Grzech zaniechania. Agata Górska i Sławek Tomczyk. Tom 5 (okładka  miękka, 02.2018)

Po świątecznym maratonie nowości miałach ochotę na coś innego i już od jakiegoś czasu chodził mi po głowie fajny kryminał. W moje ręce trafiła seria Małgorzaty Rogali i pochłonęła mnie całkowicie. „Grzech zaniechana”, jak również poprzednie części, to lekki kryminał bez drastycznych scen, które mrożą krew w żyłach, przez które nie można zasnąć w nocy. Autorka łączy wątek kryminalny z wątkiem obyczajowym i romantycznym, przez co każdy znajdzie coś dla siebie. W przystępny sposób poznajemy działalność ośrodka terapeutycznego, a także realia polskiego rynku psychologicznego. Temat nie jest mi obcy, gdyż za kilka miesięcy sama bronię dyplom z psychologii, przez co jeszcze chętniej sięgnęłam po książkę. Ciekawy wątek zabójstwa pani psychiatry, mnóstwo podejrzanych, gdzie każdy coś ukrywa, niespodziewane zwroty akcji, czyli przyjemne spędzony czas gwarantowany. Bardzo polubiłam duet Agaty i Sławka, dlatego cieszę się, że to nie koniec serii o Górskiej i Tomczyku, a tutaj wątek prywatny tej dwójki wciągnął mnie na maxa. Książkę Małgorzaty Rogali pochłania się błyskawicznie, a kartki przewraca się automatycznie, żeby dowiedzieć się co dalej. To wciągacz, na który warto zarezerwować sobie więcej czasu, bo ciężko wrócić do obowiązków, gdy zostało jeszcze parę rozdziałów. Gorąco polecam!!

Książki Małgorzaty Rogali odkryłam niedawno, kupiłam po pierwszej przeczytanej książce i nowości i serię z komisarzem Tomczykiem i pochłonęło mnie czytanie. Minus? Tylko jeden, za szybko się je czyta. Świetne pozycje, z niecierpliwością czekam na kolejne części.

Jak dla mnie najlepsza książka Pani Małgorzaty Rogali. Znakomita jest. Problem poruszony w książce bardzo na czasie i społecznie ciężki. A wątek głównych bohaterów wciąga bez reszty. Szczerze polecam.

Lubie tę autorkę. Przeczytałam pozostałe książki z tej serii i ta zapowiada się tak samo ciekawie.

Kolejna z serii ale dalej świetna. Szybka akcja i ciekawe zakończenie.

Super książka poruszająca bardzo ważny temat braku czasu dla dzieci.

Kolejna część serii Rogali - wciąga i przenosi w świat detektywów.

