Golimistrz (okładka miękka)

Dobrze się czyta, jest wciągająca i zabawna, nie jestem zazwyczaj fanka fantasy ale w tym wypadku dało się czytać i to z zaciekawieniem, nie ma przydługich opisów ani za dużo moralizatorstwa wiec polecam:)

Da się przeczytać,bez rewelacji

Godne polecenia

Złammy na moment zasadę walecznego bohatera, szlachetnych pobudek i wzniosłych ideałów, bo oto przedstawiam Wam dzieło Bohdana Waszkiewicza, gdzie golibroda zostaje płatnym mordercą, a w średniowiecznych borach parkuje UFO. Ale zacznijmy od początku – Brzytew, były członek armii, postanawia otworzyć salon fryzjerski na królewskim dworze. Wplątuje się w ten sposób jednak w wielkie problemy, bo oto władca wpada na genialny pomysł – a weźmy sobie tego golimistrza i zatrudnijmy jako mordercę na zlecenie, bo mu bystrze z oczu patrzy. Aby uniknąć kolosalnych podwyżek czynszu od swojego lokalu, główny bohater musi zatem wypełniać powierzone mu przez króla zlecenia. A to ubić jakąś strzygę, a to wyegzorcyzmować wampira, czy też odnaleźć wieśniaków zakładających na bagnach własną religię. Cóż powiedzieć – typowy dzień z życia królewskiego golibrody. Warto tu zaznaczyć, że Brzytew, choć czasami może i myśli nie tą częścią ciała, co trzeba, tak jak pewien szarowłosy zabójca potworów, to wiedźmin z niego żaden. Potwory, które przyszło mu zwalczać (przez absolutny przypadek), zawsze bywają od niego silniejsze lub większe. Zwycięstwo w walkach zapewnia mu błyskotliwość jego umysłu, ratująca go z każdej opresji. Ta książka nie nudzi, nie przytłacza, nie zasypuje opisami. Ona bierze za rękę i prezentuje przyjemną rozrywkę, która wciąga do ostatnich stron. Swoją budową, bardziej niż powieść, przypomina zbiór krótkich opowiadań. Każde z nich przepełnione jest doskonałym humorem i lekkością pióra. Mało autorów umie pisać w ten sposób. Niewielu tworzy też tak proste historie. Nasz fryzjer-zabójca nie ma żadnego wzniosłego celu, nie planuje ratować świata ani nikogo pomścić. Spełnia po prostu to, co mu kazano, w mniej lub bardziej problematyczny dla siebie czy królestwa sposób. Jest łasym na pieniądze i lubiącym towarzystwo kurtyzan mężczyzną. Nic więcej. Nie ma nadprzyrodzonych mocy, magicznych artefaktów czy daru. Służy władcom bez autorytetu, często niestroniącym od alkoholu i porywczym, a w tle toczy się wojna tylko dla rozrywki. To wszystko wskazywałoby, że cała fabuła kręci się wokół zabijania, ale jest w niej coś więcej niż przysłowiowe „krew, flaki i mózg na ścianie”. Cała recenzja na: CzasoStrefa

Lubicie motywy słowiańskich wierzeń w powieściach? Niebezpieczne bestie, którym bohaterowie muszą stawić czoła? A może macie jakiegoś "ulubionego" stwora ze słowiańskiego bestiariusza? Jeśli na wszystkie te pytania odpowiedź jest twierdząca, proponuję Wam dzisiaj lekturę "Golimistrza" Bohdana Waszkiewicza, w której aż roi się od demonicznych stworzeń wszelkiej maści i pochodzenia, o usposobieniu i najdziwniejszych preferencjach nie wspominając. Akcja powieści toczy się na niespełna trzystu stronach, ale ani przez moment nie mamy najmniejszej szansy na wytchnienie - zdarzenia następują po sobie dynamicznie, a stwory, na które poluje miejski golibroda o wdzięcznym imieniu Brzytew, zmieniają się jak w kalejdoskopie. Wspomniany golimistrz to królewski człowiek od zadań specjalnych, angażowany nie tylko w usuwanie z ziemskiego padołu dręczących królestwo bestii, ale również w rozgrywki na szczytach władzy. Trzeba przyznać, że autorowi nie brakło pomysłowości w wykreowaniu tej postaci, by nie była jednowymiarowa. Choć początkowo sądziłam, że będę mieć do czynienia z kimś na kształt Wiedźmina (prawego, szlachetnego, walczącego dla idei), szybko porzucilam myśl o takim porównaniu. Brzytew to bowiem postać mocno skomplikowana, grubą kreską odcinająca się od schematu. Z jednej strony podziwia się jego spryt, kreatywność w myśleniu i działaniu, upór i szaleńczą skuteczność, z drugiej jednak motywacje, jakie rządzą jego czynami niejednokrotnie budzą we mnie żywy sprzeciw czy oburzenie. Do końca powieści nie udało mi się go polubić, ale nawet nie przyszło mi do głowy, by nie doczytać całej historii do końca. Nie mogę nie wspomnieć, że bardzo podobało mi się poczucie humoru autora, odzwierciedlane choćby w nadawanych postaciom imionach czy przydomkach, a już sepleniący kamrat golibrody wywoływał mi uśmiech na twarzy za każdym razem, gdy tylko się pojawiał. Wolałabym nawet, by robił to częściej. Myślę, że wielbiciele wartkiej akcji, łączenia fantastyki z klimatem wieków średnich będą tą książką zachwyceni. Mnie zabrakło wątku romantycznego, ale to już nie byłby ten sam golimistrz, więc wybaczam panu Bohdanowi ten drobny defekt😉😘

