Felix, Net i Nika oraz Zero Szans. Tom 16 (okładka  twarda)

Nie wiem co moge innego napisać- po prostu kocham tą serie

Uwaga, na możliwe spojlery!! Pierwszy tom F,NiN czytałam, będąc w wieku bohaterów. Teraz, 16 tomów później, ja niedługo skończę studia, a Superpaczka ma dopiero 16 lat. Przez te wszystkie lata, mój entuzjazm do tej serii zdołał opaść, ale z sentymentu sięgnęłam po Zero Szans i… ja już chyba jestem na to za stara. Od pewnego czasu, kolejne tomy nie są ze sobą, aż tak mocno powiązane, żeby nie dało się ich czytać, bez znajomości tomów poprzednich (co jest zarówno plusem, jak i minusem). Z tego właśnie powodu to, co się stało w tomie 15, ma nie wiele wspólnego, z tym, w co wplątali się obecnie Felix, Net i Nika. Chociaż, trochę jednak ma, ponieważ tom 15 kończy się tym, że samolot, którym leciała Laura znika. Od czasu zaginięcia samolotu mija miesiąc. Miesiąc podczas, którego Felix przechodzi trudne chwile, na szczęście Felix to Felix, i jak to on – ma plan. Bardzo szalony i bardzo nie realny, ale jak to u Kosika bywa, im bardziej coś jest nieprawdopodobne, tym większa jest szansa, że Superpaczka to zrobi. I tak właśnie się dzieje - F,NiN postawiają wybrać się na akcję poszukiwawczo-ratunkową do Azji. Postanawiają, sami, na własną rękę, odnaleźć zaginiony samolot oraz Laurę. Oczywiście, jest to całkowicie logiczne, że grupa 16-latków zrobi to lepiej i odkryje więcej, niż dorośli. Jeśli jesteście sceptycznie nastawieni, to są dwie opcje, albo nigdy nie czytaliście żadnej książki z tej serii, albo czytaliście i już z tego wyrośliście. Okazuje się, że można mnie już zaliczyć do tej drugiej grupy, bo mimo wszystko (całego sentymentu i sympatii do tej serii) nie jestem w stanie uwierzyć w to, że grupa 16-latków, w Azji, bez kontaktów z kimś wysoko postawionym, jest w stanie cokolwiek ustalić w sprawie, nad którą pracują dorośli ludzie, wyszkoleni w tym kierunku. Tym bardziej, że w pewnym momencie F,NiN muszą poradzić sobie z grupą najemników (wyszkolonych żołnierzy). Druga kwestia, która uległa zmianie to podejście autora do magii. Do tej pory magia nie była tylko magią, najczęściej była ona tłumaczona nauką. Tym razem mamy do czynienia z czarownicami, wróżbami, duchami i halucynacjami. Nie da się także, nie zauważyć zmiany w formie opowiadanej historii. Do tej pory Kosik pisał w dość typowy sposób, natomiast teraz pokusił się o dodanie retrospekcji. Z tego powodu książka nie zaczyna się w momencie planowania wyprawy ratunkowej, ale lotem do Azji. Dodanie retrospekcji było zarówno strzałem w dziesiątkę, jak i w kolano – momentami, te fragmenty były idealnie wkomponowane w dziejącą się akcję (bohater zasypia i budzą się jego wspomnienia), natomiast pod koniec wszystko się popsuło. Autorowi zabrakło pomysłu na powiązanie teraźniejszości z przeszłością, więc zdecydował się na najgorszą rzecz – przerwał ciągłość teraźniejszej akcji, po to, aby wstawić cały rozdział dotyczący przeszłości. Od jakiegoś czasu mam wrażenie, że Net się nie rozwija. U Felixa i Niki czuć, że dorastają, stają się bardziej odpowiedzialni itd., natomiast nie Net – on wciąż zachowuje się jak mentalny 5- latek. I świetnie widać to w tym tomie, w momencie, w którym powinien być podporą dla swojego przyjaciela, on zachowuje się jak kawał chama. Widać też pewne trudności, w jego relacji z Niką, choć jak mam być szczera, to nie jest to jakoś dobrze poprowadzone – nie do końca wiadomo o co chodzi, czemu Nika jest zła na Neta (być może chodzi o jego dziecinne zachowanie i o to, jak traktuje Felixa), tym bardziej, że w połowie książki przestaje być zła i na „luzie” wpuszcza go na wspólną kąpiel, po czym zaczyna flirtować z nowopoznanym chłopakiem. Nika się w tym tomie zmienia, staje się bardziej świadoma swoich mocy (choć nie za bardzo, żeby Superpaczce nie było tak łatwo), zaczyna doceniać swoją intuicję, jest wsparciem dla Felixa. Kiedyś myślałam, że Felix jest robotem, bo nie okazuje uczuć, za to z każdej opresji znajdzie wyjście i jest w stanie wszystko zbudować. Obecnie uważam, że ma autyzm lub Aspergera i stąd jego dziwne zachowania. Co o samej historii to jestem zawiedziona, liczyłam na więcej. Wiem, że zakończenie książki akurat w takim miejscu było celowe i tak, to działa – jestem bardzo ciekawa co będzie dalej. Mam tylko nadzieję, że autor nie pójdzie w tym oklepanym kierunku- że to Morten za wszystkim stoi.

Jak dotąd sfera fantastyczna była w książkach Pana Kosika rewelacyjnie wspomagana przez sferę hm...współczesną/życiową/prawdopodobną....w tym tomie trochę się to rozjeżdża.... małpy są w stanie otworzyć i wsiąść do samochodu pancernego a nawet trąbić...kilka stron później mnisi już tego nie potrafią ( może mają mniejsze IQ?)..wiem, że się czepiam ale mam takie wrażenie cały czas czytania tej książki. Być może jest t skutkiem już całkowitego oderwania bohaterów od ich środowiska naturalnego: szkoły? Warszawy?środowiska? . Powieść sensacyjno-przygodowa , która wyszła jako kolejny tom przygód trójki przyjaciół jest "czytliwa" . Fani serii- jak ja-przeczytają .

Wg opinii mojej córki jedna z najlepszych części. Patrząc na tempo w jakim pochłonęła tę część myślę, że to 100% prawda. Rafał Kosik robi naprawdę dobra robotę tą serią książek dla młodzieży.

Kolejna, długo oczekiwana część świetnej serii dla młodzieży. Dla tych co nie znają - warto przeczytać całą serię.

Kocham tą serię, a ta książka pomimo że to jest inna niż pozostałe skradła moje serce ❤️❤️❤️

Polecam, najlepsza polska książka dla młodzieży

Mega!! Świetna książka,. gorąco polecam

Świetna książka polecam

Czekam na tom 17🤩