„W deszczowy dzień w Nowym Jorku” okrzyknięty został przez krytyków „najlepszym filmem Woody’ego Allena od lat”. Tym razem z Elle Fanning (filmowa Ashleigh) i Timothée Chalametem (ekranowy Gatsby) w rolach studentów, którzy odwiedzają „Wielkie Jabłko” i przeżywają iście allenowskie przygody. Rozdzieleni dziwnym zrządzeniem losu mają szansę poznać samych siebie na nowo i przekonać się, czego tak naprawdę pragną. Na ekranie towarzyszą im Selena Gomez (jako Shannon, siostra byłej dziewczyny głównego bohatera), Jude Law (jako słynny scenarzysta, Ted Davidoff), Diego Luna (w roli fikcyjnego hollywoodzkiego gwiazdora, Francisco Vegi) oraz Liev Schreiber, który wcielił się w postać reżysera Rolanda Pollarda. Wszystko to oczywiście z hipnotyzującym nowojorskim krajobrazem w tle oraz tytułowym deszczem, który towarzyszy bohaterom. Nowy film Woody’ego Allena wszedł do kin 26 lipca, a my przedstawiamy wam dziesięć innych dzieł reżysera, które po prostu trzeba obejrzeć.
„Śpioch” (1973)
„Hight-concept” to typ filmu, którego fabułę przedstawić można w jednym zdaniu i który w początkowym okresie kariery był przez Allena chętnie wykorzystywany. Porzuci go pod koniec lat 70., ale zanim to nastąpi, stworzy „Śpiocha”, stanowiącego przykład jego prawdziwej komediowej wirtuozerii. Reżyser wciela się w postać Milesa Monroe’a, neurotycznego i zagubionego sklepikarza, który poddany zostaje hibernacji i budzi się 200 lat później, aby… stanąć do walki z opresyjnym rządem.
„Miłość i śmierć” (1975)
Zaliczany do miana „wczesnych, naprawdę zabawnych” filmów z Allena, z fantastyczną komediową rolą Diane Keaton. W czasach carskiej Rosji neurotyczny żołnierz (grany przez reżysera) i jego daleka kuzynka (Keaton) knują spisek, mający na celu zabójstwo Napoleona. Chwalony za błyskotliwe i ponadczasowe dialogi, które nie przestają bawić ponad 40 lat po premierze.
„Annie Hall” (1977)
Scenariusz najsłynniejszego chyba filmu Allena powstał w wyniku fascynacji Diane Keaton, jego ówczesnej partnerki, zaś tytułowa bohaterka miała być na niej mocno wzorowana. Reżyser wciela się w postać Alvy’ego Singera, obdarzonego zestawem „dyżurnych” allenowskich cech, zaś Keaton - w naiwny momentami obiekt jego westchnień. „Annie Hall” stanowi swoisty manifest programowy Allena, bo w fabule tego filmu zawarł zarówno wszystko to, czego pragnie, jak i to, czego się boi. Wiele tych wątków powracać będzie w późniejszych jego produkcjach.
„Manhattan” (1979)
Kolejny obraz, w którym oglądamy Allena i Keaton. Reżyser wciela się w postać rozwiedzionego, nieco zmanierowanego scenarzysty, który najpierw wdaje się w romans z nastolatką, następnie zaś zakochuje się w kochance swojego najlepszego przyjaciela. Obyczajowy galimatias z popisowymi numerami Allena, tętniącą erudycją żartów i świetnymi kreacjami Keaton i Meryl Streep.
„Hannah i jej siostry” (1986)
Motyw skomplikowanych, zagmatwanych relacji rodzinnych przez wiele lat często przewijał się w wielu filmach Allena. „Hannah i jej siostry” jest chyba jego apogeum: akcja dzieje się pomiędzy Świętami Dziękczynienia, które dzieli dwuletni odstęp. W tym czasie mąż Hannah zakochuje się w jej siostrze, Lee, podczas gdy jej były mąż-hipohondryk, odnawia znajomość z trzecią z sióstr, Holly. Reżyser sprawnie balansuje tutaj na pograniczu komedii i dramatu, dając widzom jeden ze swoich najlepszych filmów.
„Zbrodnie i wykroczenia” (1987)
Łączące ze sobą w harmonijny, zgrabny sposób farsę i groteskę z tragedią i dramatem, „Zbrodnie i wykroczenia” są chyba najbardziej pesymistycznym filmem w dorobku Allena. Obserwujemy dwie splatające się historie: okulisty, którego kochanka grozi ujawnieniem romansu jego żonie oraz również zamężnego dokumentalisty, który bezrefleksyjnie poddaje się zauroczeniu kolejną kobietą. Nie ma tu jednak cudownych objawień czy wyciągania wniosków z popełnionych błędów - zamiast tego mamy zaś obezwładniające poczucie bezsilności, na którą główni bohaterowie nie mają jednak żadnego wpływu.
Crimes and Misdemeanors (Blu-ray Disc)
„Tajemnica morderstwa na Manhattanie” (1993)
Kolejne ekranowe spotkanie Allena i Keaton, tym razem w roli pary, która w wyniku, a jakże, dziwnego zbiegu okoliczności, wplątana zostaje w sprawę niejasnej śmierci żony sąsiada. Co ciekawe, scenariusz do „Tajemnicy morderstwa na Manhattanie” powstał na kanwie materiałów, które stworzono na potrzeby „Annie Hall”, ale które ostatecznie się w filmie nie znalazły.
„Wszystko gra” (2005)
Pozornie prosta historia byłego tenisisty (Jonathan Rhys Meyers), który zakochuje się w aktorce (Scarlett Johansson), będącej jednocześnie narzeczoną jego najlepszego przyjaciela. Jednak jako że to film Woody’ego Allena, nic nie jest tutaj ani proste, ani zwyczajne. Uroku całemu filmowi bez wątpienia dodaje zmiana otoczenia - z Nowego Jorku na Londyn.
„Vicky Cristina Barcelona” (2008)
Letnia, chociaż niekoniecznie lekka komedia, w której tytułowa Barcelona odgrywa nie mniejszą rolę, niż postaci Vicky i Christiny, grane przez Rebekę Hall i Scarlett Johansson. Młode Amerykanki podczas swoich europejskich wakacji durzą się w rozmarzonym malarzu (Javier Bardem). Penelope Cruz, która wciela się w postać jego byłej żony, Marii Eleny, chociaż pojawia się dopiero w połowie filmu, jest jego najjaśniejszą gwiazdą. Za swoją kreację otrzymała zresztą Oscara za Najlepszą Rolę Drugoplanową.
„O północy w Paryżu” (2011)
Zdecydowanie najlepszy film Allena w ostatniej dekadzie, doceniony zarówno przez krytyków, jak i widzów. Podczas podróży do Paryża, sentymentalny scenarzysta (Owen Wilson) co wieczór przenosi się do lat 20. XX wieku, odkrywając sekrety eklektycznego miasta i jego mieszkańców.
Komentarze (0)