Kasieńka (okładka  twarda, 04.2021)

Oryginalna i nieszablonowa, głęboka i wiarygodna - po prostu cudowna.

Książką warta poświęcenia czasu...

Bardzo polecam

Zapewne wiecie już, że twórczość Sary Crossan darzę dużym uwielbieniem. Można to wywnioskować po moich recenzjach jej poprzednich powieści: Tippi i ja oraz My dwie, my trzy, my cztery. Dzisiaj postanowiłam podzielić się z Wami swoją opinią i wrażeniami po lekturze Kasieńki. Była to kolejna książka autorki, która napisana została w sposób wierszowany, czyli zamiast “normalnego” tekstu, rozłożonego na stronie, mamy po prostu historię przedstawioną za pomocą wierszy. Kasieńka i jej mama przeprowadzają się z rodzinnego Gdańska do Anglii. Tam ma na nich czekać ojciec dziewczynki, który jakiś czas wcześniej zniknął z ich życia. Kiedy obie docierają na miejsce, próbują poukładać swoje życia na nowo, a jednocześnie nie tracą nadziei i wciąż szukają Taty. Kasieńka jest zmęczona i chce żyć jak normalna nastolatka – pomaga jej w tym pływanie i basen, na którym pewnego dnia spotyka Williama... Zacznę od głównej bohaterki, która wzbudziła moje zainteresowanie oraz takie współczucie od samego początku. Kasieńka do młoda dziewczyna, która wciąż poszukuje swojego miejsca w świecie, a przeprowadzka i poszukiwania Taty jej w tym nie pomagają. Rozumiałam jej rozterki i złość na mamę, która nie akceptowała tego, że córka może nie chcieć poświęcać każdego wieczora na poszukiwania. Kiedy Kasieńka postanowiła zapisać się na basen - kibicowałam jej z całego serca i wierzyłam w jej sukces. Myślę, że można tu napisać, iż tak duże przywiązanie do tej bohaterki jest zasługą autorki, która wykreowała tę postać bardzo dobrze. O tym, że pióro Sary Crossan jest świetne i że po raz kolejny mnie zachwyciło, chyba nie muszę ponownie pisać - a jednak to zrobiłam, no cóż. Warto powtarzać takie rzeczy, bo uważam, że w przypadku tej autorki styl pisania odgrywa najważniejszą rolę. To dzięki temu jej powieści czyta się tak dobrze, na swój sposób przyjemnie, a kolejne historie zachwycają i łapią za serca czytelników. Na kartach tej powieści autorka umieściła dziewczynę, która musi radzić sobie z nowym otoczeniem, nową szkołą i zdobywaniem nowych znajomych. Nie jest to łatwe i cieszę się, że ta kwestia została tutaj poruszona. Podejrzewam, że każdego dnia co najmniej kilka rodzin przeprowadza się poza granice rodzinnych stron, więc Kasieńka może stanowić pewnego rodzaju wsparcie dla młodych osób, które przeżywają aktualnie takie zmiany. Poza tym pojawia się tutaj wątek porzucenia rodziny, które chcąc nie chcąc też wpływa na młodych ludzi i ich późniejsze postrzeganie świata. Kasieńka to pozycja, która zapadła mi w pamięci i sprawiła, że zapomniałam o wszystkich swoich problemach. Przy tym, co znosiła główna bohaterka, mój stres związany z sesją i inne troski okazały się całkowicie bezsensowne. Jeżeli lubicie powieści młodzieżowe, które niosą za sobą mnóstwo wartości i napisane są w ciekawy sposób - zainteresujcie się tym tytułem (i pozostałymi książkami autorki oczywiście również).

