Implikacja (okładka miękka)

Powieść ta jest debiutem autora i szczerze Wam ją polecam! . "Gdy idzie się krętą ścieżką, zawsze popełnia się błędy. Zdarzają się częściej, kiedy ścieżka nie ma końca i kroczy się po niej latami." . Książkę czyta się przyjemnie i szybko. Akcja toczy się na dwóch przestrzeniach czasowych - w teraźniejszości i przeszłości, co autor zawsze zaznacza na początku każdego czytanego fragmentu. Książka opowiada historię Jana Poniatowskiego i paczki jego przyjaciół. Przeszłość powraca do Jana, kiedy to znajduje na chodniku nieprzytomną przyjaciółkę Joannę...to on dostrzegł i znalazł ją jako pierwszy. Czy to przypadek? Co takiego narobił przeszłości Jan Poniatowski? . Prócz Jana i jego paczki poznajemy także kelnerkę - Ankę-Sasankę, która swoimi tekstami mnie rozbrajała i uśmiech z twarzy nie schodził 😅 . Poza tym duże emocje wzbudzały u mnie fragmenty opowiadające o psychopacie mordercy, który trzymał w ukryciu swoje ofiary i się nam nimi znęcał! Było to okropne! Aż miałam ciarki na rękach... . Także widzicie Kochani - debiut Tomka uważam za udany! A książkę jak najbardziej polecam💚 @tomasz_brewczynski życzę Ci kolejnych wspaniałych lektur!🍀

Mówi się, że zemsta najlepiej smakuje na zimno i chyba to autor „Implikacji” próbował udowodnić. Motywem przewodnim jest właśnie zemsta, zemsta za krzywdy wyrządzone 20 lat wcześniej. Pomysł nie jest nowatorski (chociaż z tak długim okresem oczekiwania, by wziąć odwet, to się chyba nie spotkałam), więc tej książki specjalnie nie obronił. Zapowiadała się ciekawie, ale z czasem moje zainteresowanie nią po prostu się wypaliło. Tego, co mi w tej powieści przeszkadzało było sporo. Leży na pewno konstrukcja bohaterów, którzy są, krótko mówiąc nijacy. W powieści mamy kilka osób, ale żebym po dłuższym czasie powiedziała kto i z kim i dlaczego? Nie ma szans. Opisy bronią tę powieść, z kolei dialogi kładą na łopatki — infantylne, przesłodzone, mówiłam niejednokrotnie, że „kochanie”, „słoneczko” czy zdrobnienia imion, w kryminałach (a to thriller!) mnie mierzi, a tego jest tu co chwila. Akcja mnie nie porwała, jest rozwleczona, rozdmuchana, przez co nie odczuwa się napięcia, czy rosnącego nią zainteresowania. „Implikacja” mnie zmęczyła.

Jan Poniatowski na ulicy dostrzega makabrycznie poranioną nożem i nagą postać, która jest cała zakrwawiona. Z wycieńczenia i braku sił pada na chodnik.. Przewieziona do szpitala, prowadzi walkę o swe życie. Mężczyzna z trudem rozpoznaje w niej koleżankę z dawnych lat licealnych. Nie wie jednak jeszcze, że ta kobieta jest pierwszą z ofiar mordercy i jest to dopiero początek złego, ponieważ na tej jednej osobie się nie skończy. Po niedługim czasie zostaje porwana kolejna osoba z czwórki dawnych przyjaciół. Janek zaczyna być nękany i dostaje tajemnicze wiadomości z pogróżkami zemsty, za to co wydarzyło się przed laty.. Jak się okazuje takie wiadomości, trafiają także do pozostałych przyjaciół, a ich życiu zaczyna grozić niebezpieczeństwo.. Kim jest morderca? Czy uda się go odnaleźć? Co takiego miało miejsce w przeszłości i jakie tajemnice wyjdą na jaw? Książką ta bardzo przypadła mi do gustu, akcja potrafi trzymać czytelnika w napięciu już od samego początku, do tego ma w sobie dość zaskakujące zakończenie. Został w niej zachowany mroczny klimat, co niesamowicie mi się podobało. Świetny debiut Pana Tomasza, jestem pełna podziwu! Było to moje pierwsze spotkanie z autorem i z pewnością nie ostatnie ☺ Polecam serdecznie!

