorki. Na swej półce mam wszystkie dotąd wydane powieści. Każda z nich jest inna. Indywidualna i wyjątkowa. Jak dotąd się nie zawiodłam, więc z przyjemnością sięgam po kolejne premiery Beaty. Tym razem powieść ze śniegiem w tle. Z białym puchem, który niesie zwiastun zmian. Powiem Wam szczerze, że to nie jest typowo zimowa historia. Nie nastawiajcie się na wszędobylskie zimno i biel. Na ten klimat i atmosferę. To raczej taka historia życiowa. Skupiona na radzeniu sobie w nowej rzeczywistości, kiedy to cały czas w umyśle i pamięci tkwią wydarzenia z przeszłości. Szczególnie, kiedy nie ma się wsparcia najbliższych. Oj, główna bohaterka nie miała lekko. Hania to dobra kobieta. Z sercem na dłoni. Empatyczna, skromna, naturalna. Nie jest harpią czekająca na dogodny moment by uszczknąć sobie swoją dolę. Jest prawdziwa. Fakt, że szczera, może do bólu ale mi to nie przeszkadzało. Nie grała, nie zakładała masek. Bardzo fajna postać. Ciekawa, ciepła, taka zwyczajna. Nie przekoloryzowana. A Kaj? Oj, ten to potrafi podciąć skrzydła. Gburowaty, oschły, podejrzliwy i ponury. Zdolna złota rączka, czym mnie zaskoczył. Natomiast w miarę przekręcania kartek wypływały kolejne plusy. Okazał się finalnie troskliwy, zabawny, czuły i nawet romantyzm się znalazł. Zacierałam łapki na ich znajomość. Na to, w jakim kierunku będzie ona rozwijać. Co zniesie im nawzajem do życia. A było bardzo zabawnie. Świetny humor, genialne teksty. Momentami ubaw po pachy. Uśmiech mi towarzyszył praktycznie przez całą powieść. Znalazły się też chwile zwątpienia. Chwile smutku, lęku, niesprawiedliwości. Lektura trzymała w niepewności i napięciu. Oczywiście sceny miłosne były i rozpalały oraz wyzwalały ogień. Naszpikowane emocjami, tak jak cała historia. O ile główna para bohaterów bardzo mi się podobała, tak eks męża Hani, Karola, miałam ochotę udusić własnymi rękami. Co za typ. Ale mi ciśnienie skoczyło jak czytałam jego poczynania. Same niecenzuralne słowa ciągnęły mi się na usta. Zresztą do Piotra (kolejnej męskiej postaci podnoszącej mi ciśnienie) również się nie przekonałam. Dobrali się idealnie, brrr. Najnowsza powieść autorki pertraktuje o życiu i dawaniu sobie drugiej szansy. O uchyleniu zamkniętej na cztery spusty bramy swego serca na nową znajomość. Na być może szansę na szczęście. Lekka, zabawna i przyjemna. Poruszająca istotne kwestie dotyczące związków. Ukazująca niesprawiedliwość i nieprzewidywalność losu. Jak również to, że karma powraca. Historia Hani i Kaja na każdym kroku mnie zaskakiwała i dostarczała wielu wrażeń. Emocjonalna i wciągająca od pierwszego zdania. Spędziłam z nią przyjemne chwile. Zachęcam do czytania. Warto. Polecam. Współpraca: Wydawnictwo Jaguar

Hanna Górska przeszła nieciekawą sytuację z byłym już mężem. Teraz próbuje stanąć na nogi. Nowe miejsce ma być nowym startem, nowym życiem... Kajetan Podolski również doświadczył sytuacji, która w powiem sposób zamknęła jego serce na miłość. Przez to stał się nieufny i podejrzliwy... Czy dwoje poturbowanych przez życie ludzi znajdzie wspólny język? Czy tajemnice i sekrety skrywane w swoich sercach nie okażą się być przeszkodą nie do przeskoczenia? Czy czyhający na swą kolej biały puch okaże się być początkiem? Jestem fanką autorki. Na swej półce mam wszystkie dotąd wydane powieści. Każda z nich jest inna. Indywidualna i wyjątkowa. Jak dotąd się nie zawiodłam, więc z przyjemnością sięgam po kolejne premiery Beaty. Tym