Inna Blue (okładka miękka)

Jedna z lepszych książek, które czytałam. Do ostatniej strony każde słowo uzależnia i nie można sie oderwać. Ocena 4/5, bo w połowie już przewidziałam jak się skończy. Jedyne co mnie zasmuciło to brak kontynuacji!

"Inna Blue", Blue Echohawk, dziewczyna zagubiona w życiu, nieposiadająca własnej historii, nie chce być nikim, gdy od małego jest krzywdzona przez los. Zna jedynie fragmenty swojego życia, nie wie nawet, kto jest jej matką, gdy jako dziecko została porzucona. To wszystko tworzy nam obraz dziewczyny, która w swoim wnętrzu potrafi wiele skryć, nie pokazuje tego światu, gdyż wie, że nic to nie da, nie zmieni, gdy nikt się tym w ogóle nie zainteresuje. Stroni od ludzi, nie wierzy w przyjaźń czy nawet miłość. Jej wnętrze rozerwane na wpół walczy samo ze sobą, chce czegoś od życia, gdy znów popada w wielki ból niezrozumiały dla nikogo. Przepiękną, tajemnicza i enigmatyczna w swoim byciu dziewczyna zwraca uwaga młodego nauczyciela, pana Wilsona, który w niej ujrzał to, czego inni nie potrafili. Pod maską arogancji, pewności siebie, ujrzał zagubioną osobę, która niezwłocznie potrzebuje czyjejś pomocy. Zupełne przeciwieństwa ich charakterów, to coś, co sprawiło, że ich relacja się zacieśnia, miłość nie raz potrafi się ujawnić w nieoczekiwanych momentach, a tutaj może zebrać swoje nieszczęśliwe żniwo. Wplątać w tarapaty dwójkę niczemu niewinnych osób. Pełną emocji książka ucząca w ten sposób własnych wartości, jest także kolejną z takiego typu lektur, która stara się nam uświadomić, jak wiele rzeczy potrafi się przyczynić do nieszczęścia człowieka i jak brak zainteresowania nikogo może doprowadzić do katastrofy. Nadzieja, bycie przekonanym, że ma się cel w życiu, pomoc bliskich osób, przyjaźń czy miłość to coś, czego każdy z nas potrzebuje, a w życiu Blue było to wręcz konieczne. Jak to się wszystko będzie w stanie potoczyć? Gdyż czarne chmury, nie znikły z horyzontu

Blue nie zna przeszłości, poznała jedynie niewielkie fragmenty swojej historii. Jako dwulatka została porzucona do półciężarówki obcego mężczyzny, a jej matka zamordowana. Teraz ma prawdopodobnie dziewiętnaście lat, jest zimna i pewna siebie, a ludzi trzyma na dystans, nie wierzy w przyjaźnie pomiędzy kobietami a mężczyznami, do czasu, aż w jej szkole pojawia się nowy młody nauczyciel historii Pan Wilson. Mężczyzna zauważa, że pod maską twardej i bezwzględnej dziewczyny kryje się osoba, która potrzebuje pomocy i jest bardzo zraniona. Blue nie jest łatwą uczennicą, stwarza wiele problemów, a do tego ma całkowicie odmienny charakter niż on. „(...) w ogóle nie przypominam błękitnika... słodkiego radosnego, szczęśliwego. Byłam raczej współczesną wersją harpii. Kobietą ptakiem. Żeńskim potworem z ostrymi, zakrzywionymi szponami. Zadrzyj ze mną, a zaciągnę Cię do podziemnego świata i będę dręczyć przez wieczność. Może to nie moja wina, że byłam, jaka byłam.” Czy Wilson pomoże Blue odnaleźć siebie? Czy kobieta stanie się osobą bardziej otwartą? Czy Blue pozna swoją przeszłość i prawdziwą rodzinę? „Tej nocy... coś mi się przytrafiło. Coś, czego nigdy wcześniej nie przeżyłam. Moja dusza była potłuczona i sterana. Zaczęłam się modlić. Płakałam z miłości, nie wiedząc, że to właśnie o nią prosiłam. Chciałam poczuć się kochana i ta miłość... po prostu na mnie spłynęła. Bez żadnych zobowiązań, ultimatum, obietnic. Bezwarunkowa miłość. Wystarczyło, że o nią poprosiłam. I poczułam... że ta miłość mnie zmieniła. W tamtej chwili poczułam się...uzdrowiona.” Amy Harmon wychowała się w okolicy, bez telewizji, przez co największą miłością na zabicie wolnego czasu stało się czytanie