Jak żyć? Poradnik dla nieogarniętych (okładka miękka)

W ostatnich dniach wypiłam niejedną kawę z wielkimi myślicielami wszech czasów – Spinoza, Arystoteles, Nietzsche, Epikur, Platon, Pascal, Levin, Heidegger, Kant, Bergson, Wittgenstein oraz Mill – to właśnie oni towarzyszyli mi w rozważaniach na temat tego, jak żyć w tym chaosie dnia codziennego, a wszystko to dzięki Marie Robert, która wpadła na dość zaskakujący (i jakże oryginalny) pomysł stworzenia poradnika dla… nieogarniętych. Co więcej, zrobiła to w ciekawy sposób – wydobywając kwintesencje z myśli filozoficznej geniuszy odniosła się do aktualnej codzienności, znanej czytelnikowi. A wszystko to z dozą humoru oraz ironii. W istocie wskazówki są bardzo życiowe, a jest ich dwanaście, tak jak dwanaście jest historii, które z pewnością każdy miał okazje przeżyć lub przeżyje w przyszłości, a to dlatego że są w pewien sposób uniwersalne: Marie Robert porusza temat śmierci, pracy, kultury, miłości, pragnienia, ale nie stosuje ogólników, tylko przedstawia historie z życia wzięte, jak na przykład wizyta u teściów (nieudana – a jakże!) z dozą humoru, który totalnie mnie bawił. Choć nie zawsze było tak zabawnie. Chwilami nachodziła mnie nostalgia i potakująco kiwałam głową, gdy czytałam o tym, co na to wszystko powiedzieliby filozofowie. I oczywiście mieliby do powiedzenia same mądre rzeczy, a tego głosu w sprawie wizyty u teściów, kaca, śmierci psa czy irytacji podczas zakupów w Ikei udziela im Marie Robert. Nie znałam wszystkich filozofów, których mądrości przytacza w swojej książce autorka, więc cieszę się, że postanowiła umieścić ich życiorys w formie kilku zdań, a także krótko opisała wybrane wyjątkowe dzieło filozofów, na którym opierała swoje wnioski, dodając kilka podsumowujących oraz pokrzepiających słów w postaci Filozofii ratunkowej. Nie ukrywam, że Marie Robert zrobiła na mnie wrażenie pomysłem na tę książkę, z pewnością bawiła mnie swym ironizującym humorem, niekiedy też wprowadziła mnie w zadumę nad życiem, gdy przytaczała mądrości wybitnych umysłów i to się czyta z przyjemnością! Natomiast mam jedno zastrzeżenie co do objętości książki, historii mogło być więcej, bo czyta się ekspresowo i w pewien sposób odczuwam niedosyt. Poza tym jestem jak najbardziej na TAK dla książki, która nie tylko rozbawia (nawet do rozpuku!), ale również czegoś uczy. Na przykład tego, jak żyć?