razem powieść ze śniegiem w tle. Z białym puchem, który niesie zwiastun zmian. Powiem Wam szczerze, że to nie jest typowo zimowa historia. Nie nastawiajcie się na wszędobylskie zimno i biel. Na ten klimat i atmosferę. To raczej taka historia życiowa. Skupiona na radzeniu sobie w nowej rzeczywistości, kiedy to cały czas w umyśle i pamięci tkwią wydarzenia z przeszłości. Szczególnie, kiedy nie ma się wsparcia najbliższych. Oj, główna bohaterka nie miała lekko. Hania to dobra kobieta. Z sercem na dłoni. Empatyczna, skromna, naturalna. Nie jest harpią czekająca na dogodny moment by uszczknąć sobie swoją dolę. Jest prawdziwa. Fakt, że szczera, może do bólu ale mi to nie przeszkadzało. Nie grała, nie zakładała masek. Bardzo fajna postać. Ciekawa, ciepła, taka zwyczajna. Nie przekoloryzowana. A Kaj? Oj, ten to potrafi podciąć skrzydła. Gburowaty, oschły, podejrzliwy i ponury. Zdolna złota rączka, czym mnie zaskoczył. Natomiast w miarę przekręcania kartek wypływały kolejne plusy. Okazał się finalnie troskliwy, zabawny, czuły i nawet romantyzm się znalazł. Zacierałam łapki na ich znajomość. Na to, w jakim kierunku będzie ona rozwijać. Co zniesie im nawzajem do życia. A było bardzo zabawnie. Świetny humor, genialne teksty. Momentami ubaw po pachy. Uśmiech mi towarzyszył praktycznie przez całą powieść. Znalazły się też chwile zwątpienia. Chwile smutku, lęku, niesprawiedliwości. Lektura trzymała w niepewności i napięciu. Oczywiście sceny miłosne były i rozpalały oraz wyzwalały ogień. Naszpikowane emocjami, tak jak cała historia. O ile główna para bohaterów bardzo mi się podobała, tak eks męża Hani, Karola, miałam ochotę udusić własnymi rękami. Co za typ. Ale mi ciśnienie skoczyło jak czytałam jego poczynania. Same niecenzuralne słowa ciągnęły mi się na usta. Zresztą do Piotra (kolejnej męskiej postaci podnoszącej mi ciśnienie) również się nie przekonałam. Dobrali się idealnie, brrr. Najnowsza powieść autorki pertraktuje o życiu i dawaniu sobie drugiej szansy. O uchyleniu zamkniętej na cztery spusty bramy swego serca na nową znajomość. Na być może szansę na szczęście. Lekka, zabawna i przyjemna. Poruszająca istotne kwestie dotyczące związków. Ukazująca niesprawiedliwość i nieprzewidywalność losu. Jak również to, że karma powraca. Historia Hani i Kaja na każdym kroku mnie zaskakiwała i dostarczała wielu wrażeń. Emocjonalna i wciągająca od pierwszego zdania. Spędziłam z nią przyjemne chwile. Zachęcam do czytania. Warto. Polecam. Współpraca: Wydawnictwo Jaguar

"Kiedy spadnie pierwszy śnieg" to pozycja, która z pewnością Was zaskoczy i to pozytywnie. Czyta się ją w mgnieniu oka, dzięki niepowtarzalnemu stylowi Autorki. Ci, którzy znają już twórczość Pani Beaty doskonale wiedzą, że mogą liczyć na mnóstwo humoru w jej książkach i tak jest także w tym przypadku. Dostajemy także mnóstwo dialogów, bez niepotrzebnej sztampy i wyniosłości, zwyczajnych, takich, jakie naprawdę mają miejsce między ludźmi. Właśnie dzięki tym elementom, oraz oczywiście wciągającej opowieści, jest to naprawdę ciekawa i warta zauważenia propozycja. Co ciekawe, moment pojawienia się pierwszego śniegu w tej historii jest kluczowy dla całej fabuły. Ale tak naprawdę wydarzenia dzieją się na przestrzeni różnych pór roku, dzięki czemu mamy czas by poznać zarówno bohaterów jak i ewoluującą między nimi relację. I choć głównym tematem książki jest- jakże by inaczej!