Inspiracja (audiobook mp3)

Ciekawa fabuła, trzymająca w napięciu, zaskakuje, daje pozytywne poczucie niedosytu.

Rewelacja - jak wszystkie książki tego autora

Moje pierwsze bardzo, krótkie spotkanie z autorem zawdzięczam świątecznej antologii, w której to właśnie opowiadanie pana Bednarka spodobało mi się najbardziej. W końcu nadszedł ten moment, by poznać go w trochę dłuższej formie. "Każdy sposób jest dobry, żeby zaistnieć. A w dzisiejszych czasach możliwości są nieograniczone". Nieopodal miejsca pracy dziadek znajduje zwłoki swej ukochanej wnuczki, Anety. To właśnie na jej pogrzebie Oskar Blajer poznaje Luizę, swoją największą miłość i największe przekleństwo. To typ samotnika, który pisze o morderstwach, a inspiracji szuka chodząc na pogrzeby. W mieście zaczyna grasować Łowca Nimfetek. Oskar zaczyna podejrzewać, że może to być ktoś z kręgu znajomych Luizy. "Ostatecznie ofiary i tak nie mają znaczenia. Zna się zabójców. Nikt nie pamięta o ich ofiarach. Są tylko statystami, drugoplanowymi postaciami w cieniu wielkich aktorów". Podoba mi się ten bezczelny styl i zabawne dialogi. Oskar to pierwszorzędny bohater, który nie pozwoli nam nawet na chwilę nudy. Bardzo szybko dostajemy pierwszy trop i podążamy za nim, wraz z naszym bohaterem. Chłopak znany ze swej wyobraźni tworzy w głowie szalone wizje i nie do końca wiemy, czy dać im wiarę. Rodzina Luizy skrywa wiele tajemnic, które wspólnie odkryjemy a sam Oskar, ma własne demony z którymi musi się zmierzyć. Ekscytujące i niespodziewane zwroty sytuacyjne powodują stały dopływ napięcia, utrzymując moją uwagę. Dynamiczność akcji również ma znaczenie przy takiej objętości. Bardzo podoba mi się to, że nie jestem w stanie niczego przewidzieć, a wiele sytuacji bywa dla mnie totalną niespodzianką. Tempo uśmiercania młodych dziewcząt jest dosłownie "zabójcze", ale ofiary mają tutaj drugorzędne znaczenie, przewijają się wręcz taśmowo i nie przywiązujemy do nich większej uwagi. Główną rolę odgrywa drapieżnik, jego motywy i metody działania oraz dążący do jego zdemaskowania Oskar. Choć nie popieram jego decyzji, to właśnie ta niekonwencjonalność postępowania, nie pozwala mi oderwać się od lektury.

W mieście zaczynają ginąć nastolatki. Każda z nich,według schematu jest piękną blondynką o świetnej figurze. 23-letni Oskar próbuje otrząsnąć się po drastycznych wydarzeniach z jego życia. Jedynym jego ukojeniem jest pisanie opowiadań. Zatem zajmuje się on sprawą brutalnie zgwałconej i zabitej Anety Borkowskiej. Tymczasem pojawiają się doniesienia o kolejnych ofiarach człowieka nazwanego przez policję,,Łowcą Nimfetek''. Zdjęcia kolejnych dziewczyn obiegają internet,rozesłane przez świadków,którzy znaleźli ciała. Podczas śledztwa,mężczyzna poznaje Luizę w której bezgranicznie się zakochuje. Spotkanie kobiety jest dla niego niezwykle ważne i odmienia jego życie. Ale z czasem odkrywa on mroczne sekrety jej rodziny... Zadaje on sobie pytanie:Czy ktoś z jego otoczenia nie stoi za tymi zbrodniami? Ta książka zmrozi wam krew w żyłach i wypruje wasze wnętrzności. Zagadki i brutalne morderstwa,spodobają się niejednemu fanowi kryminałów i thrillerów. Jedynie co mogę powiedzieć o tej książce to-totalny kosmos! Każda strona usłana była tajemnicą,a opisy były niezwykle ciekawe i przyciągające. Trudno było odłożyć tę książkę na półkę. Natomiast jeśli chodzi o fakt kto był zabójcą,to nie musieliśmy się za dużo głowić,ponieważ było to podane na tacy. Ale mimo to,końcówka była dla mnie strasznym zaskoczeniem. Podobało mi się też że mogliśmy zobaczyć zbrodnię z pozycji świadka, ofiary jak i mordercy. A jeśli chodzi o styl pisania autora, to jest bardzo przyjemny. Cały wykreowany świat i historię uważam jak najbardziej za perełkę. Myślę że każdy fan tego gatunku,powinien zapoznać się z tą książką.

