Hrabia Monte Christo. Część 1 (okładka  twarda, 01.2017)

1815 rok. Do portu w Marsylii wpływa trójmasztowiec ,,Faraon" dowodzony przez dziewiętnastoletniego Edmunda Dantesa, który zastąpił kapitana statku zmarłego podczas rejsu. Młody mężczyzna wypełnia ostatnią wolę zmarłego kapitana Leclere i dostarcza na Elbę list dla Napoleona Bonaparte oraz odbiera zwrotny. Armator Morrel zadowolony z pracy Dantesa zamierza powierzyć mu stanowisko kapitana ,,Faraona" po dwutygodniowym urlopie. Szczęśliwy Edmund przygotowuje się do ślubu z ukochaną Mercedes i nie zdaje sobie sprawy, że ma wokół siebie zazdrosnych wrogów. Buchalter Danglars nie darzy sympatią Dantesa po małej sprzeczce na statku i zazdrości mu awansu. Kuzyn Mercedes, Fernandez nienawidzi Edmunda i chętnie skrzyżowałby swój kataloński nóż ze sztyletem marynarza i odbił mu ukochaną. Fernandez i Danglers zmawiają się i piszą donos do prokuratora królewskiego, że Dantes jest bonapartystą i przewoził listy. Zastępca prokuratora królewskiego de Villefort podczas przesłuchania Edmunda z przerażeniem stwierdza, że adresatem listu od Napoleona jest jego ojciec Noirtier de Villefort zaangażowany w spisek mający na celu powrót Napoleona. Prokurator nakazuje uwięzienie Dantesa bez wyroku w zamku If, aby żadne podejrzenia nie padły na jego nazwisko. Edmund Dantes choć jest niewinny na wiele lat trafia do lochów zamku, a kiedy pojmuje, że został oszukany obmyśla plan zemsty.

Niesprawiedliwy pobyt w więzieniu niszczy w Edmundzie młodzieńczą niewinność, naturalność, szczerość, serdeczność dla wszystkich, szczęście, łagodność i beztroskę. Więzienie złamało go i unicestwiło, prawie popadł w obłęd. Przeszedł wszystkie etapy męczarni, jakie cierpią więźniowie zapomniani w lochach. Utracił wszystko, co sprawiało że kochał życie. Stracił ojca, który umierał w biedzie pogrążony w boleści i niepokoju o syna. Stracił ukochaną, która bezskutecznie próbowała dowiedzieć się co stało się z narzeczonym. Tylko wiara powstrzymywała Mercedes przed popełnieniem samobójstwa. Pozbawiona jednak nadziei na powrót Edmunda wyszła za mąż za Fernadeza, choć go nie kochała. Znużony i pogrążony w rozpaczy Edmund tylko dzięki kontaktowi z księdzem Farią porzucił myśli o śmierci. Inteligentny, pomysłowy, przenikliwy, mądry i przyjacielski Faria tchnął w Edmunda nadzieję. Mądrymi słowami hartował jego duszę i przygotowywał do wielkich zadań, jeśli wyjdzie na wolność. Obecność księdza była wielkim skarbem dla Dantesa.

De Villefort poświęcił dla swojej ambicji niewinnego człowieka, który poniósł karę za winy jego ojca bonapartysty. Okazał się katem a nie sędzią. Odebrał wolność i szczęście niewinnej osobie. Początkowo dręczą go ,,...wyrzuty sumienia brzmiące jak dźwięk głuchy i monotonny, wyrzuty, które tylko od czasu do czasu wymierzają cios w serce, zadając ból straszliwy, a ból taki jątrzy się i pogłębia", ale z czasem uodpornia się na nie i dopuszcza się zbrodni na kolejnej niewinnej osobie.
Danglarsa nie dręczą wcale wyrzuty sumienia. Jest zadowolony, że zemścił się na Edmundzie za sprzeczkę i zapewnił sobie nowe stanowisko na statku. Jest wyrachowany i liczy się dla niego tylko zysk i coraz wyższa pozycja w hierarchii społecznej.