- romans, to Autorka zgrabnie wplata w tę historię tematy naprawdę istotne, które mogą być przedmiotem codzienności każdego z nas lub osób z naszego otoczenia. Zawsze doceniam w powieściach zamieszczanie innych, życiowych wątków i tak jest właśnie w tym przypadku. Hanka to kobieta z przeszłością. Po rozwodzie stara się zacząć wszystko od nowa, zarówno w kwestii miejsca zamieszkania jak i zatrudnienia. Nie jest otoczona przyjaciółmi, a nawet z rodziną nie utrzymuje zbyt ciepłych kontaktów. Trudno uwierzyć w to, że jest tak samotna, biorąc pod uwagę jej dobre serce, uczynność i emanujące z niej pozytywne wibracje. Niestety, w swoim dotychczasowym życiu nie miała zbyt dużo szczęścia. Zarówno dzieciństwo jak i nieudane małżeństwo odcisnęły na niej swoje piętno, a z obawą, że zawodzi innych ludzi stale przychodzi jej się mierzyć. Czy kobieta po takich przejściach jest w stanie otworzyć się na nowych ludzi i dać sobie szansę się zakochać? Kajtek to duże dziecko, chociaż akt urodzenia wskazywałby już raczej na całkiem poważnego mężczyznę. Majętny, nie obnosi się swoim statusem, jednak nie odmawia sobie przyjemności, gdy ma na to ochotę. Jest ogromnie empatyczny i bezinteresowny, jednak nawet on nie postrzega siebie w ten sposób. Swoje również już przeszedł, a echo złamanego serca odzywa się aż do teraz, co odbija sobie w weekendowych spotkaniach z różnymi kobietami. Kaj to zdecydowany przeciwnik jakichkolwiek związków, nawet jego relacja z kotem jest skomplikowana. Czy Hance, zwyczajnej dziewczynie, tak dalece odbiegającej od wizerunku kobiet, w których gustuje, uda się przedrzeć przez jego skorupę? Podczas lektury przygotujcie się na wiele, zróżnicowanych emocji. Z pewnością bohaterowie zapewniają całą paletę atrakcji i nie ma mowy o nudzie. Równie ciekawe są postaci poboczne, które wiele wnoszą do toku wydarzeń ale i też odrobinę tłumaczą kolejne wybory Hanki i Kaja. Ogromnym plusem tej historii jest wolny rozwój uczuć między bohaterami, dużo bardziej oddający to, co dzieje się w większości związków. Tak naprawdę książka jest idealna do przeczytania przez cały okrągły rok ale im szybciej po nią sięgnięcie tym szybciej będziecie zadowoleni z lektury, więc po co czekać? ;-)

O tym, że proza Beaty Majewskiej jest mi już znana, pisałam przy okazji recenzowania innych jej powieści. Dziś przyszła jednak pora na to, bym opowiedziała Wam coś więcej na temat najnowszej premiery autorki, czyli Kiedy spadnie pierwszy śnieg. Książka ta okazała się moją ostoją i wsparciem w ostatnich dniach, jednak może nie uprzedzajmy faktów. O wszystkim opowiem Wam za chwilę. Hania i Kajetan. Oboje zostali dość mocno poturbowani przez życie, choć to ona odczuwa tego skutki do dzisiaj. Mimo wszystko Kaj wciąż nie potrafi (a może wcale nie chce?) otworzyć swojego serca na nowe miłości. Każde z nich ma swoje tajemnice i mroczne wspomnienia, ale los ma dla nich zupełnie inny plan. Co się wydarzy, gdy tych dwoje spotka się na swojej drodze i zacznie spędzać ze sobą coraz więcej czasu? Przekonajcie się sami. Powiem szczerze, że gdy zaczynałam lekturę tej powieści, miałam małe obawy. Bałam się tego, że książka ta nie przypadnie mi do gustu i co gorsza - nie poczuję w związku z nią żadnych cieplejszych uczuć. Nawet nie wie, jak bardzo mi ulżyło, gdy okazało się zupełnie inaczej! Powieść Beaty Majewskiej wciągnęła mnie już od pierwszej strony (i to nie żart), a co więcej: odkładając ją, chociażby na chwilę, nie mogłam