Ferma blond (okładka miękka)

Tak! na taką książkę w wykonaniu Piotra Adamczyka czekałam. Historia miłosna opowiedziana pięknym językiem z barwnymi opisami umieszczona w odległej epoce, wiele detali wskazuje na sumienne przygotowanie autora do wprowadzenia wątku historycznego. Bardzo dobrze się czyta, mocno wciąga, czytałam do bladego świtu.

Michael, niemiecki polityk, który przeglądając pamiątki po zmarłej matce, odkrywa coś, co każe mu podejrzewać, że nie zna prawy o swoim pochodzeniu. Postanawia odkryć rodzinną tajemnicę. W swoje prywatne śledztwo wciąga kuzyna z Polski, któremu w zamian za pomoc obiecuje wartościowe dzieła sztuki. Pierwsze tropy prowadzą do nazistowskiego Berlina, gdzie nastoletnia Charlotte zakochuje się po raz pierwszy… Dziewczyna jest córką znanego w Niemczech antykwariusza. W wolnych chwilach pomaga ojcu w prowadzeniu interesów, sprzątając sklep lub obsługując interesantów. Pewnego dnia jej życie wywraca się do góry nogami – próg antykwariatu przekracza Adolf Ziegler. Charlotte bez pamięci zakochuje się w znacznie starszym malarzu i od tej pory robi wszystko, by zwrócić jego uwagę. Jest tak skupiona na fantazjowaniu, że nie dostrzega, iż Prawdziwa Miłość gra dla niej na flecie i odwiedza jej brata w sąsiednim pokoju. Czas mija, a fatalne zauroczenie nie znika. Dziewczyna w końcu zyskuje uwagę Zieglera, zostaje nawet jego muzą, jednak szczęście nie trwa zbyt długo. W końcu czar pryska i okazuje się, że ulubionemu malarzowi Hitlera daleko do księcia z bajki. Rzeczywistość III Rzeszy także nie jest bliska baśniowej scenerii. Charlotte dorasta i sprawy komplikują się coraz bardziej, za uniesienia serca przyjdzie jej sporo zapłacić. Himmler stworzył nawet specjalną placówkę dla dziewcząt, które były nieroztropne i głowy miały pełne marzeń – „Fermę blond”. Ta książka dosłownie rozłożyła mnie na łopatki. To zupełnie inna jakość. Książka niepodobna do tych, które do tej pory wydawał Piotr Adamczyk. Powiedzieć, że znajduje się tu odrobina charakterystycznego poczucia humoru autora, tajemnica, miłość i wojna, to tak jakby nie powiedzieć o tej książce nic. To za mało. To zbyt płytkie określenia, które w żadnej mierze nie oddają jej treści. Jest tu znacznie więcej. Wspomnę o trzech kwestiach, które szczególnie mnie zachwyciły: 1. Uczucia. Autor po mistrzowsku oddał uczucia targające zakochaną nastolatką. Skąd w nim tyle wrażliwości? Skąd wiedza na temat emocji, przeżywanych przez dziewczynę kochającą po raz pierwszy? Część poświęcona dzieciństwu Charlotte wręcz emanuje młodzieńczą naiwnością, nadzieją i niepewnością. Jest świeża, pełna obietnic, dreszczyku emocji. 2. Realia i klimat. Lwia część powieści osadzona jest w realiach III Rzeszy. Muszę przyznać, że Autor podszedł do tematu niezwykle sumiennie. Oddał klimat epoki, sięgając między innymi po tytuły ówczesnych gazet, czy poprzez wspominanie o wydarzeniach, jakie wówczas miały miejsce. Pokazał Niemcy jako państwo, którego polityka wojenna miała wpływ nie tylko na sąsiednie państwa, ale i na mieszkańców. Życie było determinowane przez decyzje Hitlera i tak naprawdę to od niego zależało, jak się potoczy. Piotr Adamczyk losy fikcyjnych bohaterów splątał z historiami prawdziwych osób. Zrobił to jednak z taką precyzją, że w niektórych przypadkach ciężko mi było odróżnić fantazję od historii. Może to dlatego, iż trudno uwierzyć, że niektóre tak okropne rzeczy zdarzyły się na prawdę? Oscylowanie między światem realnym a zmyślonym wyszło Autorowi doskonale. 3. Opisy. Opisy w książkach tego Pana zachwycają mnie za każdym razem. Nie inaczej było i w tym przypadku. Tym razem jednak Pan Piotr podniósł sobie poprzeczkę jeszcze wyżej. Nie tylko zdecydował się na oddanie realiów państwa, które od wielu lat nie istnieje, ale także na opisanie obozów koncentracyjnych. Czy można powiedzieć, że pokazał je we właściwy sposób? Czy obozy śmierci można oddać we właściwy sposób? Przedstawił je tak, że stanęły mi przed oczami. Nagle znalazłam się w szarym pomieszczeniu, pełnym strachu i rozpaczy, w którym oblewają więźniów lodowatą wodą, ubierają w bezbarwne stroje i kierują na badania. Nie ma tu taryfy ulgowej. Nie było za czasów Rzeszy, nie ma też w książce. Nie można pisać o okropnościach wojny, nie wspomniawszy o zbrodniach przeciw ludzkości. Całej ludzkości. Ginęli tam nie tylko Żydzi, Polacy, czy Romowie. Życie stracili również nieposłuszni Niemcy, o czym Autor słusznie przypomina. Nie przestraszcie się jednak, bo oprócz opisów tak okropnych miejsc znalazło się także sporo miejsca na piękne charakterystyki obrazów. Na tapecie znajdują się głównie akty, w końcu jednym z bohaterów jest „narodowy malarz włosów łonowych”. Pełno tu zachwycających opisów kobiecego ciała. Widać, że Autor potrafi docenić prawdziwe piękno i oddać je za pomocą słów. Niezwykle przyjemnie się o tym czyta. Myślę, że zadowolony będzie każdy mężczyzna (i nie tylko!).