Bohaterów w powieści jest bardzo dużo i można byłoby o nich pisać długo, ale wspomniałam tylko o kilku najważniejszych według mnie. Przechodzą oni wewnętrzne przemiany wraz z upływającym czasem. Przeżywają miłość i nienawiść, obdarzają się przyjaźnią, ale też zdradzają. Dążą do pomszczenia krzywd i cierpień. Nie są papierowi, żyją i budzą silne emocje. Akcja jest pełna zwrotów i dramatycznych momentów, które działają na wyobraźnię. O przygodach Edmunda Dantesa czyta się niezwykle lekko i nie mogłam się oderwać od powieści.

,,Hrabia Monte Christo" to powieść wspaniała, ponadczasowa, mądra, wciągająca, intrygująca, piękna, niesamowita, trzymająca w napięciu, zachwycająca, wzruszająca, fenomenalna ... i mogłabym tak dalej pisać, ale myślę, że każdy kto ją przeczyta dołoży coś od siebie:) Dodam, że oglądałam kilka ekranizacji ,,Hrabiego Monte Christo" i znałam ogólnie fabułę, ale przyjemności czytania nie można w żaden sposób porównać do oglądania filmu. Tę powieść po prostu trzeba przeczytać. Polecam:)
http://magiawkazdymdniu.blogspot.com/

Edmund Dantes jest młodym oficerem statku, który po śmierci dowódcy, otrzymuje stanowisko kapitana. Ze względu na swój sposób bycia i sukcesy, zdążył sobie już narobić wrogów, którzy niszczą jego plany na życie. Trafia do więzienia, gdzie zostaje złamany i stopniowo staje się zupełnie innym człowiekiem – człowiekiem, którego sensem życia stanie się zemsta i wymierzenie sprawiedliwości. Jeśli miałabym określić tematykę tej książki i oddać jej charakter jak najkrócej – jest to powieść o zemście. Zemście, której nie powstydziłaby się lady Makbet, zemście zaplanowanej po mistrzowsku, która ma przywrócić spokój ducha. Nasz mściwy hrabia, dawniej Edmund Dantes – zakochany kapitan statku z wielkimi planami i marzeniami na przyszłość – chce wreszcie odpłacić za to, co wycierpiał przez innych. Ma srogi i mroczny charakter, spod którego prawie nigdy nie można dojrzeć dawnego Edmunda, choć jestem przekonana, że on nadal gdzieś w nim jest. Cały ten motyw zemsty i planowania przypomina mi „Wichrowe wzgórza”. Nie fabułą czy postaciami (chociaż może trochę Hrabia i Heathcliff…), ale nieuchwytnym klimatem niepokoju i myśleniem, czy nasz bohater naprawdę posunie się do tego i owego czynu, czy wytrzyma i co zrobi dalej. Polubiłam głównego bohatera – Edmunda Dantesa – już od pierwszych stron, i choć później on i jego zachowanie wyzwoliły też kilka innych nie do końca pozytywnych uczuć, nadal pozostaje na mojej literackiej liście ulubionych bohaterów wszechczasów. Przemiana, jaka w nim zaszła pod wpływem wydarzeń, jest naprawdę kolosalna. Nic dziwnego, że przypadł mi do gustu – lubię takie żądne sprawiedliwości i zemsty postacie :) On i drugoplanowe postaci są niesamowici. Mimo dosyć pędzącej akcji, książka napisana jest w dość leniwy sposób. Język, jak można się tego spodziewać, na samym początku jest dość trudny w odbiorze, ale po kilku rozdziałach przestawiamy się na ten styl. Bardzo lubię właśnie to w klasyce, że język – często bardzo różniący się od obecnego – przestaje uwierać i przeszkadzać w czytaniu, a nawet stanowi jeden z tych elementów, przez które nie możemy uwolnić się od lektury. Mimo że duża część z nas zarzeka się, że nie jest wzrokowcami i nie wybiera książek po okładce, to jednak zwracamy na nią uwagę, szczególnie ludzie w moim wieku, którzy nie są skorzy do sięgnięcia po starsze książki. Nie było żadnego ładnego wydania „Hrabiego…”, ale chyba opłacało się czekać na takie dwutomowe cudo. Są w twardej oprawie, charakterystycznej dla tego wydawnictwa, i pasujące do siebie okładki i grzbiety. Świetnie nadają się dla prezent dla kogoś, kto lubi ładnie wydane perełki. Są takie książki, które są tak dobrze napisane i przedstawiają taką historię, że zapamiętujemy je na całe życie. Przeważnie nie są to jakieś coroczne bestsellery czy nowości, lecz sprawdzone przez pokolenia klasyki. Dlatego warto stawiać przed sobą nowe wyzwania i sięgać po książki, których do tej pory unikaliśmy czy nie pałaliśmy większą sympatią. Z perspektywy czasu, moje ograniczenie czytania nowości czy młodzieżówek i sięgnięcie po większą ilość klasyki, zdecydowanie się opłaciło i zmieniło moje podejście do czytania. Jeśli lubicie czytać mniej, ale bardziej jakościowo to zdecydowanie mogę polecić „Hrabiego Monte Christo”, który jest jedną z najlepszych książek, jakie w życiu przeczytałam.

