Felix, Net i Nika oraz Gang Niewidzialnych Ludzi (okładka twarda)

Po książkę,,Felix, Net i Nika oraz Gang Niewidzialnych Ludzi" sięgnęłam dlatego, że była moją lekturą szkolną. Oprawa graficzna nie zachęca do czytania - dobór kolorów fatalny, technika okropna. Czcionka okazała się maleńka i zamiast typowej Book Antiquy była to nieczytelna Calibri. Pierwsze rozdziały okazały się być dla mnie zaskoczeniem. Wcale nie pozytywnym. Mimo, że autor wprowadzając dużą ilość wątków chyba starał się uczynić treść ciekawą i pasjonującą, to jednak już po kilku rozdziałach przysypiałam, a jedynym podobającym mi się fragmentem był prolog. Im dalej zagłębiałam się w tekst, tym robiło się gorzej - postacie stawały się coraz bardziej płaskie i dziecinnie naiwne. Akcja dotyczyła coraz większej ilości wątków, ale wypaczała je i skracała najmocniej jak się da, a ,,jak coś jest o wszystkim, to w efekcie jest o niczym". Postawa bohaterów była absolutnie nieodpowiednia i niewychowawcza. Fragmenty, które miały być wartką akcją okazały się równie nudne co reszta tej książki. Z całości najciekawsze były cztery ostatnie rozdziały, podczas gdy reszta nadawała się na kiepski zbiór opowiadań, który zawierałby zarówno dziecięce bajeczki o św. Mikołaju oraz obyczajowe i kryminalne twory. Język autora jest nie do końca literacki, a styl godny utalentowanego czwartoklasisty (szkoły podstawowej). Pomysły akcji są nieciekawe albo skopiowane z filmów o Bondzie i Transformersach. Niektóre gadżety ,,nowej generacji" były najzwyklejszymi przedmiotami, nieprodukowanymi obecnie z powodu małego zapotrzebowania na nie. Sztuczna inteligencja jest, cóż... osobliwa. Intencje Mortena są dość niejasne. To oczywiste, że każdy chce mieć dużo pieniędzy, bo pozwalają one na wygodne, dostanie życie w luksusie. Tylko, że Morten to program komputerowy i z pewnością jest mu obojętny kolor pudła, w którym się mieści, więc po co mu pieniądze? Może tak jak Manfred potrzebował nowej, kolorowej kamery. Dziwne jest jednak, że będąc tak wspaniałym programem AI nie złamał zabezpieczeń bankowych i nie przelał na swoje konto dowolnej kwoty bez konieczności korzystania przy kradzieży z robotów, czy androidów. Po co w ogóle budował robot, na które musiał wydać fortunę, choć zależało mu na pieniądzach?Ta książka jest pełna takich niejasności. Są w niej też niepoprawności - jedną z nich są przodkowie Niki. Dziewczyna mówi kolegom, że jej przodkami byli: jedna z ostatnich wiedźm i inkwizytor. Dziadek ułaskawił babcię, wystąpił z zakonu i wzieli ślub. Ładna bajka, ale... kompletna bzdura. Według inkwizycji,,wiedźma" musiała zostać poddana tzw. próbie wody, podczas której albo jako niewinna tonęła, a jeśli przeżyła była winna: palono ją na stosie. Od tych regół nie było odstępstw. Autor powinien darować sobie ten wątek. Tytułowi bohaterowie Felix i Net są dla mnie rozpieszczonymi i nierozsądnymi dzieciakami. Autor ewidentnie próbował dać im po 1000 IQ, ale wykreował ich jakby mieli w najlepszym wypadku 10 do podziału. Ich głupota i naiwność pokazana jest dokładnie we fragmencie, który miał być kulminacyjnym starciem, kiedy to wchodząc do ,,gniazda zła" zachowują się jakby przeciwnik miał ich pogłaskać po główkach i powiedzieć: ,,Macie tu swoją książeczkę", a gdy tak się nie dzieje są autentycznie zaskoczeni wizją grożącej im śmierci. Nika jest znacznie bardziej racjonalna i zdecydowanie lepiej rozumie realny świat, ale jest nielogiczna. Krytykuje Aurelię, mówiąc, że jest głupia i myśli tylko o swoim wyglądzie - po czym zaczyna robić to samo. Dlaczego nosi do szkoły spinkę, na której jej tak zależy też nie wiadomo. Rodzice Felixa i Neta też są dziwni, praktycznie nie zwracają uwagi na dzieci. Gdy chłopcy wrócili brudni i umorusani po niebezpiecznej wizycie w podziemnym schronie atomowym, nie zainteresowało to żadnego z rodziców. Ich uwagę przykuła dopiero skrzynia ze ,,skarbem" dostarczona przez kuriera. Reakcja ojca gdy znajduje syna na dachu wierzowca w momencie gdy usiłuje go zabić ogromny robot też powinna być inna, niż jak gdyby zwyczajnie odbierał dziecko ze szkoły. Dobrnęłam do zakończenia.zaczynało ono rokować nadzieję na osiągnięcie statusu: ,,da się przczytać". Wszystko zniweczyło pokonanie tak potężnego inaczej przeciwnika jak Morten przez program sklecony na prędce przez Neta i pytanie ,,Która godzina?". A potem... siedzą sobie na kanapie i gapią sie w telewizor. Co z Mortenem? Nie wiadomo. Ale miał z pewnością tyle kopii, że któraś przetrwała i działa dalej. A nierozsądne dzieciaki zostają (potajemnie!) nagrodzone za narażanie życia i zdrowia po nic. Gdzie tu sens? Nie polecam tej książki nikomu. Starsza młodzież będzie nią znudzona, a młodszych pozycja ta zdemoralizuje (nagroda za łamanie wszelkich zasad bezpieczeństwa w imię nie wiadomo czego, próba ściągania na teście, ucieczki z lekcji na strych szkoły, odłączenie się od wycieczki, włóczęga po podziemiach). Dla mnie książka jest zbyt naiwna, beztrosko ,,cukierkowa", odrealniona, a łamanie zasad bezpieczeństwa niczym tu nie grozi i jest nawet nagradzane.

