Ewangelia według węgorza (okładka twarda)

Całe życie szukałam Świętego Graala- książki, o której mogłabym powiedzieć, że jest doskonała, kompletna, zawiera całość historii od początku do końca, nic w niej nie można poprawić i nic dodać. Książki, po przeczytaniu której coś zmienia się bezpowrotnie, a jednocześnie wszystko zostaje takim samym. I wreszcie znalazłam. Zostanie już ze mną na zawsze. To nawet nie książka, lecz medytacja. I wcale nie jest o węgorzu. Patrik Svensson w swoim debiucie stworzył dzieło, z którego kart śledzimy pilnie strzeżoną tajemnicę ryby. Jej poszukiwania trwają od Biblii i Arystotelesa do Zygmunta Freuda i czasów współczesnych, od Morza Sargassowego do małej rzeczki w Szwecji, od głębin oceanu do dna studni. I mimo upływu tysiącleci i naszych obecnie wydawałoby się nieograniczonych możliwości naukowych tej tajemnicy nie poznajemy. Albo każdy poznaje swoją. Węgorz to tło i początek podróży autora w głąb siebie, poznania swojej drogi od dzieciństwa do teraźniejszości, zmian, jakie podczas niej zaszły, czynników, które je wywołały, korzeni i dążeń oraz tęsknoty, która pcha nas w indywidualnej historii. To książka o relacji ojca z synem i drodze, którą przebyli razem, jak się na niej znaleźli i o tym, kiedy się pożegnali. O wszystkich drogach przed nimi i po nich. O tym, skąd pochodzimy i dokąd zmierzamy. To równie naukowa, co metafizyczna podróż przez tajemnicę pochodzenia i końca życia. Opowieść o religii i wierzeniach. O tym, co po śmierci. Testament indywidualnego człowieka i całej ludzkości. To traktat o środowisku i zagrożeniach, jakie sami stwarzamy na własną zgubę. Ziemia bez nas sobie poradzi, ale my bez niej nie. I o tym, jak wszystko jest połączone. Przeszłość, teraźniejszość i przyszłość. To , co blisko z tym, co daleko. Głębiny oceanu i przestrzeń kosmiczna. To, co w emocjach z tym, co pod mikroskopem. To książka naukowa, historyczna, religijna, filozoficzna, traktat ekologiczny i opowieść o rodzinie. To opowieść o życiu i człowieku. Ewangelia według węgorza.

Pierwsze słowo jakie przychodzi mi do głowy, gdy myślę o tej książce to - magia. Tu prawie nie ma dialogów, a książkę czyta się z prawdziwą przyjemnością. Autor łagodnie, nienachalnie, wręcz z namaszczeniem opisuje "zagadkę węgorza" wplatając w tę historię skrawki swojego życia, dużo psychologii i refleksji. Węgorz... Najbardziej tajemnicza ryba, która nie dała się poznać do końca naukowcom. Nigdy nie pomyślałabym, że o takim stworzeniu można pisać w tak fascynujący i ciekawy sposób. Jako kompletna ignorantka w temacie ryb, nie miałam pojęcia, że węgorz fascynował ludzi od wieków. Sam Arystoteles i Zygmunt Freud poświęcili wiele czasu na zgłębienie tajemnicy istnienia węgorza. Przez setki lat naukowcy próbowali rozwikłać zagadkę życia węgorza. Gdzie się rozmnaża, gdzie umiera, a z czasem gdy już wiedzieliśmy więcej - dlaczego węgorze płyną tylko do Morza Sargassowego, nie w żadne inne miejsce? Dlaczego węgorz wraca do miejsca, w którym przyszedł na świat? A węgorz skutecznie nie daje nam się poznać do tej pory ... Jeden z naukowców powiedział, że "historia życia węgorza jest najbardziej fascynująca w całym królestwie zwierząt". W końcu węgorz żyje na Ziemi od co najmniej czterdziestu milionów lat i najlepsi światowi eksperci od spraw węgorzy, nie poznali zagadki istnienia tego stworzenia. Węgorz jest o tyle ważny dla ludzkości, że Unia Europejska podjęła działania zmierzające do ocalenia go przed wyginięciem. Z czasem okazało się, że były to mało skuteczne działania. Niestety my ludzie, jako jeden z gatunków zamieszkujących naszą planetę doprowadzamy do śmierci ogromnej ilości innych gatunków żyjących z nami, między innymi węgorzy. Ta książka zmusza do refleksji i ciągle mam w głowie jedno zagadnienie, któremu autor poświęcił chwilę - czy przez całe nasze życie zdążymy odpowiedzieć sobie na pytanie kim jesteśmy?