"Golimistrz" to powieść science fiction autorstwa Bohdana Waszkiewicza. Golimistrz na co dzień jest szanowanym golibrodą, który nie może narzekać na brak klientów, jednak pod osłoną nocy staje się człowiekiem do zadań specjalnych, które zleca mu osobiście sam król. Właśnie ta druga twarz przysporzy mu wiele przygód. Jeden człowiek, dwie twarze... "Golimistrz" to historia z pogranicza science fiction i fantasy, osadzona w czasach średniowiecza. Moje pierwsze skojarzenie, które pojawiło się w głowie, gdy zagłębiłam się w tą historie - to kraina baśni Andersen tylko, że tak wersji hard z mrocznym klimatem i śmiercią na talerzu. Choć na początku byłam sceptycznie nastawiona (chyba przez te odległe czasy) to z każdą przeczytaną stroną utwierdzałam się w tym, że ta książka jest po porostu niezła, a te krótkie historyjki naprawdę wciągają. Wspomniany tytuł to nic innego jak zbiór opowiadać o przygodach Golimistrza, ale gdy przypatrzymy się temu bliżej to odkrywamy, że te wszystkie opowiadania wiążą się ze sobą, tworząc jedną spójną historie. A sam Golimistrz to człowiek zagadka - trudno go rozgryźć, chwilami przejawia dobre serce, a zaraz potem podcina Ci gardło. Zawsze znajdzie dobry plan, aby rozprawić się ze swoim przeciwnikiem, a do tego ma predyspozycje do tytułu "średniowiecznego MacGyvera". Nie sposób go nie lubić, choć bywa gruboskórny. Mogę się mylić, ale to chyba debiutancka książka autora, który co prawda ma w swoim dorobku kilka opowiadań w wydanych w różnych zbiorach🤔 ale muszę przyznać, że autor ma ciekawy styl i wyczuwam tu taką nutkę "zachodu", czyli gdyby ktoś mi powiedział, że to zagraniczny autor to bez zastanowienia bym mu uwierzyła. Szczerze nie miałabym nic przeciwko, gdy w przyszłości pojawiła się kontynuacja przygód golibrody, bo to naprawdę dobra propozycja czytelnicza, po którą warto sięgnąć do czego Was zresztą zachęcam.

"Golimistrz" zaskoczył mnie sposobem przedstawienia powieści, jest ona całością, wydarzenia są chronologicznie ułożone, a jednak miałam wrażenie, że czytam... opowiadania. Krótkie rozdziały, każdy o innej misji, którą Golimistrz Brzytew ma do zrealizowania. Dzięki bystremu umysłowi i jak na swoje czasy bardzo innowacyjnemu podejściu, do wydaje się zupełnie, prostych rzeczy, dla mistrza brzytwy nie istnieje pojęcie "niemożliwe do wykonania". Każdy, kto stawia na przygodę, będzie z tej powieści zadowolony. Autor "Golimistrza" trafił w moje poczucie humoru, ironiczny golibroda w parze z bardzo oszczędnym w słowach, za to oczytanym mnichem (bliżej mu do maga lub alchemika, ale to mnich), tworzą mieszankę wybuchową. A kolejne wyprawy czy to po głowę przerośniętej modliszki, czy też innego stwora, dostarczą rozrywki. Polecam dla osób z dystansem do wszystkiego, bo tej książki nie można brać na serio

Pyszna była to lektura. Przygodowa, nienudna i pełna czarnego humoru. Nie brakowało w niej ani krwi, ani trupów, ani nawet intryg. Zajrzyjcie do tego wspaniale dziwacznego uniwersum i nie zapomnijcie naostrzyć brzytew. Tu będą Wam potrzebne!