Kiedy jak nie dziś (okładka miękka)

102/52/2020 "Kiedy jak nie dziś" Paulina Wiśniewska @Wydawnictwo Filia #recenzja "Życie jest jak pudełko czekoladek - nigdy nie wiesz, co ci się trafi." tak o życiu mówił bohater sławnego filmu z Tomem Hanksem, Forrest Gump. I właśnie o życiu i niespodziankach jakie nam serwuje jest powieść pani Pauliny Wiśniewskiej "Kiedy jak nie dziś". Książka ta przedstawia nam losy kilku osób, które będą musiały stawić czoła niespodziankom otrzymanym od życia, nie zawsze pozytywnym. Klara, dwudziestoczteroletnia studentka medycyny, jak co roku, na okres wakacyjny, wyjeżdża do Kalisza, do ojca, Marka, który wraz ze swoją drugą żoną, Emilią prowadzi gospodarstwo agroturystyczne. Dziewczyna nie spodziewa się, że to lato przewróci jej dotychczasowe życie do góry nogami, a ona będzie musiała zmierzyć się z tajemnicą matki, która zepsuje ich relację, przeżyje swoją pierwszą miłość, zmierzy się z chorobą, a wreszcie śmiercią bliskich jej osób, nauczy się wybaczać, a także zrozumie, że trzeba żyć dniem dzisiejszym, bo kto wie czy będzie jakieś jutro, więc kiedy jak nie dziś? ;) "Kiedy jak nie dziś" to powieść wielowątkowa, porusza ona temat miłości, tej pierwszej, tej odnalezionej po latach, tej, która daje nam drugą szansę, temat choroby bliskich, śmierci, odchodzenia, żegnania się z kochanymi osobami, a także jest o wybaczaniu, o czasie, który płynie szybko, by nie zwlekać nigdy z rozmową, przeprosinami, wybaczeniem, bo jak śpiewa Blue Cafe "Czas nie będzie na nas czekał". Trzeba doceniać każdą chwilę, żyć dniem obecnym, bo "Wczoraj już do nas nie należy, jutra nie znamy. Zostaje nam tylko dzisiaj". Porusza także wątek choroby alkoholowej i jej koszmarnych konsekwencji, wątek decyzji, które podjęte, ciążą nam na duszy i sumieniu, i stają się cieniem okrywającym nasze przyszłe dni; decyzji, których nie można już cofnąć, choćby nie wiem jak się tego pragnęło. Bohaterowie powieści pani Pauliny nie mają w życiu lekko, ale dzięki temu, że mają bliskich, przyjaciół, rodzinę, na których zawsze mogą liczyć, są w stanie przetrwać każdą życiową nawałnicę. Ujęło mnie ciepło, które wypływa z kart powieści. Niektóre wątki złamały mi serce, niektóre wzmocniły płomień nadziei, na to, że życie mimo wszystko jest piękne. Powieść pani Pauliny zapewniła mi całą paletę emocji, od szybciej bijącego serca, łez wzruszenia, po uśmiech. Autorka nie oszczędzała swoich bohaterów, szczególnie Klary, głównej bohaterki i jej taty, Marka. Aż w pewnym momencie pomyślałam sobie, no ileż można, same nieszczęścia ! Ale zakończenie daje światło, iskrę nadziei, że jakby źle nie było, to zawsze jest powód by żyć dalej, by cieszyć się otaczającym nas światem, by kochać, śmiać się, uśmiechać, płakać, wybaczać, mieć otwarte serce, bo dobro i szczęście może czekają na nas za rogiem, a to wszystko niech dzieje się w naszym życiu teraz, dziś, bo kiedy jak nie dziś? ❤ Polecam powieść pani Pauliny, choć to prawdziwy rollercoaster emocjonalny ! Za egzemplarz do recenzji dziękuję wydawnictwu Filia ☺

By oderwać się od codzienności, chętnie sięgam po powieści obyczajowe. „Kiedy jak nie dziś” autorstwa Pauliny Wiśniewskiej, to książka, która pomogła mi wyrwać się do innego świata. Świata pełnego miłości, ale także zdrady, tajemnicy oraz wakacyjnej przygody. A jeśli przygoda jest porywająca, to ja się na to piszę. Autorka napisała wzruszającą powieść, która dla miłośników literatury obyczajowej będzie ciekawie spędzonym czasem w poznawaniu historii Klary, studentki medycyny. I choć tak naprawdę nie jest to tylko powieść obyczajowa, ponieważ znajdziemy w niej wiele wątków psychologicznych. A to jeszcze bardziej potęguje naszą ciekawość w poznawaniu losów głównej bohaterki. Klara mieszka wraz z matką w Szczecinie, i w głównej mierze poświęca się nauce. Od dawna chciała „zostać lekarzem z pasji i zamiłowania”. W czasie wakacyjnej przerwy postanawia wyjechać do ojca, który w Kaliszu Pomorskim prowadzi gospodarstwo agroturystyczne. Dodam tylko, że akcja powieści rozgrywa się w rodzinnym mieście autorki. Klara nie spodziewała się, że wyjazd będzie dla niej początkiem znajomości, która namiesza w jej życiu. Poznaje Maćka. Między dwojgiem rodzi się uczucie, które zostanie wystawione na niejedną próbę. Pewnego dnia Klara otrzymuje tajemniczy list, który wywraca jej dotychczasowe życie o sto osiemdziesiąt stopni. Od tego momentu nasza ciekawość nabiera na sile. Jaką tajemnicę skrywa matka dziewczyny? Czy Klara będzie w stanie jej wybaczyć? Książka podzielona jest na dwie części. Pierwsza opisuje obecne wydarzenia, natomiast druga ukazuje to, co działo się dziesięć miesięcy później. Krótkie i treściwe rozdziały to bez wątpienia atut tej powieści. Jednak jej największą wartością jest historia, w której miłość i wybaczenie grają pierwsze skrzypce. Sięgnijcie po „Kiedy jak nie dziś”. Niech historia zapisana na kartach tej powieści rozbrzmi w Waszych sercach. A warto dodać, że to pierwsza część serii „Cztery pory uczuć”. Zatem czeka nas jeszcze wiele emocjonujących chwil z twórczością Pauliny Wiśniewskiej, która skradła moje czytelnicze serce. Jak sama autorka przyznaje „inspiracją do napisania tej książki było samo życie”. Natomiast cała seria będzie ukazaniem „historii kilku kobiet, które są tak różne jak pory roku, ale razem tworzą całość”. Zatem z niecierpliwością czekam na kolejną powieść Pani Pauliny Wiśniewskiej. „Kiedy jak nie dziś” to książka, która mocno mnie wzruszyła. A przecież o to właśnie chodzi w Najlepszych Interesujących Książkach. Za egzemplarz książki dziękuję Wydawnictwu Filia http://www.wydawnictwofilia.pl/ http://www.czyt-nik.pl/recenzje/lato-pelne-niespodzianek/