Autor: Aleksander Dumas Tytuł: Hrabia Monte Christo. Część 1 Wydawnictwo: Wydawnictwo MG Dzieje niezwykłych losów oficera marynarki, Edmunda Dantesa, poznajemy w momencie wpłynięcia do Marsylii trójmasztowca „Faraon”, na którym objął on, po śmierci dowódcy, stanowisko kapitana. Wydaje się, że przed młodym człowiekiem rozpościera się teraz pasmo sukcesów, szczególnie że czeka też na niego ukochana Mercedes, z którą wkrótce ma wziąć ślub. Niestety, tuż przed swoją śmiercią dowódca poprosił Edmunda, by ten dostarczył do Paryża pewne dokumenty, które podczas rejsu zostały zabrane z Elby, gdzie uwięziony był Napoleon. Ten fakt pomaga zazdrosnym o jego sukcesy ludziom napisać donos, w wyniku którego Edmund trafia na lata do więzienia w twierdzy If. Okrucieństwo wyrządzone Dantesowi przez tych, których miał za przyjaciół, odebrało mu miłość, wolność i naiwną radość życia. Mroczne lochy twierdzy If zabiły łatwowiernego młodzieńca, ale jednocześnie uformowały człowieka świadomego i uwolniły wielkiego konstruktora misternego planu oddania sprawiedliwości tak wobec wrogów, jak i przyjaciół, wedle ich zasług i przewinień. Po wielu dobrych opiniach stwierdziłam, że chce tę książkę przeczytać. Najbardziej przyczyniała się do tego moja kochana babcia, która opowiadała mi tę historię nie jeden raz z wielkim zafascynowaniem, którym mnie zaraziła. Mimo tego czasu w którym została ona napisana to czyta się ją w miarę dobrze. Oczywiście pojawiają się jakieś skomplikowane słowa, ale nie ma ich tyle, żeby nie można było się połapać. Fabuła prowadzona jest dobrze, chociaż wolniej ją czytałam, by zrozumieć i jeszcze dłużej być w tym świecie. Ma ona w sobie dużo opisów historycznych, a, jako że ja nie interesuję się nią za bardzo to kilka rzeczy musiałam wpisać w internet, żeby zrozumieć. Mimo wszystko nie przeszkodziło mi to w dobrej zabawie z nią. Już od samego początku poznajemy Edmunda, który wydaje się sympatycznym chłopakiem. Mimo tego, że mniej więcej znałam losy bohatera oczywiście nie ze szczegółami to i tak chciałam, żeby bohaterowi udało się poślubić Mercedes. Miałam w sobie tyle emocji, że po prostu zezłościłam się na bohaterów, którzy zachowali się tak, a nie inaczej. Współczułam mu, że niestety trafił do więzienia. Od tego momentu zaczęło dziać się więcej, a ja siedziałam jak na szpilkach, ponieważ czekałam na jeden, najważniejszy moment. Gdy w końcu się wydarzył to zaczęłam czytać tę historię z jeszcze większym zaangażowaniem. Jednak to był sam początek, a ja miałam przed sobą jeszcze bardzo dużo do poznania. Po przeczytaniu pierwszej części jest bardzo szczęśliwa, że mogłam ją przeżyć. Nie powiem więcej o fabule, lecz byłam bardzo zszokowana niektórymi elementami. Wielu nawet nie wiedziałam i dobrze było mi je poznać. Edmund jest mądrym mężczyzną, dlatego bardzo podziwiałam to co robi. Jestem bardzo ciekawa co czeka mnie w kolejnej książce. Muszę też powiedzieć, że kilka razy pogubiłam się w niej, a spowodowane jest to tym, że pojawiało się bardzo dużo innych bohaterów. Ocena 9/10.