przestać o niej myśleć. Główna bohaterka powieści, Hania, bardzo przypadła mi do gustu i jestem pewna, że śmiało mogłabym się z nią zaprzyjaźnić. Jest to kobieta, która mimo swoich przejść i trudnych doświadczeń, potrafi czerpać ze swojego życia i przywoływać na swoją twarz szeroki uśmiech. Oczywiście, duży wpływ na to ma obecność innych, przyjaznych dla niej ludzi, ale już sam ten fakt zasługuje na uwagę. Kaj również wzbudził moją sympatię, choć przy nim jestem raczej zdziwiona. Spodziewałam się raczej tego, że niekoniecznie będę w stanie go polubić, a jego zachowanie okaże się niezbyt pozytywne. No cóż, kolejne pozytywne zaskoczenie - nie dość, że ten bohater okazał się bardzo dobrze wykreowany, to jeszcze autorka sprawiła, że Kajetan nie jest kolejnym mężczyzną, któremu zależy tylko na tym, by pójść do łóżka z nowo poznaną laską i potem ją wyrzucić za drzwi. Historia Hanki i Kaja, jak wspomniałam wyżej, pochłonęła całkowicie moją uwagę, ale również sprawiła, że często śmiałam się w głos. Beata Majewska wywołała u mnie taką reakcję komizmem sytuacyjnym i językowym, który nie był zbyt wymuszony, a wychodził bardzo naturalnie z opisywanych zdarzeń. Bardzo lubię takie elementy w powieściach obyczajowych/romansach, więc i tutaj muszę to docenić. Sprawiło to, że tytuł ten staje jeszcze wyżej w moich oczach - aż nie wiem, czy jest to możliwe jeszcze bardziej. Kiedy spadnie pierwszy śnieg to zdecydowanie powieść, którą warto poznać. Choć może nie odnalazłam w niej za wiele zimowej atmosfery, to jednak cała historia zdecydowanie mi to wynagradza. Jeżeli niestraszne Wam powieści polskich autorek lub powieści obyczajowo-romantyczne, to zdecydowanie powinniście poznać i ten tytuł.

W gronie autorek wydających świąteczne książki nie mogło zabraknąć Beaty Majewskiej, która przecież potrafi czarować swoich czytelników poprzez słowa i piękne romantyczne historie. Czy zatem i "Kiedy spadnie pierwszy śnieg" można wpisać na listę jej udanych lektur? Zdecydowanie! W słodko-gorzkiej, zimowej, świątecznej atmosferze autorka prowadzi nas przez historię, która wcale taka kolorowa nie jest. Główni bohaterowie zmagają się z prywatnymi demonami, które nie pozwalają im w pełni zaangażować się w życie a początkowe emocje przypominają bardziej zgryzotę i nieszczęście niż pozytywny klimat przedświątecznej krzątaniny. To jednak wstęp, który ma pokazać, że życie bywa trudne i wyboiste, ale warto przejść się po takiej drodze, by na jej końcu odnaleźć szczęście. Hanka i Kajetan wydają się mieć serca skute lodem. Obydwoje po ciężkich przejściach i trudnych sercowych doświadczeniach boją się zaangażowania i rozpoczęcia nowego związku. Jednak o ile Hanka jeszcze jakoś sobie radzi o tyle Kajetan wręcz zamknął się na życie i nie oczekuje od niego już nic, pozwalając, by dni przelewały mu się między palcami. Smutno się na to patrzyło, ponieważ Kaj jest świetnie wykreowanym bohaterem i czytelnik ma ochotę go pocieszyć jak najszybciej, ale na szczęście autorka zainterweniowała w postaci rezolutnej Hanki, która mimo trudności przez jakie przeszła, jako jedyna miała wpływa na Kajetana. To świetnie wykreowani bohaterowie, ponieważ nie tylko przypominają nas samych, ale są w pełni wiarygodni, szczerzy i skrywający liczne tajemnice, których odkrycie stanowi przyjemną choć mocno emocjonalną przygodę. Kaj jest marudnym samotnikiem, który dostrzega świat tylko w złych barwach. Hanka uciekając