Fatma. Moja arabska teściowa (okładka miękka)

Nie spodziewałam się, że ta niepozorna na pierwszy rzut oka książka kryje w sobie tyle emocji. Zawierając jakikolwiek związek, wierzymy, że trafiliśmy na najwspanialszego człowieka na świecie, który będzie nie tylko bezpieczną ostoją, ale równorzędnym partnerem w życiu codziennym. Tak przynajmniej jest w naszym kulturowym kręgu- wiem, że zdarzają się wyjątki, i nie jest tak kolorowo, jakbym sobie tego życzyła, ale wierzę, że tutaj kobietę się szanuje i traktuje jak równorzędnego człowieka, a nie jak dobro materialne. A jak wygląda ten związek gdy dwie całkowicie odmienne kultury, w których tradycje i zwyczaje są tak znacząco różne, postanawiają założyć rodzinę? Jak wygląda życie z kimś, kto pokazuje swoją prawdziwą twarz w momencie, w którym nie ma już szansy na odwrót i ucieczkę? Jak żyć w zupełnie obcym kraju w towarzystwie ludzi, którzy Cię szczerze nienawidzą i zrobią wszystko, by było jeszcze gorzej, buntując twego partnera przeciwko tobie?... Odpowiedzi na te wszystkie pytania znajdziecie w przedstawionej opowieści... nie chciałabym Wam spamować, ale przyznam, że zostałam zaskoczona tym, kto wyciągnął pomocną dłoń w stronę Nadii. Książka zmusza do refleksji, pozwala docenić to co się ma, choć na co dzień się tego nie zauważa. Pokazuje, jak bardzo można skrzywdzić drugiego człowieka (czasami nawet nieświadomie), bo chce się jak najlepiej, dla kogoś innego. Czy można wtedy tego człowieka nienawidzić? Tym bardziej że to nieszczęśliwa kobieta, która chce dobra swego dziecka? Przedstawiona historia wzbudza całą gamę emocji od złości po współczucie i żal. Pomimo swej objętości wstrząsa i na długo zostaje w pamięci. Zostawiła we mnie tysiące pytań, na które trudno odnaleźć odpowiedź... Polała się nie jedna łza nad przeklętym losem tych biednych kobiet. Choć mam otwarty umysł, nigdy nie zrozumiem kultury i obyczajowości ludzi z Bliskiego Wschodu. Szczególnie upodlenia i wykorzystywania kobiet i dzieci oraz stawiania ich na najniższej pozycji w hierarchii. Historia Nadii i jej rodziny, choć tak przykra i bolesna wciąga i nie pozwala odłożyć się na bok bez poznania zakończenia. Łatwo się utożsamić z bohaterką, poczuć jej emocje, zrozumieć motywy, którymi się kieruje, wejść w jej przysłowiowe buty... Jest to moje pierwsze spotkanie z twórczością pani Hamid, ale jestem przekonana, że nie ostatnie. Osobiście jestem wstrząśnięta, ale równocześnie zachwycona. Bardzo podoba mi się styl autorki, jest przystępny i zrozumiały. Z wielką przyjemnością, ale i pewną obawą, że nie podołam kolejnej fali takiego cierpienia, sięgnę po poprzednie jej książki. Czy polecam? Zdecydowanie tak. Nie jest to łatwa lektura, ale uświadamia, jakie mamy szczęście, że żyjemy właśnie tutaj. POLECAM...

