Fabryka lalek (okładka miękka)

Miłość, pasję tworzenia od obsesji i szaleństwa dzieli bardzo cienka granica. Elizabeth Macneal, w swojej książce „Fabryka lalek”, pokazuje jak niewiele potrzeba, żeby to co buduje i daje siłę do działania zamienić w szaleństwo i obsesję. Lata 50 XIX w, Londyn, Wielka Wystawa i wielkie nadzieje. Pewnego dnia młody, nikomu jeszcze nieznany malarz, Louis Frost dostrzega w oknie kobietę, której uroda inspiruje go i zachwyca. Iris, pracownica fabryki lalek, po raz kolejny nanosząc na porcelanowe elementy farbę i nadając lalce ludzkie cechy, czuje, że jest obserwowana. Dziewczyna jeszcze nie wie, że bezwstydnie wpatrujący się w nią mężczyzna, pomoże spełnić marzenie jej życia i niespodziewanie ściągnie na nią śmiertelne zagrożenie. Marzenia Irys są bardzo śmiałe. Ona, uboga, niewykształcona dziewczyna, która, chcąc pomóc swojej rodzinie przeżyć, musi pracować w #fabrykalalek , pragnie malować. Chociaż praca w fabryce jest dobrą posadą, to Iris nie bacząc na możliwość jej utraty, wymyka się wieczorami ze swojego małego, przyfabrycznego pokoiku do pracowni, by tam, w ukryciu, próbować stworzyć swój pierwszy obrazek. Moment w którym spojrzenia Louisa Frosta i Iris spotkały się w fabrycznym oknie ma znaczący wpływ na jej przyszłe losy. Malarz chce, aby dziewczyna została jego modelką, a on w zamian pomoże ziścić jej marzenie i będzie uczył ją malować. Irys, nie bacząc na konsekwencje, przyjmuje jego ofertę. Bycie modelką to hańba dla młodej, niezamężnej dziewczyny. Rodzice wraz z siostrą odwracają się od niej. Ten fakt nie jest jednak najgorszą rzeczą z jaką będzie musiała się zmierzyć. Nie tylko Louis zwrócił uwagę na niebanalną urodę Irys. Dziewczynę, od dłuższego czasu, obserwuje pewien niepozorny człowiek. Ów mężczyzna, który zawodowo zajmuje się preparowaniem szczątków zwierząt, choć w swojej dość makabrycznej dziedzinie osiągnął mistrzostwo, to nie udało mu się zdobyć uznania i szacunku ludzi. Marząc o sławie i wielkiej miłości nie cofnie się przed niczym, aby zrealizować swoje pragnienia. Czy Irys, zagościwszy w jego chorym umyśle, stanie się kolejnym eksponatem w jego kolekcji? Fabrykalalek Elizabeth Macneal, poza wciągająca fabułą, przyciąga czytelnika również mroczną atmosferą ciemnych i brudnych uliczek Londynu, pełnych grozy i czającej się za zaułkami śmierci. Jest to książka obok której nie można przejść obojętnym. Lutowa premiera, którą warto mieć na swojej półce.

Nie zwróciłabym na "Fabrykę lalek" uwagi, gdyby nie pozytywne opinie w internecie. Okładka budzi skojarzeniami z przeciętnymi romansidłami, ale zawartości daleko do typowego romansu! Opisana historia jest bardzo mroczna, spodoba się fanom thrillerów. Zaskoczył mnie piękny, bardzo poetycki język - rzecz rzadko obecnie spotykana. Świetna robota tłumacza!