Po skandynawskich kryminałach przyszedł czas na zapoznanie się z literaturą faktu. Ewangelia według węgorza’’ Patrika Svenssona to zaskakujący debiut, który zdążył już zachwycić czytelników i krytyków na całym świecie. Nie dziwie się, bo jest to bardzo oryginalna i wyjątkowa książka, która skrywa w sobie wiele przesłań i znaczeń. Autor zabrał czytelnika w niezwykłą podróż po wiekach badań nad rybą, której rozwiązanie zagadki spędziło sen z powiek wielu naukowcom i uczonym od zalania dziejów, wystawiając ich cierpliwość i determinację na niemałą próbę. Jest to też bardzo osobista droga podczas, której jesteśmy świadkami zmieniającej się na przestrzeni lat relacji ojca z synem. Jesteśmy cichymi obserwatorami zmieniających się stosunków ludzi do węgorzy i ich wspólnej historii. ,,Ewangelia według węgorza’’, to książka o tytułowej rybie w trakcie, której możemy poznać badania jakie były przeprowadza nad węgorzem, od czasów Arystotelesa, który jako pierwszy zauważył jego niezwykłość, po młodzieńcze lata Zygmunta Freuda, twórcę psychoanalizy, który musiał pogodzić się ze swoją porażką w starciu z naturą węgorza, po czasy nam współczesne. Nie sposób nie wspomnieć jak ta książka została napisana i podzielona. Rozdziały, w których poznajemy historię węgorza, naukowe podejście, spory, przeplatają się z wspomnieniami autora. ze swojego życia. Rozdziały perfekcyjnie ze sobą współgrają i sprawiają, że ta książka jest od początku do końca kompletna .Rozpoczyna się od narodzin, początku cyklu życia, a kończy na jego końcu,śmierci. Pozostawiając nas z przemyśleniami. Tę książkę się nie czyta, przez nią się płynie. Strona po stronie, słowo po słowie wciąga się w ,,Ewangelię według węgorza''. Autor ma dar do opowiadania historii i bogate słownictwo. Za swoją debiutancką powieść Patrik Svensson został nagrodzony Augustem,a ,,Ewangelia według węgorza'' została uznana najlepszą książką roku w Szwecji w 2019 roku i po jej przeczytaniu nie mam wątpliwości, że to jedna z najlepszych i najpiękniejszych książek jakie dane mi było przeczytać. Jest nietuzinkowa, intrygująca, wyróżniająca się na tle popularnych książek. na pewno zmieni spojrzenie na debiuty,a przede wszystkim już nigdy nie opuści czytelnika. Pełna recenzja na blogu: Książki jak narkotyk

Jestem zaskoczona, że ta książka mi się podobała. Nie lubię książek przyrodniczych i innych tego typu. Ale sięgnęłam po nią, skuszona bardzo oryginalnym tytułem i trochę też okładką. I nie żałuję, chociaż początki miałyśmy trudne 😉 Chociaż książka przede wszystkim opowiada o węgorzu, rybie niezwykłej, od dawna frapującej naukowców, traktuje też o dzieciństwie autora. To wspomnienia wspólnych chwil, które spędzali ze sobą ojciec i syn. To budowanie wzajemnych relacji. To wpływ, jaki ma rodzina na budowanie naszego charakteru, na to, kim staniemy się w przyszłości i kim obecnie jesteśmy. Informacje na temat tajemniczej tytułowej ryby przeplatane są wyprawami na ryby i rozważaniami na temat życia. To metafizyczna podróż przez życie, próba odpowiedzi na pytanie, jaki jest jego sens. I jaką misję do spełnienia ma każdy z nas. Bardzo pouczająca to książka. Naprawdę wiele można się z niej nauczyć. I dużo zostaje w głowie. Jeśli wczytamy się w opisaną historię, wyciągniemy z niej więcej, niż na początku moglibyśmy przypuszczać. Do tego ta książka jest naprawdę dobrze napisana. Nie jest przeładowana naukowym językiem. Owszem, pojawia się on w niektórych miejscach, jak na przykład podczas opisu badań Arystotelesa i innych mądrych głów, jest jednak zrozumiały dla każdego. Aby nie zanudzić czytelnika autor stale próbuje przyciągnąć jego uwagę. Czyni to nie tylko mieszając informacje na temat ryby z tymi dotyczącymi własnego życia. Urozmaica również wyniki setek lat obserwacji węgorza (i nie są to statystyki i inne naukowe dane) różnymi, często zabawnymi anegdotkami. Sięga nie tylko do nauki, ale też do religii, literatury i historii, pokazując rolę, jaką odkrywała ta ryba w dziejach ludzkości. Nie sądziłam, że książka o rybie może tak wciągnąć i zaciekawić. Czyta się ją jak najlepszy kryminał, bo autor potrafi świetnie opowiadać. Pozycja ta jest skarbnicą cennej wiedzy, zmusza też do zatrzymania się i zastanowienia nad życiem. Polecam 💚