od trudów życia zaszywa się na odludziu i spotyka tam złowrogo nastawionego mężczyznę, który wcale nie ma ochoty na zimowe zabawy. A jednak szczere podejście kobiety, jej znajomość świata, świetna analiza ludzkich uczuć oraz racjonalność pozwalają dotrzeć do zamkniętego w sobie, ponurego Kaja, który nagle zmienia się nie do poznania pokazując, że gdy z naszych barków spada zło całego świata, w końcu potrafimy głęboko oddychać. To nie jest świąteczna książka, ona nawet właściwie nie jest szczególnie zimowa, ale myślę, że nie to było zamysłem autorki. Chodzi utaj o lód w sercu bohaterów, który roztapia się pod naporem uroczego choć zdroworozsądkowego wątku romantycznego. "Kiedy spadnie pierwszy śnieg" serwuje nam więc mnóstwo emocji, wzlotów i upadków, pouczeń, ciosów od życia oraz nieśmiało wyglądającej nadziei, która niczym pierwszy płatek śniegu niesie ze sobą poczucie zmian. Cóż, Beata Majewska po raz kolejny pokazała, że zna życie jak mało kto serwując nam powieść obyczajowo-romantyczną, którą bez problemu potrafimy przenieść do realnego świata.

#bookstagramzan Jeśli chodzi o książki od Beaty Majewskiej, zawsze jestem na TAK. Dzięki uprzejmości wydawnictwa Jaguar mogłam poznać kolejną historię książkowych bohaterów i tym razem są nimi Kajetan i Hanka. Pokochałam obojgu. No całym serduchem! To dwójka idealnie nieidealna, że tak powiem. Pasują do siebie i jednocześnie nie pasują, ale czy to ważne?! ,,[...] Żeby się kochać i być razem, wcale nie trzeba do siebie pasować." Kajetan, a właściwie Kaj jest mężczyzną, który zawiódł się w miłości raz, a porządnie. Potem tylko utwierdzał w tym, że ma rację, los z niego kpił. Miał dość, zaszył się poza miastem, stworzył swój kąt i właściwie niewiele do siebie dopuszczał. Opinię w wiosce miał taką, że uchodził za zimnego, gbura, który pyskował, ale miał dużą zaletę. Znał się na wielu rzeczach jak mało kto. Pewnego dnia do jego drzwi zapukała Hania. Dziewczyna przemaglowana przez swój los. Właściwie co by nie zrobiła w życiu, spadała z deszczu pod rynnę. Tym razem jak się okazało, los miał dla niej coś innego do zaoferowania. Każda książka autorki jest inna, każda ma coś w sobie. A co miała ta...? Od razu nasunęło mi się słowo "swojska". Zaczynając od imion. Polskie bardzo pasujące do wykreowanych postaci imiona. Realnie wyglądająca fabuła dobrze wpływa na lepsze poznanie świata w książce. Odbierałam wszystko tak, jakbym dosłownie była tam razem z bohaterami i patrzyła co robią. Bardzo podoba mi się postać Kaja. Jest takim gościem... z jednej strony może i trochę gbur, ale to dobry człowiek, nie odmawiający pomocy. Jeśli chodzi o postać Hani, odebrałam ją jako faktycznie sponiewieraną dziewczynę, trochę pogubioną, ale nie poddającą się. Z czasem radziła sobie tak dobrze, że nie przypominała samej siebie 😁 Mimo to, pragnęła czyjegoś ciepła. Za odrobinę uczuć i uwagi oddałaby wiele. Momentami bardzo się wzruszyłam czytając książkę, ale jest też sporo chwil kiedy prychałam śmiechem. Dosłownie 😅 Dialogi między bohaterami potrafią rozładować atmosferę i rozbawić czytelnika. Kocham to! Ogólnie rzecz biorąc, książkę czytało mi się świetnie. Nie nudziłam się na pewno. Wciągająca jest i szczerze wam powiem, nie sugerujcie się okładką. Poza tym że jest piękna i trzeba ją mieć, to nie myślcie, że znajdziecie tu święta, albo sam śnieżny puch. Uważam że to, co zawarte w środku, można czytać o każdej porze roku😉😎 Dlatego polecam Wam przeczytać, zdobyć własną opinię i myślę, że będziecie zadowoleni. To nie typowy romans, ale historia dwojga pokrzywdzonych ludzi, którzy nabyli czystą kartę, po to aby na nowo ją zapełnić. Moja ocena książki to 10/10❄