"Fabryka lalek" przenosi nas do lat 50 XIXw. W Hyde Parku powstaje Wielka Wystawa podczas której zbiera się multum osób. Jednak dla dwóch osób, to będzie coś innego niż podziwianie ogromnej konstrukcji. Iris pragnie zostać artystką i z tego względu pojawiła się na wystawie. Można by rzec, że to epizod, który nie odegra w jej życiu szczególnej roli, ale dla Silasa, dla którego wszystko co dziwne a za razem piękne, wyznaczy nowy początek. Każda obsesja kiedyś "wybuchnie". Czy Iris w porę zorientuje się, jakie grozi jej niebezpieczeństwo? Słusznie porównywalna do "Pachnidła" powieść, która podobała mi się równie mocno jak w.w.historia. To pewnego rodzaju mroczna, nietuzinkowa i dziwna powieść, która chwilami wywoływała ciarki na plecach. Powracając do krótkiego opisu powyżej, autorka zabiera nas w niezbyt odległe, ale zupełnie inne czasy. To lata, które kojarzą mi się z brudnym i niezbyt pięknym miastem, w których działy się niewyjaśnione rzeczy. Autorka stworzyła przerażającego bohatera, dla którego obsesja i szaleństwo sięgają najwyższej rangi. Podczas czytania od pierwszych stron czułam ogromny niepokój. Miałam wrażenie, że przeniosłam się do Anglii nie tylko wyobraźnią, ale całą sobą. To bardzo mocna powieść pokazująca jak miłość miesza się z nienawiścią, jak arystokracja oddziela się od biedoty, jak wolność pokrywa się z pewnego rodzaju życiem w klatce. Im bliżej końca, tym bardziej odnosiłam wrażenie, że to zbyt mocna powieść jak dla mnie. Mimo to dobrnęłam do końca i przyznaję...historia ta pozostanie mi w pamięci na bardzo długo. Porównując ją do "Pachnidła", to wydaje mi się, że "Fabryka lalek" jest zdecydowanie lepsza. Polecam miłosnikom gatunku ")

Oto powieść, która wymyka się wszelkim schematom, jest pokręcona, momentami irytująca, ale nie można jej odłożyć. Mowa o „Fabryce lalek” Elizabeth Macneal, która zbiera wiele skrajnych opinii, ja jednak jestem jej entuzjastką. ZARYS FABUŁY Londyn, połowo XIX wieku. Iris ma dość swego nędznego losu, ma dość malowania lalek i uniżania się wobec własnej siostry. Pragnie życia i wyrażania siebie poprzez sztukę. W wyniku kilku zbiegów okoliczności trafia do pracowni Louisa Frosta, młodego malarza, który żyje życiem o jakim marzy Iris. Rzuca dotychczasowe życie i przyjmuje jego propozycję by pozować do pewnego obrazu. Przypadkiem Iris poznaje również Silasa, właściciela osobliwego sklepu i kolekcjonera wypchanych zwierząt, który pozostając pod ogromnym urokiem rudowłosej dziewczyny zaczyna żywić do niej uczucia. Mocne, intensywne i niebezpieczne. OSOBLIWY PORTRET WIKTORIAŃSKIEGO LONDYNU Elizabeth Macneal fantazyjnie maluje obraz wiktoriańskiego Londynu oddając jego klimat w najdrobniejszych szczegółach. W jej opowieści to miasto pełne sprzeczności, zachwycające i odpychające. Przesiąknięte wszechobecną biedą gdzie bezzębny chłopiec zarabia grosze na sprzedaży martwych zwierząt do wypychania. To miasto zachłyśnięte wielką sztuką i przygotowujące się do Wielkiej Wystawy. To miasto osobliwości i dziwactw, gdzie popularnością cieszą się medaliony ze skrzydłem motyla i żałobne porcelanowe lalki. Mimo postępu i otwarcia na nowości wiktoriański Londyn pozostaje spętany konwenansami i obyczajowymi skandalami. Autorka doskonale oddaje historyczne detale i odnosi się do panujących skrajności rozpościerając wizję wielkiego świata, którego podstawą jest skrajne ubóstwo, brud i przytłaczająca codzienność. O UCZUCIU. TAK MROCZNYM I DUSZNYM „Fabryka lalek” to opowieść o intensywnych uczuciach, które z niewinnego zauroczenia potrafią przeobrazić się w niebezpieczną obsesję. Autorka precyzyjnie ukazuje jak przebiega cały proces, jak niewiele trzeba by urojenia dodawały odwagi, jak nic nieznaczące gesty stają się wydumaną obietnicą. Ujmuje sedno szaleństwa Silasa, jak głęboko jest ono w człowieku zakorzenione. Macneal oddaje cienką, ledwo wyczuwalną granicę między miłością a obsesją. Im bardziej czytelnik wchodzi w tę historię tym bardziej czuje na karku oddech niebezpieczeństwa i klaustrofobiczną atmosferę. Niepokój wzrasta z każdą kolejną przeczytaną stroną i jest to uczucie mimowolne. Może jedynie czasami wystawiane na próbę. Kompletnie niepotrzebnie. PODSUMOWANIE Elizabeth Macneal w atmosferze napięcia i uwierającej tajemnicy opowiada historię chorobliwej wręcz obsesji, szaleńczej miłości. Tą powieścią rządzi duszny i nieco odrażający klimat, który wciąga i nie daje o sobie zapomnieć. Wiktoriański Londyn odkrywa wszystkie swoje tajemnicze i makabryczne karty. Jest nieco strasznie, a na karku odczuwamy czające się szaleństwo i zło. „Fabryka lalek” to świetnie napisana fikcja historyczna, której nie można odmówić charakteru i klimatu.