książek i pisanie własnych historii. Ja spotykam się z twórczością tej autorki tak naprawdę po raz pierwszy, zachęcona okładką, która bez wątpienia przyciąga wzrok, postanowiłam zobaczyć, co kryje się pod tajemniczym tytułem „Inna Blue”. Przyznam szczerze, że książka początkowo mnie nie zachwyciła, wręcz przeciwnie te opowieści, które były na lekcjach historii, lekko mnie znudziły, może przez to, że od czasów szkolnych tego przedmiotu nie lubiłam. Jednak później akcja się rozkręciła i zaczęło się coś dziać, nareszcie fabuła mnie pochłonęła. Autorka pisze w sposób bardzo przyjemny, znakomicie potrafi przelać na papier uczucia, przez co w momencie czytania tej powieści niejednokrotnie uroniłam łzę wzruszenia. Początkowo odniosłam wrażenie, że otrzymamy prosty romans uczennicy z nauczycielem i byłam w ogromnym błędzie. Otrzymaliśmy wspaniałą historię o poszukiwaniu siebie i dociekaniu prawdy pomimo ogromnych wątpliwości i strachu, czy odkrycie jej nie będzie miało wpływu na to, jak jesteśmy postrzegani przez innych, czy osoby, na których nam zależy, dowiedzą się, skąd pochodzimy i jakie mamy korzenie, nie odwrócą się od nas? Wspomnę teraz słówko o bohaterach, zacznę może od Blue, która jest niesamowicie ciekawą postacią, z jednej strony było mi jej żal, porzucona przez matkę jako małe dziecko, tajemnice, które nękały ją przez większość życia, a następnie prawda, która dla mnie samej była niesamowitym szokiem, z drugiej strony podziwiałam ją, tym jak dawała sobie radę na tym okrutnym świecie, przez większość czasu była zdana sama na siebie i nie ma co się dziwić, że wolała być odizolowana od ludzi i niezależna od nikogo. Miała w sobie ogromną siłę i determinację, stroniła od przyjaźni jednak do czasu, aż poznała Wilsona. Co do jego postaci miałam mieszane uczucia, były momenty, w których mnie irytował i działał mi na nerwy, miałam też ochotę czasami nim wstrząsnąć, by za chwilę chcieć go przytulić i powiedzieć, że jest wspaniałym człowiekiem i zazwyczaj wie jak się zachować. Autorka pomimo początkowych niewielkich minusów związanych z tą powieścią zafundowała nam potężną emocjonalną bombę. Poznajemy jakąś część historii, która jednak miała swój ogromny wkład w tę książkę. Były momenty, w których uczucia mieszały mi się jak podczas kręcenia na karuzeli: smutek z radością, śmiech ze łzami wzruszenia, miłość z nienawiścią. Czy polecam Wam tę powieść? Zdecydowanie tak, dajcie się porwać historii Blue, poznajcie jej przeszłość i zobaczcie, jak stopniowo odkrywała siebie. Ja swoją przygodę z twórczością tej autorki rozpoczęłam od tej propozycji i na pewno na niej nie poprzestanę. A Was zachęcam do tego, abyście już dziś sięgnęli po swoje egzemplarze i sprawdzili, jak potoczą się losy onieśmielającej Blue i spokojnego Wilsona. Polecam Paula https://girlsbookslovers.blogspot.com/2019/05/amyharmon-inna-blue-bluenie-zna.html

Amy Harmon to autorka, której nie ma się dość pod żadnym pozorem. Jej powieści bezdyskusyjnie mnie zachwycają – tak było w przypadku „Prawa Mojżesza” jak i „Pieśni Dawida”, które czytałam jakieś dwa lub trzy lata temu. Są też książki jej autorstwa, których jeszcze nie znam, a zostały wydane w Polsce – m.in. „Biegając boso”, „Making Faces”, „Słowo i miecz”. Wiem już jednak, że poprzeczka co do wymagań została podniesiona dosyć wysoko, więc mam nadzieję, że każda kolejna lektura wychodząca spod pióra Harmon będzie równie dobra jak poprzednia. „Życie jest wszystkim, co mamy, i wiedziemy je zgodnie z tym, w co wierzymy. Ale poświęcić to, kim jesteśmy, i żyć bez wiary to los tragiczniejszy od śmierci”. Czytając „Inną Blue” Czytelnik teoretycznie