Życie Fatmy tak naprawdę nigdy nie było usłane różami. Od najmłodszych lat była uczona, gdzie jest miejsce muzułmańskiej kobiety. Co prawda jej ojciec był człowiekiem dobrym i w porównaniu do wielu innych mężczyzn w tej kulturze, swoją żonę i córki traktowała dość dobrze, jednak wybierając jej męża, nie trafił dobrze. Już w dniu ślubu Fatma przekonała się, jak będzie wyglądało teraz jej życie. Bita, upokarzana, nie miała prawa się odezwać, poskarżyć, miała prowadzić dom, spełniać zachcianki męża i rodzić dzieci, najlepiej synów (co niestety dla niej na początku się nie udawało). Kiedy rodzi się Muchtar, staje się jej ukochanym dzieckiem, z którym wiąże wielkie nadzieje, ma wielkie plany. Jednak chłopak dorasta, wyjeżdża na studia do Polski, gdzie się zmienia, wychodzi za mąż i płodzi syna. Fatma jest rozczarowana, a wszelką złość i frustracje przelewa na młodą żonę syna, stwarzając jej piekło w domu. Czy zaakceptuje synową? Czy odnajdzie swoje szczęście? Czy pozwoli synowi na własne życie, własne wybory? Życie muzułmańskich kobiet nie jest proste. Mają wiele obowiązku, a praktycznie żadnych przywilejów. Mężczyzna w tej kulturze ma wszelkie prawa, może robić dosłownie, co chce z własną żoną i nikt w to się nie wtrąca. Osobiście nie potrafiłabym tak żyć i cieszę się, że urodziłam się w innej kulturze. Historia w książce momentami jest smutna, momentami szokująca. Pokazuje jak kobieta niszczona i upokarzana przez lata, przelewa swoje negatywne uczucia na synową. Zamiast otoczyć ją opieką w obcym kraju, ona robiła wszystko, aby czuła się jak najgorzej, była nieszczęśliwa. „Fatma. Moja arabska teściowa” to niecałe 170 stron, na których znajdziemy pełną emocji historię muzułmańskiej kobiety. Według mnie warto po nią sięgnąć i polecam. Recenzja pojawiła się również na moim blogu - https://anka8661.blogspot.com/2021/04/wydawnictwo-novae-res-ksiazka-pt-fatma.html

„Fatma. Moja arabska teściowa” to historia o islamskich tradycjach i zwyczajach. Pokazuje rolę kobiety w muzułmańskim świecie. Zwraca również uwagę na różnice między mężczyzną a kobietą. W krajach, w których dominującą religią jest islam, nie ma mowy o równouprawnieniu. To mężczyzna jest panem i to on jest najważniejszy. Z tej książki można naprawdę sporo dowiedzieć się o życiu w muzułmańskim kraju. Nie jest to oczywiście nic nowego i odkrywczego, co nie byłoby opisane już wcześniej, ale różnice między życiem w Europie a w Afryce czy na Bliskim Wschodzie są jasno opisane. Autorka w tej książce skupiła się przede wszystkim na jednej bohaterce – tytułowej Fatmie. Na jej relacjach z rodzicami, mężem, dziećmi i synową. Niestety zabrakło mi w tej historii zakończenia. Miałam wrażenie jakby książka została przerwana w trakcie pisania. I pozostawiła przez to niedokończone wątki. Książka jest napisana prostym i przyjemnym językiem. Poza tym jest bardzo krótka. Powiedziałabym nawet, że to bardziej opowiadanie niż książka. Ale ciężko to potraktować jako jej minus, bo i tak sporo opowiada, a przy okazji szybko się ją czyta. Bardzo lubię książki o kulturze muzułmańskiej. Ciekawią mnie ich tradycje i zwyczaje. I dobrze czasami poczytać o innych religiach i zasadach, żeby móc docenić świat, w jakim żyjemy. Docenić wolność, swobodę i coraz większe równouprawnienie. Takie książki ciężko mi jednak oceniać, bo nie są one fikcją literacką, a opisują prawdziwą i jednak specyficzną kulturę islamu. Z tej książki nie dowiedziałam się co prawda niczego odkrywczego, ale czas z nią spędzony nie był zmarnowany. Jeśli lubicie książki o tej tematyce, to warto ją przeczytać.

