If On A Winter's Night (CD)

Sting czasem trudny, ale zawsze wyjątkowy

Przy takiej muzyce można rozmarzyć się w długie zimowe wieczory i nie tylko.

Nie jest to żadna typowa płyta świąteczna z kolędami, dzwonkami itd. To raczej zbiór nastrojowych utworów, które łączy jeden temat. Czasami są to jego własne kompozycje, które prezentował już przed laty. Jak The Hounds Of Winter, która w 1996 roku otwierała album Mercury Falling. Tutaj mamy do czynienia z zupełnie inną, bardziej stonowaną wersją, w której główną rolę odgrywają skrzypce i instrumenty perkusyjne. Podobnie jest z Lullaby For An Anxious Child, której oryginalną wersję można znaleźć na singlu You Still Touch Me. W przypadku tego utworu nowe opracowanie nie jest już tak odległe od tego z 1996 roku. Tak jak wtedy całość zbudowano wokół partii gitary klasycznej Dominika Millera. Innym utworem znanym fanom artysty jest kolęda Gabriel’s Message, po którą były Policjant sięgał już w połowie lat 80. Wtedy przypominała utwory Clannad, dziś jest bardziej kameralna, delikatna, z nieco jazzowym posmakiem. A co poza tym? Sting sięgnął po tradycyjne kompozycje, których tematem jest zima. Zazwyczaj brzmią bardzo folkowo. Jak dynamiczne Soul Cake czy The Burning Babe (z udaną solówką saksofonu sopranowego Kenny’ego Garreta w stylu Branforda Marsalisa). There Is No Rose Of Such Virtue to sentymentalny utwór przesycony celtyckim nastrojem. Taki klimat pojawiał się już wcześniej w jego twórczości (przykład Valparaiso z Mercury Falling). Tutaj jednak wciągnął go bez reszty, choćby w The Snow It Melts The Soonest czy Now Winter Comes Slowly. Sting nie tylko bardzo nastrojowo potrafi śpiewać, ale też recytować (Lo, How A Rose E’er Blooming). Czasami pojawia się coś orientalnego, jak w Christmas At Sea, który w duecie ze Stingiem śpiewa Mary Macmaster z grupy The Poozies. Tak więc If On A Winter’s Night... to rzecz pokrewna Songs From The Labyrinth. Zresztą Edin Karamazov, lutnista, z którym Sting współpracował przy okazji tamtej płyty, pojawia się i tutaj, w finałowej kompozycji You Only Cross My Mind In Winter.

Płyta nastrojowa i wyciszająca, doskonale sprawdza się w czasie jesiennych wieczorów, ale też na święta. Sting w kameralnym wydaniu, ciekawe aranżacje.

Ostatnio nagrywanie świątecznych płyt przez rockowych weteranów stało się wręcz modą (Jethro Tull, Dylan...). Ale dopóki są to płyty tak dobre, jak ta, którą nagrał Sting - to oby jak najwięcej było tego typu wydawnictw:)

Jak dla mnie - wspaniały klimat płyty utrzymany przez tradycyjne, angielskie pastorałki.

Świetna płyta, nastrojowa, magiczna, w stylu mocno celtycka, słucham jej cały czas.. są kawałki wolne i szybkie.i ten głos.. ale np. mojemu mężowi, który jest melomanem, niekoniecznie sie podoba - mówi, że zbyt depresyjna. Także rzecz gustu. Ja oceniam na 10 punktów!

Na dłuższą metę usypiająca, monotonna i.... przynudna. Niestety.

Jestem oczarowana nową płytą Stinga. To muzyka w sam raz na długie, zimowe wieczory. Polecam!:)

Nowa płyta Stinga zaczarowała mnie od pierwszej sekundy. Po pierwsze jestem fanem muzyki celtyckiej, a po drugie, cenię Stinga za jego twórczość.
Płyta ta dedykowana jest jego ulubionej porze roku – zimie. Utrzymana w klimacie wyspiarskim, jest jakby powrotem do korzeni i jednocześnie czymś zupełnie nowym.
Cała płyta przepełniona jest niezwykłą magią i sprawia, że wydaje się nam, iż jesteśmy dokładnie w tych miejscach które opisuje Sting. Dzięki tej płycie zima dla wielu z was przestanie kojarzyć się tylko z odgarnianiem śniegu sprzed domu i jak zwykle nieprzygotowanych drogowcach. Od tej pory zakochacie się w zimie.
Płyta prezentuje o niebo lepszy poziom twórczy od poprzednich. Stanowi zupełnie nową jakość dla samego Stinga. I mimo iż tego samego dnia premierę ma równie dobra płyta zespołu Hey, Kucz-Kulka oraz pożal się boże Chylińska, jak również przy moim poparciu dla polskiego przemysłu muzycznego, wybieram Stinga. Po prostu zaczarował moje uszy ;)