Jeśli zatęsknię (okładka miękka)

Recenzja przedpremierowa PREMIERA 25.03.2020 "Jeśli zatęsknię" Anna Ficner-Ogonowska Potrzebuję Cię bardziej niż zwykle Byś poskładał te myśli dziwne Byś wydobył światło z mroku Porządek uczynił z chaosu Potrzebuję Cię bardziej niż zazwyczaj Byś przerwał ten łez potok Byś wyrwał mnie z tego marazmu stanu Twe imię wymawiam przed snem Nadzieję mając, że przybędziesz tu Taki mam już zwyczaj Codziennością stała się za Tobą tęsknota Potrzebuję Cię bardziej niż wczoraj Byś sam się przekonał Że do szaleństwa zakochana Wpatrzona w dal Wciąż wiernie trwam Czekając na Ciebie Na jedno słowo od Ciebie KOCHAM Potrzebuję Cię bardziej niż zwykle Byś przepędził te upiory zimne Byś wyrwał mnie z ciemności pajęczyny Byś przegonił z mego życia cień szary Byś opatrzył mego serca rany Mnie przed mną samą ocalił Potrzebuję Cię bardziej dnia każdego Z dnia na dzień Coraz bardziej Nie zwlekaj, proszę Uratuj mnie ! Potrzebuję Cię bardziej niż zwykle Byś przegonił te myśli dziwne Byś przyniósł memu sercu spokój Byś wlał miłość w mą duszę Uratował mnie w ten sposób Ukoił ten niepokój Potrzebuję Cię bardziej niż zwykle… Bohater "Forresta Gumpa" wypowiada jedno ważne zdanie, a mianowicie, że :" Życie to pudełko czekoladek, nigdy nie wiesz na co trafisz." Życie składa się z chwil radosnych i smutnych, czasem słońce, czasem deszcz, życie non stop serwuje nam przeróżne niespodzianki. Bohaterowie powieści pani Anny pokazują nam, że choć nieraz wydaje się nam, że życie legło nam w gruzach, że nie ma już nadziei, że błękit nieba przesłoniły burzowe chmury, nieraz bywa tak, że nie mamy sił ani ochoty by dalej żyć, wtedy słońce nieśmiało wychyla zza chmur, rozświetla nasze ponure drogi życiowe, los daje nam drugą szansę na miłość i szczęście. Anka, czterdziestolatka, która właśnie przeżywa zawód miłosny, pragnie jedynie ukryć się przed światem i posklejać swe złamane serce. Jednak jej najlepsza przyjaciółka, Mańka, zwariowana, pełna energii, kobieta o iście włoskim temeperamencie, nie pozwala jej na to, wyciąga ją z jej rozpaczy i zabiera na od dawna zaplanowany urlop w Chorwacji. Anka nie ma pojęcia, że jedno spotkanie, z pozoru przypadkowe wywróci jej życie do góry nogami, a ona odnajdzie tę, za którą tak tęskniła, prawdziwą miłość. Gdy wydaje się, że wszystko układa się jak w najlepszym porządku i idzie ku dobremu, przewrotny los w ułamku sekundy zmienia życie Anki diametralnie, jak i życie jej bliskich. Jedna nieprzemyślana decyzja zaważy na dalszym życiu głównej bohaterki, które nigdy nie będzie wyglądało, tak jak przedtem. Powieść "Jeśli zatęsknię" opowiada o nieprzewidywalności życia, o tym, że nasze plany mają się nijak do planów Pana Boga, że nie wiemy co i kiedy jest nam pisane. Opowiada o sile uczucia, na które możemy trafić, gdy już zupełnie stracimy nadzieję na miłość. Wszak ona może zdarzyć się wszędzie ;) Mówi też o tym jak ważni w życiu są rodzina, przyjaciele i ta jedna, jedyna ukochana osoba, na których zawsze możemy polegać, którzy nie zostawią nas gdy źle, ale są przy nas, podnoszą na duchu, wspierają, doradzą, ofiarują nam dobre słowo, siebie i swój czas, ale potrafią