Gangrena (okładka  miękka)

Bardzo lubię wielowątkowość przedstawianych historii oraz to w jaki sposób się ze sobą łączą. Lubię bohaterów pomimo ich ułomności i trudnych do zaakceptowania postępków. Książkę czyta się znakomicie. Polecam całą serię.

Książka znakomita, niestety mój egzemplarz kończy się na 458 stronie. Kartki są, ale niestety puste.

W Sztokholmie dochodzi do zamachu bombowego, wymierzonego w prokuratorkę oraz jej rodzinę. Śledztwo trafia w ręce Olivii i Mette, które dość szybko wykrywają sprawcę. Jednak Olivii wciąż towarzyszy przeczucie, że schwytały nie tego człowieka. Tymczasem Tom Stilton wyjeżdża do Tajlandii, aby odnaleźć pewnego mężczyznę, na podstawie niewielkiego zdjęcia. Nikt nie wie, jak wiele tajemnic przyjdzie im odkryć. Jedno jest pewne – pozory mylą, a demony przeszłości tylko czekają na wybudzenie. Powieść przeplata wątki kryminalne z obyczajowymi, co ku mojemu zdziwieniu wypadło dość dobrze. Poza wiodącą problematyką, autorzy poruszają także wiele innych kwestii, biorąc na tapet nie tylko głównych bohaterów. Mowa tu między innymi o przemocy seksualnej i o szeroko pojętej ludzkiej psychice, na którą wpływają coraz to nowe czynniki. Wielowarstwowość fabuły i drugie dno poszczególnych scen stale nakłaniają do głębszych refleksji, dzięki którym czytelnik ma okazje zadać sobie szereg nietypowych pytań o podłożu filozoficznym i nie tylko. Postacie zostały wykreowane bardzo realistycznie. Nie ma w nich miejsca na samą czerń i biel, zamiast tego są rozmaite odcienie szarości, niekiedy z domieszką żywszych barw. Zarówno Tomem, jak i Olivią targają sprzeczne emocje, często utrudniające ich indywidualne śledztwa. Los stawia ich przed niekoniecznie dobrymi, acz jedynymi słusznymi wyborami. Dobrym przykładem jest sam Tom, który do tej pory boryka się ze skutkami dawnych działań. Autorzy w świetny sposób połączyli wyjazd Stiltona do Tajlandii z odkryciem różnych sekretów, mających na mężczyznę bezpośredni wpływ. Choć „Gangrena” nie jest typowym, surowym kryminałem, to wielowątkowość powieści angażuje czytelnika równie mocno, co zwykła dedukcja i analiza poszlaków. Widać to na przykładzie Olivii. Autorzy wprowadzają nas nie tylko w sam środek śledztwa, a również w prywatne życie kobiety. Pozwalają nam analizować jej otoczenie i wyciągać własne wnioski, które mogą, ale nie muszą pokrywać się z zamknięciem poszczególnych wątków. Aspekt kryminalny zostawia pewien niedosyt. Do pewnego momentu jesteśmy w stanie brać udział w śledztwie, natomiast im dalej w las, tym więcej szczegółów wyskakuje niczym z kapelusza magika. Podobne odczucia mam do zakończenia, którego wręcz wariackie tępo nie daje szansy na chwilę wytchnienia i przemyśleń, tak ważnych dla całej historii. Niełatwo było mi wciągnąć się w fabułę. Głównym powodem był nieco leniwy początek, niemniej koniec końców uważam, że to ciekawa i dobrze napisana powieść. Dostarcza nam wyważonej rozrywki, w której jest miejsce zarówno na odcięcie się od rzeczywistości, jak i na dawkę konkretnych przemyśleń. Uważam więc, że warto sprawdzić ten tytuł i skonfrontować moją opinię z Waszą.