Aleksander Dumas (1802 – 1870) – francuski pisarz i dramaturg, najbardziej znany ze słynnych na całym świecie powieści „Hrabia Monte Christo” i „Trzej Muszkieterowie”, które wielokrotnie były prezentowane na teatralnych scenach i w filmowych adaptacjach. Obie książki wpisały się do kanonu powieści, które po prostu trzeba przeczytać i znać. W styczniu miała premierę pierwsza część przygód Edmunda Dantèsa, głównego bohatera fenomenalnej powieści – „Hrabia Monte Christo”. Zanim przejdę do recenzji, uspokoję wyczekujących fanów informacją iż premiera drugiej części JUŻ 15.02.! Przyznam szczerze, że mimo miłości do kultury francuskiej i literatury, nigdy wcześniej nie miałam okazji przeczytać żadnej z ksiażek Dumasa. Na szczęście wreszcie się to zmieniło. Postanowiłam stawić czoła jednej z najbardziej poczytnych powieści o zemście, intrydze i miłości. Kim jest tytłowy Hrabia Monte Christo? Dziewiętnastoletny Edmund Dantès, marynarz pełen nadziei na lepsze jutro, zakochany po uszy w Mercedes, ma zostać kapitanem statku handlowego „Faraon”. Niestety, tak jak to często bywa w życiu, niektórzy zazdroszczą mu ukochanej i awansu. Fernand Mondego i Danglars postanawiają napisać donos na młodego marynarza oskarżając go o bonapartyzm, co skutkuje aresztowaniem podczas przyjęcia zaręczynowego. Edmund Dantès w wyniku spisku oraz z powodu chęci utajenia pewnych informacji przez przesłuchującego go zastępcy prokuratora królewskiego zostaje oskarżony i skazany na bezterminowe więzienie w zamku d’If. Spędzając 14 lat w więzieniu poznaje księdza Farię, który uczy go języków, nauk humanistycznych i ścisłych, a także opowiada o olbrzymim skarbie na niewielkiej wyspie Monte Christo. Edmund Dantès ucieka podstępem z więzienia i… odnajduje skarb! Od tego momentu jego życie całkowicie się zmienia. Opętany żądzą zemsty mężczyzna starannie planuje swoją intrygę, która ma ukarać fałszywych donosicieli… Oczywiście motywem przewodnim jest zemsta – planowana przez lata ze szczególną pieczołowitością. Mimo niezbyt udanych początków dorosłego życia, głównemu bohaterowi po ucieczce z więzienia towarzyszy niezwykłe szczęście. Książka wciąga już od pierwszych stron, z każdym kolejnym rozdziałem coraz mocniej kibicujemy głównemu bohaterowi, chcąc, by sprawiedliwości stało się zadość. Kreacja bohaterów jest niezwykle szczegółowa, a fabuła wciąga do ostatnich stron. Zanim „Hrabia Monte Christo” został opublikowany w formie książki, pojawiał się w odcinkach we francuskiej gazecie „Journal des Débats” w latach 1844–1845. Myślę, że jest to książka, której nie trzeba polecać – fakt iż zyskała wiele wznowień, każde wydanie coraz piękniejsze (co świetnie pokazuje najnowsze wydanie Wydawnictwa MG), a liczne adaptacje często goszczą w telewizji – nie bez powodu. Jestem niezwykle ciekawa jak potoczą się dalsze losy głównego bohatera i innych postaci drugoplanowych, które w równym stopniu intrygują swoją historią, mądrością, przebiegłością. Polecam! miqaisonfire