też ustawić nas do pionu, wstrząsnąć nami, otworzyć nam oczy, gdy robimy coś źle i niszczymy sobie życie, czasem nieświadomie. Tacy przyjaciele, których poznajemy w opowieści pani Ani to prawdziwy skarb, o który trzeba dbać i dziękować Bogu, że są. Mańka, Kasia, Basia, Rafał, Filip i Anka, superpaczka ludzi, którzy mogą zawsze na siebie liczyć. "Jeśli zatęsknię" to powieść o tęsknocie, o miłości, przyjaźni, drugich szansach, zmianach, które nieraz wywracają nam życie do góry nogami, o samotności, radościach i smutkach, które funduje nam los, pożegnaniach, ale przede wszystkim opowieść o tym, że nigdy nie jest za późno, że wystarczy otworzyć się na świat i ludzi, dać sobie szansę na szczęście, dojrzeć słońce ukryte zza chmurami. Przepiękna historia o życiu i uczuciach, o ludziach. Polecam, moja ocena to 5 ! Za egzemplarz recenzencki i możliwość lektury przed premierą podziękowania kieruję ku Wydawnictwu Znak.

Czy może powstać przepiękna opowieść o życiu i miłości, jeśli to życie nie zawsze jest udane, a miłość już nie raz nas zawiodła? Anna Ficner-Ognowska udowadnia, że tak. Choć i ta powieść, podobnie jak i losy jej bohaterów nie jest bez wad. Mimo to kipi emocjami. Niestety na nie czytelnikom przyjdzie nieco poczekać. Długi wstęp i zwyczajna proza życia - tak właśnie rozpoczyna się ta historia. Cierpliwość w jej przypadku to jednak dobry doradca. Mnie samą też wystawiła na dozę zwątpienia. Z czasem jednak powieść obroniła się w dwójnasób. Dlaczego początek nie zachęca? Otóż — niewiele się w nim dzieje. Sto pierwszych stron to tak naprawdę nieco przegadana historia czterech przyjaciółek, które wybrały się na wspólne wakacje do Chorwacji. Jedna z nich — Anna — niestety mocno rozżalona po utracie kochanka. Jej rozpacz nie wadzi jednak udanym wakacjom reszcie ekipy, w której znalazł się również Rafał i Filip. Przyjaciele wspierają ją, jak mogą, by podnieść ją na duchu i dodać otuchy. Tylko Mańka jest bezwzględna, szczera i dosadna, a jednocześnie pełna ciepła i wsparcia dla zranionej Anny. Mańka to niezwykła poddać tej opowieści, która moim zdaniem nadaje jej wyjątkowego kolorytu. Jej osobowość sprawia, że czytelnik nie raz będzie miał ochotę się zaśmiać. Wyjątkowo pozytywna i otwarta kobieta, z którą chciałby się chyba zaprzyjaźnić każdy, choć i jej los nie szczędził bólu i smutków. Anna jest niemal jej przeciwieństwie. Nieco zdystansowana do życia i ludzi. Borykająca się z własnymi emocjami, które niechętnie pokazuje reszcie światu. W jej obecności nie trudno o wzruszenie. Nie sposób jej też nie współczuć. Los wyjątkowo brutalnie ją potraktował i nie chodzi tu tylko o jedną utraconą miłość. Mimo wszystko Anna to kobieta o wielkim sercu, która staje się jednocześnie główną bohaterką tej historii. To wokół niej właśnie kręcie się niemal cały świat powieści. Autorka nie pozbawia jednak pozostałych bohaterów ich przysłowiowych pięciu minut. Wręcz przeciwnie. Wyjątkowo umiejętnie łączy wszystkie te historii tworząc jedną w postaci całkiem pokaźnego tomu. "Jeśli zatęsknię" liczy sobie bowiem ponad sześćset stron. I tak jak początkowo opowieść ta nieco mnie nużyła, to z czasem stała się bardzo