Beata Majewska to polska pisarka, publikująca pod własnym nazwiskiem i pseudonimem Augusta Docher. Jest absolwentką Liceum Plastycznego w Bielsku-Białej oraz Uniwersytetu Ekonomicznego w Krakowie. Jej debiutancka powieść pod tytułem „EPERU” została wydana w 2015 i opublikowana pod pseudonimem Augusta Docher. W 2016 ukazały się kolejne dwie książki z kategorii romans. W 2017 autorka zrezygnowała z dotychczasowej pracy zawodowej (księgowa) i zajęła się wyłącznie pisaniem powieści. „Kiedy spadnie pierwszy śnieg” to książka, opowiadająca o historii trzydziestoletniej Hanki, która to przeprowadza się do cichego miasteczka, żeby odpocząć od trudów życia. Kobieta przeżyła wiele przykrych rzeczy w ostatnim czasie, więc teraz, zależy jej na rozpoczęciu nowego, spokojnego życia. Niestety, zakupiony przez nią dom jest w opłakanym stanie i niezbędny jest szybki remont. Mieszkańcy miejscowości polecają Hance Pana Kajetana i reklamują go jako "złotą rączkę” i mężczyznę od wszystkich prac. Początkowe, niezbyt miłe spotkania bohaterów przeradza się w głębsze uczucie. W odróżnieniu od wielu książek o podobnej tematyce, tutaj nie ma drogi usłanej różami. Pojawia się także inny, bardzo ważny bohater, a mianowicie kotek Kajetana. Książka była bardzo miłą towarzyszką ostatnich, jesiennych wieczorów. Jest to lekka powieść, którą szybko się czyta. Momentami zdarzały się śmieszne żarty między postaciami, które wywołały uśmiech na mojej twarzy. Podobała mi się wielowątkowa, wielopłaszczyznowa fabuła. Nie jest to zwykła i prosta historia miłosna, a bardziej skomplikowana i zawiła. Poprzez występowanie wielu historii pobocznych, jest zajmująca dla potencjalnego czytelnika. Jedynym minusem jest motyw zimy, powtarzający się zarówno na okładce, jak i w streszczeniu na tylnej okładce. Mowa jest o tym, że wydarzenia rozgrywają się podczas zimy, jednak w rzeczywistości fabuła obejmuje wszystkie pory roku, łącznie z latem, będącym wyraźnym kontrastem to zimy. Liczyłam na powieść ze świątecznym klimatem, przepełnioną rodzinnym ciepłem i typowymi dla świat czynnościami, jak np. ubieranie choinki. Książka pomimo mylącego tytułu nie zawiodła mnie, jednak nie była czymś, czego się spodziewałam. Julia G. źródło: www.szkolnyklubrecenzenta.pl

"Czasami to inni mają najlepsze spojrzenie na nasze własne sprawy. A wiesz czemu? Bo patrzą z dystansu." @augustadocher_beatamajewska Kiedy życie dało ci w kość, zrobisz wszystko by spróbować zacząć żyć na nowo. Hanka po burzliwych, a nawet gradowych chwilach przeprowadza się do nowego domu. Start nie jest łatwy, gdyż od pierwszych chwil trafia na komplikacje z nim związane, które potrzebują pilnej interwencji fachowca. Za radą pobliskich mieszkańców, trafia pod drzwi Kajetana. Mężczyzna ofiarowuje swoją pomoc. Choć on stroni od bliskich relacji z kobietami, z Hanką potrafi się dogadać, co więcej jest pierwszą kobietą, z którą znalazł wspólny język i nie działa mu na nerwy. Wydaje się swojska. Lecz ta na pozór zwykła kobieta, skrywa wiele mrocznych i zawiłych tajemnic, o których wolała by zapomnieć. On sam daleki jest od prawdy, bowiem też ma wiele grzeszków na sumieniu. Nawiążą przyjaźń, która zacznie powoli i