Lata mojej młodości, to między innymi czas poświęcony powieściom Aleksandra Dumas (ojca). Przeczytałam większość jego książek, dostępnych wtedy na naszym rynku. Każdą czytając z wypiekami na twarzy. Do jednej z nich wróciłam teraz, po wielu latach, w między czasie oglądając kilka wersji filmowych. To "Hrabia Monte Christo", wybitna powieść Aleksandra Dumas. Szkoda, że tak trudno w obecnych czasach namówić młodzież do czytania tego typu powieści. Szkoda, bo wartości w niej zawarte są ponadczasowe. Główny bohater, Edmund Dantes, młody marsylski kapitan statku zostaje zdradzony przez swego przyjaciela Fernanda Mondego, a wszystko to z powodu zaręczyn ze śliczną Mercedes Herrerą. Fernand umyślił sobie, że w łatwy sposób może wyeliminować konkurenta/przyjaciela, robiąc z niego agenta bonapartystów. Niesłusznie skazany Edmund trafia do lochów ponurego zamku If. Edmund pragnie umrzeć, nie widząc dla siebie wybawienia. Zapewne tak by się stało, gdyby nie nagła i niespodziewana znajomość z księdzem Farią, żyjącym nadzieją o ucieczce z ponurych zamkowych lochów. Ksiądz Faria staje się dla Edmunda nauczycielem, spowiednikiem, a nade wszystko przyjacielem nadającym sens życiu. Wyznaje Edmundowi swoją tajemnicę, która zmieni wszystko. A co dokładnie, to przeczytajcie sami. Determinacja i siła woli pozwoli Edmundowi przetrwać wszelkie trudy życia. Na 10 możliwych punktów, daję tej powieści 20, a co tam 20, daje jej 100, gwarantując, że lepszej nie znajdziecie. Aleksander Dumas napisał "Hrabiego Monte Christo" w 1844 roku, pierwsze wydanie polskie ukazało się w 1846 roku. Na swoich powieściach zbił fortunę, którą to lekką ręką stracił. Podobno inspiracją do napisania powieści była odwiedzona przez Dumasa w 1842 roku Montecristo, maleńka wysepka na Morzu Tyrreńskim. W swoich dziełach autor wplótł historię Francji. By uwiarygodnić treść, konsultował swoje utwory z historykami. "Hrabiego Monte Christo" pisał we współpracy z historykiem Auguste'em Maquetem. Książki Dumasa zostały przetłumaczone na bez mała 200 języków, a na ich podstawie powstało więcej niż 200 filmów. I jeszcze mała ciekawostka, w 1863 roku Monte Christo znalazł się na Indeksie Ksiąg Zakazanych Kościoła katolickiego. "Hrabia Monte Christo" to dzieło nieśmiertelne, do którego wciąż wracają kolejne pokolenia. Jak wielkim trzeba być artystą, by wzbudzać w ludziach emocje na przestrzeni wieków? Mam nadzieję, że udało mi się Was przekonać. Wróćcie, by opisać swoje przeżycia związane z książką.