Główny bohater walczy z demonami przeszłości, pisząc opowiadania kryminalne. Kiedy na jego życiowej drodze staje piękna i zmysłowa Luiza, zaczyna robić się naprawdę ciekawie :) Pierwsze kilka stron książki, kiedy poznajemy Oskara, częściej wywoływało na mojej twarzy uśmiech, niż jakiekolwiek przerażenie. Bo jak inaczej można podejść do jego akcji typu szybka pogawędka przed zaśnięciem z "Ewą Rączkowską" i zdjęciem profilowym swojej wybranki :) Albo z dylematami dot. randkowania, no bo przecież randkowy wypad stanowił "gwałt analny" na budżecie domowym:) W miarę rozwoju akcji, powoli zaczynało się wkradać przerażenie, a w mojej głowie "myśli tańczyły, niczym stado rozwścieczonych czarownic":) Pojawiły się trupy, jeszcze więcej TRUPÓW, Łowca Nimfetek, a nawet łowca.. Łowcy Nimfetek :) Wszystko w zawrotnym tempie, niczym w filmie "Adrenalina" z J. Stathamem :) No i finał...zaskakujący, poruszający, przerażający, przyprawiający o dreszcze... Ogólnie można czepiać się szczegółów. Tylko, że tego rodzaju książki mają służyć przede wszystkim oderwaniu się od rzeczywistości i zapewnić porcję dobrej rozrywki. Z tego zadania autor wywiązuje się koncertowo. Na te kilka godzin faktycznie wkraczasz w innym wymiar rzeczywistości, nie oceniając ani głównego bohatera, ani jego kontrowersyjnych decyzji... Porcja solidnej rozrywki jest na pewno, o ile ktoś lubi takie mroczne światy i obcowanie ze złem, a także próbami uzasadnienia tego zła :)

,,Inspiracja" Adrian Bednarek ⭐⭐⭐⭐⭐⭐⭐⭐/10⭐ 87/2021 · Kiedy miłość jest inspiracją dla zbrodni Pisanie opowiadań kryminalnych jest dla 23-letniego Oskara formą terapii pomagającą zapomnieć mu o dramacie z przeszłości. W poszukiwaniu inspiracji młody mężczyzna udaje się na pogrzeb brutalnie zamordowanej nastolatki. Tam poznaje Luizę, piękną dziewczynę z wyższych sfer, która wkrótce odmieni jego życie. Świat zła Adriana Bednarka fascynuje od samego początku! Mroczna rozrywka, która nie pozwala nawet na chwilę oddechu. · To moja pierwsza styczność z autorem, ale słyszałam o jego książkach wiele dobrego, więc postanowiłam to sprawdzić i nie żałuję. Autor wyróżnia się swoim stylem na tle innych, co jest mocno zauważalne, ale w pozytywnym kontekście. Takiego powiewu świeżości mi brakowało. Nieprzewidywalność i brutalność są dość mocnym aspektem książki, co mi osobiście się bardzo podobało. Liczne zwroty akcji sprawiają, że ciężko książkę odłożyć. Bohaterowie dość specyficzni i pogmatwani. Jedyny minus, jaki aktualnie zauważyłam to główny bohater, a raczej jego nie do końca zrozumiałe wybory. Z ogromną przyjemnością sięgnę po pozostałe części trylogii i nie tylko. · · · Za egzemplarz dziękuję wydawnictwo_novaeres

Niedawno ukazał się trzeci tom serii a ja nie czytałam ani jednego. Pomyślałam, że najwyższa pora to zmienić. Oskar to młody mężczyzna zmagający się z traumą, wydarzenia z przeszłości odcisnęły na nim duże piętno. W ramach terapii pisze opowiadania kryminalne. Szukanie inspiracji jest powodem jego pójścia na pogrzeb nastoletniej ofiary brutalnego morderstwa. Właśnie tam spotyka Luizę... Cóż to była za historia. Autor zgrabnie snuje swoją opowieść, przeplata ją soczystymi dialogami i podnoszącymi ciśnienie scenami. Genialnie skonstruowany kryminał!!! Bardzo wcześnie wiemy kto jest zły ale i tak zostajemy zaskoczeni. A Oskar? Cudowny bohater, przyjemnie było przez te 500 stron posiedzieć w jego głowie. Podoba mi się styl Autora, jakiś rodzaj bezwzględności i mroczności. Słowa ,,kiedy miłość jest inspiracją dla zbrodni" są tak znamienne. W końcu jeśli patrzeć na całość to jednak uczucie do Luizy decydowało o wszystkim. Jednak czy było to tylko uczucie Oskara? Lubię się wyspać, ale ta książka była taka, że musiałam dowiedzieć się wszystkiego. Zarwałam noc i jedyne czego żałuję to tego, że kolejny tom nie czeka już na półce. Rewelacyjna, nieodkładalna, wciągająca, szokująca.... Wow... Wow... Wow...🔥🔥🔥