"Najgorszym więzieniem jest przeszłość" - zgodzicie się z tym stwierdzeniem Paulo Coelho ("Walkirie")? Wg mnie, jest tak z pewnością wtedy, kiedy w głębi duszy skrywamy jakieś mroczne sekrety, gdy dreczą nas wyrzuty sumienia z powodu złych decyzji czy popełnionych czynów. To tajemnice, które nosimy w sobie, rozpamiętywane krzywdy, utrzymujące się poczucie winy nie pozwalają nam beztrosko kroczyć ku przyszłości "Implikacja" rozpoczyna się mocnym akcentem, od razu przykuwającym uwagę czytelnika. Kiedy bowiem główny bohater Jan Poniatowski (z wykształcenia bankowiec, w życiu osobistym - rozwodnik z krótkim stażem) dostrzega na ulicy postać nagiej, drastycznie poranionej i ociekającej krwią kobiety (początkowo nieporadnie biegnącej, a następnie zupełnie opadłej z sił) i rozpoznaje w niej koleżankę z licealnych lat - nie zdaje sobie jeszcze sprawy, że oto dopadła go jego przeszłość, a odtąd już nic nie będzie takie samo. Uprowadzona przed kilkunastoma dniami Joanna w stanie bezpośredniego zagrożenia życia trafia do szpitala. Z kolei Jan zaczyna otrzymywać tajemnicze wiadomości (nadawca nie ukrywa, że stoi za porwaniem i okaleczeniem Joanny, a uczynił to po to, by ukarać Janka za czyny rzekomo popełnione dwadzieścia lat wcześniej). Przemyca w nich symbole okultystyczne, ale i cytaty biblijne, co dodatkowo utrudnia zrozumienie intencji psychopaty, a tym bardziej jego identyfikację. Jedno jest pewne - jest dobrze zorientowany w przeszłości naszego bohatera, zna bowiem licealnych przyjaciół Janka i krok po kroku właśnie ku nim kieruje swoją agresję. Samego Jana zostawia sobie niejako "na deser". Jak potoczyły się losy grupy znajomych, których przed laty rozłączyło jedno traumatyczne zdarzenie i kim jest mężczyzna o sadystycznych skłonnościach dowiecie się wówczas, gdy sami sięgniecie po książkę. Gorąco do tego zachęcam, bo to bardzo intrygująca historia, pełna tajemnic, zawiłości, ciekawych postaci (z przesympatyczną Sasanką na czele), w przedziwny sposób powiązanych ze sobą, co tak naprawdę odkrywamy dopiero w zakończeniu. Interesującym zabiegiem jest wprowadzenie urozmaicenia w trzecioosobowej narracji - przemyślenia, stany wewnętrzne psychopaty przedstawiono w pierwszej osobie, dzięki czemu jeszcze mocniej oddziałują na emocje odbiorcy i przemawiają do jego wyobraźni. Muszę przyznać, że mocno angażowałam się w odgadnięcie, kim jest ów czarny charakter, autor jednak tak kluczył, tak zapętlał kolejne zdarzenia, że były momenty, kiedy podejrzewałam już niemal każdego. Bynajmniej mnie to nie irytowało, naprawdę dobrze się bawiłam. Przytoczę jeszcze słowa, które w powieści przykuły moją uwagę: "Gdy idzie się krętą ścieżką, zawsze popełnia się błędy. Zdarzają się częściej, kiedy ścieżka nie ma końca i kroczy się po niej latami".