W czasie podróży po Włoszech Aleksander Dumas ujrzał niepozorną wysepkę, której nazwa go zachwyciła i przyczyniła się do powstania jednej z najsłynniejszych powieści awanturniczo-przygodowej. Pisarz pewnie nie zdawał sobie sprawy, że niemal 200 lat później powieść ta nadal będzie zachwycać kolejne pokolenia czytelników. Bo jakże tego nie lubić, czy przejść obojętnie obok?

Edmund Dantes, zostaje zdradzony, przez osobę, którą miał za brata. W wyniku intrygi został oskarżony o zdradę i skazany na wieloletnie więzienie w twierdzy If. Przebywając w mrocznych lochach ponurej twierdzy zostaje pozbawiony swojej młodzieńczej naiwności, swojego spojrzenia na świat. Planuje zemstę doskonałą, która pozwoli mu rozprawić się z osobami które miał za przyjaciół. Zaczyna się polowanie-można by rzec.

Pierwszy tom doskonałego cyklu, który stanowił inspirację dla niezliczonych dzieł które mniej lub bardziej, bazują na klasycznej już zemście po latach. Nie jest to jednak powieść mająca tylko bawić swoich czytelników. Przedstawia także zmiany zachodzące w człowieku, który mimo tego, że został tak haniebnie zdradzony, nie staje się osobą bezwzględną. Jego plany dotyczące osób, które przyczyniły się do jego aresztowania, nie polegają tylko na prostej mściwości za niesprawiedliwość. To znacznie bardziej rozbudowane działania pokazujące, że nawet człowiek stający się bezlitosnym mścicielem, nie musi być od razu mordercą. Dantes bardzo się zmienił-owszem, ale jego zmiana nie spowodowała jego moralnej degradacji.

Tło historyczne również ma wielkie znaczenie w tej powieści. Jednak Dumas, w swoich powieściach bardziej skupiał się na swoich bohaterach i często się zdarzało, że jakieś pamiętne wydarzenie z przeszłości było wspominane tylko dla zarysowania tła historycznego. Nie oznacza to jednak, że w każdej powieści stosował ten zabieg.

Podsumowując, pozostaję od lat pod wielkim wpływem tej powieści i uważam ją za jedną z najlepszych rzeczy, jakie kiedykolwiek przeczytałem. i zapewne nic lepszego nie znajdę. Polecam nieustająco.

Głównym bohaterem powieści „Hrabia Monte Christo” jest niejaki Edmund Dantes, oficer ze statku „Faraon”. Marynarz, który został nieświadomie uwikłany w spisek polityczny, a tym samym został nazwany agentem bonapartystów, który chce osiągnąć własne korzyści, co jest wierutnym kłamstwem. Skazano więc człowieka niewinnego na dożywotnie więzienie, który miał się wkrótce ożenić z ukochaną Mercedes, i któremu nie tylko odebrano wolność, ale i szczęście. Po 14 latach spędzonych w więzieniu, ucieka, aby dokonać zemsty na ludziach, przez których spędził tyle lat w więzieniu. Dzięki zaprzyjaźnionemu duchownemu z celi obok, odkrywa skarb, a powróciwszy do Paryża jako właściciel wielkich bogactw, przedstawia się jako hrabia de Monte Christo. Jest to osoba o dwóch twarzach: jako Edmund Dantes jest człowiekiem bardzo szlachetnym, pokrzywdzonym przez los, który chce jedynie sprawiedliwości za to, co mu uczyniono, a stając się hrabią de Monte Christo równocześnie staje się osobą bezlitosną, bezwzględną, i nie waha się nawet poświęcić życia dzieci swoich wrogów. Autor napisał tę powieść w 1844 roku, a pierwsze wydanie ukazało się dopiero w 1846roku. Jest to wspaniałe dzieło, klasyk literatury, którego czytelnik nie może nie znać, i do którego powraca z wielkim rozrzewnieniem. Postaci w powieści są głęboko przemyślane, a fabuła trzyma czytelnika w napięciu. Można oczywiście obejrzeć film, ale przyjemności przeczytania książki nie można z niczym porównać. Tę powieść trzeba po prostu przeczytać. Chcę jeszcze zaznaczyć, że Aleksander Dumas napisał tę powieść w kilku częściach, ja proponuję Państwu część I, i choć nie jest cienka, bo liczy 56 rozdziałów i 700 stron, to czyta się ją z wielką ochotą, bo to przecież dzieło ponadczasowe i trzeba je mieć w swojej biblioteczce. Gorąco zachęcam do czytania. Polecamy, zespół dobrerecenzje.pl