powinien odczuwać ból, smutek, współczucie i przygnębienie z uwagi na temat, którego podjęła się autorka – poszukiwanie siebie, własnej historii, poczucie przynależności do społeczeństwa. No właśnie, teoretycznie. Praktycznie autorka potrafi tak poprowadzić narrację poprzez główną bohaterkę, Blue, iż obok wymienionych wcześniej uczuć towarzyszył mi również uśmiech i nadzieja na to, że dla takiej dziewczyny jak ta istnieje dobre zakończenie. Można w to wątpić, ponieważ ta nastolatka ma przed sobą wiele przeciwności losu do pokonania, ale by się o tym przekonać, koniecznie musicie sięgnąć po tę książkę! Poczułam się bardzo zaskoczona, kiedy zorientowałam się, że Amy Harmon postanowiła w swojej powieści wykorzystać relację uczennica-nauczyciel, ale, ku mojej jeszcze większej konsternacji, wątek pana Wilsona został poprowadzony w sposób odmienny do tego, jaki przykładowo występuje w „Pułapce uczuć” (lub według nowszego wydania „Slammed”) Colleen Hoover. Nie chcę wiele zdradzać, ale naprawdę – podejście Harmon do tego dosyć schematycznego rozwiązania czyni go całkiem innym, mniej spotykanym, co działa na korzyść i dodaje wiarygodności całej książce. Chciałabym, by każdy z Was mógł poznać historię Blue Echohawk. Nie dlatego, że czyta się ją szybko i bohaterowie mogą stanowić nasze odbicie w jakikolwiek sposób (chociaż tak jest!). Amy Harmon po raz kolejny udowadnia, że trudne kwestie nie są jej straszne – dzięki temu Czytelnik dostaje możliwość śledzenia losów dziewczyny, która nie powinna dostawać drugiej szansy, może nawet nie powinna być główną bohaterką książki. Każdy jednak zasługuje na bycie częścią historii – czy zna swoje korzenie, czy nie. Czasem nie jest ważne to, co było, tylko to, co zamierzamy z tym zrobić.

Amy Harmon kolejny raz udowodniła mi, że po jej książki warto sięgać. To autorka, która z niebywałą lekkością pisze o miłości, przyjaźni, problemach życia codziennego oraz porusza trudne i bolesne tematy, które wywołują w czytelniku całą paletę emocji. W książce poznajemy Blue, dziewczynę, która za maską chamstwa i arogancji skrywa swoją prawdziwą twarz. Blue tak naprawdę jest bardzo wrażliwa i można powiedzieć, że zazdrości rówieśnikom normalności. Ona tego nigdy nie miała. Gdy w jej szkole pojawia się nowy nauczyciel historii Willson, dziewczyna już na samym początku próbuje go zniechęcić do siebie. Jednak młody nauczyciel łatwo się nie poddaje, gdyż wyczuwa, że prawdziwa Blue skrywa się za maską i tak naprawdę potrzebuje, tylko by ktoś wyciągnął do niej pomocną dłoń. Po czasie między tą dwójką rodzi się prawdziwa przyjaźń, która z czasem zamienia się w miłość... „Inna Blue” to przepiękna książka, która wzbudziła we mnie wiele emocji zarówno pozytywnych, jak i negatywnych oraz poruszyła w mojej duszy wszystkie pokłady wrażliwości, ale dzięki temu przeżywałam tę poruszającą historię całą sobą. Ta książka pełna jest rozpaczy i wołania o pomoc. Autorka uświadamia, z jaką łatwością ludzie oceniają innych i jak łatwo dystansują się od problemów innych osób, bo tak prawdę powiedziawszy, mało kto potrafi pomóc komuś bezinteresownie. Historia Blue jest bardzo smutna i przejmująca, dziewczyna nie zna swojej przeszłości, a tylko ona pozwoliłaby jej tak na poważnie rozpocząć nowy i lepszy start w życiu, bo przecież tylko znajomość siebie umożliwia budowanie dobrej i szczęśliwej przyszłości. Bardzo było mi jej żal i cały czas całą sobą odczuwałam wszystkie towarzyszące jej emocje. „Ale żałowania nie da się uniknąć. Nie daj sobie wmówić, że jest inaczej. Żal to nieodłączny element życia. Niezależnie od tego, co wybierzesz , zawsze będziesz się