Recenzja: „Kiedy jak nie dziś” Pauliny Wiśniewskiej to powieść obyczajowa. Klara przyjeżdża na wakacje do Kalisza Pomorskiego do swojego ojca, który prowadzi gospodarstwo agroturystyczne. Dziewczyna jest studentką medycyny. Na co dzień mieszka z matką w Szczecinie. Na wakacjach poznaje Maćka i się z nim zaprzyjaźnia. Sielanka nie trwa długo i do Klary przychodzi tajemniczy list. Co będzie skrywał, jakie będą w nim tajemnice? Co na to ojciec dziewczyny? „Miłość rodzicielska to wielka moc, jest czymś w rodzaju prawdziwej magii. Jak za dotknięciem różdżki mama i tata potrafią odczarować złe chwile i ponownie wywołać uśmiech na twarzy swojego dziecka”. Gdy zobaczyłam, że Paulina wydaje kolejną powieść musiałam ją przeczytać. Autorkę znam z jej debiutu „Jak smakuje szczęście” i z opowiadania Antologii „Kilka chwil miłości”. Moim zdaniem styl autorki uległ zmianie od jej debiutu oczywiście na plus. Pisarka doskonale poradziła sobie z ilością osób w tej historii. Intrygowała mnie od początku. Czytałam z wielkim zainteresowaniem, płynęłam przez nią.. Ogólnie wzięłam tę książkę jako coś lekkiego do czytania i trochę się myliłam. W tej pozycji przeplata się wiele wątków oraz problemów, choroba, alkoholizm, a nawet prostytucja, choć prostytucja występuje tylko we wspomnieniach i jest opisana w sposób delikatny, a nie wulgarny. Szkoda myślałam, że to będzie taka pozytywna powieść, a wzruszyła mnie i uroniłam przez nią sporo łez, długo o niej myślałam. Nie żałuje, że sięgnęłam po tę pozycję, ponieważ wiele uczy i daje nadzieje na lepsze dni. Myślałam, że fabuła potoczy się trochę inaczej. Współczułam mamie Klary, biedna i poturbowana przez życie kobieta. „Ludzie za często tracą czas na rozpamiętywanie tego, co było kiedyś, zamiast skupić się na tym, co jest teraz. Czasami przeszłość bywa bolesna, ale ciągłe rozgrzebywanie ran w niczym nie pomaga.”. Polubiłam małego chłopczyka Kacpra, był tylko dzieckiem, a więcej rozumiał czasem od dorosłych, dużo przeżył bólu przez swoją chorobę. Szkoda, że autorka trochę inaczej pokierowała życiem Maćka, przyjaciela Klary, spokojny i cichy chłopak, mający sporo kłopotów, na które zbytnio nie może zareagować. Ta powieść to dobra odskocznia od mafii, ochroniarzy, prawników, a przede wszystkim scen erotycznych. „Miłość okazuje się nie tyle słowami, ile czynami, bo to one definiują nas jako ludzi. Wszystko należy od nas samych.” Autorka nawiązała do książek o „Harrym Potterze”, lekturze „Dzieci z Bullerbyn”, „Jej portret” Anny Niemczynow oraz Agaty Przybyłek „Bądź przy mnie zawsze”, miło z jej strony. „Życie trzeba brać takim, jakim jest. Trzeba czerpać z niego garściami, trzeba po prostu… żyć. Sięgnąć po to, co jest na wyciągnięcie ręki..”. Podsumowując, książka opowiada o portretach psychologicznych ludzi w różnym wieku, o chorobie, alkoholizmie i śmierci, pełna emocji, smutnych i nieszczęśliwych wydarzeń. „Życie pisze różne scenariusze, często takie, które wyglądają na przypadek, są nieprzewidywalne, zaskakujące. Skrywane tajemnice w najmniej spodziewanym momencie wychodzą na jaw, raniąc duszę niczym różane kolce.” Polecam. Godna przeczytania. - Ilona