emocjonującą lekturą. Pozwoliła zdystansować mi się nieco do świata, w którym króluje pośpiech. Spokojny rytm powieści przypomniał mi zaś o zaletach, jakie niesie wewnętrzny spokój, brak pośpiechu i dystans do świata, w którym rządzi pieniądz. Anna Ficner -Ogonowska przekonała mnie do swojej twórczości. Pomogły jej w tym również inne czytelniczki, które po dziś dzień, począwszy od pamiętnego wydania pierwszej jej powieści, zaczytują się w jej książkach. To nakłoniło mnie, by w ogóle po nią sięgnąć, a następnie cierpliwie brnąć w jej treść mimo meczącego początku. Dając jej szansę, próbowałam znaleźć w niej to, co inne kobiety widzą, a czego być może ja na początku dostrzec nie mogłam. Dziś za to wiem, że byłaby jedną z autorek, które z wielką przyjemnością zabrałabym na wakacje. Taka szansa jest również przed wami. Najnowsza powieść autorki nie jest jednak historią, tylko i wyłącznie o miłości. Miłości tej pięknej i tej która rani. Jest to również opowieść o niezwykłej przyjaźni, która nie boi się konfrontacji. O przyjaźni męsko damskiej i tej pomiędzy kobietami. O jej blaskach i cieciach w każdej postaci. To również opowieść o potrzebie miłości rodzicielskiej i lęku wobec samego siebie. O utracie więzi i sile matczynej miłości. Opowieść pełna najróżniejszych relacji i życiowych dylematów, a największy z nich to kalectwo i walka o szczęście. ANNAFICNER-OGONOWSKA – autorka bestsellerów „Alibi na szczęście”, „Krok do szczęścia”, „Zgoda na szczęście”, „Czas pokaże” i „Okruch”. "Jeśli zatęsknię" ma szansę stać się kolejnym z nich.

Kilka lat temu Anna Ficner-Ogonowska czarowała historią o Hani i Mikołaju. Trzytomowa seria o miłości, przed którą nie da się uciec bardzo mi się podobała, choć na co dzień zwykle czytam inne gatunki. Najsłabiej wypadła kolejna mini opowieść w klimacie świątecznym, ale dla mnie głównie to te trzy tomy stanowią trzon historii. Dwie ostatnie książki autorki spoza serii przeszły bez większego echa, a i dla mnie zaginęły w czeluściach ogromu nowości. Po „Jeśli zatęsknię” sięgnęłam z dużą ciekawością ale i obawą, czy klimat i bohaterowie choć trochę zbliżą się do cyklu „Alibi na szczęście”. Trzon „Jeśli zatęsknię” stanowi przyjaźń miedzy Anką i Mańką oraz pozostałą częścią licealnej paczki. To niezwykle budujące, że ludzie którzy zbliżają się do czterdziestki utrzymują kontakt, ba! spędzają wakacje, skoczą w ogień i są dla siebie zwyczajnie mili. Anka i Mańka stworzyły najbardziej trwałą więź, jedna drugiej pomaga, obie zawdzięczają sobie wiele. Mańka to rozwódka z trójką dzieci na utrzymaniu, której pomaga niestrudzona teściowa Bunia, bo przecież Mańka rozwiodła się z mężem, a nie z teściową. Mańka kocha jeść i kocha karmić ludzi, dlatego zawodowo prowadzi restaurację. Anka to spełniająca się zawodowo psychoterapeutka, która w życiu prywatnym nie ma szczęścia w miłości. Albo trafia na nieodpowiedniego faceta, albo ma on żonę. Choć wokół Anki jest wielu życzliwych ludzi, boryka się ona z samotnością, nawet gdy tonie w ramionach cudzego męża. Kobieta wymaga od siebie zbyt wiele i na rzeczy zwyczajnie nie pozwala sobie w życiu. Wakacje w Chorwacji i następujące po nim