zastanawiać, co by było, gdybyś wybrała inaczej. Niekoniecznie podjęłam złe decyzje. Po prostu je podjęłam. I żyłam z nimi, z żalem i wszystkim”. „Inna Blue”, to przepiękna, mądra i wartościowa powieść. To historia, o której przez długi czas nie zapomnicie, a jej bohaterowie staną się Wam bliscy. To wzruszająca i chwytająca za serce opowieść o poszukiwaniu własnej tożsamości, o zaufaniu, o prawdziwej przyjaźni i miłości, o akceptacji samego siebie i innych osób, oraz o bólu i odrzuceniu. „Inna Blue” to kolejna książka Amy Harmon, która rzuciła mnie na kolana i zostawiła w sercu ślad. Polecam ją z czystym sumieniem i mam nadzieję, że zatracicie się w niej tak jak ja.

Tekst pochodzi z bloga: https://amandaasays.blogspot.com/2019/04/inna-blue-amy-harmon.html OPOWIEŚĆ O MAŁYM KOSIE Amy Harmon to autorka, której styl pisania jest niezwykle charakterystyczny. Sądzę, że nawet gdybym nie miała przed sobą okładki, już po paru stronach odgadłabym, że to ona napisała daną książkę. Harmon snuje swoją opowieść lekko, mimo iż tematy, które porusza wcale takie lekkie nie są. Mamy dziewczynę, która nic nie wie o swojej przeszłości i pochodzeniu. Nie wierzy w głębsze relacje i roztacza wokół siebie aurę wulgarnej, złośliwej i twardej. Mamy też młodego nauczyciela, który uparcie wierzy, że coś jednak w tej dziewczynie jest dobrego. Czy ma rację? Amy Harmon wykorzystała dosyć znany motyw relacji nauczyciel-uczennica, jednak zrobiła to na swój własny, specyficzny sposób, dzięki czemu brak tu historyjek rodem z Wattpada o dzikich romansach napalonych uczennic. Tutaj wszystko jest przedstawione bardzo subtelnie i z wyczuciem. A przede wszystkim - relacja rozwija się powoli i plus za to. I chociaż wątek romantyczny jest raczej na pierwszym planie, to mamy tu też ciekawe wątki poboczne, między innymi ten związany z poszukiwaniem prawdy o sobie. Losy naszej Blue nie są takie proste i kolorowe, jednak z czasem czytelnik przywiązuje się do naszej Indianki i kibicuje jej. Zwłaszcza, że jej postać została wykreowana niezwykle barwnie i wielowarstwowo. Może nie ze wszystkimi jej decyzjami się zgadzałam, ale i tak chciałam dla niej dobrze. Bohater Wilsona również był ciekawy i nie brakowało w nim niespodziewanych cech. Żałuję jedynie, że tak mało było Manny'ego - sąsiada Blue, którego zdążyłam polubić. Trzeba przyznać, że Inna Blue nie stroni od zaskoczeń i zwrotów akcji. Może nie ma tu jakiejś dynamicznej akcji i pościgów, jednak mamy coś na kształt nieprzewidywalnego losu, który czasami lubi się zabawić z ludźmi. STRUKTURA Książka składa się z 30 rozdziałów o krótkich tytułach nawiązujących do treści. Pierwszoosobową narrację powierzono głównej bohaterce i trzeba przyznać, że Blue sprawdziła się w tej roli bardzo dobrze. Nie brakowało mi perspektywy żadnego drugiego bohatera, gdyż autorka od początku stawia sprawę jasno - to historia Blue, nikogo innego. Styl pisania jak zwykle przyjemny w odbiorze i czyta się bez zgrzytów. Co ciekawe, mamy też wstawki krótkiej opowieści pisanej przez Blue, która przewija się przez całą książkę, uzupełniania o drobne zdania, a czasami wręcz o kilka słów. PODSUMOWUJĄC Inna Blue to niezwykle klimatyczna powieść obyczajowa dla młodych dorosłych. O okrywaniu swojej historii i swojego prawdziwego ja. O dojrzewaniu i trudnych decyzjach. O maskach, które nosimy, by ochronić się przed innymi. I o tym, że los bywa przewrotny i może zmienić nasze życie w najbardziej nieoczekiwanym momencie. Ciekawa fabuła i kreacja bohaterów. Dodatkowo zgrabnie napisana, przez co czyta się z przyjemnością. Amy Harmon jak najbardziej w formie - nic dodać, nic ująć! Polecam!