W pewien mroźny,styczniowy dzień,Jan Poniatowski na swojej drodze dostrzega kobietę.Jest cała we krwi i nagle upada na chodnik.Janek jeszcze nie wie,że jest ona pierwszą ofiarą mordercy,który nie poprzestanie na tej jednej zbrodni. Za chwilę zostanie porwany kolejny z czwórki dawnych przyjaciół,a reszta zacznie wyścig o swoje życie. Jakie sekrety z przeszłości kładą się cieniem na teraźniejszości? Kto mści się na grupie i dlaczego? Dowiecie się czytając ten mroczny debiut Pana Tomka. ********************************************* W książce jest bardzo dużo postaci i z początku trochę ciężko było mi się w tym wszystkim połapać,ale z biegiem stron zaczęło to nabierać sensu i ....to było naprawdę dobre!!! Świetnie skonstruowana historia,pełna tajemnic i niedopowiedzeń,a im dalej czytałam tym bardziej byłam ciekawa-co,jak i dlaczego. Świetnie skonstruowane postaci.Każda z nich żywa i wyrazista-ma swój udział w wydarzeniach,a Sasanka i Julia-no po prostu...Mistrzostwo świata.Dla samych tekstów tych dziewczyn warto tę książkę przeczytać. Chociaż przeszłość przeplata się z teraźniejszością,nie ma chaosu,a wszystko zgrabnie nam się układa tworząc całościowy obraz sytuacji. Ty zaś nie jesteś czytelnikiem,biernym obserwatorem.Stoisz w samym środku cyklonu-czujesz i odbierasz wszystko razem z bohaterami. Książka bardzo mi się podobała,bo dostałam tutaj wszystko,co lubię-dreszcz emocji,tajemnicę i mordercę-świra,którego nie obstawiałam. Bardzo Wam polecam.

Z trudem szła w mroźnym styczniowym wietrze… brocząca krwią, coraz słabsza. Jej widok wstrząsa Janem Poniatowskim, który z niedowierzaniem i zgrozą obserwował, jak kobieta powoli upada na chodnik. Nie wie jeszcze, że jest ona pierwszą ofiarą mordercy, który nie poprzestanie na jednej zbrodni. Nadciąga fala psychopatycznego gniewu. "Słowami można manipulować lub w ogóle ich nie wypowiadać. Uczuć i myśli nie da się jednak zagasić. Może tylko na chwilę. I tak zawsze wracają, gdyż są wierniejsze od ludzi." Jan, Karolina, Sebastian, Joanna to starzy znajomi, których łączy pewne wydarzenie z imprezy sprzed dwudziestu lat. Wówczas prawda nie wyszła na jaw. Teraz Jan dostaje tajemnicze listy. W jednym z nich anonim wyjawia, że przetrzymuje Sebastiana. Czy uda się rozwiązać zagadkę i go uwolnić? I pytanie najważniejsze: czy wszyscy przeżyją? Czytając "Implikację" trudno było mi uwierzyć, iż mam do czynienia z debiutem, choć faktycznie nim jest. Autorowi doskonale udało się połączyć wydarzenia teraźniejsze z przeszłymi. Fabuła została zbudowana w sposób, który intryguje i nie pozostawia miejsca na nudę. Opisy z elementami brutalności, jak i żywe dialogi budzą emocje. Stale towarzyszy nam napięcie, tajemnica, nuta grozy. Zaś pokazanie wydarzeń i sytuacji oczami kilku bohaterów, podbija ten efekt. Odnosiłam nawet wrażenie, iż sama znajduję się w centrum tego wszystkiego. Na pewno mogę powiedzieć, że czułam strach na to, co ma się za chwilę wydarzyć. Naprawdę bałam się, kiedy zaczęli znikać kolejne osoby. Nie brakowało dziwnych sytuacji, tajemnic, kłamstw, niedomówień... Czy to tylko zwykły przypadek? A może jednak jest coś na rzeczy? Tego nie mogę Wam zdradzić. Tomasz Brewczyński stworzył bardzo ciekawe portrety bohaterów. Każdy z nich jest w jakiś sposób charakterystyczny, każdy ma coś za uszami, każdy pragnie coś ukryć. Ale najważniejsze - oni wszyscy wnoszą coś do fabuły. Spojrzawszy na to, jak wraz z upływającymi stronami przybywa postaci, można mieć obawy, że pogubimy się w tej mnogości. Jednak w moim przypadku nie miało to miejsca. Myślę że głównie dzięki temu, iż każdy podrozdział został oznaczony danym bohaterem.   "Gdy idzie się krętą ścieżką, zawsze popełnia się błędy. Zdarzają się częściej, kiedy ścieżka nie ma końca i kroczy się po niej latami. Moja droga nie jest usłana różami. Nigdy taka nie była. Jest kamienista, stroma i, niestety, bardzo wyboista. Dlatego właśnie ja, mimo drobnych potknięć, nigdy nie odpoczywam." Tak jak wyżej pisałam, każdy z bohaterów na coś na sumieniu. Po skończeniu lektury nasunęła mi się jedna ważna konkluzja. Otóż, nikt nie jest tak do końca zły, czy dobry. Ta historia dobitnie to odzwierciedla. Ale żeby nie było tak poważnie i brutalnie, autor zadbał o odpowiednią ilość dobrego humoru. Anka i jej tekst: "nie takie dywany się trzepało" - wymiata! A jakieś minusy? Może miejscami zbyt wyszukane słownictwo. Ale z drugiej strony... to również warto w jakiś sposób docenić. Ogólnie więc rzecz biorąc jestem bardzo zadowolona z lektury. "Implikacja" to mroczny, klimatyczny, pełen tajemnic debiut, który polecam każdemu. To powieść o demonach przeszłości, wystawionej na próbę przyjaźni i miłości. To książka skłaniająca do wielu refleksji i wniosków. Choć się boję, to chętnie ponownie wrócę nad jezioro...