OK

Przyznaje, że część serii jest na ten moment moim numerem jeden. Zamordowaną osobą jest doktor psychiatra, która prowadziła wraz z dwójką znajomych ośrodek terapeutyczny. Kobieta niefortunnie upadła, czego następstwem był uraz głowy i śmierć na miejscu. Ta sprawa od początku jest podejrzana, a świadkowie, którzy znali ofiarę mijają się z prawdą. W tym samym czasie zamordowany zostaje Michał Stępień. Były partner Agaty. Komisarz Kalicki za wszelką cenę, chce postawić jej zarzuty zabójstwa, ponieważ była widziana u mężczyzny na chwilę przed jego śmiercią. Czy nasza starsza aspirant jest winna śmierci Michała? Jednocześnie toczą się dwa śledztwa. To dotyczące Antoniny Brzozowskiej robi się coraz bardziej skomplikowane. Na jaw wychodzą pewne fakty, które świadczą o tym, że Pani Doktor dopuszczała się niejednokrotnie nadużyć względem pacjentów. Krąg podejrzanych się robi coraz większy, motywów przybywa, a sprawcy brak. Tym razem autorka przemówiła do nas za pośrednictwem pewnej pani psycholog, która pracowała wraz z doktor Brzozowską. Okazuję się, że kobieta miała mocny motyw - otóż nie zgadzała się z stawianymi przez psychiatrę diagnozami. Uważała, że większość stwierdzonych przypadków ADHD czy zaburzeń ze spectrum autyzmu, tudzież aspergera jest rozpoznawane nad wyraz. W większości tych dzieciaków chodzi raczej o niewydolność wychowawczą, problemem jest to, że rodzice nie potrafią odpowiednio zająć się dziećmi, poświęcić im czasu.. Zamiast tego wygodniej jest dać dziecku smartfona i tableta, żeby zajęły się same sobą, a później takie dziecko trafia do psychiatry na diagnozę, bo coś jest z nim nie tak, a rodzic potrzebuję do szkoły czy przedszkola odpowiedniego dokumentu, że ich pociecha ma różnego rodzaju zaburzenia. Rodzic jest zadowolony, bo wina spada na wynik diagnozy, i ciężar ich odpowiedzialności również. Za to biznes się kręci, klienci są w ośrodku, a zajęcia z integracji sensorycznej SI są wybawieniem, choć na dobrą sprawę wystarczyłoby podwórko - trzepak i chwila uwagi, by zażegnać kryzys wychowawczy. Ja się pod tym wątkiem podpisuje. Uważam, że autorka poruszyła bardzo ważny temat w dzisiejszych czasach, który dotyczy większości dzieci. Nie wierzę, że nie ma wśród was kogoś, kto nie ma w swoim otoczeniu znajomych z dziećmi, któremu taka diagnoza została postawiona... Kolejny istotny wątek, który jest mocnym motywem, by pozbawić kobietę życia to psychoanalizy, które tak bardzo lubiła wykorzystywać w swoim modelu pracy. Konkretnie chodzi o odzyskanie wypartych wspomnień, które mogą być kojarzone z traumą w dzieciństwie. Metoda ta jest bowiem bardzo kontrowersyjna. Ma ona część swoich zwolenników, ale i przeciwników. Najbardziej krzywdząca może być w stosunku do dzieci, którym można wmówić fałszywe wspomnienie – i tym właśnie niejednokrotnie zajmowała się nasza Pani doktor. Temat rzeka, a ja uwielbiam psychoterapię i wszystkie związane z nią wątki, więc dla mnie ta książka była nie lada gratką. W dość znaczący sposób , w historii przewija się postać czternastoletniej Rozalii, której terapię prowadziła doktor Brzozowska. Dziewczynka miała stwierdzone przez nią wszystkie możliwe zaburzenia, a aktualnie była poddawana terapii odzyskanych wspomnień. Psychiatra za wszelką cenę, próbowała wmówić Rozalii, że w przeszłości była ofiarą molestowania seksualnego przez jednego z członków rodziny. Jej matka była tak zaślepiona Panią doktor, że uwierzyła, że z jej dzieckiem jest coś nie tak. Nie słuchała nikogo innego, nauczycieli, pedagoga szkolnego, którzy jednogłośnie twierdzili, że z Rozalią jest wszystko w porządku. Niestety kobieta była sama tak bardzo zaburzona, że nie była w stanie dostrzec tego jak bardzo krzywdzi swoje dziecko. Ten wątek jest nie bez przyczyny poruszony w tej książce. Idealne połączenie motywu ze zbrodnią nadaje całości bardzo wysoki poziom. Ta książka jest świetnym kryminałem psychologicznym. Uważam, że fabuła jest niesamowicie dopracowana, pełno w niej rzetelnych informacji, szczegółów oraz wiedzy, o której większość z nas nie ma zielonego pojęcia. Tak więc nasuwają się dwa pytania. Kto zabił doktor Brzozowską? Kto zabił Michała?