wydarzenie stawiają na Anki drodze Filipa i jeszcze bardziej umacniają więzy przyjaźni. Trzeba przyznać, że udali się autorce bohaterowie. Mimo tych wszystkich słodkości i romantycznych uniesień Anka jest do bólu szczera, lubi mieć na wszystko wpływ, jest świadoma swoich życiowych błędów i tych drobnych osobowościowych deficytów. Mańka to niepoprawna optymistka, które w każdej sytuacji znajdzie wyjście i dba o wszystkich dookoła. To taka osoba, która wszędzie z łokciami i zawsze się rozpycha. Niezmiernie bawiły mnie dialogi tej dwójki, choć czasem mało nierealne i stworzone pod fabułę. Ważne, że autorka wplata w swoje historie ludzi starszych i niepełnosprawnych - to takie lekkie i dyskretne upominanie się o szacunek i godność. „Jeśli zatęsknię” to lektura idealna na ten czas przymusowego odosobnienia i wszechpanującej zarazy. To powieść, która daje nadzieję. Mówi o przyjaźni, która wzbudza podziw i zazdrość. To opowieść o wzajemnej sympatii, która łączy ludzi na długo, a wspólne wspomnienia są spoiwem tej przyjaźni. To też dowód na to, że miłość i przyjaźń się splatają i dopełniają. Jest tu dużo fikcji, przekolorowanych momentów i landrynkowych sytuacji, ale w mojej ocenie czasem i tak trzeba. Jakby nie patrzeć część z tej historii dotyczy każdego z nas.

Anna Ficner – Ogonowska podbiła serca czytelników już osiem lat temu, gdy na rynku wydawniczym ukazał się jej powieściowy debiut, czyli „Alibi na szczęście”. Po nim przyszły kolejne części tej serii, a jeszcze później następne powieści, których aktualnie jest już 7 w literackim dorobku pani Anny. Siódmą, a zarazem najnowszą z nich jest „Jeśli zatęsknię”, która trafiła w ręce czytelników pod koniec marca. Autorka opisuje w niej perypetie paczki przyjaciół, którzy znają się od czasów liceum, a obecnie dobiegając 40-stki nadal posiadają pewien rytuał, który pozwala im w natłoku życiowych obowiązków spędzać razem trochę czasu. Wspólnym zwyczajem jest dla bohaterów coroczny, tygodniowy rejs katamaranem. Podczas jednego z takich właśnie rejsów, w malowniczych okolicznościach chorwackiej przyrody i nie tylko poznajemy pięcioro przyjaciół: Mańkę i Ankę, Kaśkę i Basię oraz Rafała. Do w/w ekipy dołącza podczas tegorocznej wyprawy znajomy Rafała – sporo młodszy od pozostałych Filip. Grupę przyjaciół stanowią osoby o bardzo różnych charakterach, temperamentach i doświadczeniach życiowych, a mimo to świetnie się ze sobą dogadują, wzajemnie wspierają i mogą na siebie liczyć w każdej sytuacji. Narratorką opowieści jest Ania, która podczas rejsu dochodzi do siebie po bolesnym i trudnym rozstaniu. Śledzimy barwne losy zgranej grupy i dowiadujemy się coraz więcej o bardzo realistycznie nakreślonych bohaterach. W losach każdego z nich odnaleźć można wiele odniesień do sytuacji, z jakimi na co dzień sami się stykamy. Przez to cała szóstka staje się jeszcze bardziej wiarygodna. Nie zabrakło także wątku miłosnego, w który autorka wplotła Filipa i Ankę. Jeśli macie ochotę przeczytać opowieść o przyjaźni, nieoczywistej miłości, wzajemnych relacjach dających wsparcie nawet w najbardziej dramatycznych okolicznościach oraz o spełnianiu marzeń i zaspokajaniu