"Implikacja" to debiut młodego pisarza. W książce widać młodość, świeżość i młodzieńczą siłę. Książka zaczyna się bardzo drastycznie. Autor przyciąga uwagę czytelnika od początku i tak do końca książki. Jesteśmy świadkami biegu kobiety która walczy o życie, a każdy oddech może być tym ostatnim. Jest bardzo poraniona i biegnie szukając pomocy. Kobietę spostrzega Jan i dzwoniąc na pogotowie stwierdza jej zgon. Jan spostrzega że zna tą kobietę, jest to jego stara znajoma z lat szkolnych. Z nieznanych nam przyczyn, na tym etapie książki nie przyznaje się władzom do tego. Sam Jan boryka się z nieznanym stalkelerem który wysyła mu listy z pogróżkami i odbiera głuche telefony. Kiedy ostatecznie postanawia zawiadomić policję o zastraszaniu i groźbach na komendzie policji spotyka znajomych którzy przyszli w podobnej sprawie. Wszystkim przydażają się podobne, dziwne sytuację i boją się że sprawy wymkną im się spod kontroli. Kiedy poznajemy jego znajomych i ich dziwne sprawy, akcja zaczyna toczyć się w zawrotnym tempie. Zaczynają znikać nowe osoby, tajemnicę, kłamstwa, niedomówienia i demony przeszłości. Łączy ich wszystkich jedno zdarzenie sprzed 20 lat, jeden impreza i jeden sekret. Ktoś chce aby wszystko wyszło na jaw.... Książka się rozwija szybko i cały czas coś się dzieje. Trzeba być bardzo uważnym aby niczego nie przeoczyć. Autor zabiera nas w czasy 20 lat wcześniej abyśmy mogli wczuć się wymownie w sytuację, poznać bohaterów młodszych i poczuć tamte chwilę. Książka na debiut, uważam że jest udana i warta przeczytania. Spędziłam przy tej książce miłe chwile i polecam ją bez dwóch zdań. Tak trzymać, panie Tomku i życzę udanej następnej książki. Będę czekać. Chciałam, jeszcze wspomnieć o kilku słowach od autora na końcu książki. Piękne słowa i warto je przeczytać-złapał mnie Pan nimi za serce.

To moja pierwsza recenzja na empiku.Piszę bo od dawna żadna książka nie wzbudziła we mnie takiej żenady. Nie będę się rozpisywać bo nie ma za bardzo o czym. Ta książka to najwieksza pomyłka i zmarnowany czas. Zawsze sięgam z ciekawością po krajowych autorów bo czasem , pomimo tego że są nieznani, to trafiają się prawdziwe perełki. I w tym przypadku tak myślałam , ale mam nadzieję że autor zostanie jednak przy bankowości. Nawet nie potrafię streścić fabuły bo mam wrażenie, że autor się pogubił i chciał za dużo. Pomysł jakiś był ale na rozwinięcie zabrakło talentu. Najlepiej opisuje to dzieło zdanie ze 186 strony: " Nie trzymało się to przysłowiowej kupy". Nie polecam nikomu bo cena ma się nijak do zawartości . Z czystym sumieniem nie polecam nikomu.