Międzynarodowy zachwyt na festiwalu w Berlinie, statuetka Srebrnego Niedźwiedzia i reżyserka, która z każdym kolejnym filmem wzbudza rosnącą falę zainteresowania krytyków i widzów. Trzy lata temu obsypana nagrodami za „Body/Ciało” – teraz powraca z nowym filmem. Oto prawdziwa „Twarz” Małgorzaty Szumowskiej! W kinach od 6 kwietnia.
„Twarz” to najnowszy film jednej z najbardziej utalentowanych i jednocześnie najoryginalniejszych polskich reżyserek, laureatki wielu międzynarodowych nagród w tym m.in.: Srebrnego Niedźwiedzia dla Najlepszego Reżysera na 65. MFF w Berlinie („Body/Ciało”), Teddy Award na 63. MFF w Berlinie („W Imię…”), Silver Leopard Award na 61. MFF w Locarno („33 sceny z życia”). Szumowska była trzykrotnie nominowana do Europejskich Nagród Filmowych. Zdobyła również uznanie widzów - otrzymała Nagrodę publiczności za najlepszy film europejski („Body/Ciało”). Jej najnowsza, kontrowersyjna produkcja pt.: „Twarz” otrzymała Wielką Nagrodę Jury podczas zakończonej w tym roku 68. edycji międzynarodowego festiwalu filmowego w Berlinie. Nawet krytycy nie kryli słów zachwytu i pisali o obrazie, że był to „jeden z najlepszych filmów na Berlinale” i nazywali go mianem: „fascynujący”, uniwersalny”, „zapadający w pamięć”, „mocny”, „przejmujący” i „pełen ironii”.
Więcej niż ciało - o czym jest „Twarz”?
Na południu Polski, w niewielkie wsi, miesza z siostrą i rodziną młody mężczyzna – Jacek. Jest fanem rocka i kapeli Metallica. Nosi długie włosy, charakterystyczne wąsy oraz skórzane spodnie i dżinsową kamizelkę z logo zespołu na plecach. We wsi mają go za dziwaka, w rzeczywistości jednak jest człowiekiem niezwykle pogodnym, kochającym ludzi, zwierzęta i przyrodę. Niedawno znalazł dziewczynę. Z Dagmarą planują wspólną przyszłość, zaręczyli się. Jednak z góry ustalony bieg życia Jacka zakłóca nieszczęśliwy wypadek – podczas prac na budowie największego na świecie pomnika Chrystusa Króla Polski, bohater – po upadku z dużej wysokości – traci swoją TWARZ.
Po długim pobycie w szpitalu Jacek wraca do domu. Z nową twarzą, bo ekipie lekarzy jednego ze śląskich szpitali udało się dokonać prekursorskiej operacji przeszczepu. Wszystkiego musi uczyć się od nowa: jak mówić, jeść, uśmiechać się. Pomaga mu w tym siostra, która jako jedyna wciąż wierzy, że Jacek będzie szczęśliwy, niezależnie od tego jak wygląda. Czy tak się stanie?
„Twarz” zainspirowana prawdziwą historią
Fabuła filmu zainspirowana jest prawdziwymi wydarzeniami, które miały miejsce w Polsce – budową największego na świecie pomnika Chrystusa Króla Polski w Świebodzinie i pierwszą w historii Centrum Onkologii w Gliwicach transplantacją twarzy w celu ratowania życia pacjenta. Ale to jedynie tło wydarzeń. Główny nacisk położony jest na stawianie pytań o tożsamość, tolerancyjność, fizyczność. Kim się jest mając cudzą twarz? Jak czuje się taki człowiek i jak postrzegają go inni?
Komentarze (0)