“ A kiedy kładł ją na trawie, była tak szczupła, że widział jej szkielet rysujący się pod skórą, każde żebro. “ “Fabryka lalek” jest osadzona w czasach wiktoriańskich w Londynie. Poznajemy tutaj Iris, która razem z siostrą pracuje u okrutnej Pani Salter. Iris marzy o tym aby zostać artystką, chce wyrażać swoje uczucia na płótnie dając upust swoim emocjom, zamiast ciągłego malowania twarzy lalkom. Kiedy poznaje prerafaelickiego artystę, Louisa Frosta, czuje, że jej marzenie może się spełnić, ponieważ Loui prosi ją aby została jego modelką, na co Iris przystaję tylko pod jednym warunkiem, że nauczy ją profesjonalnie malować. Londyn, rok 1850. Iris podczas oglądania Wielkiej Wystawy przeżywa kolejne spotkanie, lecz ulotne, o którym momentalnie zapomina. Jednak dla Silasa jest to początek obsesji, która nie zna granic. Jest pewien, że Iris będzie należała do niego, a w swoim własnym świecie, który stworzył wierzy, że dziewczyna czuje do niego to samo, co on do niej. Jest to mroczna książka, w której obsesja Silasa ewoluuje w taki sposób, że za każdym razem jest coraz bardziej przerażająca. Bohaterowie tej powieści są przedstawieni bezbłędnie. Podziwiałam Iris za jej dążenie do celu, na każdym kroku Silas odstraszał mnie jeszcze bardziej. Były takie momenty w książce, które naprawdę ciężko zniosłam i zastanawiałam się, czy już po prostu nie będzie lepiej kiedy je pominę. Nie zmieniły one jednak tego, że książka pochłonęła mnie całkowicie i zaskoczyła tym jak świetnie można połączyć romans z thrillerem z psychologicznym. No i Londyn! Moje ukochane miasto, dzięki czemu czytało mi się jeszcze przyjemniej! Z wielką chęcią sięgne po następne książki od Elizabeth Macneal.