Agata Górska i Sławek Tomczyk to duet, który już na stałe zagościł w moim sercu i na którego powrót zawsze czekam z utęsknieniem, gdyż bardzo polubiłam tę parę, zarówno pod względem zawodowym, jak i w życiu prywatnym. "Grzech zaniechania" to już piąta część opowiadająca o życiu tych dwóch policjantów. Pod koniec poprzedniego tomu Agata dowiedziała się, że zamordowano jej byłego chłopaka - Michała, który od kilku miesięcy ją prześladował i nękał, chcąc aby do niego wróciła. Niestety wszystkie fakty wskazują, że najbardziej prawdopodobnym i na razie jednym podejrzanym jest właśnie Agata. Nad głową głównej bohaterki zawisły czarne chmury, gdyż sprawę prowadzi pani prokurator, która bardzo chciałaby się wykazać, przez co zbyt szybko zamyka śledztwo. Agata jednak jak zwykle stara się skupić na pracy, aby nie myśleć o kłopotach. W międzyczasie nasz duet rozwiązuje sprawę zabójstwa psychiatry Antoniny Brzozowskiej, która była współwłaścicielką ośrodka terapeutycznego dla dzieci. Początkowo nie ma ani jednego podejrzanego, a wśród personelu nie znajduje się żadna osoba, która mogłaby chcieć zaszkodzić zmarłej. Jednak w toku śledztwa na jaw wychodzi, że Antonina "miała swoje za uszami" i są ludzie, którzy mogli mieć jej za złe niektóre rzeczy, a zwłaszcza pacjenci niezadowoleni z niekonwencjonalnego podejścia do terapii... Zbrodnia przedstawiona w piątym już tomie autorstwa Małgorzaty Rogali była jak zwykle wciągająca i zajmująca czas. Może nie była to wielka tajemnica, niemożliwa do odgadnięcia przez zwykłego czytelnika, jednak czytało się z zainteresowaniem. Nawet nie wiem, kiedy pochłonęłam tę historię, a "pochłonęłam" to idealne słowo w tym wypadku. Książki pani Rogali mają to do siebie, że się je połyka w całości. Na pewno duży wpływ mają na to dosyć krótkie rozdziały, szybko płynąca fabuła, nie stanie bezcelowo w miejscu z akcją i wymyślanie niepotrzebnych zapychaczy fabularnych i przede wszystkim przyjemni bohaterowie i ich prywatne relacje. W książkach pani Małgorzaty oprócz obowiązkowego śledztwa dotyczącego morderstwa, zawsze pojawiają się również wątki obyczajowe. Nie są to rasowe, "mocne" thrillery, ale bardziej kobiece kryminały. Po raz kolejny muszę porównać sposób prowadzenia fabuły do bardzo podobnego w twórczości Camilli Läckberg. U tych dwóch autorek nie zawsze zbrodnia ma największe znaczenie w książce, ale przede wszystkim motyw jej popełnienia, uczucia jakie kierowały osobą, która ją popełniła, czy też stan emocjonalny i wydarzenia, które do tego doprowadziły. Nie są to z reguły seryjni zabójcy, którzy ofiary wybierają albo przypadkowo albo ze względu na podobieństwo do kogoś. W "Grzechu zaniechania" morderstwo popełniła osoba, którą doprowadziła do tego skrajna sytuacja, w jakiej się znalazła. Nie zrobiła tego z premedytacją i przyjemnością, tylko wierząc, że to jedyna możliwa droga do zmiany jej sytuacji życiowej. W całej serii podoba mi się również fakt, że każda sytuacja, dialog, czy nawet osoba mogą mieć znaczenie w przyszłości. Nigdy bym nie przypuszczała, że spotkanie w barze byłej dziewczyny Michała opisane w którejś z poprzednich książek tak bardzo wpłynie na teraźniejszą fabułę. Cieszy mnie to, że autorka zawsze myśli krok na przód lub wykorzystuje sytuacje z poprzednich części. Ale przecież tak właśnie jest w prawdziwym życiu, czyż nie? Najmniej spodziewane spotkania, wydarzenia będą oddziaływać na inne, te jeszcze nieznane. Dzięki temu książka jest bardziej realistyczna i czytając ją czujemy się, jakbyśmy naprawdę wraz z Agatą i Sławkiem rozwiązywali sprawy kryminalne, czy tez uczestniczyli w ich życiu prywatnym i widzieli niektóre rzeczy ich oczami. Zaletami "Grzechu zaniechania" są przede wszystkim: szybko płynąca akcja, ciekawe charaktery oraz połączenie wątku kryminalnego i śledztwa z typowo życiowymi wątkami. Twórczość pani Rogali niczym nie odbiega od znanych kryminałów skandynawskich, czy też amerykańskich. Brawo!