Na początku nie wiedziałam o czym jest ta książka. Wstawki takie typowo przyrodnicze zmyliły mnie, bo na wędkarstwie się nie znam, pewno jak większość ludzi, więc czemu cykl życia węgorza stał się na tyle ważny, by stać się bestsellerem w Skandynawii? Autor stworzył powieść o tajemnicy, o przeżywaniu życia, o wędrówce. Historia węgorza to trochę opowieść przyrodnicza, nostalgiczna, pełna uczucia i podziwu dla niepozornego zwierzęcia, które od wieków spędza sen z powiek naukowcom. Autor prowadzi nas od samego początku fascynacjii ludzi węgorzem. Znajdziemy to fakty historyczne, przyrodnicze, a przede wszystkim filozoficzne. I dla mnie ta książka jest próbą zestawienia życia węgorza do życia człowieka - nieprzewidywalnego i nieoczywistego. Chociaż tematyka tej powieści może nie przekona każdego, to książka zasługuje na uwagę. Napisana w sposób przystępny, lekki jednak z wyczuwalną nutą poetyckości. Fakty przedstawione są w sposób ciekawy i przystępny, więc rozwiązywanie zagadki węgorza to czysta przyjemność. Idealna propozycja dla osób szukających wyciszenia i niebanalnych historii.

Wszystko jest jednością, zmierza w pewnym kierunku i ma swój cel. Przez wiele lat bytność węgorza była wielką zagadką. Do dzisiaj pewne aspekty nie zostały do końca wyjaśnione. Zaczyna wędrówkę od Morza Sargassowego a kończy ją w tym samym miejscu wypełniając cel swojej egzystencji....a gdzie w tym wszystkim My? Inspirująca lektura, miła odskocznia od tradycjonalizmu. Autor w zaskakujący sposób przedstawia proste mądrości życiowe i stawia przed nami pytania : Kim jesteśmy? Dokąd zmierzamy? Skąd pochodzimy? Rozdziały zostały podzielone między dwa aspekty tej pozycji : wydarzenia historyczne ukazujące stopniowo odkrywaną tajemnicę węgorza, postaci dla których węgorz stał się inspiracją oraz wspomnienia autora dotyczące połowu tytułowego stworzenia. W tych rozdziałach zamieścił również własne, jakże trafne obserwacje, które czasami nie przychodzą nam nam myśl a są ważne. Pod powierzchnią całości kryje się ukryte znaczenie. Jak mało widzimy. Człowiek przez większość swojego życia twierdzi , że wie wszystko. Przyroda jest tak sprytna, że odkrywa przed nami to co chce. Pewne rzeczy pozostaną ukryte w błogiej tajemnicy istnienia. Wszyscy jesteśmy połączeni i w zasadzie tak bardzo się nie różnimy. To niesamowite stworzenie jest zaskakujące, wyjątkowe, inspirujące. Co jest naszym celem? Gdzie mamy iść? Jakie jest nasze przeznaczenie? Jedno stworzenie a jego obserwacja tak wiele daje, sprawia, że spoglądamy na wszystko z innej perspektywy. Wszystko zostało przedstawione zrozumiałym językiem, pozycja zawiera przypisy. Zagadnienia dotyczące zagadki węgorza zostały przytoczone na podstawie wiarygodnych źródeł. Styl autora jest szczery, prawdziwy, czasami bardzo osobisty w rozdziałach dotyczących jego historii. Autor również ukazał ważną kwestię. Człowiek jest odpowiedzialny za zanieczyszczenie środowiska, niszczy piękno. Sam jest panem i nic innego go nie interesuje. A powinno. Bo to zwierzę wrosło w wiele sfer życia ludzkości. Ono towarzyszyło ludziom od dawna, stało się bohaterem powieści, motorem do zmian. To zwierzę połączyło wiele istnień, nadało sens . Wiele nie wiedziałam. Życie jest tak niesamowite, trzeba je szanować, pielęgnować i po prostu traktować z szacunkiem.