skrywanych pragnień bez względu na liczbę widniejącą w metryce to koniecznie sięgnijcie po tę powieść. Jest to również historia o odbudowywaniu wiary w siebie i własne szczęście oraz o odnajdywaniu sensu życia nawet po tym, gdy dotychczasowa egzystencja legnie w gruzach i nic już nie będzie takie samo. Jeżeli chcecie zanurzyć się w prozie przepełnionej emocjami, ciepłem, życiowymi refleksjami oraz tchnącej optymizmem i nadzieją to „Jeśli zatęsknię” będzie idealnym wyborem. Chociaż książka ta liczy sobie ponad 600 stron to i tak mamy wrażenie, że kończy się zdecydowanie zbyt szybko. Polecam. * https://www.facebook.com/Ksiazkowoczyta * http://ksiazkowoczyta.blogspot.com/2020/06/jesli-myslisz-ze-cos-jest-niemozliwe-to_3.html

Moje pierwsze spotkanie z Anną Ficner - Ogonowską nie było zbyt udane - dawno temu czytałam jedną z książek autorki, ale mniej więcej w połowie dałam sobie spokój. Nie potrafiłam się wciągnąć w opowieść i czytało mi się naprawdę trudno, dlatego odpuściłam. Wcale nie zniechęciło mnie to do ponownego sięgnięcia po książkę tej autorki. I ani trochę nie żałuję. "Jeśli zatęsknię" to opowieść o sile życia i miłości. O wielu upadkach i przeciwnościach, które spotykają każdego z nas, bez wyjątków. O pięknej przyjaźni, która w czasie kryzysu tylko się umacnia. O rzeczach błahych, codziennych. W tej powieści każdy może odnaleźć cząstkę siebie. Anka każdego dnia pomaga obcym ludziom, którzy przychodzą do jej gabinetu i dzielą się swoimi problemami, które nie dają im spokojnie żyć. Kobieta pomaga każdemu, ale jak to zazwyczaj w życiu bywa - nie potrafi pomóc samej sobie. Kiedy mężczyzna, z którym spędziła pięć lat w dziwnej relacji wraca do swojej żony, Anka zakopuje się w łóżku i postanawia nigdy z niego nie wychodzić. Z pomocą przychodzi najlepsza przyjaciółka Mania, która nie pozwala kobiecie zrezygnować z wakacji, zaplanowanych już dawno temu z grupą przyjaciół. Wtedy jeszcze nikt nie wiedział, że wakacje te wprowadzą w ich życie tyle zmian. Nie da się w kilku słowach streścić wydarzeń, które mają miejsce w tej książkę. Musiałabym zdradzić zbyt wiele, a tego robić zwyczajnie nie chcę. Ta książka ma w sobie tyle wątków, że jedynie stwierdzenie "to opowieść o życiu" oddaje prawdziwą historię zawartą w "Jeśli zatęsknię". "Jeśli myślisz, że coś jest niemożliwe, to nie wierz swym myślom, tylko próbuj". Na początku miałam trochę problem z przyzwyczajeniem się do sposobu zapisywania dialogów. Źle czytało się rozmowy, gdzie niemal każde wypowiedziane słowo opisane było również konkretną reakcją mówiącej osoby. W niektórych sytuacjach te opisy były totalnie zbędne i spowalniały cały bieg wydarzeń. Mimo to, polecam Wam tę książkę. Myślę, że opowieść ta pokazuje, że choćby całe życie wywróciło nam się do góry nogami, jesteśmy w stanie znowu odnaleźć szczęście. Pokazuje, że prawdziwa miłość może przyjść do nas zupełnie przypadkowo i jest w stanie przezwyciężyć dosłownie wszystko. Opowiada o przyjaźni, tak pięknej i mocno zakorzenionej, że nawet w przysłowiowej biedzie nie opuszcza. Pokazuje też, że nieszczęścia nie wybierają i spotykają wszystkich. Opowiada po prostu o życiu każdego z nas.

