Wirtualna rzeczywistość, bezpieczeństwo informacji oraz uzależnienie od gier komputerowych i Internetu to popularne tematy, które często pojawiają się na wielkim ekranie. Filmy związane z tematyką komputerową powstają od połowy XX wieku, by angażować widzów w fascynujące zawiłości świata techniki. Można się z nich wiele nauczyć, a czasami mają też na celu przestrzec przed zagrożeniami płynącymi z nieodpowiedniego wykorzystywania nowych technologii. Niezależnie od tego, czy są oparte na prawdziwych wydarzeniach czy opowiadają o fikcyjnych realiach mogą zapewnić godziny rozrywki nie tylko komputerowym geekom.
Prawdopodobnie najpopularniejszy film z motywem hakerskim niemal natychmiast po premierze w 1999 roku stał się kulturowym fenomenem. Film, który powstał jeszcze w XX wieku jest ciągłą inspiracją dla naukowców i symulacją tego, jak może wyglądać świat wirtualny. To opowieść o hakerze Neo (Keanu Reeves), który dzięki Morfeuszowi (Laurence Fishburne) odkrywa, że świat, w którym żyje jest w rzeczywistości tylko symulacją komputerową, iluzją na którą nie ma żadnego wpływu. W świecie Matrixa wszyscy podłączeni są do systemu, który prezentuje im wygenerowany „prawdziwy” świat, pobierając od nich energię. Neo łączy siły z Morfeuszem i jego bojownikami o wolność, aby wyrwać ludzi spod jarzma maszyn, które przejęły kontrolę. Fabuła filmu jest niezwykle skomplikowana i ciekawa. Zawiera odniesienia na mitologii, religii, filozofii i wykorzystuje różne kulturowe symbole. To, co z pewnością zapewniło „Matrixowi” niepodważalną pozycję w historii kinematografii to warstwa audio-wizualna filmu. Doskonale dopasowana muzyka, wartka akcja oraz słynne sceny wykorzystujące imponujące, jak na tamte czasy, techniki komputerowe sprawiają, że widzowie zarówno 20 lat temu jaki i teraz wciąż nie mogą oderwać oczu od filmu. Dla fanów wirtualnej rzeczywistości to z pewnością pozycja obowiązkowa. Warto obejrzeć także dwie kolejne części: „Matrix Reaktywacja” i „Matrix Rewolucje”.
To postmodernistyczny film Spike’a Jonze’a o człowieku, który nawiązuje relację z systemem operacyjnym swojego komputera. Obraz niedalekiej przyszłości nakreślony przez reżysera to świat zdominowany przez technologię, w którym wirtualna rzeczywistość stanowi m.in. receptę na poczucie samotności współczesnych ludzi. Jak się okazuje świat cyfrowy może być jednak równie bolesny, jak prawdziwy. Główny bohater to samotnik, który mieszka w metropolii i niedawno przeżył rozstanie. Życie Theodora (Joaquin Phoenix) zmienia się, gdy jego komputer otrzymuje zupełnie nowy system operacyjny. To bardzo zaawansowana sztuczna inteligencja z żeńskim głosem o imieniu Samantha, użyczonym przez Scarlett Johansson. Samantha jest upoważniona do organizowania życia Theodora, udzielania osobistych rad, formułowania intymnych sugestii. Ciepła, dowcipna i zmysłowa Samantha wydaje się tak samo rzeczywista dla Teodora, jak ktokolwiek inny w tym atomizowanym, cyfrowym świecie. Theodore zakochuje się w niej głęboko, a ona w nim, tylko czy możliwa jest miłość istoty ze świata wirtualnego z rzeczywistym człowiekiem? „Her” to klimatyczny film, który zwraca uwagę na problemy ludzi współczesnego świata, w tym samotność, odizolowanie i brak bliskości, prawdziwych relacji. W opowieści o związku maszyny z człowiekiem świat wirtualny zostaje zrównany z rzeczywistym i funkcjonują na tych samych zasadach. Nie ma tu też futurystycznych wizji świata, rzeczywistość wygląda podobnie do tej którą znamy. Zwykły świat, w którym rozgrywa się typowe dla nowoczesnych ludzi życie, pełne powierzchowności, odosobnienia czy bólu rozczarowań.
Podobną historię opowiada, zrealizowany mniej więcej w tym samym czasie polski film pt. „Dżej Dżej” z Borysem Szycem w roli głównej. Jerzy, typowy gadżeciarz nadaje otaczającym go przedmiotom cechy ludzkie. Jego uwielbienie do zdobyczy techniki, przeradza się w relację z Carmen, GPS-em o kobiecym głosie. Choć w porównaniu z „Her” polska produkcja nie wypada najlepiej, to oryginalny pomysł filmu może zwrócić uwagę fanów komedii.