„Inna Blue” to piękna opowieść o dziewczynie, która poszukuje siebie. Nie wie kim, jest ani kiedy się urodziła. Jest jak mały ptaszek, który wyleciał z gniazdka, porzucony i smutny, ale niezwykle silny. To historia przede wszystkim opowiada o wielkiej mocy przyjaźni, która potrafi przezwyciężyć wszystko. O tym, że zawsze trzeba mieć nadzieję na lepszą przyszłość i że każde rany nawet te najboleśniejsze można przetrwać i zaakceptować je i się z nimi pogodzić.Polecam Wam tę historię, gdyż jest bardzo wyjątkowa i jednocześnie pouczająca. Momentami ze wzruszenia w moich oczach zakręciła się łza.

Blue Echohawk, główna bohaterka książki, to dziewczyna na progu dorosłości. Jeszcze licealistka, a jednocześnie już dorosła kobieta, która w swoim życiu wiele musiała przejść. Los sprawił, że nie zna swoich rodziców, daty narodzin a jedyne wspomnienia z dzieciństwa zawdzięcza człowiekowi, którego kochała jak ojca, a którego już utraciła. Na pozór zimna, niedająca się zbytnio poznać, chowa "prawdziwą ja" za wyzywającym strojem. Pewnego dnia w liceum pojawia się Wilson, nowy nauczyciel. Od tej chwili Blue już nigdy nie będzie taka sama, a z każdym dniem zaczyna tworzyć swoją historię od początku. Jednak o tym, musicie już poczytać sami. "Inna Blue" to dopiero moja druga książka Amy Harmon. Teraz już jestem przekonana, że warto sięgnąć po książki jej pióra. One mają w sobie "coś", tę nutkę magii, która spowija czytelnika podczas lektury. Historia Blue jest bolesna, pełna poszukiwania samej siebie, pełna indiańskich legend, które czytasz z zapartym tchem. To także ogromna siła i pasja Blue. Jej rzeźby to dzieła sztuki, o czym przekonają się najwięksi znawcy. To także, wyjątkowa historia miłosna. Amy sprawiła, że uczucie rozkwita na naszych oczach niczym najdelikatniejszy kwiat. Spotkanie Wilsona i Blue ma głębszy wymiar. To nie uderzenie pioruna, uwiedzenie uczennicy i skandal. To wzajemny szacunek, poznawanie siebie krok po kroku, a także mnóstwo trudnych decyzji, które ta młoda kobieta musi podjąć. "Inna Blue" zachwyca. Pozorna prostota historii, która z każdą stroną nabiera tempa, tajemniczości i delikatności. Zagadka z przeszłości wciąga, a teraźniejszość zaskakuje i sprawia, że w czytelniku aż kłębi się od emocji. To powieść o poszukiwaniu własnych korzeni, ciężkiej pracy nad odzyskaniem samoakceptacji, a także lekcja dorosłości. Polecam z całego serca. Więcej na https://papierowestrony.blogspot.com/2019/04/inna-blue-amy-harmon-342019-114.html

