From The Fires (CD)

Greta Van Fleet to najlepszy zespół muzyczny poznany przeze mnie niedawno, przypominający trochę swoim stylem Led Zeppelin. Słuchałem ich jakiś czas na youtube i nie mogłem przestać, co sprawiło że szybko zakupiłem ich płytę. Talk on the Street, Edge of Darkness i A Change is Gonna Come to moje 3 ulubione utwory na tym albumie. Wielu ludzi komentuje to, że za bardzo przypominają Zeppelina, ale jest to według mnie przesada. Być może inspirują się dawnymi kawałkami, ale nie widzę w ich stylu muzycznym zupełnie nic złego. Dla tych z was, którzy jeszcze nie słyszeli o tym zespole, zachęcam was do ich sprawdzenia bo według mnie po prostu warto.

Fajnie się słucha. Dobra muza ! Wielka kariera przed chłopakami.

Super płyta! Polecam!

Rewelacja! W starym, dobrym stylu! A już traciłam nadzieję co do muzyków naszych czasów

Led Zeppelin obecnych czasów. Rewelacja (naszych rodaków z USA).

Spodobali mi się od pierwszego wysłuchania Highway Tune i od tej pory jestem zakręcony na ich punkcie. Cała płyta rewelacyjna, pełna energii bardzo dobrze się jej słucha również w aucie. Polecam fanom Led Zeppelin - dzieciaki dają radę.

Dopiero odkryłem, raczej niezbyt popularna kapela w Polsce. A szkoda !!! album świetny, pełen życia, mocno energetyczny.Sposób grania i wokal braci Kiszka re we lac ja ! Polecam !!

Na Gretę Van Fleet trafiłam stosunkowo niedawno, a mianowicie mój kochany tata pokazał mi ich jedyny [mam nadzieje, że na razie] teledysk do Highway Tune i fragment jakiegoś koncertu, ze względu na to, że jest wielkim fanem Led Zeppelin i był zafascynowany głosem Josha Kiszki [tak, to nie przypadek, jeśli chodzi o polsko brzmiące nazwisko, bracia mają w sobie odrobinę polskości dzięki dziadkom :) ] oraz ogólnym brzmieniem grupy i jestem mu bardzo wdzięczna za to, bo mogę teraz w kółko słuchać ich piosenek. Ze względu na to, że koncertu w Polsce póki co brak, stwierdziłam, że muszę chociaż kupić ich płytę, pomimo łatwego i darmowego dostępu ich twórczości w internecie, ponieważ chciałam mieć jakąś fizyczną cząstkę związaną z tym zespołem i przy tym mam dodatkowo poczucie, że wspieram rozwój tych młodych ludzi, a bardzo chciałabym, aby tworzyli dalej i wydawali nowe utwory. Płyta rozpoczyna się energicznym i porywistym Safari Song, by stopniowo przez spokojniejsze już [ale również warte uwagi - odzwierciedla kierunek, jaki GVF przyjęła teraz podczas komponowania] Edge of Darkness dojść do [wywołującego według mnie lekkość na duszy] najbardziej sielankowego utworu na płycie, czyli Flower Power, który kończy się prawie 2-minutowym outro na organach, granym przez Sama Kiszkę. Następnym jest wspaniale wykonany cover A Change Is Gonna Come Sama Cooke'a, który razem z Meet on the Ledge Fairport Convention mają być swego rodzaju hołdem dla inspiracji chłopaków i chęcią propagowania/przypominania mądrego przekazu tych ponadczasowych według nich utworów, które są warte tego, aby dotarły do jak najszerszego grona odbiorców. Są także próbą zaszokowania słuchających swoją interpretacją tych klasyków i wskazaniem tego, że nie są zainteresowani graniem tylko i wyłącznie ostrych i rockandrollowych piosenek. A propos rockandrollowych piosenek, to kolejną jest słynne Highway Tune, które jest już przez wielu ludzi traktowane jak klasyka rocka [szczególnie na koncertach], nie bez powodu, przecież tak brzmi. Potem jest powrót do spokojniejszych melodii, czyli wcześniej wspomniane już Meet on the Ledge, ale powrót ten nie trwa długo, ze względu na następne Talk on the Street, które zostało stworzone z myślą o początku koncertu, ma nakręcać ludzi na dalsze etapy show - jest on jak mówi Sam w wywiadzie dla gazety TerazRock - taki najbardziej "do przodu". Ostatnim jest Black Smoke Rising, również mocno lubiane przez publiczność, która w trakcie występów śpiewa głośno razem z Joshem. Ten utwór, pomimo tego, że bardzo wyróżnia się od reszty ich twórczości i tak trafia do słuchaczy. Ma on mianowicie w sobie coś bardzo oryginalnego i ciekawego. Naprawdę polecam tę płytę, jedynym minusem według mnie jest to, że jest stosunkowo krótka, ale jest to niezbyt przekonywujący argument za tym, żeby odebrać im piątą gwiazdkę. Gdy przesłucham całą płytę zawsze mam niedosyt, chciałoby się więcej, ale to przecież nie wada, jeśli coś jest dobre, zawsze chcielibyśmy, żeby trwało jak najdłużej. Chłopaki na pewno na tym nie poprzestaną. Czekam z niecierpliwością na ich kolejne kompozycje, ale niech się nie śpieszą i nie robią nic pod presją - niech dopracują wszystko tak jak uważają za najlepsze. Myślę, że na tym polega fenomen Grety Van Fleet - jedni wracają do swoich korzeni, odtwarzają swoje wspomnienia, czują się znowu młodzi, a inni [tak jak ja] przenoszą się w inny wymiar, odczuwają inspirację, kreują nową rzeczywistość. Ich muzyka pozwala mi poczuć i zrozumieć klimaty, których nigdy nie było mi dane przeżyć i dodatkowo odrywa mnie od szarej codzienności. Dzięki GVF dostarczam sobie czegoś, co generalnie na teraźniejszym rynku muzycznym jest niemożliwe do odnalezienia i przy okazji jest to coś z czym mogę utożsamić się dużo bardziej, niż jeśli chodzi o muzykę zespołów, których lata swojej świetności były ok. 45 lat temu, czyli mniej więcej dwa razy więcej od tego ile sama mam lat ;) ale ponadto Greta sprawiła, że teraz odkrywam te kultowe zespoły na nowo i teraz dużo bardziej je doceniam i dużo bardziej rozumiem ich muzykę, ze względu na to, że Greta zaszczepiła we mnie pewnego rodzaju głód tego typu muzyki i muszę go zaspokoić. Jeśli ktoś dotrwał do końca to gratuluję i pozdrawiam :) PS. Słuchanie tej płyty w aucie [lub innym środku lokomocji] może spowodować przeniesienie się do lat 70. *Wiele informacji zaczerpnęłam z wywiadu z Samem Kiszką opublikowanego w gazecie TerazRock*

świetne choć widziałem na filmach , że na żywo wokal jeszcze tak nie wyrobiony

Objawienie muzycznego rocka. Czekam na następną płytę