Film stanowi historię Marka Zuckerberga założyciela Facebook’a, w której reżyser skupia się na przedstawieniu wielu aspektów złożonej osobowości twórcy oraz tego, jaki cel miał na początku sam serwis. David Fincher stworzył opowieść ukazującą genezę powstania Facebook’a od uczelnianej sieci do oceniania atrakcyjności studentek po globalnego giganta. Obiektywnie przedstawia wszystkie wątpliwości i oskarżenia związane z procesem tworzenia serwisu oraz osobą założyciela. To solidny film biograficzny, w którym ukazuje złożone portrety osobowościowe bohaterów. Jeśli ktoś jeszcze nie wie, jak powstał najpopularniejszy serwis społecznościowy na świecie, powinien czym prędzej nadrobić zaległości. Dzięki filmowi Finchera będzie miał nie tylko okazję dotrzeć do sedna ale też odkryje dramat ukryty za historią sukcesu.
To jeszcze jeden film z popularnym motywem hakerskim. W wieku 11 lat utalentowany haker Dade (Jonny Lee Miller) zostaje aresztowany za włamanie się do systemów komputerowych Wall Street i spowodowanie gwałtownego spadku na giełdzie. Organy ścigania zakazują mu używania komputerów do ukończenia 18. roku życia. Siedem lat później Dade poznaje nowych znajomych, w tym Kate Libby (Angelina Jolie) i dołącza do grupy hakerów. Gdy przyjaciele włamują się do sieci wielkiej korporacji, odkrywają niecne plany uwolnienia groźnego wirusa. Aby nie doprowadzić do katastrofy kod wirusa musi zostać złamany. Rozpoczyna się walka z czasem i hakerami po drugiej stronie barykady. Choć „Hakerzy” nie odnieśli wielkiego kasowego sukcesu, przez wielu uznawali są za film kultowy. Przede wszystkim dla środowiska hakerów i komputerowych geeków. „Hakerzy” to połączenie cyberpunku i subkultury techno, z pamiętną ścieżką dźwiękową złożoną z popularnych w latach 90-tych kawałków muzyki elektronicznej. To i ukazanie wirtualnej rzeczywistości oraz wpływu jaki może mieć technologia na nasze życie powoduje, że film wciąga i trzyma w napięciu do ostatnich minut.
Hakerzy w oryginalnej wersji na dvd
Fani polskiego kina wątek hakerski znajdą w filmie Janusza Zorskiego z 2002 roku, pt. „Haker”, który opowiada o środowisku stołecznych internautów. Lekka komedia z Bartoszem Obuchowiczem, Piotrem Miazgą i Kasią Smutniak w rolach głównych to historia hakerów, którzy nie zawsze odpowiednio wykorzystują swoje umiejętności i z czasem popadają w tarapaty. Film chwalony za sporą dawkę humoru i doborową obsadę, dziś z sentymentem można obejrzeć, przypominając sobie jak nowe technologie tworzyły się i rozwijały w naszym kraju.
Nowoczesne technologie to nie tylko osiągnięcia, ułatwiające ludziom życie, dzięki którym możemy sprawnie się komunikować czy poznawać świat. To też dokonania, które czasami mogą przysporzyć wielu problemów i stać się dla nas zagrożeniem. O tym drugim aspekcie opowiada seria „Czarne lustro”. Każdy z pięciu sezonów serialu dostępnego na platformie Netflix prezentuje negatywny wpływ technologii i wyraża zbiorowy niepokój związany z nieograniczonymi możliwościami rozwoju cywilizacji. „Czarne lustro” umiejętnie odbija naszą rzeczywistość w krzywym zwierciadle, zwracając uwagę na ciemne strony przywiązania do nowoczesnych technologii i pełnego oddania się jej osiągnięciom. Stanowi cierpki komentarz do zjawiska uwielbienia jakim obdarzamy coraz to nowe rozwiązania i przestrogę dla tych, którzy uzależniają od nich swoje życie.
Nowoczesne technologie odgrywają coraz większa rolę w naszym życiu, a niektóre produkcje science-fiction okazują się nie być już tak odległe od naszej rzeczywistości. Wątki związane z komputerami, hakowaniem czy bezpieczeństwem informacji wykorzystywane są w filmach o różnej tematyce i znajdziecie je także w: „Grach wojennych”, „Dziewczynie z tatuażem”, „Konspiracji.com”, „Kodzie dostępu”, „Johnny Mnemonic”.
Jaki jest wasz ulubiony film z motywem dotyczącym komputerów lub wirtualnej rzeczywistości?
Komentarze (0)