Anka właśnie zakończyła swój związek. Rozstanie wywołało wiele negatywnych odczuć. Zbliża się dzień wyjazdu do Chorwacji, Mańka wyciąga siłą przyjaciółkę z mieszkania. Na lotnisku wpada na nią mężczyzna. Kobieta jeszcze nie wie, że dzięki temu komuś jej życie zmieni się całkowicie. Pokocha prawdziwe i znajdzie miłość swojego życia. Ta książka po prostu skradła moje serce. Tyle razy szczerze się śmiałam przy tej książce, że nawet nie potrafię tego zliczyć. Ukazano grę charakterów, ale przyjaciele nawzajem się uzupełniają. Najgłośniejszą istotą ze wszystkich jest Mańka. Podziwiam ją, ma całkowity dystans do siebie, jest szczera, bezpośrednia, bardzo pomocna. Kobieta ma niesamowity talent organizacyjny, a jej teksty są po prostu rozbrajające. Zachowanie Mańki uświadomiło mi pewną rzecz, mianowicie, że trzeba akceptować siebie takim jakim się jest. Każdy/a z nas jest edycją limitowaną tylko trzeba to dostrzec. Gruby czy chudy. To nie ma znaczenia, ważne jest to co kryje się w głębi duszy. Tutaj znajdziemy wszystko: śmiech , radość, wzruszenie, prawdziwą miłość, cierpienie, tęsknotę. Każdy z bohaterów tęskni za czymś lub za kimś. Ostatecznie te pustki powoli wypełniają się brakującym odłamkiem. Jest to bardzo piękna opowieść, stwierdza jednoznacznie, że miłość nas otacza, wszystko dzieje się z jakiegoś powodu. Każde zdarzenie ma sens. W tym rzecz by ten sens odkryć i zmienić swoje nastawienie a także życie. Nie jest to słodka opowieść o miłości od pierwszego wejrzenia. To opowieść o życiu, małych radościach, troskach. Ukazuje nam, że życie to nie bajka. Wszystko zmienia się szybko. Powieść nie posiada podziału na rozdziały, ale to nie przeszkadza. Książka przekazuje wiele mądrości życiowych. Co ważne, skłania przed wszystkim do refleksji nad tym co nas otacza. Narracja jest trzecioosobowa. Narrator ukazuje wieloaspektowość wszystkich sytuacji. Analiza psychologiczna bohaterów pięknie wpłata się w całą fabułę. Ta powieść wywarła na mnie prawdziwie pozytywne wrażenie. Zakochałam się w niej od pierwszych stron. Doskonały dobór dialogów czy danych sformułowań sprawił, że możemy jednoznacznie określić nastrój panujący w danej chwili i odczuwamy te uczucia co bohaterowie. Polecam całkowicie. Każdy znajdzie tu coś dla siebie.

⛵ RECENZJA ⛵ Anna Ficner - Ogonowska: Jeśli zatęsknię Wydawnictwo: #Znak Stron: 656 Mam dla Was dobrą wiadomość to nie jest pierwsza książka tej autorki, więc kto Jej jeszcze nie zna, ma sporo do nadrobienia a przed nim wiele pięknych chwil. Jej powieści są pełne emocji i nadziei, że nawet po najgorszej burzy wstanie słońce. Anka ma już 40 lat a ostatnie pięć zmarnowała na związek bez przyszłości, z żonatym mężczyzną. Gdy ten zostawia ją, ponieważ jego żona zachodzi w ciążę, Ania liże rany w zaciszu swej sypialni. Ale jej najlepsza przyjaciółka Marianna nie pozwoli jej na długie użalanie się. Mańka to kobieta dynamit, rozwódka, matka trzech córek 16-letniej Poli, 13-letniej Laury i 5-letniej Igi. Prowadzi restaurację i jest mistrzynią gotowania. Paczka pięciorga przyjaciół z czasów liceum co roku spędza wspólny urlop. To ich tradycja. Są to rejsy katamaranem. Kapitanem jest Rafał, który ma za zadanie przybyć z pierwszym oficerem, w tym roku wybiera do pomocy kolegę Filipa, który jest właścicielem ośrodka turystycznego w Bieszczadach. Rafał ma własną firmę, żonę i dwie córki. Kasia jest fizjoterapeutką i szczęśliwą mężatką. Basia to inteligentna singielka zajmująca się redakcją książek. Filip, mimo że młodszy o dziesięć lat, jest oczarowany Anią od pierwszego spojrzenia. A co z tego wyniknie, musicie przekonać się sami... 😉 Znajdziesz tu wszystko czego oczekujesz od świetnej powieści obyczajowej: nutę romansu, szczyptę dramatu. To książka o życiu, jego cieniach i blaskach. Pełna zabawnych dialogów i humoru, który przebija z każdej ze stron. Wartka akcja nie pozwala na nudę. Podkreśla takie wartości jak miłość i przyjaźń, ze szczególnym naciskiem na tę drugą. Świetnie było oderwać się choć na chwilę od wszystkiego co dzieje się wokół, wsiąść na łódź i żeglować bo bezkresnych wodach Adriatyku, poznawać kulturę i zabytki Chorwacji, poczuć słońce na twarzy i wiatr we włosach, sycić się tak plastycznymi opisami regionalnego jedzenia, że aż ślinka napływa do ust. Jak prawdziwe wydają się wtedy słowa: "Książka zabierze Cię tam gdzie zechcesz, życie niekoniecznie".