Decydując się na recenzję tej książki zupełnie nie wiedziałam o czym ona jest. Mam tak, że nie lubię czytać opisów. "Ewangelia według węgorza" to tytuł, który bardzo mnie zaciekawił. Jest niecodzienny - przyznajcie sami. Pełna ciekawości od razu po wizycie kuriera zasiadłam do lektury. I co? Na pewno od początku zdziwiło mnie, że pozycja ta rzeczywiście opisuje życie węgorza. Opisuje go od samego początku, od powstania przez ciąg życia, rozmnażanie i powrót do Morza Sargassowego - miejsca gdzie wszystko się zaczyna i kończy. Rozdziały o życiu tej interesującej pokolenia ryby przeplatają się z opowieściami o dorastaniu autora. Rozdziały te opisują jego relację z ojcem, ich wspólne wypady na połów węgorzy. Przyznam szczerze, że rozdziały opisujące rybę nie zaciekawiły mnie jakoś szczególnie a ich długość czasami przytłaczała. Natomiast brakowało mi historii z dzieciństwa autora, były bardzo króciutkie - a szkoda - bo właśnie one bardzo mi się podobały, ale aby się do nich dostać musiałam przebrnąć przez (dla mnie) niekończące się rozdziały o węgorzu. Tematyka książki jest bardzo specyficzna. Przyznam szczerze, że książka jest ciekawa i można bardzo dużo się z niej dowiedzieć o tej tajemniczej rybie. Jednak mnie do doczytania jej do końca motywowały wstawki z życia autora. Jeśli kogoś zaciekawi tematyka i ma ochotę na coś odstającego od reszty to "Ewangelia według węgorza" to idealna pozycja.

Co wspólnego może mieć ryba z człowiekiem? Jedyne, co mi przychodzi na myśl jest to, że ryba i człowiek lubią wodę, płyną z prądem i pod prąd. Czy żywot ryby i człowieka łączy jakaś głębsza filozofia życia? Zastanawiam się nad tym, ponieważ w moje ręce niedawno trafiła książka o dosyć nietypowym opisie. „Ewangelia według węgorza” jak mówi Wydawnictwo Otwarte to „skandynawski bestseller, którym zachwycił się świat”. Czy mnie także zachwycił? „Ewangelia według węgorza” zachęca do lektury dzięki swojemu tajemniczemu tytułowi i niecodziennej tematyce. Książka niewątpliwie skrywa wiele tajemnic i filozoficznych dywagacji na temat życia węgorza. Jakie idee przyświecają węgorzom w ich wodnej wyprawie? Dlaczego węgorze rok w rok rozpoczynają swą niezwykłą wędrówkę? Skąd w ogóle wzięła się ta ryba? Jak się rozmnaża i czy wśród tych rybich osobników są rodzaje żeńskie i męskie, a może obojnaki? W głównej mierze ta książka jest właśnie poświęcona tym zagadkom. Autor nawiązał w tej książce do historii, w której to znani ludzie byli żywo zainteresowani losem węgorza i dużą część swojego czasu poświęcali na żmudne i niezbyt ładnie pachnące badania. O wnioskach, do których doszli możecie poczytać w tej nietypowej książce. Dodatkowo autor opisuje swoje wspomnienia z okresu dzieciństwa, kiedy to z ojcem wybierali się na wycieczki i łowienie ryb. Już podczas tych męskich wypraw autor i jego ojciec mieli okazję spotkać się z węgorzem. Dlaczego akurat ta ryba ich tak zafascynowała i czy była na tyle interesująca, aby napisać o niej książkę? „Ewangelia według węgorza” to niecodzienna podróż do świata metafizycznej przyrody, która otacza nas ze wszystkich stron. To zarówno opis osobistych wspomnień autora debiutanta jak i zbiór ciekawostek zebranych na przestrzeni wielu lat. Szczerze mówiąc to mam mieszane uczucia do tej książki. Same informacje na temat pochodzenia ryby, która wzbudzała ogromne zainteresowanie znanych osobowości – chociażby samego Freuda, badania nad płcią węgorza i poszukiwaniem jego narządów rozrodczych w ogóle mnie nie zainteresowały w trakcie lektury. Plusem tej książki są wcześniej wspomniane fragmenty wspomnień autora, który jako mały chłopiec i później, jako młody mężczyzna spędzał ze swoim ojcem sporo czasu na łonie natury wypatrując na tafli wody tajemniczego węgorza. Jak dla mnie pomysł na książkę jest ciekawy, ale niestety to nie mój klimat i nie „czułam” tego bestsellera. Być może społeczność krajów skandynawskich, która niegdyś w dużej mierze związana była w rybołówstwem bardziej zrozumie idee tej książki. Niestety dla mnie nie była to udana lektura.