Idealnym przerywnikiem w czytaniu romansów/erotyków są kryminały. Ostatnio miałam możliwość zapoznania sie z twórczością Elizabeth Macneal. W największym wesołym miasteczku W Hyde Parku Iris Whittle spotyka Silasa. Mężczyznę, którego zachwyca wszystko, inne i zachwycające. Mężczyzna urzeczony dziewczyną nie może przestać o niej myśleć. Pewnego dnia malarz Louis Frost prosi Iris, aby została jego modelką i zapozowała mu do obrazu, który chce stworzyć. Iris godzi się, ale jej warunkiem jest to, by nauczył ją malować. Kobieta rozpoczyna swoją przygodę z malarstwem, dzięki któremu odkrywa zupełnie inny — nieznany jej do tej pory świat. Nieświadoma zupełnie, że zło czai się w ciemności. Od dnia spotkania w parku Silasa ma na punkcie dziewczyny obsesję. Mężczyzna porywa Iris i więzi ją w piwnicy. Chce mieć ją tylko dla siebie... "Fabryka lalek" to powieść o sztuce, miłości i obsesji. Akcja osadzona jest w latach 50 XIX wieku, co sądziłam, będzie mi przeszkadzało w czytaniu. Nic bardziej mylnego! Przeważnie czytam książki osadzone w obecnych czasach, bo lepiej jest mi się w nie wczuć. Pani Macneal jednak należy się głęboki ukłon. Ta książka była fantastyczna! Napisana pięknym, barwnym językiem, co jak na debiut jest naprawdę zaskakujące. W dodatku urzekły mnie szczegółowe opisy, które zachwycały, a czasami nawet odrzucały (!). Nie miałam żadnego problemu z wyobrażeniem sobie opisywanych przez autorkę miejsc i scen. W tym wydaniu, połączenie romansu z thrillerem, było strzałem w dziesiątkę. Bywały momenty, gdy czułam przerażenie, odrazę, a nawet zdarzyło się, że moje oczy zwilgotniały. Książka, która wciągnęła mnie od pierwszych stron. Nie odłożyłam jej, póki nie skończyłam czytać, co naprawdę nie zdarza się często. Bardzo ciężko mi ją sklasyfikować i podoba mi się rozedrganie wewnętrzne, jakie czułam po przeczytaniu jej. Długo pozostaje w pamięci, to pewne. Z całego serca polecam każdemu. Nie ważne, czy lubisz tego rodzaju literaturę, czy nie. Pokochasz tę powieść!

Kiedy otrzymałam propozycję zrecenzowania tej książki, stwierdziłam, że to nie dla mnie. Jednak później „chodziła za mną” przez cały wieczór i kolejne przedpołudnie i napisałam do wydawnictwa, że jednak ją przeczytam, bo coś mnie do niej ciągnie. Czy siódmy – czytelniczy – zmysł, mnie nie oszukał? ⠀ Akcja rozgrywa się w Londynie, a osią powieści są trzy postacie – Silas, Iris i Louis. Silas jest dziwakiem-artystą, którego życiowym celem jest to, aby jego prace znalazły się kiedyś w muzeum. Jednak nie jest to łatwe, bowiem zajmuje się dość makabrycznym rodzajem sztuki – preparuje zwłoki dziwnych gatunków zwierząt bądź tych zdeformowanych i zachowuje je na wieku w niezmienionym kształcie. ⠀ Iris jest jedną z bliźniaczek, które pracują u niezbyt miłej właścicielki zakładu z porcelanowymi lalkami. Zajmują się malowaniem ich oczu i ust, sprawianiem, że londyńczycy będą w stanie zapłacić wiele funtów za te niepozorne działa sztuki. Iris jednak jest ambitna i w skrytości ducha marzy o tym, by malować prawdziwe obrazy, które będą zachwycały cały świat. ⠀ Louis z kolei jest malarzem i proponuje dziewczynie, że nauczy ją sztuki malarstwa w zamian za jedną przysługę – zostanie jego modelką. I w tym momencie, gdy Iris się na to zgadza, jej życie zamienia się w koszmar. Podczas Wielkiej Wystawy zauważa ją Silas i z miejsca się zakochuje, nie tyle w niej, co w jej defekcie, złamanej kości obojczykowej, która zdeformowana oszpecała ciało Iris. Porywa ją, zamyka w piwnicy i napawa się tym, że jest jej właścicielem, że nikt inny nie może jej mieć, ani na nią patrzeć. ⠀ „Fabryka lalek” porównywana jest do „Pachnidła” i dużo w tym zasadności; o ile tam główny bohater próbował pozyskać zapach idealny z zabijanych kobiet, tak tutaj Silas próbuje stworzyć dzieło na miarę dziejów. Albo raczej nie tyle stworzyć, tylko zatrzymać w czasie to, co w swojej niedoskonałości stworzyła natura. Ta książka to ani thriller, ani romans, dziwaczna hybryda, która wiele od czytelnika wymaga, ale która też wiele czytelnikowi daje. ⠀ Dawny Londyn nie zachwyca, ale przeraża, tym, jak wtedy przyszło żyć ludziom mniej majętnym. O prawach pracownika nikt nie słyszał, wyzysk i praca za pajdę chleba były czymś na porządku dziennym. I w tym wszystkim, w tej nędzy i w tym ubóstwie tworzyła się sztuka – podniosła, piękna, arystokratyczna, zachwycająca. Swoje korzenie miałam właśnie w tej biedzie, w Silasie, w biednej Iris i w tysiącach bezimiennych ludzi, którzy byli jedynie tłem dla inspiracji wielkich malarzy. „Fabryka lalek” uświadomiła mi, że teraz możemy podziwiać w muzeach przepiękne malowidła, rzeźby i zręcznie utkane arrasy, a nie wiemy nic o setkach osób, które były jedynie trybikami w całym tym przedsięwzięciu. Polecam, z dwóch powodów. Po pierwsze, ze względu na dobrą, mocną historię obsesyjnej miłości, a po drugie dlatego, że ta książka nam uświadamia, że sukces ma wielu ojców. Niestety, zwykle pamiętamy tylko o jednym, a reszta odchodzi w cień.