Młody marynarz, zastępca kapitana statku „Faraona” dostaje ogromne szczęście od losu: ma zostać kapitanem, zarabiać godnie na siebie i ojca oraz niedługo poślubi najpiękniejszą kobietę i damę jego serca. Ale jak każdy radosny człowiek ma wrogów, którzy udawają jego przyjaciół. Knują spisek, przez który Edmund Dantes trafia do najcięższego więzienia: Zamku If w Marsylii. Ma tam trwać do końca swych dni. Umrze z choroby fizycznej, albo, co zdarzało się częściej, psychicznej. Lecz szczęście go nie opuszczało. Poznaje innego więźnia i wraz z nim planują ucieczkę z celi. Niestety udaje się tylko jednemu, ale za to z jakim rozmachem. Dalsze jego tajemnicze życie wiedzione jest jednym celem: zemstą na wyrządzone krzywdy.

Bohaterem jest Hrabia Monte Christo, który tak naprawdę jest Edmundem Dantesem, nieszczęśnikiem, którego zdradzono przez jedne z najokrutniejszych uczuć świata: zazdrość i chęć zysku. Jego osobowość jest prosta i niezaprzeczalnie nie zmącona negatywnymi cechami charakteru. Ma smykałkę do żeglowania i ze wszystkich sił stara się, aby jego kamraci przeżyli wraz z kapitanem. Dba o siebie i innych, jednocześnie ciesząc się swoim dobrem. Lecz paręnaście lat w zimnej celi bez słońca oraz przyjaźń z księdzem sprawiły, że jego charakter się zmienił. Czy na gorszę? Ciężko stwierdzić. Raczej bym powiedziała, iż zmądrzał, stał się dojrzalszy, pewniejszy siebie i świadomy intryg wokół niego. Ach i nie zapominając przystojny z niego trzydziestodwuletni mężczyzna, ale nie myślcie o jego urodzie w taki sposób jak teraz. Jego wygląd jest inny, wyjątkowy. Czas na nim pozostawił ślady, jednak odpowiednia pielęgnacja i bystre myślenie doprowadziło go do dobrego stanu fizycznego.

wiecej na: recenzjeladydevi.blogspot.pl
zapraszam :)

W zalewie bestsellerów warto sięgać po klasykę. Oprócz tego, że można się trochę poczuć snobem w towarzystwie, na pewno warto poznać najlepszą opowieść o zemście w światowej literaturze. Jeszcze bardziej szokujące jest to, że inspiracją dla dzieła były prawdziwe wydarzenia. Zapraszam na recenzję pod adresem: http://www.krytykamator.com/?p=52

Do Oskara Kulińskiego. Bo czytałeś w przekładzie Juliana Rogozińskiego. A to jest od Klemensa Łukaszewicza z XIX wieku. Bellona i MG nie chcą płacić za prawa autorskie. Szkoda. Czekam na takie ładne wydanie z tłumacz. Rogozińskiego.