Lubicie, gdy autorzy wracają do serii i bohaterów, których „porzucili” nawet na kilka lat? Ja mam zawsze mieszane uczucia, jeśli lubiłam serię to do niej wracam, ale jeśli nie miała szczególnego miejsca w moim serduszku przeważnie nie chwytam za nową część, bo już dawno nie pamiętam co dokładnie działo się w poprzednich częściach. Takie dylematy mogą mieć czytelnicy Gangreny, ponieważ między 4 i 5 częścią minęły ponad 4 lata. Największymi wygranymi mogą się czuć takie osoby jak ja, które zaczęły swoją przygodę z serią wraz z wychodzeniem nowego wydania. Dla nas seria wyszła w półtora roku 😊 Dla wszystkich tych, którzy się wahają lub po prostu nie znają serii- zachęcam do przeczytania. Książka jak zwykle łączy dwa pozornie niezależne wątki- śledztwo Olivii w sprawie bomby w samochodzie pani prokurator oraz wyjazdu Toma do Tajlandii. Choć Mette miała przejść na emeryturę to sprawa wybuchu niepokoi całą Szwecje, w związku z czym staje się ona jej ostatnią sprawą. Dość szybko znajduje się podejrzany, który zostaje doprowadzony przed oblicze sądu, a w efekcie w szpitalu psychiatrycznym. Mimo braku dowodów Olivia nie wierzy w jego winę. Czy ma rację i został wrobiony? A może to po prostu myślenie życzeniowe? Natomiast Tom przegrywa walkę z poczuciem winny. Równowagę próbuje osiągnąć w ośrodku jogi swojej siostry. Wolę życia przywraca mu jednak śledztwo, którego nie szukał. To ono go znalazło. Tajemnicze zdjęcie wiedzie go wprost w niebezpieczne rejony kraju. Jak te dwa tak odległe wątki się skrzyżują? Przekonajcie się sami!

Potrzebowałam takiej książki chociaż o tym nie wiedziałam. Temat w niej zawarty nie jest łatwy, to fakt ale bardzo dobrze mi się przy niej spędziło czas. Bardzo lubię zaczytywać się w skandynawskich thrillerach. Już jako nastolatka pokochałam je całą sobą i lubię do nich wracać kiedy mam okazje. Ogólnie jest to piąty tom, ale czytałam bez przeczytania pozostałych i nie jest aż tak bardzo potrzebna wiedzy z poprzednich tomów, ale warto by było je znać. Trzymająca w napięciu fabuła budująca od początku swoje własne tempo akcji jak i sama fabuła płynie z wiatrem. Autorzy nic nie pozostawili bez przypadku, misternie skonstruowana intryga mająca swoje ujście w prawie i morderstwie. Cały dramatyzm ukazuje jak dobrze radzą sobie bohaterowie stworzeni przez autorów, trzymając rękę na pulsie i podchodząc do całej historii z czystym umysłem i rozwagą. Na pewno przeczytam poprzednie części jak i pióro autorów zostaje ze mną dopóki nie przestane czytać thrillerów ( a mam nadzieje, że tak się nie stanie :) ) Spodobało mi się to jak autorzy idealnie zbudowali napięcie w książce, ale nie tylko bo temat do łatwych nie należy i moim zdaniem poradzili sobie z nim po mistrzowsku. Potrafią skłonić czytelnika do przeżywania emocji jak i do analizowania każdego ruchu bohaterów. Po prostu uwielbiam! Czekam na dalsze losy Toma i Olivii.

Idąc za ciosem, zabrałam się za najnowszą powieść państwa Borjlind, piątą część o Tomie i Olivii. Tym razem ta specyficzna para będzie pracować oddzielnie, co może trochę wnosi świeżości do tego cyklu, ale też chyba powoduje, że całość traci na klimacie. Również w tej części autorzy nie boją się dotykać trudnych tematów, tych bieżących, aktualnych, dotykających spraw społecznych. I to jest ogromny plus tej historii, ale również całej serii. Cała sprawa jest zagmatwana, poszczególne wątki niby się nie mają prawa się łączyć, jednak z każdą stroną odkrywamy coraz więcej. To książka wciagająca, jednak wymagająca od nas skupienia, właśnie przez tą różnorodność wątków. Jeśli ktoś dopiero poznaje ten cykl, to może go to delikatnie przytłoczyć, jednak ten chwilowy dyskomfort jest wart poznania zaskakującego zakończenia. Najnowsza część za mną i wydaje mi się, że póki co rozstajemy się z bohaterami. Jeśli tylko pojawi się kontynuacja, na pewno po nią sięgnę.