Oskar pisze opowiadania kryminalne. Jest to dla niego ucieczka od przeszłości, od tego, co zdarzyło się w jego rodzinie. Gdy poznaje Luizę, wydaje się, że jego świat wraca do normalności. Ale nie. W mieście zaczynać grasować seryjny morderca nastolatek. Oskar wpada na pewien trop i na własną rękę prowadzi śledztwo. Czy dobrze wytypował Łowcę Nimfetek? Czy złapie go na gorącym uczynku? Czy policja tym razem będzie pierwsza? ⚠️⚠️⚠️⚠️⚠️⚠️⚠️ Po raz kolejny nie zawiodłam się na autorze. To, co on robi w tej książce, to mistrzostwo. Świetnie prowadzi akcję, buduje napięcie i choć być może szybko wydaje nam się, że wiemy "kto? co? i dlaczego?", to książka się nie kończy. Gdy sprawa jest już rozwiązana i zapowiada się, że będzie dobrze, autor zagrał sobie z nami i zaserwował coś niespodziewanego, szokującego i... zresztą sami sprawdźcie. Powiem krótko: Wow! Polecam! Z niecierpliwością czekam na dalsze losy Oskara. ⚠️⚠️⚠️⚠️⚠️⚠️⚠️ Za możliwość przeczytania dziękuję @wydawnictwo_novaeres #inspiracja #adrianbednarek #wydawnictwonovaeres #novaeres #zaczytani

Po zakończeniu Inspiracji miałam mieszane uczucia - książka mi się podobała, ale miałam odczucie jakby fabuła nie była od początku dobrze zaplanowana i powstawała spontanicznie, w biegu. Zakończenie zmusiło mnie do zbierania szczęki z podłogi. Teraz po ochłonięciu mogę ocenić, że drobne niuanse, co do których mogłam mieć zastrzeżenia, tracą na znaczeniu z perspektywy całości serii. Tak po prostu musiało być. Luiza była dla mnie mało wyrazistą postacią i trochę żałuję, że jej osobowość nie została bardziej zaakcentowana, ale wynagrodziła to postać Oskara, która jest wielowymiarowa, barwna, skomplikowana. Jego poczucie humoru i sarkazm na początku książki od razu przypadły mi do gustu. Opisy scen zbrodni są tak dosłowne i szczegółowe, że przyprawiają o ciarki. 😧 Tu uwaga dla wrażliwych osób - ta książka nie trafi w każde serce. Brutalność przeplata się w książce z namiętnymi fragmentami relacji Oskara i Luizy, a one były... gorące. Muszę przyznać, że dałam się porwać tej trzymającej w napięciu, krwawej historii i zapamiętam ją na długo.

Czornyj polecał, więc jakby nie było wyjścia, trzeba było przeczytać. A w zasadzie odsłuchać, bo tę formę wybrałam i nie żałuję. Lektor pierwsza klasa. Natomiast jeśli chodzi o książkę... No dobra. Nie wygłupiajmy się. W budowaniu napięcia to ja jestem cienizna, więc powiem od razu - to było mocne! Mocne i piekielnie dobre! Bednarek buduje napięcie odwrotnie proporcjonalnie do mnie, więc naprawdę trudno rozluźnić mięśnie, nie zaciskać szczęki i po prostu się zrelaksować przy lekturze. Tym bardziej że historia jest niecodzienna. Niełatwo jeszcze zaskoczyć czytelnika aż tak, ale jak to mówią: można? Można. Wiecie, że w opisywaniu fabuły jestem tak samo dobra jak w wyżej wymienionym napięciu, dlatego jak zwykle odpuszczę. Nie odpuszczę sobie jednak małego ostrzeżenia - jeśli zło w czystej postaci Cię przeraża, nie czytaj tego, choć pewnie będziesz żałować. Jeśli jednak lubisz książki w stylu Czornyja, to nawet się nie zastanawiaj - bierz i czytaj!