Moje pierwsze spotkanie z twórczością pani Ani Ficner-Ogonowskiej odbyło się niedługo po premierze jej debiutu. Bardzo polubiłam tę książkę i z wielką niecierpliwością oczekiwałam na kolejne części, a jak seria została zakończona to czekałam na nowe historie. Czytelnicy pani Ani muszą być cierpliwi, bo zazwyczaj długo trzeba czekać na kolejną powieść, ale czekanie jest wynagrodzone objętością książki, jaką się dostaje. Zazwyczaj są to niemałe cegiełki. Bardzo szybko wciągnęłam się w czytanie książki „Jeśli zatęsknię", a to dzięki temu, że jest napisana przyjemnym i lekkim stylem. Już od pierwszych stron byłam ciekawa, jak rozwinie się opisywana historia. Dosyć szybko polubiłam też główną bohaterkę, czyli Anię. Równie szybko znielubiłam przyjaciółkę Ani, czyli Mańkę. To właśnie Mańka przyczyniła się do prawie wszystkich zgrzytów między mną, a tą książką. Czytając historię Ani, miałam wrażenie, że ją rozumiem, wiem czemu tak się zachowuje. Spędzałam z nią przyjemne chwile. Gdy przychodziła Mańka, zaczynałam się denerwować. Jej zachowanie czasem przypominało toksyczną przyjaciółkę, a nie najlepszą, w której można znaleźć oparcie. Książka „Jeśli zatęsknię" ma ponad sześćset stron. Niestety, nie zajęło mi zbyt dużo czasu jej przeczytanie. Skończyła się szybko. Na jednej sesji czytelniczej bez problemu czytałam kilkadziesiąt stron, chwila przerwy i kolejne kilkadziesiąt. Gdy robiłam sobie dłuższe przerwy od czytania to w mojej głowie pojawiały się teorie na temat tego, co może się jeszcze zdarzyć. Niektóre się sprawdziły. Czy to czyni, że zawiodłam się tą książką? Nie, gdyż zbyt przyjemny czas spędziłam z tą książką, aby to było jej wadą. Czułam, że się zaangażowałam w fabułę i cały czas rozmyślam o bohaterach, zastanawiałam się nad ich zachowaniem, gdyż nie każde rozumiałam oraz byłam ciekawa, jak skończy się ta historia. I to właśnie zakończenie jest, obok Mańki, drugą wadą. Miałam wrażenie, że zabrakło tutaj epilogu. Chyba że autorka planuje kontynuować tę historię, ale nigdzie nie znalazłam takiej informacji.