Ostatnią książką, którą przeczytałam jest "Fabryka lalek" Elizabeth Macneal. W tej lekturze dużo jest o samotności i właśnie o tym do czego może doprowadzić brak miłości i jej obsesyjne poszukiwanie. Akcja toczy się w Londynie w latach 50. XIX wieku i obraz tego miasta został przedstawiony niesamowicie, ale z tej gorszej strony! Do wyobraźni przemawiają opisy, które sprawiły, że wręcz czułam smród i ohydę miasta. Zatrważające przedstawienie ludzi z nizin społecznych; prostytutki, wygłodzone dzieci, kramiarze, a także Silas-mężczyzna lubujący się w wypychaniu zwierząt. Popada on w obsesję i pragnie za wszelką cenę zdobyć Iris. Ta młoda kobieta chce wyrwać się z życia jakie dotąd wiedzie. Podejmuje walkę o własną niezależność, miłość i możliwość rozwoju, ale ciągle napotyka przeszkody. Pomysł na fabułę zdecydowanie ma potencjał, mam wrażenie, że jednak nie do końca wykorzystany. Nazwałabym tą książkę dość osobliwą, napewno nie przemówi do każdego. Dodam jeszcze, że tempo, z jakim rozkręca się powieść jest powolne, aczkolwiek nie byłam w stanie porzucić histori w połowie bez dowiedzenia się co właściwie sie wydarzy. A autorka pisze z pasją i to czuć ❤️! Ta książka ma nie o wspólnego z „Pachnidłem”. Podobieństwa dotyczą na przykład obrazu miasta czy zamiłowania do rudowłosych niewiast. „Fabryka lalek” jest dość krótka, w mgnieniu oka więc okazuje się, że lektura się skończyła. Polecam przeczytać i sprawdzić wrażenia samemu ;))

IG inia.recenzuje //// BLOG iniarecenzuje.wordpress.com //// FB @inia.inia.inia Namiętna historia miłości, obsesji pomieszana ze sztuką. Manipulacja, uwodzenie, obłęd. Wiktoriański Londyn cudownie opisany z każdym najdrobniejszym szczegółem, od aromatu wypiekanego pieczywa, po cuchnącą woń rozkładu ciała. Aż chcemy przejść się ulicami i poznawać te osobliwe postaci występujące w książce. Podziwiać piękne wystawy sklepów, piekarni oraz budowę w Hyde Park, największego muzeum tamtych lat, czyli Wielkiej Wystawy. Główni bohaterowie są wyraziści, ciekawie opisani. Poznajemy Silasa, obłąkanego taksydermistę, który cały czas próbuje znaleźć niezwykły okaz do swojej kolekcji, który będzie mógł zaprezentować na wystawie w muzeum. Odludek, introwertyk z ukrytą obsesją, która pewnego dnia ujrzy światło dzienne i zmieni życie młodej kobiety w koszmar. Iris, to usposobienie czystej dobroci i piękna. Jedna z sióstr bliźniaczek, pełna siły i zapału, która marzy, by zostać artystką. Jej siostra Rose, jest nieszczęśliwa i obwinia Iris o wszystkie swoje nieszczęścia. Obie pracują w sklepie z lalkami porcelanowymi, malując je i szyjąc im ubranka. No i oczywiście , Louis, artysta malarz, który ze swoim naiwnym podejściem do życia, zawsze spadnie na cztery łapy. Gdy Iris zostaje modelką Louisa, który w zamian za pomoc ma ją uczyć malarstwa, obłąkany Silas postanawia zrealizować swoje pragnienie dotyczące dziewczyny. Jak ta historia się skończy dla młodej artystki, nie mogę Wam spoilerować, bo warto sięgnąć po „fabrykę lalek” i przekonać się samemu. Początek książki jest powolny, poznajemy głównych bohaterów, ich życie, co bywa odrobinę nużące, ale później akcja się rozpędza. Książka wyśmienita, pełna pasji, urzekająca, magiczna. Zaczarowała mnie.