Kiedy sięgasz po książkę przeznaczoną dla młodszej młodzieży i czytasz ją z ogromnym zaciekawieniem, pomimo że na karku masz trzydziestkę, bo nagle masz wrażenie, iż przeniosłaś się kilkanaście lat wstecz, gdy sama miałaś podobne przemyślenia i problemy jak główna bohaterka... Proszę więcej takich lektur! "Kasieńka" to historia dwunastolatki wyjeżdżającej z matką do Anglii w poszukiwaniu ojca, który pewnego dnia postanowił je opuścić. Perspektywa dziewczynki dopiero wkraczającej w nastoletni świat, błądzącej jak we mgle, przepełnionej niepewnością, wątpliwościami, tęsknotą oraz smutkiem, to coś, co pozwoli na utożsamienie się wielu nastolatkom, a dorosłych na chwilę przeniesie wspomnieniami do własnych przeżyć sprzed lat. Życie na emigracji, nietolerancja, problemy szkolne, poczucie wyobcowania, tęsknota za rodzicem, brak zrozumienia i wsparcia, pierwsza miłość. To niezwykle angażująca i wzruszająca opowieść, a jej autentyczność i prostota powalają na łopatki. Z największą przyjemnością położę tę książkę na półce, czekając, aż moje dzieci będą w odpowiednim wieku na jej lekturę. A przy tym sama będę sobie nieustannie powtarzać, że problemy każdego wieku są WAŻNE - nawet jeśli nam, dorosłym, wydają się błahostkami, to ABSOLUTNIE tak nie jest.

Sarah Crossan kupiła mnie całkowicie książką "Tippi i ja". Czytałam, płakałam, przeżywałam ją całą sobą. "Kasieńka", chociaż nie wywołała we mnie AŻ takich emocji, również okazała się niesamowita. Ojciec, który porzucił rodzinę. Matka, która nie potrafi się z tym pogodzić. I Kasieńka, która stoi pomiędzy, zagubiona, rozdarta, niepewna. Nowy kraj, tak różny od Polski i ukochanego Gdańska. Nowa szkoła, pełna obcych, nieprzyjaznych dzieciaków. I Kasieńka, która pragnie jedynie przyjaciółki i odrobiny spokoju. Książka o problemach rodzinnych, o emigracji, o nietolerancji, o pływaniu oraz o dorastaniu i pierwszej miłości. Napisana wierszem, co tylko dodaje jej uroku i poprzez zwięzłą formę niesamowicie wzmacnia przekaz. Sarah Crossan jest mistrzynią takiego stylu. Przeczytajcie koniecznie. Nie będziecie żałować ani przez sekundę!

Kiedy pewnego dnia tata Kasieńki zostawia list i znika a potem przysyła czek, matka dziewczynki wie co robić. Kasieńce jest ciężko w nowym życiu jakie wiedzie w Anglii, a jej jedną odskocznią jest basen (i William którego właśnie tam spotyka) Pochłonęłam to cudeńko w jedną noc. Sarah Crossan pisze NIESAMOWICIE! W dodatku ta wierszowana forma tylko dodawała emocji przy czytaniu. Poznawanie Anglii i przeżywanie wszystkiego razem z Kasieńką to była cudowna, pełna różnorodnych emocji - od radości, przez gniew az do smutku - podróż. Historia bardzo prawdziwa, totalny must read moim zdaniem. Ogromnie ogroomnie polecam

Czyta się niezwykle szybko - pięknie napisana (wiersz wolny) oraz wciągająca😍 Zaznaczyłam w niej też kilka naprawdę ważnych cytatów. Porusza ważne tematy oraz jest autentyczna - bohaterowie nie są wyidealizowani, a wydarzenia w niej opisane często dzieją się w prawdziwym świecie. Naprawdę polubiłam głównych bohaterów i poruszyła mnie ich historia. Osobiście mało słyszałam o tej książce, a szkoda bo naprawdę jest bardzo dobra i zachęcam Was do przeczytania!🤍

To historia z jednej strony przyjemna, a z drugiej przepełniona smutkiem. Prosta, a zarazem skłaniająca do refleksji. Wszystko było tutaj tak prawdziwe, rzeczywiste. Dostaliśmy obraz dorastania, zmiany szkoły, nawiązywania kontaktów rówieśniczych. Zetknęliśmy się z nastoletnimi problemami, które kiedyś były nam tak bardzo bliskie.