Detektyw Martinez otrzymał informację od policji, że w południowym Stanie Utah znaleziono martwą kobietę, a przy niej dwuletnie dziecko. Była to dziewczynka o ciemnych włosach i niebieskich oczach, pochodzenia indiańskiego. Nazwano ją Blue Echohawk, ale czy to było jej prawdziwe imię i nazwisko? Znaleziono ją w samochodzie Jimmyego Echohawka. Ale czy on był jej prawdziwym ojcem? Jimmy był konwencjonalny: włóczył się, rzeźbił i utrzymywał się ze sprzedawania prac sklepom z pamiątkami i paru galeriom. Gdy zmarł dziewczynka trafiła pod opiekę Cheryl-przyrodniej siostry Jimmego. Pracownicy socjalni uznali, że Blue ma około dziesięciu lat. Obecnie ma dziewiętnaście bądź dwadzieścia i chodzi do szkoły. Gdy nagle dowiaduje się, że ma ją uczyć bardzo młody nauczyciel-pan Wilson. Gdy go zobaczyła, zakochała się w nim bez pamięci lecz skrzętnie to ukrywała. Pan Wilson od razu zauważył dziewczynę, która nosiła bardzo mocny makijaż, a pod nim widać było biedną i zagubioną nastolatkę. Czy pan Wilson pomoże odnaleźć Blue jej korzenie i pochodzenie? Wszak życie Wilsona z pozoru było poukładane. A może w jego życiu był jakiś punkt zwrotny? Czy mężczyzna zauważy też że nastolatka po cichu się w nim podkochuje? Piękna i przejmująca historia. O poszukiwaniu tożsamości i odnajdywaniu swojej osobowości. To także wielka siła przyjaźni, szukanie ciepła i bliskości drugiej osoby, aby zapomnieć o trudnych latach dzieciństwa. To książka dla młodzieży lecz starsi też się tu odnajdą, bowiem książka jest bardzo emocjonalna i trzyma w napięciu do ostatniej strony rozdziału. Czyta się ją bez ustanku jednym tchem. Autorka książki to wysokiej klasy specjalistka w pisaniu takich opowieści. Bestsellerowa pisarka „New York Timesa”. W Polsce znana z książek takich jak: Prawo Mojżesza, Pieśń Dawida, czy Making Faces. Zachęcam do przeczytania-wspaniała lektura.

To książka o poszukiwaniu siebie, odkrywaniu swojej tożsamości, o nietypowej przyjaźni. Jeżeli liczycie na płytki romans nauczyciel - uczennica tutaj go nie znajdziecie. . Blue ma około dziewiętnaście, nie zna swojej historii, wie jedynie, że została porzucona jako dwulatka, a jej matka nie żyje. Nie ma pojęcia jakie jest jej prawdziwe imię, kiedy ma urodziny i ile dokładnie ma lat. Jest twarda, onieśmielająca, nie zawiera przyjaźni, a mężczyzn traktuje jako chwilowe oderwanie od rzeczywistości. Ukrywa jak bardzo jest zraniona i samotna. Jest nikim, a bardzo chciałaby być kimś. Tymczasem do jej szkoły trafia nowy nauczyciel, który jako jedyny zauważa w Blue zagubioną dziewczynę, potrzebującą pomocy. Oboje nie mają pojęcia dokąd zaprowadzi ich ta niecodzienna relacja. Czy Blue otworzy się i będzie potrafiła na nowo zaufać? . Autorka funduje nam niesamowity rollercoaster emocji. Umiejętnie prowadzi nas przez historię nie pędzi, ukazuje tworzącą się więź między bohaterami. Owszem mamy tutaj romans między nauczycielem, a uczennicą, ale nie jest on postawiony na pierwszym planie. Amy Harmon porusza wiele wątków dzięki czemu książka nie jest monotonna. Przedstawia nam prawdziwą i wzruszającą historię o próbie odnalezienia swojej drogi w życiu. Buduje napięcie i doprowadza każdą historię do końca. Styl autorki jest lekki i niewymagający, idealny w odbiorze. Idealnie oddaje emocje bohaterów. Zachęcam was do lektury tej książki, ja się nie zawiodłam i polecam!