Jak zobaczyłam zapowiedź książki o tytule "Ewangelia według węgorza", pomyślałam sobie, że ktoś chyba coś brał. Zaczęłam drążyć temat. Kiedy przeczytałam opis na okładce, który kończy się zdaniem "Gdy zdejmiemy zasłonę oczywistości z praw natury, dowiemy się wiele o tej niezwykłej rybie, ale też o nas samych."[1], stwierdziłam, że ktoś nie tylko coś brał, ale chyba zapijał to mocnym alkoholem. Usiadłam, zastanowiłam się i doszłam do wniosku, że albo będzie to niestrawny bełkot, albo genialna książka. Nie ma wątpliwości, że jest to książka o rybie, ale jakże niezwykłej. Samo to, czy węgorz jest rybą, na przestrzeni dziejów, rodziło spory wśród naukowców. Długi, oślizgły, przypominający raczej węża albo morskiego potwora, pozornie wykazuje niewiele rybich cech. Swoim cyklem życia i częstymi metamorfozami skutecznie wodził badaczy za nos. Przemierza setki kilometrów, a przy tym ciągle się zmienia, w zależności od roli jaką akurat wyznaczyła mu natura. Patrik Svensson przeplata naukowe rozważania na temat węgorza, z rolą tego zwierzęcia w kulturze i historii oraz osobistymi wspominaniami, kiedy to wspólnie z ojcem łowił te ryby. I na przykład, obok przedstawienia badań Arystotelesa, Zygmunta Freuda czy Johannesa Schmidta, możemy dowiedzieć się jakie miejsce zajmował węgorz w panteonie bóstw egipskich, jaką rolę odegrał w akcji Blaszanego bębenka , czy jak wpłynął na historię ameryki. Otrzymujemy bardzo merytoryczny wykład o charakterze naukowym i kulturowym. W przerwach od węgorzych informacji poznajemy małego chłopca, który zbiera robaki na przynętę i pomaga oprawiać złowione ryby. Można by pomyśleć, że taka książka będzie interesowała co najwyżej wędkarzy, badaczy czy wszelkiej maści pasjonatów wodnej fauny. I tu pojawia się wyzwanie, jak ugryźć temat żeby dotrzeć do masowego odbiorcę. Chwytliwy tytuł plus piękna okładka, to już pierwszy krok, żeby czytelnik zwrócił uwagę na książkę. To zadanie zostało wykonane doskonale. A treść? Patrik Svensson ma ogromy talent pisarski. Po pierwsze, doskonale zaplanował swoją książkę. Każdy rozdział porusza jakieś zagadnienie nt węgorza lub historię z dzieciństwa autora. Całość tworzy spójną kompozycję, przez która się płynie niesionym jak morskim prądem. Po drugie, w treść włożono dużo emocji. O ile osobiste wspomnienia są z automatu nimi naładowane, to już przy faktach naukowych o nie trudniej. Patrik Svensson tego dokonał. Wokół węgorza wytworzył aurę tajemnicy. Położył akcenty na to, co najbardziej frapuje badaczy i podkreślił ogromną rolę praw natury, która bardzo mocno determinuje, życie tego stworzenia (przez co chociażby nie można hodować go w niewoli, bo rozmnaża się wyłącznie w Morzu Sargassowym, a formę zdolną do rozrodu przybiera dopiero podczas wędrówki w jego kierunku). "Morze Sargassowe jest niczym sen: nie da się dokładnie określić chwili, w której się do niego wstępuje, ani tej, w której się je opuszcza, można jedynie stwierdzić, że się w nim było."[2] Podsumowanie Nie przepuszczałam, że kiedykolwiek będę zachwycać się książką o rybie. "Ewangelią według węgorza" jestem po prostu oczarowana. Patrik Svensson musi być niezwykłym człowiekiem. Z dziecięcych wspomnień wyczarował bardzo oryginalną książkę. Jeszcze klika dni temu węgorz był dla mnie jakąś tam rybą. Dziś jest niezwykłym stworzeniem, które dążę wielkim szacunkiem. Chciałabym, żeby moja pani od matematyki potrafiła opowiadać o trygonometrii. Może zrozumiałabym z niej nieco więcej. [1] Patrik Svensson, "Ewangelia według węgorza", tłum. Ewa Wojciechowska, wyd. Otwarte, Kraków 2020, z okładki. [2] Tamże, s. 9.

