Into The Labyrinth (CD)

Trzeci z największych - po "Serpent's Egg" i "Aion" - albumów Dead Can Dance. "Into The Labyrinth" (1993) to oczywiście kolejne zaproszenie do ponadczasowej i ponadkulturowej podróży, tym razem jednak z naciskiem na słowo "ponadkulturowej".

Dwie zmiany w dotychczasowym modus operandi DCD na początku lat 90. są zasadnicze. W przypadku "Into The Labyrinth" Gerrard i Perry zrezygnowali całkowicie ze współpracy z innymi muzykami, po raz pierwszy swój album podpisując jako stuprocentowy duet. Po drugie, "ITL" to pierwszy ich album, który miał regularną dystrybucję w USA, czego skutki na przyszłość były znaczące. Już nawet dlatego, że - mimo kilku wcześniejszych przygód z filmem - stała obecność zespołu w sieci progresywnych amerykańskich rozgłośni studenckich, będących w tamtym czasie potęgą, zwróciła na DCD uwagę Hollywoodu i przetarła zwłaszcza Gerrard drogę do współpracy z realizatorami filmowymi.

Sam album był ewidentnym zwrotem w stronę uniwersalnej muzyki folkowej. Patrząc z perspektywy czasu, był to chyba najbardziej komercyjny i zorientowany na rynek amerykański album karierze DCD, na dodatek bodaj pierwszy zsynchronizowany tak silnie z rosnącą wówczas popularnością muzyki świata. Ale daj Boże każdemu w tak porywający sposób łączyć komercyjną komunikatywność z artyzmem najwyższej próby. Obok kompozycji własnych, znalazły się tu autorskie interpretacje irlandzkiej pieśni "The Wind That Shakes The Barley" oraz songu Bertolda Brechta "How Fortunate The Man With None".

Uwaga: Wszystkie albumy z tej reedycji Dead Can Dance zostały zremasterowane przez MFSL (Mobile Fidelity Sound Laboratory), jeden z najbardziej liczących się labeli w USA.