Czterdziestoletnia Anka ceniona psychoterapeutka, rozpacza gdyż nagle porzucił ją Artur . Żonaty mężczyzna który zabawiał się z nią przez lata... Na szczęście ma grono przyjaciół , którzy nie pozwolą jej pogrążyć się w smutku. Jak co roku cała ich licealna paczka wybiera się na rejs katamaranem po Chorwacji . Basia , Kaśka , Mańka i Rafał który w tym roku na wyprawę zabiera swojego znajomego Filipa. Ta brygada to gwarancja niezapomnianych przygód . Anka wpada w oko przystojnemu Filipowi , ale nie jest gotowa na nowy związek , po świeżym rozstaniu. A na dodatek zniechęca ją różnica wieku , chłopak jest 12 lat młodszy. Czy jednak da mu szansę , gdy los przy pomocy Mańki ,znów przetnie ich drogi? Wspomnienia czasów licealnych i postać przebojowej Mańki ubarwiają i zapewniają mega dawkę humoru tej powieści. Był śmiech , ale były też łzy. Historia cudownej miłości , oddania starszych państwa.Poglądy na świat, na życie , pogodzenie się z koleją rzeczy - nieuchronnie zbliżającym się kresem ziemskiego pielgrzymowania. Tego wewnętrznego spokoju zazdroszczę pani Hortensji. Bardzo polubiłam tych staruszków, wątek ten wyciskał łzy... Życie bywa przewrotne, nic nie jest dane na zawsze, nic nie jest pewne. Jedna decyzja , może je zmienić , nie koniecznie na lepsze. Tak i w tej powieści , w życiu Anki zajdą drastyczne zmiany. I znów z pomocą przyjdą przyjaciele , dzięki nim powrócą chęci do życia. Tu zaskoczyła mnie dojrzałość Filipa .Ale nie zdradzę Wam więcej , przeczytajcie , sami się przekonajcie. Lektura tej książki pokazuje nam, że nic nie dzieje się bez przyczyny. A z każdej sytuacji jest wyjście, tylko trzeba zwalczyć poczucie beznadziei , pogodzić się z tym co przynosi los, zawalczyć o siebie, o życie. Nadzieja umiera ostatnia. Polecam , zachwyciła mnie ta książka, dawno nie byłam tak zadowolona z lektury

Anna Ficner-Ogonowska Jeśli zatęsknię, czasem ciągnie mnie do tego, by przeczytać coś zupełnie innego niż do tej pory, lżejszego, jakąś babską powieść, pełną ciepła, przyjaźni, dobrych ludzi, nastawionych optymistycznie do życia, starających się pokonywać jego przeszkody, wspierających się na każdym kroku, nawet jeśli życie nie zawsze jest takie proste. Nawet jeśli będzie to lektura trochę smutna, to i tak na końcu wszystko się w niej poukłada. Jeśli zatęsknię, w moim wypadku było idealnym wyborem na przeziębienie, moment, kiedy organizm funkcjonuje trochę gorzej, bo chciałoby się nadal coś poczytać, ale nie może to być nic skomplikowanego, by głowa i oczy nadążały za treścią. Jeśli zatęsknię stanowiła udany zestaw z kubkiem gorącej herbaty i kocem. Wydaję mi się , że to byłaby również świetna lektura na okres urlopowy, wakacyjny bądź na wszelkiego rodzaju gorsze samopoczucie. Piątka przyjaciół o różnych charakterach i usposobieniu jak co roku wybiera się na wakacje do Chorwacji. Tym razem mają w swoim gronie nową osobę. Jak wspólnie spędzą ten czas? Jak będzie wyglądał ich powrót do pracy ? Co zdarzy się potem? Trzeba przeczytać, żeby się dowiedzieć. Miło było mi znaleźć się w ich szalonym towarzystwie, tym bardziej, że już na początku zostałam zabrana do przepięknej Chorwacji. Czasem bywało aż za bardzo hałaśliwie, ale było też lirycznie. Bohaterowie stworzeni przez autorkę emanowali dużą ilością ciepła i empatii. Jedni szaleni, inni poukładani, ze sobą dogadywali się jednak świetnie. Mimo różnych charakterów, nie dało się ich nie polubić. Moje serce jednak skradła tym razem przeurocza para staruszków - pani Hortensja i pan Stasinek. Fantastyczna para.