Nie jest to powieść szablonowa, na pewno. Niech nie zmyli Was też religijny charakter tytułu. Czy jest to przewodnik, czy biografia? No właśnie, coś pomiędzy, ale taki koktajl wciągnął mnie jak rzeczy wir. Nie jednego czytelnika czeka to samo … Patrik Svensson debiutuje „Ewangelią według węgorza” na naszym rynku. Będzie to mocne wejście, książka już zyskała sławę za granicą. Moim zdaniem, okładka polskiego wydania absolutnie bije oryginał na głowę, a polskie tłumaczenia jest genialne. Wydawnictwo Otwarte może mieć powody do dumy. Węgorz nie jest rybą do której pałałam sympatią. Odrzuca mnie jego fizjonomia, smak nie powala, choć może to kwestia zdolności kulinarnych przygotowującego. Obraz wijących się osobników napawa wręcz obrzydzeniem. Nie przypadkiem też ryba ta nie miała przez lata najlepszej prasy. Natomiast od pierwszych stron książki węgorz jawi się jako fascynujące, tajemnicze stworzenie, które od milionów lat egzystuje w ziemskich akwenach zarówno oceanach czy mulastych jeziorach. Jest istotą spokojną i dobroduszną, nie robi wokół siebie zbyt wiele szumu (w przeciwieństwie np. do łososia). To podróżnik o niewyczerpanych możliwościach, który przez wieki oszukiwał największych myślicieli. Zajmował czas Arystotelesowi czy Freudowi, którzy i tak ostatecznie przegrywali z niepozornym węgorzem. Uświadamiał im „że nawet jeśli nam się czasem zdaje , iż wiemy już wszystko, w rzeczywistości jest całkiem inaczej. I o węgorzu i o człowieku”. Zagadka miejsca i sposobu jego poczęcia sprowadzała się do pytania: skąd się wzięło życie? Mimo, iż mamy już XXI wiek, a ja za sobą tę lekturę, nie jestem bogatsza o takową wiedzę. „Tajemnica węgorza staje się echem wszystkich pytań , które nosimy w sobie: kim jestem? Skąd pochodzę? I dokąd zmierzam?” Jeżeli naszła was ochota na posiłek z węgorza, książka jest świetnym podręcznikiem sztuki wędkarskiej jak i kulinarnej. Nawet niewielkim nakładem środków można stworzyć pułapkę na tą zwinną rybkę, zasiąść cierpliwie na brzegu rzeki i czekać na spotkanie czarnych oczu. Trzeba tylko robić to w odpowiednim czasie, bo Unia narzuciła pewne czasowe ograniczenia połowów. Tak, węgorz staje się gatunkiem zagrożonym (wszystko przez łakomych Japończyków).  Tytułowa rybka jest i była mocno zaangażowana politycznie. Poczytacie o historii Irlandii Północnej czy Kraju Basków. Mi otworzyły się oczy na wiele spraw. Okazuje się również że nie tylko „Ewangelia…” stworzyła z niej bohatera. Węgorz pojawiał się często w literaturze, a na mnie wrażenie wywarł swoją rolą w „Blaszanym bębenku”.  Rozprawiam tu głównie o rybie, ale jak wspomniałam na wstępie, książka zawiera też elementy autobiograficzne. To historia ojca i syna, ich relacji, uczuć, rodzinnego domu i dzieciństwa spędzonego na doskonaleniu sztuki połowu zwinnej istotki.  Powieść Svenssona jest zajmująca, zmusza do przemyślenia poruszanych zagadnień, nie jest książką na kilka wieczorów. To raczej dłuższa przygoda którą należy stopniowo sobie dawkować, bo dostrzec jej wielką wartość. Czy zmieniła ostatecznie mój stosunek do węgorza? Hmmm …