Tak się jakoś składa, że ostatnie dni sprzyjają czytelnictwu, dzięki czemu mogę zagłębiać się w nowe, ciekawe historie. Po obyczajówkach i erotykach, przyszła pora na pozycję będącą wspomnieniami Nadii Hamid pt. “Fatma. Moja arabska teściowa” która to umożliwia w pewnym stopniu poznanie kultury panującej w Libii. Nadia Hamid w swojej książce opisuje życie urodzonej w latach czterdziestych w Libii tytułowej Fatmy. Autorka ukazała niektóre zwyczaje, jakie panują w krajach Arabskich oraz przedstawiła sposób w jaki są traktowane tam kobiety. W książce poznajemy życie bohaterki, w tym jej relacje z współmałżonkiem i dziećmi - a szczególnie z Muchtarem - najstarszym synem. Kiedy ten wraca z ukończonych w Polsce studiów, okazuje się, że zdążył się już ożenić, a także, że wraz ze swoją żoną, która jest Polką spodziewają się dziecka. W dodatku planuje on sprowadzić ją do swojego kraju. Nie chciałabym tutaj oceniać Fatmy. Jest to całkiem inna kultura, więc to, co mnie wydaje się dziwne czy wręcz nie do zaakceptowania, dla niej jest normą. Chociaż przez większość książki było mi jej po prostu szkoda. Szkoda też było mi Nadii, której Fatma nie polubiła i starała się ją skłócić z mężem. Na szczęście dziewczyna mogła liczyć na swojego teścia, w którym to miała wsparcie. Lektura pomimo tego, że krótka, to jest bardzo ciekawa. Kiedy znajdę chwilę wolnego czasu, z pewnością sięgnę po pozostałe powieści au

🧕„FATMA. MOJA ARABSKA TEŚCIOWA”🧕 Nadia Hamid Wydawnictwo Novae Res Po przeczytaniu tej książki odnoszę wrażenie, że gorsza od mężczyzny jest druga kobieta. Fatma jak każda Libijska kobieta nie miała łatwego życia. Jak wiadomo dziewczynki z tych krajów wychowywane są na potulne i pokorne owieczki dla swoich przyszłych mężów. Nie mają prawa głosu. Fatma ma syna Muchtara. Dostał się na studia do Polski. Nikt nie wie, gdzie to jest. Kobieta w strachu, że jej syn będzie w kraju niewiernych prosi syna, żeby się zaręczył ze swoją kuzynką. Ma to go uchronić przed kobietami z obcego kraju. Niestety syn nie słucha matki. Mało tego na studiach poznaje cudowną dziewczynę. Co zrobi matka kiedy dowie się, że jej syn chce się ożenić z niewierną? Poznajcie historię Fatmy, Muchtara i jego Polskiej żony. Czy Muchtar okaże się typowym muzułmaninem czy nowoczesnym arabem? Powiem jedno życie obu kobiet będzie istnym piekłem na ziemi. Fatma zrobi wszystko, żeby upokorzyć swoją synową. Co na to jej syn? Czy małżeństwo przetrwa? Bardzo poruszająca i wstrząsająca historia. Możecie przeczytać w niej co tak naprawdę myślą muzułmańskie kobiety o niewiernych. Książkę pomimo, że jest mocna i trudna szybko przeczytałam. Jednak polecam ją tylko tym osobą, które lubią czytać orientalne powieści.

Sytuacja kobiet muzułmańskich wzbudza spore kontrowersje wśród społeczeństw tzw. cywilizacji zachodniej. Niestety wiele jest prawdy w tym co słyszymy w doniesieniach medialnych i co możemy przeczytać w książce : Fatma. Moja Arabska Teściowa. Historia skupia się na życiu Fatmy. Kobieta wychowywała się w dobrej muzułmańskiej rodzinie. Niestety wybrany przez ojca mąż okazał się potworem. Dzielnie znosiła trudny każdego dnia, rodziła dzieci jedno za drugim oraz przyjmowała psychiczne i fizyczne ciosy od mężczyzny, który miał być jej opiekunem i miłością. Niestety wiele lat poniewierania doprowadziło ją na skraj wytrzymałości. Nie mogła przelać swojego żalu i bólu na męża, więc mściła się na swojej synowej. Książka jest napisana bardzo przystępnym językiem. Ma zaledwie 164 strony, więc można przeczytać ją w jeden wieczór. Ma to swoje plusy i minusy. Osobiście czuję duży niedosyt. Historia Fatmy mogłaby być podzielona nawet na kilka tomów, a mam wrażenie, że autorka napisała opowiadanie, a nie powieść. Szkoda, bo był ogromny potencjał. Mimo wszystko, bardzo polecam. Momentami aż nie mogłam uwierzyć, że takie sytuacje nadal mogą mieć miejsce. Łzy cisną się do oczu, że mamy XXI wiek, a kobieta jest nadal w niektórych krajach traktowana jak własność mężczyzny.

Bardzo ciekawa książka.Jak ktoś interesuje się tematyką arabską,to polecam.Warto poczytać o zwyczajach tam panujących.