Recenzja
Autorem książki ,,Felix, Net i Nika oraz gang niewidzialnych ludzi'' jest Rafał Kosik. Jest to pierwsza część książki.
Opowiada ona o przygodach trójki przyjaciół Feliksa Polona, Neta Bieleckiego i Niki Mickiewicz. Felix potrafi stworzyć genialne roboty, a Net świetnie zna się na komputerach, zaś Nika to dziewczyna skromna, która uwielbia swoje martensy. Mieszka ona sama, ponieważ jej rodzice nie żyją, a urzędnicy jakimś cudem nie zauważyli tego niedopatrzenia. Przyjaciele przeżywają razem wiele ciekawych, pełnych energii przygód. Są oni nierozłączni. Śledzi ich Matrix.
Książka Rafała Kosika ma wiele zalet, jest ciepła oraz przyjazna.
Według mnie jest to powieść, którą czyta się jednym tchem, i która ukazuje przyjaźń. Serdecznie polecam też dalsze części tej książki, która według mnie jest warta przeczytania.

Szybka i bezproblemowa dostawa. Książki nie polecam - chaotycznie miotała się pomiędzy różnymi gatunkami, ostatecznie nie wybierając żadnego, próbowała być na siłę młodzieżowa, przez co momentami wydawała się żałosna, bohaterowie byli skrajnie wyidealizowani i naiwni oraz przedstawiała BARDZO wypaczony obraz szkoły. Kiedy to czytałam, całą siłą woli powstrzymywałam się od rzucenia tą książką, aż tak denerwowała mnie fabuła. To zdecydowanie nie powinno być lekturą obowiązkową w 6 klasie (12-13 lat), za to świetnie sprawdzi się dla 9- i 10-latków.

Rafał Kosik, to pisarz, który pisząc dla dorosłych, powieści, zaliczane do sf, jak"Mars", "Kameleon", mój ulubiony"Vertical", czy zbiory opowiadań"Obywatel, który się zawiesił", postanowił, również dla młodszego czytelnika coś przygotować.Czego rezultatem jest seria dla młodszych czytaczy"Amelia i Kuba", a dla starszych czytelników"Felix Net i Nika".Seria ta, w skrócie określana jako"FNiN", liczy już 14 tomów i nie zanosi się na to, aby to był koniec. Dzięki uprzejmości Wydawnictwa Powergraph, otrzymałem do przeczytania, ale również do zrecenzowania pierwszy tom tego cyklu. "Felix, Net i Nika i Gang Niewidzialnych Ludzi", rozpoczyna naszą przygodę z tymże cyklem.Nasi bohaterowie mają po 13 lat, niektórzy z nich, dopiero co rozpoczynają naukę w szkolę.Przypadkowy zbieg okoliczności, sprawia, że cała trójka się zaprzyjaźnia.W międzyczasie, okolice elektryzuje wiadomość, że pewien gang, dokonał kolejnego zuchwałego napadu na bank.Tak rozpoczyna się jedna z wielu przygód, jaka spotka naszych przyjaciół.Mimo, że są to całkiem zwyczajni nastolatkowie ich przygody i perypetie, daleko odbiegają od zwyczajności. Seria powstała niemal 12 lat temu i do dzisiaj zyskała miano kultowej.Przede wszystkim to zasługa bohaterów, z którymi młodzi czytelnicy mogą się identyfikować, a nawet zazdrościć im trochę zwariowanych przygód. Poza tym styl autora, lekki i przyjemny, który sprawia, że od lektury trudno się oderwać.To wszystko sprawia, że cykl ten na stałe wrósł w lukę, powieści, z gatunku fantastycznej przygody z nutą sensacji, więc czegóż chcieć więcej?Ze swej strony dodam, że chociaż młodzieżą nie jestem już dawno, równie dobrze się bawiłem podczas lektury, jak zapewne nie jeden młody czytelnik.Pozostaje tylko polecić, ten tom, jak i całą serię.

Źle się czyta tę książkę. Dialogi są wymuszone, dużo w nich odniesień do popkultury, które mogą być dla młodszych dzieci niezrozumiałe. Pan Kosik wyraźnie wzrastał w otoczeniu dziewcząt bojaźliwych i delikatnych, ale nie wszystkie dziewczęta boją się pająków. Dużo komputerowo - elektrycznego bełkotu, zupełnie miejscami niepotrzebnego.

W życiu nie sięgnęłabym po tą książkę, gdyby nie to, że była to moja lektura. Była po prostu okropną, chaotyczna i bezsensowna. Przy czytaniu książką rzuciłam co najmniej 10 razy, byłam taka wkur... wkurzona 😅.

Myślę że nie jest to bardzo zła książka, ale nie jest też najlepsza. Są może 4 momenty w całej książce kiedy nie mogłam się od niej oderwać, lecz reszta lektury była naprawdę nieciekawa i trochę naciągana

Bardzo fajna historia, którą czytałem z dziećmi 9 i 6 lat. Młodszego trochę historia zgubiła za to starszy wciągnął się mega. Polecam.

Autor starał się napisać książkę w stylu YA , niestety wyszło mu to tak beznadziejnie jak , mi odrabianie matematyki

książka jest może i wciągająca, ale stara się być na siłę młodzieżowa