bez pośpiechu nabierać tempa, ale lęki i przeszłość obojga mogą stworzyć nieprzekraczalną granicę trudną do pokonania. Piękna i niesamowita historia, która rozwija się powoli, bez pośpiechu budując stropniowo napięcie i zainteresowanie. Dwoje ludzi w tym samym wieku, różne historie ich przeszłości, zranione dusze ukrywające się za pancerzami. Czas spędzony wspólnie pozwala im się bliżej poznać, na nowo, po prostu bez żadnych dodatków, tylko oni prawdziwi. Natomiast każde wlecze za sobą bagaż, smutny, brutalny, gorzki, pełen tajemnic i błędów, które woleli by ukryć już na zawsze. Niestety to, co chcieli by wymazać i zapomnieć wraca w najmniej odpowiednim momencie, burząc dotychczas zbudowane zaufanie. Relacja będzie trudna, bowiem ona przeszła piekło i gehennę, ale to się nie skończyło. On też ma swoje minusy, nie potrafi dostrzegać głębi, choć ma artystyczną duszę, jest pełen podejrzeń i zablokowany. Pełna nadzieji i wiary w ludzi opowieść, o miłości budowanej na trudnych przeżyciach. Pieniądz rządzi światem ale w ich przypadku jest to, największy problem przyciągający kłopoty i nieszczęścia. Szansa jaką dostali od losu nie trafia się często, i do nich będzie należała ostateczna decyzja. Bardzo polecam, ta historia chwyta za serce.

Hania jest po rozwodzie i właśnie kupiła mały domek na odludziu, jednak okazało się, że wymaga kilku napraw. Miejscowi polecają jej fachowca - Kajetana, który również postanowił zamieszkać w ciszy i odciąć się od przeszłości. Mężczyzna postanawia pomóc kobiecie. Co wyniknie z tej znajomości? Jakie sekrety skrywają bohaterowie? To już moje kolejne spotkanie z twórczością autorki i za każdym razem jestem zachwycona! Zacznę od tego, że książka ma piękną zimową okładkę, która przyciąga oko, ale od razu zaznaczam, że na tytułowy "pierwszy śnieg" będziecie musieli trochę poczekać, ale naprawdę warto! Majewska stawia na pełnokrwistych bohaterów, z którymi każdy z Nas mogłoby się utożsamić i porusza przyziemne tematy, które tak naprawdę mogą dotyczyć każdego z czytelników! Książkę czyta się szybko i przyjemnie, mi poznanie losów Hani i Kajetana zajęło około 2 godzin, więc książka naprawdę mnie wciągnęła. Oboje bohaterów polubiłam od samego początku, moją sympatię również zaskarbili sobie rodzice Kajetana. Zarówno Kajetan, jak i Hania to takie poranione dusze, które mimo młodego wieku mają wiele za sobą. Dlatego też poczatkowo ich relacja opiera się głównie na nieporozumieniach, stopniowo zmieniając się w coś głębszego. Autorka świetnie pokazała, że przeciwieństwa się przyciągają, bo Hania i Kajetan tak naprawdę są z innych światów, jednak na uczucia nie ma rady! Pani Beata skupia się tutaj głównie na codziennych czynnościach bohaterów, na tym jak spędzają czas, jednak nie zabraknie również tajemnic, które budują napięcie i zachęcają do dalszego czytania. Kiedy wydaje się, że wszystko jest na najlepszej drodze do szczęścia bohaterów pojawiają się nieproszone osoby, które sieją zamęt i cierpienie i tutaj autorka udowadnia i pokazuje, że najważniejsza w relacjach międzyludzkich jest szczera rozmowa, która zmienia postrzeganie świata i skłania do refleksji. "Kiedy spadnie pierwszy śnieg" to po prostu realna historia miłosna dwójki ludzi skrzywdzonych przez los, która pokazuje, że każdy popełnia błędy, a zaufanie, próby naprawienia krzywd i drugie szanse sprawiają, że życie staje się prostsze, a zarazem szczęśliwe i pełne miłości.