Jak uwolnić psa od lęku. Program pozytywnej pracy z psami cierpiącymi z powodu lęku, strachu i fobii (okładka  miękka, 04.2021)

Zgadzam się z komentarzem użytkownika Delvardian. Dodam, że ta książka nie jest dobra dla osób, które posiadały już psa i mają jakieś doświadczenie... Poza tym, książka ta jest co najwyżej dla właścicieli psów małych ras (z wielu względów). Zawiera też kilka błędów, literówek, czy brakującej reszty tekstu. Bardzo ciężko czytało się tę książkę, którą de facto można by skrócić do maksymalnie dwóch rozdziałów lub jakiegoś wpisu blogowego... Nie wspomnę już o tym, że jest to jedna wielka reklama Fear Free (taki też jest oryginalny tytuł tej książki...). Czy ma plusy? Jakieś ma, niestety bardzo małe, ledwie widoczne i to jeszcze ociosane z informacji szczegółowych. Tj. książka mówi, że coś należy zrobić, ale nie tłumaczy jak. Są chyba dwa wyjątki - jak nauczyć psa kąpieli, a drugi jak przygotować psa do np leżenia u weta. Książka zdecydowanie na rynek amerykański, na rynku europejskim te "rady" nie mają racji bytu. Można by tak długo mówić o minusach tej książki, ale szkoda mi na to czasu. Nie warto jej kupić. No może, gdyby była za maksymalnie 10 PLN, to można się zastanowić, ale nie za tę cenę... PS psy i szkoły są różne. Np mój obecny pies jest w stanie komendy wykonywać już bez motywacji jaką jest karma. Kiedy zaczynał psie przedszkole (metodą pozytywną) w grupie nie było szans, aby skupić jego uwagę na tym co miał robić. Żadne smaczki nie działały. Został przeniesiony na zajęcia indywidualne. Tutaj smaczki działały. No właśnie, ale tylko wtedy gdy były... Zmieniliśmy tę szkołę na inną (indywidualna, bez smaczków tylko karma, trenowane są tylko duże rasy) i postępy od pierwszego spotkania. Na smaczkach, to pewnie do dziś byśmy się bawili i nic z tego by nie wyszło. Znam osoby, które przeszły treningi w takich szkołach (ze smaczkami) i psy słuchają się w zasadzie wtedy gdy smaczki są (ale uwagi w pełni też nie da się przyciągnąć)... Szkoła zadowolona, bo ma kasę i widzi, że pies słucha się. Szkoda, że tylko wtedy gdy są smaczki. W szkole, do której ostatecznie poszliśmy uczono na karmie, która równocześnie była jego posiłkiem. Nie miał ochoty na karmę? Trudno, czekał do następnego posiłku. To go przekonało do współpracy. Dziś jest prawie w pełni ułożonym psem (prawie, bo to jeszcze szczeniak, więc jeszcze czas na szlify jest i do tego okres dojrzewania) i to bez smaczków. Zarazem więź się pogłębiła, prawdziwy przyjaciel.