Osobliwa lektura... Po raz pierwszy od bardzo dawna nie wiem co napisać. Nie wiem, czy mi się podobało, czy nie. Na pewno jest to powieść specyficzna i pełna kontrastów, "brudna" i piękna jednocześnie. O obsesji i miłości. Akcja powieści rozgrywa się w 1850 roku w Londynie. Głowna bohaterka to Iris Whittle – uboga, piękna dziewczyna pracuje w fabryce lalek – przez kilkanaście godzin dziennie malując lalkom usta i oczy. Ale tak naprawdę od zawsze marzy o tym, aby tworzyć prawdziwe obrazy. Splot wydarzeń sprawia, że poznaje malarza Louisa Frosta, zostaje jego modelką i rozpoczyna swoją przygodę z malarstwem. Jednak na drodze ku szczęściu stoi Silas – przypadkowo spotkany mężczyzna, którego obsesja na punkcie Iris przybiera dramatyczny obrót. Macneal stworzyła mroczną historię w której fetor XIX-wiecznych zaułków miesza się z subtelnością i artyzmem; powoli budząca się miłość kontrastuje z gwałtowną, obsesyjną żądzą, bogactwo uwypukla biedę i głód. Autorka nie bawi się w konwenanse i w sposób dosadny opisuje zarówno postaci jak i sytuacje. Plastyczny język i lekkie pióro przenoszą nas do śmierdzącej padliną pracowni Silisa, do pracowni Louisa, w której panuje artystyczny nieład a zapach farb miesza się z delikatnym powiewem nieśmiałego zauroczenia i zakwitającej miłości. Bazą dla tej historii jest szeroko pojmowane "uwięzienie". Iris podporządkowuje się woli rodziców, jest zatem uwięziona w sferze zasad i wytycznych. Uwięzienie w dosłownym tego słowa znaczeniu następuje dopiero pod koniec powieści. I tutaj pojawia się moje pierwsze zastrzeżenie. Na "obiecane" na okładce zniewolenie czekamy bardzo długo... Niemal cała powieść skupia się na przemianie Iris, chorym umyśle Silasa, dramacie Albiego – małego, nieszczęśliwego chłopca, który marzy o... zębach. Autorka dotyka bardzo delikatnego tematu, jakim jest wykluczenie towarzyskie z powodu ułomności fizycznych. Myślę o "Fabryce lalek" i nie do końca potrafię sprecyzować dlaczego nie jestem zachwycona. Bo tą historią naprawdę można się zachwycić. Jest oblepiona brudem moralnym, ma rewelacyjne tło, perfekcyjnie wykreowane postaci. A jednak nie mogłam "wejść" w tę historię. Możliwe, że moją konsternację po lekturze wywołał fakt, że zapowiedzi sugerują thriller, a dostałam romans dla którego wątek kryminalny jest dodatkiem. Mimo zastrzeżeń oceniam "Fabrykę lalek" na 7 w 10-stopniowej skali.